Χαφτάρ… το σιγουράκι

Όσοι εγχώριοι πολιτικοί πόνταραν τα ρέστα τους στον "στρατάρχη Χαλίφα" (βάζοντας τα ΜΜΕ να τον αποκαλούν με το μικρό του όνομα, ένδειξη εκτίμησης και εμπιστοσύνης), ίσως πρέπει να αρχίσουν να ανησυχούν από την κινητικότητα του φύλαρχου.

Ο φιλέλλην(;) -πόθεν τεκμαίρεται- πολέμαρχος διαπραγματεύεται τα πάντα με τους πάντες.

Γλύκες με το δίδυμο Τσαβούσογλου-Ακάρ.

Συνομιλητής με τον έως χθες θανάσιμο εχθρό του, Σάρατζ.

Δεν είναι η πρώτη φορά όμως που ο πολέμαρχος τάζει τα πάντα στους πάντες.

Ποια η έξωθεν καλή

μαρτυρία ενός εκπαιδευμένου στην Σοβιετική Ένωση αξιωματικού και υψηλόβαθμου στρατιωτικού στελέχους του κανταφικού καθεστώτος;

Που... αφέθηκε να αιχμαλωτισθεί στο Τσαντ και “απελευθερώθηκε” υπό πολύ περίεργες συνθήκες, με τον Καντάφι (μήπως κάτι γνώριζε καλύτερα;) αμέσως μετά να τον καθαιρεί από το στράτευμα;

Που αίφνης προσγειώθηκε στις ΗΠΑ, μετά από λίγο;

Που απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα;

Που το όνομά του "έπαιξε" δυνατά στην συμβολή της πτώσης του Καντάφι (άραγε και στην ενέδρα που επέφερε το αποτροπιαστικό του τέλος;) όταν η διακυβέρνηση Ομπάμα-Χίλαρι βρισκόταν στο δοξασμένο απόγειό της στην κορύφωση της "Αραβικής Άνοιξης" και πανηγύριζαν την πτώση του... κτήνους;

Η όλη διαδρομή του φυλάρχου ως σήμερα δείχνει ότι πηγαίνει πάντα με τους δυνατούς.

Και με το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών να έχει χάσει τη μιλιά του, δεν θα ήθελα να επιβεβαιωθούν οι δυσοίωνες αυτές σκέψεις.

Διαβάστε περισσότερα