Δεν μειώνεται η ανεργία με επικοινωνιακές πομφόλυγες

Πριν από μερικές ημέρες ο αχώνευτος αυτός τύπος του ΔΝΤ ο Πολ Τόμσεν ο οποίος πέρασε καλά στην Ελλάδα όσο την επισκεπτόταν, έκανε μια πρόβλεψη. Ότι η ανεργία στη χώρα μας θα μειωθεί μετά από 21 χρόνια, δηλαδή το 2038, όταν αρκετοί από εμάς θα κοιτάνε τα ραδίκια ανάποδα, μαζί και ο Δανός.

Σαφώς, όμως, η πρόβλεψη αυτή αφορά στις επόμενες γενιές Ελλήνων, κι όσο κι αν ο Τόμσεν είναι εμμονικός και εν πολλοίς νούμερο, έχει και τα δίκια του. Δεν είναι μόνο το ΔΝΤ

που βλέπει ότι η ανεργία θα συνεχίσει να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα τα επόμενα 20 χρόνια. Ο επιστημονικός διευθυντής της ΓΣΕΕ, φίλα προσκείμενος στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ιδιαίτερα σοβαρός άνθρωπος, Σάββας Ρομπόλης, είχε πει ότι η ανεργία θα είναι στα ύψη για τα επόμενα 20 χρόνια.

Προφανώς στην κυβέρνηση γνώριζαν τις απόψεις του Ρομπόλη αλλά επιτέθηκαν στον εύκολο στόχο, στον Τόμσεν. Μισητός στους Έλληνες είναι σκέφτηκε το Μαξίμου ότι έτσι θα έριχνε μια ακόμη πιστολιά στο ΔΝΤ που δεν το θέλει στο πρόγραμμα αλλά θα αναγκαστεί να προσκυνήσει ξανά. Με ειρωνικούς χαρακτηρισμούς για τις… μαντικές ικανότητες του Δανού, οι Καρανίκες της κυβέρνησης έριξαν τις προβλέψεις του Ταμείου στα σκουπίδια, όχι όμως κι αυτές του Ρομπόλη και πιθανότατα κι άλλων που βλέπουν ότι το τέρας της ανεργίας θα συνεχίσει να τρώει την Ελλάδα.

Αν θα μπορούσε να πει κανείς για το ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στη χώρα, θα έλεγε ότι είναι η ανεργία. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις αυτό απαντούν οι πολίτες, ο φόβος ότι δεν θα έχουν έστω ένα ελάχιστο εισόδημα. Είχε δίκιο ο Γ. Παπανδρέου που έλεγε κάποτε ότι προσπαθεί να έχει έστω κι ένας στην οικογένεια δουλειά. Σήμερα υπάρχουν χιλιάδες οικογένειες χωρίς εργαζόμενο ή με εργαζόμενο φτωχό. Δηλαδή είτε να πληρώνεται με καθυστέρηση μηνών είτε να αμείβεται τόσο λίγο που να ζει σε άθλιες συνθήκες.

Κι όμως, η κυβέρνηση απάντησε στις προβλέψεις Τόμσεν με ειρωνεία. Αντί να βγει και να αναπτύξει το σχέδιό της για μείωση της ανεργίας, προτίμησε να ρίξει το ΔΝΤ στα σκυλιά γιατί έτσι συμφέρει επικοινωνιακά. Βεβαίως, πιο σχέδιο να αναπτύξει; Για ποιες επενδύσεις που θα φέρουν θέσεις εργασίας να μιλήσει ο Τσίπρας; Τα τελευταία δύο χρόνια ούτε μια ξένη επένδυση δεν έχει γίνει στην Ελλάδα, ούτε καν ένας Έλληνας δεν έχει βάλει τα λεφτά του για να κάνει κάτι που θα μειώσει την ανεργία. Οι μόνες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται είναι αυτές που «δημιουργεί» η κυβέρνηση στο Δημόσιο για να διορίζει τους κολλητούς και οι εποχικές στον τουρισμό που όμως είναι για λίγους μήνες, υποαμειβόμενες και συνήθως με «μαύρο» χρήμα.

Επί δύο χρόνια αυτή η κυβέρνηση διέλυσε τις όποιες ελπίδες υπήρχαν για να ανοίξουν δουλειές και να μειωθεί η ανεργία. Ακόμη και η περίπτωση του Ελληνικού, όπου θα έπρεπε να έχουν μπει μπουλντόζες και να δουλεύουν είναι χαρακτηριστική. Σε φουλ δουλειά στο πρώην αεροδρόμιο θα απασχολούνταν πάνω από 50 χιλιάδες άνθρωποι. Πενήντα χιλιάδες οικογένειες θα είχαν ένα εισόδημα δηλαδή, χώρια τα έσοδα του κράτους από φόρους και γενικότερα το αναπτυξιακό μπουμ που θα έδινε μια τόσο μεγάλη επένδυση.

Κι όχι μόνο το Ελληνικό, μια σειρά από επενδύσεις που θα μπορούσαν να ξεκινήσουν έχουν παγώσει εξαιτίας της πολιτικής αβεβαιότητας, της οικονομικής δυστοκίας, της αίσθησης ότι σε μια χώρα που «σέρνεται» δεν αξίζει κανείς να επενδύσει.

Κι όμως, η κυβέρνηση επιλέγει να ειρωνευτεί τον Τόμσεν και όχι να ανοίξει την αγορά και να φέρει επενδύσεις που θα τον διαψεύσουν. Αυτό θα ήταν ορθή πολιτική από μια πατριωτική κυβέρνηση. Να κάνει τα πάντα ώστε να γεμίσει η χώρα από θέσεις εργασίας. Πόσο πατριώτες όμως είναι άνθρωποι που χαίρονται με το να βλέπουν τον ιδιωτικό τομέα να βασανίζεται και το Δημόσιο να γεμίζει με τις στρατιές τους;

Διαβάστε περισσότερα