Αξιολύπητη χώρα, με αξιολύπητη ηγεσία!

Του Μανώλη Κοττάκη

Η έφοδος της ευρωπαϊκής Εισαγγελίας σε διάφορα γραφεία οργανώσεων και δημοσίων υπηρεσιών στην Κρήτη, η έρευνα της OLAF σε συνεργασία με την ευρωπαϊκή Εισαγγελία στα γραφεία του ΟΣΕ για την «άγνωστη» σύμβαση 635, η έφοδος στελεχών της ευρωπαϊκής Εισαγγελίας σε γραφεία δήμων όλης της χώρας για λόγους που θα γίνουν προσεχώς γνωστοί και εν τέλει οι δικογραφίες που έχει διαβιβάσει στο ελληνικό Κοινοβούλιο η Λάουρα Κοβέσι μας υπογραμμίζουν ένα και μόνο

πράγμα: Πώς λειτουργεί μια Δικαιοσύνη όταν είναι αληθινά ανεξάρτητη. Η εξουσία νιώθει την ανάσα της. Το δημόσιο συμφέρον είναι η προτεραιότητά της. Έχουμε, άραγε, να θυμηθούμε τα τελευταία είκοσι χρόνια ανάλογες θεαματικές ενέργειες της ελληνικής Δικαιοσύνης χωρίς να έχει προηγηθεί αίτημα δικαστικής συνδρομής από το εξωτερικό; Ελάχιστες. Όλοι συζητούν ψιθυριστά τα σκάνδαλα γύρω τους, αλλά στη χώρα επικρατεί απέραντη σιωπή. Με εξαίρεση τη γιγάντια έρευνα που διενήργησε για το θέμα των υποκλοπών εις βάρος του Κώστα Καραμανλή ο ανακριτής Δημήτρης Φούκας, η οποία με νόμιμες επισυνδέσεις κατέληξε να εντοπίσει έως και τον πράκτορα συμμάχου δυνάμεως που είχε παγιδεύσει τα τηλέφωνα του πρωθυπουργού της χώρας, καμία μεγάλη υπόθεση δεν ερευνήθηκε ιδία πρωτοβουλία των ελληνικών δικαστικών Αρχών. Καμία δεν έφθασε στο ακροατήριο.

Η υπόθεση της Siemens στην οποία ξέρουμε ποιοι εμπλέκονται διαβιβάστηκε στην ελληνική Δικαιοσύνη μετά την «εμπλοκή» που είχε η γερμανική εταιρία με την αμερικανική Δικαιοσύνη. Έχοντας λαδώσει τον μισό πλανήτη, θέλησε προκλητικά να εισαχθεί και στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης για να αντλήσει κεφάλαια από εκεί! Έτσι έπεσε στην «τσιμπίδα» των Αμερικανών που είχαν βαρεθεί να τους κλέβουν δουλειές οι Γερμανοί είκοσι χρόνια μετά την ευλογία που έδωσε ο πρόεδρος Μπους ο πρεσβύτερος για την επανένωση της Γερμανίας. Έτσι έφθασε όπως έφθασε και στην Ελλάδα η υπόθεση αυτή. Όπου οι διεφθαρμένοι ένοχοι βραχυκύκλωσαν το σύστημα με εξεταστική επιτροπή σαν αυτή που ψάχνει «καλή ώρα» ο Κυριάκος με τον ΟΠΕΚΕΠΕ και οι λαδωμένοι πολιτικοί δεν απολογήθηκαν ποτέ. Στο τέλος αμνήστευσαν και τους συμμετόχους με τον νέο Ποινικό Κώδικα που ψήφισαν όλοι μαζί το καλοκαίρι του 2019 έπειτα από πίεση του Βερολίνου. Οι δίκες «καταργήθηκαν».

Η υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ» (το σωστό «λίστα Φαλτσιανί» από το όνομα του υπαλλήλου της ελβετικής τράπεζας UBS που κατέδωσε στις ΗΠΑ τις καταθέσεις των Ευρωπαίων φοροφυγάδων) πώς έφθασε πάλι στην ελληνική Δικαιοσύνη; Μα επειδή την έστειλε η τότε γενική διευθύντρια του ΔΝΤ στον Έλληνα υπουργό Οικονομικών για να φορολογήσει σε καιρούς Μνημονίων τους δυνατούς και όχι μόνο τους αδυνάτους. Εξ αυτού του λόγου ασχολήθηκε ποικιλοτρόπως η ελληνική Δικαιοσύνη και φθάσαμε στην καταδίκη τέως υπουργού για το αδίκημα της νόθευσης εγγράφου. Αν δεν κυνηγούσαν οι Αμερικανοί τους Ευρωπαίους για θέματα φορολογικών παραδείσων, θα μαθαίναμε τίποτε ποτέ; Προφανώς και όχι.

