Μπορεί να κυβερνήσει η ευρωπαϊκή κεντροαριστερά;

Τον τελευταίο καιρό, οι αριστεροί όλου του κόσμου έχουν τα μάτια τους στραμμένα στον Francois Hollande, που συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες να κερδίσει τον καθόλου δημοφιλή  Nicolas Sarkozy.

Αν κερδίσει ο Hollande, τότε αυτό θα είναι μια μεγάλη νίκη για την σοσιαλδημοκρατία, η οποία χρειάζεται επειγόντως σπρώξιμο, μετά από 19 συνεχείς ήττες σε εκλογικές αναμετρήσεις από κεντροδεξιούς και συντηρητικούς αντιπάλους, από την εποχή που ξεκίνησε η οικονομική κρίση.

Το πολιτικό μήνυμα που θα προκύψει από μια τέτοια

νίκη  θα είναι ότι η σκληρή αντιπολίτευση απέναντι στην λιτότητα πετυχαίνει, ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός είναι ο νέος εχθρός, και πως το αριστερό προφίλ είναι και πάλι δημοφιλές.

Μάλιστα, μια τέτοια νίκη θα σηματοδοτήσει και μια νέα εποχή, όπου η αριστερή και η δεξιά πολιτική θα πάψουν να είναι ίδιες και απαράλλαχτες.

Βρισκόμαστε όμως πράγματι στο κατώφλι μιας νέας εποχής;

Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δεν έχει προχωρήσει ακόμη στην αναθεώρηση που χρειάζεται προκειμένου να είναι αποτελεσματική η διακυβέρνησή της. Δεν έχει ακόμη απαντήσει στο πως και το γιατί ο θάνατος του νεοφιλελευθερισμού των ‘80ς, αντί να οδηγήσει την δημόσια συζήτηση στην εγγενή αστάθεια των αγορών, την οδήγησε στο ζήτημα του μεγέθους και της αποδοτικότητας του κράτους.

Τώρα, υπάρχει ο κίνδυνος πως μια νίκη αριστερού κόμματος από κεκτημένη ταχύτητα, θα οδηγήσει σε αδυναμία διακυβέρνησης. Χωρίς μια σαφή κατεύθυνση, τα αριστερά κόμματα σύντομα θα μπουρδουκλωθούν, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσουν στο εγγύς μέλλον καταστροφικές εκλογικές ήττες.

Το κρίσιμο ερώτημα της κρίσης δεν είναι αν θα ανανεωθεί η σοσιαλδημοκρατία, αλλά αν θα μπορέσει να δημιουργήσει νέες στρατηγικές, βάσει των οποίων θα μπορεί να χτιστεί μια νέα πλατφόρμα δημοκρατικής ευημερίας και κοινωνικού κράτους.

Το έργο που έχει μπροστά της η αριστερά, είναι να βρει απάντηση στις εσωτερικές και διεθνείς πολιτικές, απέναντι στα απομεινάρια του νεοφιλελευθερισμού, που θέλει να παρουσιάσει την κρίση ως φυσική συνέπεια του μεγάλου κράτους.

Υπάρχουν πολλές παράμετροι που παίζουν ρόλο. Η πρώτη έχει να κάνει με την φύση του καπιταλισμού. Ιστορικά, η σοσιαλδημοκρατία έχει αναπτυχθεί παράλληλα με τον καπιταλισμό.  Οι σοσιαλδημοκράτες πήγαν μπροστά, δομώντας θεσμικούς πυλώνες, που προστάτεψαν τους πολίτες από τις σκληρές συνθήκες της οικονομίας της αγοράς.

Οι πολέμιοί της ισχυρίζονται ότι τα κόμματα της κεντροαριστεράς έχουν καταστεί θεσμικά εξαρτημένα από τον καπιταλισμό, ότι δηλαδή βασίζονται στις αγορές, προκειμένου να υπάρξει περίσσευμα το οποίο θα επενδυθεί στην κοινωνική πρόνοια και στις δημόσιες παροχές.

Οι μεταρρυθμίσεις αποδείχτηκαν δύσκολη υπόθεση, κυρίως επειδή οι σοσιαλδημοκράτες έστρεψαν  τα μάτια τους μακριά από την θεμελιώδη μεταμόρφωση που υπέστη ο καπιταλισμός τις τελευταίες δεκαετίες. Για αυτό και σήμερα αποτελεί βασική προτεραιότητα η μελέτη και η κατανόηση του συνεχώς μεταβαλλόμενου καπιταλισμού της αγοράς, αν η αριστερά θέλει να κάνε