Χωρίς επιχειρηματική ελίτ δεν πάει μπροστά η χώρα

Πριν από μερικές ημέρες γράφαμε για την ανάγκη να αφυπνιστεί η αστική τάξη στην Ελλάδα μπας και πάρει μπροστά η χώρα και γλιτώσει από την καταστροφή.

Το παραδεχόμαστε: Είμαστε αφελείς στο Antinews. Για ποια αστική τάξη να μιλήσει κανείς; Τι απέμεινε από τους αστούς στην Ελλάδα ή εν πάση περιπτώσει ποιοι είναι οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σοβαροί;

Τα όσα βλέπουμε να γίνονται τις τελευταίες ημέρες με τις ποινικές διώξεις, τα λουκέτα, τα κόκκινα δάνεια, τις απληρωσιές και την προκλητική συμπεριφορά επιχειρηματιών δείχνει δύο πράγματα:

1.Ότι μεγάλο μέρος της αστικής τάξης στη μεταπολίτευση οικοδομήθηκε με βρόμικο χρήμα, με κρατικές επιχορηγήσεις με τη διαπλοκή σε πλήρη εξέλιξη. Κι ότι οι μεγάλες επιχειρηματικές οικογένειες ήταν ουσιαστικά ένα άθλιο, ένα κακό δημιούργημα μιας χώρας χωρίς κανόνες και ηθική. Νταβατζήδες χωρίς παρελθόν, γιαλαντζί αστοί, νεόπλουτοι γόνοι που δεν έχουν καμιά ηθική, στερημένοι βλάκες που επιδεικνύουν ακόμη και τώρα τα λεφτά τους στις ξαπλώστρες της Μυκόνου.

2.Ότι όσοι σοβαροί επιχειρηματίες υπάρχουν. Όσοι δεν κατέρρευσαν κατά τη διάρκεια της κρίσης ή όσοι δεν σηκώθηκαν να φύγουν μη αντέχοντας τη χώρα, έχουν κλειστεί στο καβούκι τους. Προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους με σοβαρότητα, χωρίς επίδειξη και κυρίως τηρώντας τους νόμους και σεβόμενοι τους ηθικούς κανόνες. Δεν είναι πολλοί, ελάχιστοι είναι, μετρημένοι στα δάκτυλα, αλλά υπάρχουν για να μας θυμίζουν όλους τους άλλους κάφρους, τους κρατικοδίαιτους, τους τζάμπα μάγκες με τα θαλασσοδάνεια και με τα πολιτικά και δικαστικά κονέ προκειμένου να μην πηγαίνουν ποτέ φυλακή.

Δείτε το χώρο των μέσων ενημέρωσης εδώ και χρόνια. Δισεκατομμύρια δόθηκαν ως δανεικά… κι αγύριστα όπως αποδείχθηκε. Δισεκατομμύρια κρατικές διαφημίσεις και δισεκατομμύρια βγήκαν από τους «επενδυτές» στο Χρηματιστήριο. Ο ΔΟΛ και ο Πήγασος, τα δύο μεγαλύτερα μαγαζιά έχουν δάνεια πάνω από 500 εκατ. ευρώ και άλλα τόσα μπορεί να έβγαλαν οι μεγαλομέτοχοι από το ΧΑ πουλώντας τι; Φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Που πήγαν όλα αυτά τα λεφτά και τώρα οι μέτοχοί τους, ο Ψυχάρης, ο Μπόμπολας κατέρρευσαν, φαλίρισαν τα μαγαζιά τους και πήγαν σπίτι τους;

Παλιότερα τι έγιναν τα λεφτά από το Alter, πώς ζει ο Κουρής μετά το κανόνι στο κανάλι; Οι οικογένειες Καλοφωλιά και Αθανασιάδη αντίστοιχα στην Εξπρές και στη Ναυτεμπορική πόσα λεφτά έβγαλαν στα χρόνια που δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα; Και η μία εφημερίδα έβαλε λουκέτο αφήνοντας στο δρόμο δεκάδες εργαζόμενους και χωρίς αποζημιώσεις ή δεδουλευμένα. Ενώ η άλλη, με τις πλούσιες κυρίες Αθανασιάδη που «ξέχασαν» να πληρώσουν τα δάνειά τους και τα καταγγέλλει η τράπεζα;

