Αύγουστος…

Αύγουστος είναι:

Το τραγούδι του Νικόλα…

Ο μήνας των αναβολών για το Σεπτέμβριο, οι περισσότεροι «βολεύονται» με την γνωστή και αγαπημένη ατάκα «άστο και θα δούμε το Σεπτέμβριο».

Ο μήνας των εκπτώσεων, δηλαδή η χαρά της γυναίκας!

Κάπου διάβασα ότι είναι και ο μήνας των χωρισμών… Είναι ο μήνας που χαλάνε γάμοι, σχέσεις και πολλοί έρωτες σβήνουν, γιατί αρχίζουν καινούριοι, γιατί το Αυγουστιάτικο φεγγάρι είναι πολύ μαγκιόρικο!

Μας μαθαίνει για τους καινούριους έρωτες. Δε μας μαλώνει

όταν κάνουμε ερωτικές βλακείες και στεναχωρούμε τα κορίτσια. Δε μας παρηγορεί όταν μας στενοχωρούν εκείνα. Μας αφήνει ελεύθερους να ζούμε στην κοσμάρα μας της αποχαυνωτικής ζέστας!

Ο Αύγουστος, φοράει την υπέροχη κολόνια που μυρίζει θάλασσα, μυρίζει ιώδιο, μυρίζει πεύκο, μπύρα χυμένη στο παγκάκι της πλατείας, αλλά μες στα αστικά ας μην πούμε τι μυρίζει…

Είναι ο μήνας του κολιού και των μυγών…

«Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα
αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα…»

Ο όγδοος μήνας του χρόνου, ο μήνας των διακοπών για τους περισσότερους Έλληνες. Έχει 31 ημέρες και είναι ο αντίστοιχος του έκτου μήνα του παλαιού ημερολογίου, που ονομαζόταν Sextilis.

Ονομάστηκε Αύγουστος προς τιμή του Οκταβιανού μετά την απονομή του τίτλου από τη ρωμαϊκή Σύγκλητο

Είναι από τους πιο ζεστούς μήνες του χρόνου και ο λαός του έχει δώσει και άλλα ονόματα, όπως Πεντεφάς ή Πενταφάς, Συκολόγος (λόγω της συγκομιδής των σύκων), Δριμάρης, Τραπεζοφόρος και Διπλοχέστης (λόγω της αφθονίας των καρπών).

Ο Αύγουστος, όμως, είναι γνωστότερος για τον «δεκαπενταύγουστό» του, τις πρώτες ημέρες του μήνα πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου.

Λαογραφικά σύμφωνα με τη λαογράφο Ελένη Ψυχογιού: «Τα πανηγύρια της Παναγίας τελούνται παραδοσιακά στο απόγειο του καλοκαιριού, όταν έχει ολοκληρωθεί ο παραγωγικός κύκλος, αφήνοντας στους ανθρώπους χρόνο σχόλης και προσόδους για να καταναλώσουν σε μια “τελετουργική σπατάλη”… Πέρα από εκδηλώσεις πίστης, τα πανηγύρια αποτελούν συλλογικά πολυσύνθετα και ύψιστης σημασίας επικοινωνιακά γεγονότα, που λειτουργούν ως θεμέλια πολιτισμού για τις ανθρώπινες κοινότητες ακόμη και στις μέρες μας, με όποια μορφή επιτελούνται κατά τόπους». Οι παροιμίες του άφθονες:

Αύγουστε καλέ μου μήνα, να’ σουν δυο φορές το χρόνο.

Κάθε πράμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο.

Να ‘σαι καλά τον Αύγουστο που ‘ναι παχιές οι μύγες…

Και βέβαια να μην ξεχάσω τις Φανουρόπιτες στις 27 . Είναι πίτες (τάματα) που κάνουν οι πιστοί προς τιμή του Αγ. Φανουρίου, που γιορτάζει εκείνη την ημέρα, ζητώντας απ’ τον άγιο να τους φανερώσει κάτι που έχασαν ή κάτι που προσδοκούν (π.χ. οι ανύπαντρες κοπέλες να τους φανερώσει έναν καλό γαμπρό).

Αλλά, όσο κι αν τον Ιούλιο «ο Αϊλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα», ο ερχομός του Αυγούστου δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε ότι «από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνας»!

Καλό μήνα!

Δαναός