Χρήσιμος και όχι αρεστός

Είχαμε την τύχη να ζήσουμε μεγάλες στιγμές με τον Αντώνη. Από τα βάραθρα της πολιτικής και επαγγελματικής λησμονιάς μέχρι τον θρίαμβο της 29ης Νοεμβρίου 2009. Και από την ανάταση του ΟΧΙ στο Μνημόνιο στην κατάθλιψη της συγκυβέρνησης και της δανειακής. Κι από κει πάλι στις μάχες που ακολούθησαν με τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι να γίνει αυτό που όταν το έλεγα πριν από πολλά χρόνια μου απαντούσαν … “τι παίρνεις και δεν μας δίνεις“: “Ο Αντώνης Σαμαράς

Ή μήπως πρέπει να λέμε “ο Σαμαράς στον γολγοθά του μαρτυρίου“;

Την απάντηση την ξέρουμε όλοι, φαντάζομαι. Ο Αντώνης Σαμαράς θα είναι ο πρωθυπουργός μιας ρημαγμένης χώρας και μιας κοινωνίας στα όρια της μαζικής κατάθλιψης. Και θα κληθεί να σώσει αυτήν την χώρα μέσα σε συνθήκες πρωτόγνωρα δύσκολες, όχι μόνο λόγω της διεθνούς συγκυρίας, αλλά κυρίως λόγω της γενικευμένης απαξίωσης και αμφισβήτησης του πολιτικού συστήματος

Θα ανέβει λοιπόν έναν Γολγοθά ο Σαμαράς. Και να μην έχει καμία αμφιβολία ότι αφού σώσει την χώρα και μαζί με αυτήν τους πολύτιμους εαυτούς της διαπλοκής και των εγκαθέτων της στην πολιτική σκηνή, θα στραφούν μετά εναντίον του με το ίδιο μένος του παρελθόντος.  Άλλωστε, όσα διημείφθησαν μετά την Κυριακή των εκλογών προδικάζουν τις μάχες του μέλλοντος.  Ο Βενιζέλος πρέπει να φτιάξει κόμμα για να διασωθεί. θα πρέπει να συνεδριάζει η ΚΕ της ΔΗΜΑΡ πριν αποφασισθεί η απέλαση ενός Αφγανού. Και ο Αλέξης θα είναι ανεβασμένος στα κάγκελα μαζί με τον Φωτόπουλο και τους άλλους παλαιοπασόκους που μαζεύτηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Όλοι ξέρουμε, επίσης,  ότι αυτή δεν θα είναι μια κυβέρνηση “αποκλειστικά” Σαμαρά. Αλλά μια κυβέρνηση συμβιβασμών και συνεννοήσεων. Ωστόσο, όπως έχουμε γράψει ξανά, παρά τις εγγενείς δυσχέρειες,  ο Σαμαράς μπορεί να αναδειχθεί όχι μόνο σε κυρίαρχο του σημερινού παιχνιδιού αλλά και του μέλλοντος. Επειδή ουσιαστικά δεν έχει πολιτικούς αντιπάλους πέρα από τον κακό εαυτό της Νέας Δημοκρατίας.

Αν φύγει μπροστά, αν τολμήσει να κάνει, ή δείξει ότι θέλει και μπορεί να κάνει, αυτά που θα θεμελιώσουν την Ελλάδα του μέλλοντος, αν αποδείξει ότι παραμένει πιστός στο όραμα του για την Ελλάδα του μέλλοντος, τότε δεν έχει τίποτα και κανέναν να φοβάται.

Ο Σαμαράς δεν θα είναι  πρωθυπουργός των συμβιβασμών και των παρασκηνίων.

Ο Σαμαράς θα είναι ο πρωθυπουργός των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων, των εξαθλιωμένων οικογενειών, της αγοράς που στενάζει, των νέων ανθρώπων που δεν βλέπουν καμία προοπτική. Γι αυτούς πρέπει να βρει λύσεις. Σε αυτούς πρέπει να δώσει απαντήσεις. Και να είναι σίγουρος ότι αν ο λαός δει ότι ο Σαμαράς νοιάζεται να ενεργεί για το καλό του τόπου, θα ανταποκριθεί και θα βάλει πλάτη. Γιατί αυτός ο περήφανος λαός έχει αποδείξει πολλές φορές ότι θα δώσει κι από το υστέρημα της ψυχής του αν ο ηγέτης του σπάσει ταμπού και κατεστημένες νοοτροπίες, αν τα βάλει με διαπλεκόμενα και συντεχνιακά συμφέροντα. Αν τολμήσει εκεί που δεν τόλμησε κανένας.

«Πρωθυπουργός Σαμαράς» σημαίνει καταρχήν “επαναδιαπραγμάτευση τού Μνημονίου”