Εδώ πήραν φωτιά τα μπατζάκια μας από την ακρίβεια και τις αυξήσεις αερίου-πετρελαίου, και η ΕΕ περί τις ρωσικές εκλογές τυρβάζει

Εδώ το φυσικό αέριο ξεπέρασε τα 900 δολάρια (τα 1000 κυβικά), το πετρέλαιο κάνει άλματα, η προοπτική να «κρυώσει» η Ευρώπη αποτελεί θέμα σε πολλά πρωτοσέλιδα, και το Ευρωκοινοβούλιο… «χτενίζεται»!

Μπορεί το τέρας της ακρίβειας να πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, αλλά στην εισήγησή του στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, το κύριο μέλημα του πρώην πρωθυπουργού της Λιθουανίας, Άντριους Κουμπίλιους, ήταν να υπάρχει «ετοιμότητα για τη μη αναγνώριση των αποτελεσμάτων των εκλογών στη Ρωσία,

Ακόμα δεν έγιναν εκλογές, δηλαδή, και ήδη κάποιοι «διαπίστωσαν» νοθεία; Όλα δείχνουν ότι κάποιοι κύκλοι στις δομές της ΕΕ, αρνούμενοι να δουν ρεαλιστικά τις εξελίξεις στον κόσμο, έχουν βαλθεί να κρατήσουν ζωντανή, και αν είναι δυνατόν να διευρύνουν, την όξυνση των σχέσεων με τη Ρωσία.

Στη Μόσχα, προς το παρόν, κυριαρχούν οι ήπιοι τόνοι. Ο Ντμίτρι Πεσκόφ, εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου, περιορίστηκε να εκφράσει τη λύπη του γιατί η εισήγηση του ευρωλιθουανού, στην οποία δεν υπήρχε ούτε κουβέντα για ευρω-ρωσική συνεργασία και διάλογο πάνω σε υπαρκτά θέματα αλλά και στις διαφορές των δύο πλευρών.

Η «νέα Ευρώπη»

Είναι γνωστό ότι μια μικρή ομάδα χωρών εντός της ΕΕ, κυρίως από εκείνες που προήλθαν από τη διάλυση του Συμφώνου Βαρσοβίας και της Σοβιετικής Ένωσης, κρατάνε ψηλά τη σημαία της όποιας αντιρωσικής πρωτοβουλίας.

Φτάνουν, μάλιστα, σε σημεία ιλαρότητας όταν προτείνουν να κηρυχθούν παράνομες εκλογές που ακόμα δεν έχουν διεξαχθεί. Και, βέβαια, κατ' αυτό τον τρόπο έκαναν... μπαλιά στην εκπρόσωπο του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, να αποκαλέσει «ανωμαλία» τον τρόπο προσέγγισης των ρωσικών βουλευτικών εκλογών.

Κι' όλα αυτά λέγονται τη στιγμή που η παγκόσμια κοινή γνώμη έτριβε τα μάτια της με τις αμερικανικές εκλογές, όταν αντίκριζε τις βίαιες μαζικές αντιδράσεις και σκληρές αντιπαραθέσεις, ακόμα και το «ντου» στο Καπιτώλιο.

Οι εκλογές στη Ρωσία

Στη Ρωσία η διαδικασία εκλογών πέρασε μέσα από πολλά κύματα και τεράστιες διακυμάνσεις.

Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, αν και ο κόσμος διψούσε για «ελεύθερες εκλογές» και συμμετείχε μαζικά σε αυτές, η Βουλή μετατράπηκε σε «ασπίδα» προστασίας και νομιμοποίησης δεκάδων οικονομικών εγκληματιών που καταλήστευαν τον πλούτο των περιοχών στις οποίες δρούσαν.

Όλα αυτά, μάλιστα, στο όνομα, δήθεν, των δημοκρατικών ελευθεριών. Επρόκειτο, λένε εκείνοι που γνωρίζουν τις τότε καταστάσεις, για ένα πάρτι των εκατοντάδων Δυτικών ΜΚΟ που επέβαλαν στη Ρωσία σε όλα τα επίπεδα, τη θέληση των κυρίαρχων κύκλων της Δύσης.

Ένας δύσκολος και επώδυνος κύκλος ολοκληρώθηκε, λοιπόν. Η Ρωσία τον Ιούνιο 2020 πέρασε ριζικές μεταρρυθμίσεις στο Σύνταγμα της, ενίσχυσε την εσωτερική κυριαρχία, με επαναφορά του εθνικού Δικαίου έναντι των ευρωπαϊκών και διεθνών διατάξεων που την μετέτρεπαν σε προτεκτοράτο δυνάμεων έξω από τη χώρα.

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν κατάφερε να αναστρέψει την κατάσταση και να θέσει εκτός νόμου ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από κυβερνήσεις και ινστιτούτα της Δύσης. Απέμειναν εκείνες που δέχονται να δημοσιοποιήσουν τις πηγές χρηματοδότησής τους.