Το αυτό ισχύει άλλωστε και για την υπόθεση Novartis, η οποία, αρέσει δεν αρέσει, ήταν ένα μεγάλο σκάνδαλο. Αν δεν ήταν, δεν θα συμβιβαζόταν η πολυεθνική εταιρία να πληρώσει ένα τεράστιο πρόστιμο στη Νέα Υόρκη για αθέμιτες και παράνομες πρακτικές. Έτσι αναγκάστηκε και ασχολήθηκε η ελληνική Δικαιοσύνη με αυτή την υπόθεση, η πραγματική ιστορία της οποίας θα γραφτεί έπειτα από πολλά πολλά χρόνια. Όταν οι τύψεις που θα έχουν κάποιοι στα γεράματά τους δεν θα τους επιτρέψουν να πάρουν τα παραγεγραμμένα μυστικά μαζί τους στον άλλο κόσμο.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και σήμερα. Θα μαθαίναμε τίποτε για τον ΟΠΕΚΕΠΕ αν δεν είχε κινηθεί η ευρωπαϊκή Εισαγγελία να κάνει νόμιμες επισυνδέσεις (υποκλοπές) και να διαβιβάσει τη δικογραφία στη Βουλή; Όχι. Ούτε για αυτήν θα μαθαίναμε κάτι ούτε για τη σύμβαση 717, η οποία δεν περιελήφθη στη δικογραφία Μπακαΐμη. Η Κοβέσι είχε το θάρρος να ασκήσει διώξεις σε βάρος κορυφαίων στελεχών κατασκευαστικών εταιριών. Η Κοβέσι έχει τώρα το θάρρος να στείλει δικογραφία με ονόματα δύο υπουργών, 12 βουλευτών, δεκάδων αξιωματούχων, ιδιωτών στις εταιρίες των οποίων είναι «παθητικοί» μέτοχοι με «ενεργές» ποινικές ευθύνες όμως κορυφαίοι της ελληνικής ολιγαρχίας. Και όταν διαβιβάσει και την εντολή ελέγχου που ετοιμάζει στην OLAF (Ευρωπαϊκός Οργανισμός κατά της Απάτης), εκεί να δείτε. Θα συμβεί ό,τι με την ΕΡΓΟΣΕ προχθές. Έφοδοι.

Κοπιάζω να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που η ελληνική Δικαιοσύνη διέταξε αυτεπαγγέλτως μια προκαταρκτική εξέταση, η οποία να μετεξελίχθηκε σε τακτική ανάκριση για κάποιο πολύ πολύ πολύ μεγάλο θέμα τα τελευταία χρόνια. Έπειτα από αποκάλυψη εφημερίδας, έπειτα από καταγγελία φορέα, οτιδήποτε. Αν είναι ασθενής η μνήμη μου και παραλείπω κάτι, ας με βοηθήσει κάποιος να επανορθώσω. Φοβάμαι δεν είναι. Το δυστύχημα είναι ότι εμείς, η Ελλάς, ένα από τα παλαιότερα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, σπεύδουμε να απαξιώνουμε το έργο των ευρωπαϊκών θεσμών. Ο πρωθυπουργός πριν καν δει τη δικογραφία Κοβέσι για τα βοσκοτόπια και τις επιδοτήσεις έσπευσε να ισχυριστεί ότι το ζήτημα είναι «ευρωπαϊκό». Αλλά σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν ζητήθηκε να διερευνηθούν τυχόν ευθύνες υπουργών. Το θέμα είναι αμιγώς ελληνικό. Ο δε σχεδιασμός του για να γλιτώσει άλλη μια προανακριτική και άλλον έναν φυσικό δικαστή είναι να προσφύγει στο δόγμα «όλοι μαζί τα φάγαμε». Να εξισώσει τα ρουσφέτια που ζητούσαν οι βουλευτές του και άλλων κομμάτων από τον ΟΠΕΚΕΠΕ με τις επιδοτήσεις και με τα εκατομμύρια ευρώ κοινοτικού χρήματος που διασπάθισε το Ελληνικό Δημόσιο και τα υπουργεία στη γενέτειρα του. Είμαστε δυστυχώς μια αξιολύπητη χώρα. Με αξιολύπητη ηγεσία.

The post Αξιολύπητη χώρα, με αξιολύπητη ηγεσία! appeared first on antinews.gr.