Έτσι συνετελέσθη το έγκλημα του 2014

Ένα μεγάλο έγκλημα συνετελέσθη στη χώρα τους τελευταίους μήνες του 2014. Το έγκλημα αυτό έχει πολλούς ενόχους που συμμάχησαν προκειμένου να υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και να ανοίξει ο δρόμος για την έλευση του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία.

Βεβαίως και η αλλαγή κυβέρνησης έγινε με εκλογές και με τη θέληση του ελληνικού λαού, ωστόσο, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί

Αν θυμηθεί κανείς τις εικόνες και τα γεγονότα από τις αρχές του 2014 θα καταλάβει το σκηνικό που είχε στηθεί. Με ευρωεκλογές μπροστά ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Στουρνάρας και μια ομάδα «ταλιμπάν» συνέχιζαν την ανάταξη της οικονομίας χωρίς παρεκκλίσεις. Με λάθη, αλλά και με μια πορεία που έδειχνε ότι κάπου βγάζει αυτή η πολιτική. Θα θυμάστε ότι και τότε οι πορείες, οι διαδηλώσεις, τα επεισόδια, οι φωνές εντός και εκτός Βουλής, τα στημένα χάπενινγκ με πανό έξω από το Κοινοβούλιο και η «οργή» που εκφραζόταν μέσω των... αντιμνημονιακών δυνάμεων με πρώτη τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν κυρίαρχα στην Ελλάδα.

Την άνοιξη του 2014 έγινε ο διαγωνισμός για το Ελληνικό και έκλεισε ουσιαστικά μια από τις μεγαλύτερες επενδύσεις στη χώρα. Εκείνη την εποχή ο πρωθυπουργός είχε συχνότατες επαφές με κορυφαίους επιχειρηματίες από το εξωτερικό. Στο Μαξίμου μπαινόβγαιναν και Αμερικάνοι, και Ρώσοι και Άραβες που έβλεπαν τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας να είναι καλύτερες. Η υπογραφή για τον αγωγό TAP καθιστούσε την Ελλάδα πρωταγωνιστή των ενεργειακών εξελίξεων, ενώ μεγάλο ήταν τότε το ενδιαφέρον για τον ΔΕΣΦΑ και από τους Ρώσους, κάτι που δεν άρεσε ποτέ στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, και πιθανώς και στους Αμερικανούς.

Τον Απρίλιο του 2014, λίγες εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές ο Γ. Στουρνάρας τολμά και βγάζει τη χώρα στις αγορές, δοκιμαστικά, για μια μικρή έκδοση που ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη. Το κλίμα στο εξωτερικό για την Ελλάδα είχε βελτιωθεί, η εμπιστοσύνη των αγορών είχε επανέλθει και παρά τις στημένες πολλές φορές αντιδράσεις στο εσωτερικό, η κυβέρνηση άντεχε. Μετά από τόσο σκληρά μέτρα και λιτότητα οι δημοσκοπήσεις έδιναν υπεροχή στον Σαμαρά αλλά και στην ικανότητα της κυβέρνησης σε σχέση με τους σαλτιμπάγκους της αριστεράς που υπόσχονταν τα πάντα. Οι ευρωεκλογές ήρθαν με ήττα για τη ΝΔ, ανώδυνη ουσιαστικά για την κυβέρνηση.

Ο Σαμαράς ακάθεκτος συνεχίζει με σθένος το μεταρρυθμιστικό του έργο, αλλά δυστυχώς ήρθε το φθινόπωρο όπου άλλαξαν τα πάντα.

Άλλαξαν χάρη στη συνωμοσία του Β. Σόιμπλε, της αριστεράς που άλλα έλεγε στις πλατείες κι άλλα υποσχόταν στους δανειστές και βεβαίως τους μοιραίου αυτού προσώπου, του Φώτη Κουβέλη, που θα τον κυνηγούν σίγουρα οι Ερινύες για το έγκλημα που έκανε.

Η κυβέρνηση Σαμαρά είχε αποφασίσει να αποδεσμευτεί από το ΔΝΤ, ο Σαμαράς είχε φτιάξει έναν οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση οριστικά και χωρίς νέα μνημόνια, παρά μόνο με τα μέτρα που προέβλεπε το mail Χαρδούβελη. Πήγε στο Βερολίνο έχοντας λάβει την υπόσχεση για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων και για ουσιαστική απομείωση του ελληνικού χρέους, με βάση τη συμφωνία του Νοεμβρίου του 2012.

Στο Βερολίνο πέφτει στο τείχος του Σόιμπλε και της Μέρκελ οι οποίοι απαιτούν την εκχώρηση των κόκκινων δανείων σε ξένα funds (αυτό που έκανε τώρα ο Τσίπρας), την πώληση της δημόσιας περιουσίας μέσω υπερταμείου (ό,τι γίνεται ήδη), καθώς και την μόνιμη επιτροπεία των Γερμανών με το πρόσχημα ότι οι Έλληνες είναι αναξιόπιστοι και θα χαλαρώσουν.

