Εκλογές πάραυτα

Όταν στις 15 Ιουνίου ολοκληρώθηκε… επιτυχώς η διαπραγμάτευση κι έκλεισε (τουλάχιστον στα χαρτιά) ένας ακόμη κύκλος διαπραγματεύσεων, όλοι σκεφτήκαμε ότι η κυβέρνηση κέρδισε χρόνο. Και κάναμε τους υπολογισμούς μας για το πότε θα μπορούσε να πάει σε εκλογές, με πιο πιθανό σενάριο αυτό που έλεγε ότι θα τις έκανε μέσα στο 2018, ίσως και το φθινόπωρο προκειμένου να μη χρεωθεί την υλοποίηση των πρόσφατων μέτρων.

Λέγαμε ότι έχει

κερδίσει πολιτικό χρόνο ο Τσίπρας, θα κάνει το ανασχηματισμό του, θα «πουλήσει» την επιστροφή στην ανάπτυξη, θα επιχειρήσει να κάνει restart και θα το τραβήξει όσο πάει. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα το επικοινωνιακό όπλο κάθε κυβέρνησης, αν περάσει, δημιουργεί συνθήκες για… μακροημέρευση.

Όμως, το όποιο θετικό μομέντουμ για τον κ. Τσίπρα απλά κατέρρευσε μέσα σε λίγες ημέρες και πλέον κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τη διάρκεια ζωής αυτής της κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση αρχικά «κάηκε» από τον Καμμένο και το ηθικό πλεονέκτημα πήγε περίπατο από τη στιγμή που αποφάσισε να τον στηρίξει με τέτοια ζέση. Ακόμη κι αν ο υπουργός είναι… αθώος του αίματος το γεγονός και μόνο ότι δεν δίνει εξηγήσεις, αποφεύγει εξεταστικές ή ακόμη και την Επιτροπή Διαφάνειας της Βουλής και επιτίθεται σε όσους τον «διαβάλλουν» δείχνει αν μη τι άλλο ενοχή. Κι έναν εκνευρισμό που κρύβει πολλά.

Στη συνέχεια είχαμε τον Πολάκη αλλά και τον ίδιο τον Τσίπρα με τις ωμές παρεμβάσεις τους στη Δικαιοσύνη που δημιουργούν ένα ιδιαίτερα προβληματικό τοπίο σε ό,τι αφορά την ανεξαρτησία των εξουσιών. Η υπόθεση συνεχίζεται και πλήττει καίρια τη δημοκρατία, για την οποία στον ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως αδιαφορούν πλήρως.

Το αποκορύφωμα ήρθε από τον Βαρουφάκη και τον Κορεάτη Κιμ οι οποίοι αποκάλυψαν αυτά που φανταζόμασταν ότι σχεδίαζαν οι ημίτρελοι της αριστεράς. Ήταν το κερασάκι στην τούρτα μιας κυβέρνησης που έχει πολλούς σκελετούς στο ντουλάπι και που κάποια στιγμή θα πρέπει να αποκαλυφθούν.

Από την άλλη η καθημερινή διαχείριση των προβλημάτων δεν είναι η καλύτερη από την πλευρά των υπουργών. Η καθημερινότητα των πολιτών δεν βελτιώνεται, η ανάπτυξη δεν έρχεται ούτε με το ελικόπτερο του Καμμένου, δήθεν επικοινωνιακές κορώνες για μείωση της ανεργίας καταρρίπτονται από τα στοιχεία του Ντράγκι και από την σκληρή πραγματικότητα.

Κι ακόμη δεν ήρθαν οι φόροι και ο ΕΝΦΙΑ για να καταλάβει ο κόσμος ότι το αριστερό success story είναι μια τεράστια απάτη που απλά στήθηκε για να κερδηθεί χρόνος.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά κανείς πλέον δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το μέλλον αυτής της κυβέρνησης. Ένας ανασχηματισμός θα έδινε προσωρινή ανάσα σε μια καταρρέουσα (πραγματικά και δημοσκοπικά) συγκυβέρνηση, όμως, το παιχνίδι της αλλαγής θέσεων ή οι «μουσικές καρέκλες» για τους υπουργούς, ουδόλως ενδιαφέρουν τον κόσμο και δεν μπορούν να αλλάξουν το κλίμα στην οικονομία και την καθημερινότητα.

Έτσι, λοιπόν, όλα είναι ανοικτά αφού τα προβλήματα είναι τεράστια.

Η ίδια η επίδοση της κυβέρνησης και κορυφαίων ιδίως υπουργών είναι ανοικτή πληγή που δύσκολα θα κλείσει και μόνο με εκλογές θα μπορέσουν να επουλωθούν τα τραύματα στην ελληνική κοινωνία.

Διαβάστε περισσότερα