Όσες έχουν εξωτερικούς σπόνσορες χαρακτηρίζονται με βάση τη νομοθεσία ως «εξωτερικοί πράκτορες», έκφραση απωθητική που ωστόσο οι Ρώσοι την αντέγραψαν από αντίστοιχο νόμο που ισχύει στις ΗΠΑ!

«Αντιπολίτευση»

Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο γεγονός ότι, ενώ συνήθως φορείς όπως αυτοί του Τζωρτζ Σόρος χρηματοδοτούν κόμματα της αντιπολίτευσης και μέσω αυτών, σε συνδυασμό και με τη χρήση των νέων τεχνολογιών, «δουλεύουν» κυρίως στους κύκλους της νεολαίας, στη Ρωσία ναι μεν δουλειά στη νεολαία γίνεται, ωστόσο, δεν έχουν πλέον δυνατότητα να «επενδύσουν» πάνω σε κάποιο πολιτικό κόμμα αξιώσεων.

Τον ρόλο αυτό είχε αναλάβει να εκπληρώσει ο μπλόγκερ και αρκετά δημοφιλής παλιότερα, Αλεξέι Ναβάλνι. Μετά την ιστορία της ασθένειάς του στη Σιβηρία και την ανοικτή παρέμβαση των μυστικών υπηρεσιών (κυρίως της Γερμανίας) το καλοκαίρι του 2020, την αποτυχημένη προσπάθεια επιστροφής του ως θριαμβευτή, και το κλείσιμο στη φυλακή για μια τριετία, το πολυδάπανο αυτό πρότζεκτ φθίνει.

Ανάλογη κατάσταση έχει επέλθει και στο θέμα γύρω από τις εκλογές στη Λευκορωσία. Και στις δύο περιπτώσεις το «πεδίο βολής» κατά των καθεστώτων σε Μόσχα και Μινσκ, αποτέλεσε το έδαφος της Λιθουανίας, της Πολωνίας και της Ουκρανίας.

Τον περασμένο Ιούλιο για πολλοστή φορά στο Βίλνιους συνέρρευσαν εκπρόσωποι των πολιτικών ρευμάτων της Ρωσίας, άνθρωποι που εδώ και χρόνια δε ζουν στη χώρα και είναι τρόφιμοι Δυτικών «Ινστιτούτων».

Ο παλιός πρωταθλητής στο σκάκι, Γκάρι Κασπάροφ, ο πρώην βουλευτής της Δούμας, Ίλια Πονομαριόφ, ο ιδεολόγος της δημιουργίας «Δημοκρατία των Ουραλίων» (sic), Φιόντορ Κρασενίνικοβ, εκπρόσωποι του φυλακισμένου Ναβάλνι, όπως ο γνωστός και συνομιλητής στις δυτικές αυλές, Λεονίτ Βολκόφ.

Κεντρικό θέμα του Φόρουμ ήταν πως να πείσουν τις Δυτικές ηγεσίες, κυρίως τις ΗΠΑ, να επιβάλλουν μεγαλύτερες κυρώσεις στη Ρωσία, και πως να επιμείνουν στην ανατροπή του καθεστώτος Πούτιν.

Το πακέτο χρηματοδότησης το ελέγχει, συνήθως, ο γνωστός τρόφιμος των φυλακών, παλιός ολιγάρχης, Μιχαήλ Χοντορκόφσκι, επικεφαλής του ρωσικού τμήματος «Open Russia» του Ινστιτούτου του Σόρος, με τη γενική επωνυμία, «Open Society».

Η Ελλάδα

Και ο Ελληνισμός; Έχοντας ανοικτά θέματα στο Αιγαίο και την Κύπρο, έχοντας μια συνεχή στήριξη από τη Μόσχα που φαντάζει ως αξιόπιστος εταίρος μας, αφού είναι γνωστό ότι έχει δυνατότητες επιρροής στην Άγκυρα, τι θέση παίρνουμε αναφορικά με την αναγνώριση ή όχι των εκλογών;

Στο θέμα των Βαρωσίων, ο Πούτιν τον περασμένο Αύγουστο έκανε παρέμβαση, υπέρ των δικαίων αντιδράσεων της Λευκωσίας. Η Ελλάδα και η Κύπρος θα ακολουθήσουν άραγε τους κύκλους εκείνους στην Ευρώπη που επιδιώκουν να σαμποτάρουν τις εκλογές στη Ρωσία;

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα δεν στηρίζει ακραίες προκλητικές επιθέσεις των ευρωπαϊκών δομών έναντι της Ρωσίας. Δεν παίρνει, ωστόσο και πρωτοβουλίες που να οδηγούν σε υλοποίηση διακηρυγμένων θέσεων για συνεργασία ΕΕ - Ρωσίας.

Στη Μόσχα, πάντως, αναφέρουν ρωσικές διπλωματικές πηγές, θα έβλεπαν θετικά μια άρνηση των Ελλάδας - Κύπρου να εμπλακούν σε αντιρωσικές διακηρύξεις και αμφισβήτηση των εκλογικών αποτελεσμάτων, όπως προωθεί στο Ευρωκοινοβούλιο το πιο «έξαλλο» τμήμα του.

Διαβάστε περισσότερα