Προηγουμένως, ο Τσίπρας, έξυπνα σκεπτόμενος κάνει τη στροφή στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα πουλάει φουλ αντιμνημόνιο, έξω συναντάται και με τον Σόιμπλε και με άλλους αξιωματούχους και δείχνει έτοιμος να κυβερνήσει. Γίνεται υποψήφιος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χτυπά το... κατεστημένο των Βρυξελλών και κερδίζει συμπάθειες και πόντους. Το παιδί του 15μελούς ξαφνικά γίνεται ευρωπαϊκών διαστάσεων ηγέτης.

Από το ναυάγιο του Παρισιού με την τρόικα είχε ήδη αρχίσει να διαφαίνεται η στροφή των δανειστών. Όσα υποσχέθηκαν στον Σαμαρά τα παίρνουν πίσω, το Βερολίνο αδειάζει την κυβέρνηση και πλέον δείχνει έτοιμη να διαπραγματευτεί με μια νέα κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις χάρη στα συστημικά μέσα ενημέρωσης που κάνουν θεαματική στροφή. Οι άλλοτε «δημοκρατικές» εφημερίδες, το Έθνος, το Βήμα, τα Νέα, ακόμη και η «δεξιά» Καθημερινή, δείχνουν ξαφνική συμπάθεια στον Αλέξη χωρίς γραβάτα και στους περίεργους που έχει δίπλα του. Ο Βαρουφάκης γίνεται οικονομολόγος.... παγκοσμίου εμβέλειας, ο Λαπαβίτσας είναι έτοιμος για το Νόμπελ, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Λαφαζάνης, ο Στρατούλης, η Βαλαβάνη είναι αιφνιδίως τα «αγαπημένα» παιδιά του μιντιακού κατεστημένου. Με συνεντεύξεις, άρθρα, παρουσιάσεις και με μια ιδιαίτερα προσεκτική αποδόμηση της κυβέρνησης Σαμαρά.

Θα θυμάστε ότι το 2014 έσκασε η υπόθεση Μπαλτάκου, μια καταγραφή συνομιλίας που είχε γίνει μήνες πριν αλλά ξαφνικά διέρρευσε από ρωσικό μέσο. Η υπόθεση που έπληξε καίρια την κυβέρνηση αφού την παρουσίαζε να συνομιλεί με τη Χρυσή Αυγή, παρά το γεγονός ότι ο Σαμαράς τους είχε βάλει φυλακή.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά ο Κουβέλης που αρχικά είχε συμφωνήσει να υποστηριχθεί για Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το καλοκαίρι του 2014, κάνει πίσω. Ο Τσίπρας του υπόσχεται Προεδρία με... αριστερές ψήφους και τον εγκλωβίσει να πει όχι στον Σαμαρά. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης παίρνει διαστάσεις μυθικές του στυλ «έρχεται ο σωτήρας που θα μας σώσει από τα μνημόνια και θα μοιράσει χρήμα». Οι γάτες Ιμαλαΐων και τα λοιπά κατοικίδια των media δίνουν βήμα για όλες αυτές τις ανόητες προτάσεις την ίδια ώρα που αναγάγουν σε τεράστια θέματα τον Μπαλτάκο, τον Χαϊκάλη που δήθεν του έγινε απόπειρα δωροδοκίας, τον Καμμένο που έβγαζε από το μυαλό του όποια συνωμοσία είχε πρόχειρη.

Το τέλος του 2014 σημαδεύτηκε από την δραματική έκκληση του διοικητή της ΤτΕ, Γ. Στουρνάρα, να μην πάει η χώρα σε εκλογές γιατί θα ζήσουμε δύσκολες στιγμές. Δικαιώθηκε λίγους μήνες μετά.

Η απόρριψη της πρότασης για Πρόεδρο τον Σταύρο Δήμα δεν πέρασε και η χώρα οδηγήθηκε σε εκλογές.

Τα υπόλοιπα τα ξέρουμε. Η χώρα έκανε πρωθυπουργό έναν ανίκανο, Πρόεδρο ένα υποχείριο, πήγαμε στην καταστροφή του δημοψηφίσματος και στο τραγικό μνημόνιο του 2015. Με την Ελλάδα εκεί που ήταν έτοιμη να βγει από την κρίση να βουλιάζει ακόμη περισσότερο.

Όλα αυτά επιβεβαιώνονται από μια ατάκα του Βαρουφάκη. Ότι το φθινόπωρο του 2014 ο Σόιμπλε του είπε πως είχε αποφασίσει να ρίξει τον Σαμαρά.

Το έγκλημα είχε γίνει με μεθοδικό τρόπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η αγαστή σχέση του με την Χρυσή Αυγή, ο μοιραίος Κουβέλης, ο δολοπλόκος Σόιμπλε. Όλα τα υπόλοιπα τα ζούμε μέχρι σήμερα, αλλά όπως λέει και ο λαός η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Δυστυχώς θα πληρωθούν με το ίδιο νόμισμα οι πρωταγωνιστές της «δολοφονίας» της χώρας, αλλά μαζί θα πληρώσει και η Ελλάδα για πολλά χρόνια.

Διαβάστε περισσότερα