Αποφασισμένος να μην εγκαταλείψει την εξουσία με όποιο τίμημα

Είμαστε από τους πρώτους που πιστεύουν ότι η κυβέρνηση αυτή δεν έχει πολύ μεγάλη πολιτική ζωή. Κάποια στιγμή θα εξαναγκαστεί σε πρόωρες εκλογές τις οποίες θα χάσει πανηγυρικά. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ο Τσίπρας δεν θα πουλήσει ακριβά το τομάρι του και ο ανασχηματισμός έδειξε ότι είναι τέτοιος τύπος που πιστεύει στη φράση του Σαμψών «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».

Ο ανασχηματισμός, έτσι όπως έγινε, δείχνει μια τελευταία προσπάθεια ανασύνταξης με τις δυνάμεις που μπορούν να υπηρετήσουν τα μνημόνια. Το γεγονός και μόνο ότι σε ένα κομβικό υπουργείο όπως αυτός της Οικονομίας και Ανάπτυξης και οι τρεις υπουργοί (Δημήτρης Παπαδημητρίου Αλέξανδρος Χαρίτσης, Στέργιος Πιτσιόρλας) είναι εξωκοινοβουλευτικοί, όπως και η Αχτσιόγλου στο κρίσιμο υπουργείο Εργασίας, δείχνει ότι ο Τσίπρας δεν ήθελε να αναλάβουν το πολιτικό κόστος «κομματικοί», βουλευτές του. Οι εξωκοινοβουλευτικοί είναι σαν τα «καμμένα χαρτιά» που τα ρίχνεις στη φωτιά και δεν έχεις τίποτε να χάσεις.

Όμως, η σύνθεση της κυβέρνησης δείχνει ακόμη πως ο πρωθυπουργός μαζί με τον Καμμένο θα προσπαθήσουν να φάνε όσους μήνες περισσότερους μπορούν. Αν δεν γίνει κάποιο σοβαρό ατύχημα, τότε μάλλον απομακρύνεται το σενάριο των εκλογών την Άνοιξη και μετατίθεται για όποτε η κυβέρνηση ξαναβρεθεί στο καναβάτσο. Ο Τσίπρας έδιωξε ουσιαστικά και τους τελευταίους… αντιμνημονιακούς όπως τον Φίλη ή τον Σκουρλέτη που δεν έχει κανένα ρόλο στο Εσωτερικών. Ακόμη και ο Μπαλτάς με τον Δρίτσα ανήκουν στην ομάδα εκείνων που δημιουργούν προβλήματα και με την απομάκρυνσή τους φεύγει ένα ακόμη αντιμνημονιακό βάρος από την πλάτη του Τσίπρα.

Έδιωξε επίσης τα «κόκκινα» πανιά όπως τον Κατρούγκαλο που συνδέθηκε με τους συνταξιούχους και τον Τρύφωνα Αλεξιάδη που συνδέθηκε με τους φόρους. Στη θέση τους έβαλε ανθρώπους που μπορούν να υποστηρίξουν φανατικά τη συμφωνία με τους δανειστές, που δεν θα του δημιουργήσουν πρόβλημα. Η περίπτωση Πιτσιόρλα είναι τέτοια και δείχνει ότι η στροφή στον ρεαλισμό ολοκληρώθηκε. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έγινε ή πιο… μνημονιακή κυβέρνηση της διετίας, μοιάζει με μια κυβέρνηση που θα μπορούσε να φτιάξει (τηρουμένων των αναλογιών) μια κεντροδεξιά παράταξη. Ο στόχος της προφανής. Θα υπηρετήσει με κάθε τρόπο την τρόικα, θα κλείσει την αξιολόγηση με κάθε κόστος, θα πάει να πάρει μια συμφωνία για το χρέος, έστω και την λιγότερο καλή και θα την πουλήσει στους Έλληνες ως τεράστια επιτυχία. Ούτε κούρεμα θα γίνει ούτε άμεση επιμήκυνση. Ουσιαστικά θα είναι μια υπόσχεση για μετά το 2018 και βλέπουμε. Το βλέπουμε είναι ένα ακόμη μνημόνιο προκειμένου να γίνει απομείωση του χρέους.

Με τον τρόπο αυτό κερδίζει χρόνο ξέροντας ότι οι μέρες του είναι μετρημένες. Το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, το δείχνει η οργή του κόσμου. Το θέμα είναι μέχρι πότε θα κυβερνά μια κυβέρνηση με πλήρη δυσαρμονία με τον κοινό αίσθημα. Ένας πρωθυπουργός που αλαζονικά πιστεύει ότι είναι ακόμη λαοπρόβλητος ενός οι πολίτες δε χαραμίζουν ούτε σάλιο για να τον φτύσουν πόσο πιστεύει ότι μπορεί να αντέξει; Και πόσο νομίζει άραγε ότι μπορεί να αντέξει η κοινωνία με νέα μέτρα; Διότι η ένταξη στο πρόγραμμα του Ντράγκι, η χαλάρωση των capital controls, μια καλύτερη κατάσταση στην αγορά περνά από νέα σκληρά μέτρα που θα πλήξουν πάλι τη μεσαία τάξη, τους επαγγελματίες, τους αγρότες. Πόσους μήνες μπορεί, λοιπόν, να κερδίσει με τον ανασχηματισμό – κόλπο;

Στο μυαλό ενός… αριστερού δεν μπορεί κανείς να μπει. Ισχύει όμως ότι θα πουλήσει ακριβά το τομάρι του και θα πάρει μαζί του κι άλλους. Είναι αποφασισμένος να μην εγκαταλείψει την εξουσία με όποιο τίμημα.

Διαβάστε περισσότερα