Χταπόδι ξιδάτο μνημονιακό

Στο πλαίσιο διεύρυνσης της θεματολογίας (και καθώς τα ζώδια θα τα αναλάβει πεπειραμένο στέλεχος με φορολογική ενημερότητα), θα το ρίξω στη μαγειρική.

Η συνταγή είναι η χαρά της απλότητας και τα υλικά λιτότητας.

Λοιπόν: Αγοράζουμε ένα χταπόδι θηλυκό. Μας έχει επιλέξει, άρα βεντουζάρει και μαρσάρει με προορισμό τη φωτιά.

Πλένουμε το χταπόδι με σκέτο νερό και καθόλου σαμπουάν. Αφαιρούμε έτσι άμμο, αντηλιακά και υποπροϊόντα πετρελαίου.

Βάζουμε το χταπόδι στην κατσαρόλα μαζί με ξύδι. Του κάνουμε μια πατητή μέχρι να «βουλιάξουν» τα πλοκάμια.

Βράζει από το κακό του και από τη μοχθηρία που επιδεικνύουμε απέναντι του, ρίχνουμε ένα ποτήρι λάδι (χωρίς βράδυ), αλάτσι (αλά Θεοδωράκη Σταύρου του κομματάρχου), πιπέρι σίγουρα, δύο δαφνόφυλλα, ρίγανη προαιρετικά και περιμένουμε μετά από 45 λεπτά να μαυρίσει η κοιλιά του από το πολύ σολάριουμ.

Το παρακολουθούμε (δεκτοί και ντέντεκτιβ) κατά τη διάρκεια της βράσης μήπως μείνει από υγρά, οπότε προσθέτουμε ξύδι για να μη κολλήσει το σασμάν.

Αν δεν είμαστε σίγουροι ότι πρέπει να βγει από τη φωτιά, δοκιμάζουμε, φροντίζοντας να μη το φάμε όλο για να κάνει ο οκτάπους ντεμπούτο και φινάλε στο τραπέζι.

Το έδεσμα πρέπει αν είναι τόσο μαλακό, όσο η καρδιά ενός μαρουλιού και η χθεσινή άμυνα του Ολυμπιακού.

Η οσμή του ξυδιού που θα πλημμυρίσει το σπίτι, υποβοηθά το καλμάρισμα των νεύρων (και της πεθεράς).

Σερβίρεται ζεστό βροντοφωνάζοντας το γνωστό σύνθημα «δεν θα μας πάρεις το μπολ, Τόμπσεν Πολ, Τόμπσεν Πολ»

Η συνταγή ισχύει μόνο για μνημονιακά χταπόδια. Τα αντιμνημονιακά δεν βράζουν, γίνονται μόνο ψητά στα κάρβουνα, αφού έχουν λιαστεί τουλάχιστον για ένα τρίωρο.

Άντε και καλά Κούλουμα.

Μ.Ο.

Διαβάστε περισσότερα