Το ίδιο δεν έγινε και με το λουκέτο στην Ελευθεροτυπία; Άραγε τι να πει κανείς για τα φέσια που άφησε ο μπον βιβέρ και τακτικός θαμώνας της Φτελιάς και της Σούπερ Παραντάις; Τι έπαθε ο Κωστόπουλος που άφησε απλήρωτους τους πάντες και κυκλοφορεί ελεύθερος κι ωραίος για να κάνει σκι στη Μύκονο και την Αράχοβα;

Ποιος πείραξε ποτέ τον Λιακουνάκο που έβγαλε εκατομμύρια με την εφημερίδα Κέρδος αλλά την φαλίρισε και πήγε φυλακή για τα εξοπλιστικά αλλά τώρα είναι ελεύθερο πουλί;

Αλλά υπάρχουν και πλείστες ακόμη πτωχευμένες εταιρείες… ευσεβών αστών, που κυκλοφορούν στα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας χωρίς ποτέ κανείς να τους ενοχλεί. Τι να πει κανείς για την οικογένεια Μαρινόπουλου που άφησε χρέη 1,5 δις ευρώ τα οποία πλήρωσε ο ελληνικός λαός; Για να μη μιλήσουμε για τα τόσα κανόνια που έχουν σκάσει, όχι από μικρούς επιχειρηματίες που δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, αλλά από μεγαλόσχημους, επώνυμους και αξιοσέβαστους κατά τα άλλα βιομήχανους, βιοτέχνες, κατασκευαστές κ.λπ. Οι οποίοι έχουν τεράστια περιουσία και ποτέ κανείς δεν τους ανάγκασε να πληρώσουν για όσα έκαναν στις εταιρείες τους.

Να πούμε τις μεγάλες αλήθειες. Ένα μεγάλο μέρος των επιχειρηματιών πήρε τα λεφτά από τα δάνεια και από το Χρηματιστήριο και αντί να τα επανεπενδύσει τα έβγαλε στο εξωτερικό σε off shore και σε λογαριασμούς στην Ελβετία. Τα έκανε σκάφη αναψυχής, σπίτια στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη, εξοχικά στη Μύκονο, τη Σαντορίνη και τον Παρνασσό.

Κι όταν ήρθε η δύσκολη στιγμή έκαναν το εύκολο. Έβαλαν λουκέτο στις εταιρείες τους γιατί δεν ήθελαν να βάλουν λεφτά από τα δικά τους, που ποτέ δεν ήταν δικά τους.

Και τώρα, οι εργαζόμενοι, οι τράπεζες, η εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία μετράνε τεράστιες ζημιές που ποτέ δεν θα πληρωθούν.

Μα θα πάει κανείς φυλακή; Θα του δημευτεί η περιουσία; Θα πληρώσει κάποιος για τα επιχειρηματικά εγκλήματα; Θα τιμωρηθεί κανείς γιατί στιγμάτισε, προσέβαλε και ξεφτίλισε την αστική τάξη; Ακόμη και τους σοβαρούς επιχειρηματίες που έχουν κάτι να πουν; Εδώ κάποιοι τέτοιοι δίνουν μπόνους, αυξήσεις μισθών ή μοιράζουν μέρος από τα κέρδη τους στους υπαλλήλους κι αυτό γίνεται πρώτο θέμα. Το αυτονόητο έχει γίνει κάτι το αφύσικο, το εξωπραγματικό αντί να είναι το συνηθισμένο. Η εταιρική κοινωνική ευθύνη έχει γίνει σπάνια και οι επιχειρηματίες, οι καλοί… αστοί μας για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι για το πόσους λογαριασμούς έχουν στο εξωτερικό, τι σκάφος θα πάρουν και αν θα κάνουν σούπερ δεξίωση.

Κανείς δεν λέει ότι οι επιχειρηματίες δεν πρέπει να βγάλουν κέρδος. Όμως, πρέπει και να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Όχι να φεσώνουν τους πάντες, να πληρώνει ο ελληνικός λαός κι αυτοί να το παίζουν καλοί αστοί που προσποιούνται μάλιστα τους εκσυγχρονιστές, τους Ευρωπαίους, τους φιλελεύθερους.

Μια συμμορία είναι όλοι τους που κάποτε πρέπει να διαλυθεί, μπας και πάει μπροστά η χώρα.

Διαβάστε περισσότερα