Από «ατζέντης» τουρκικών συμφερόντων, «εκπρόσωπος Τύπου της τουρκικής κυβέρνησης»

Ουδέποτε η σχέση του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Μπαρθ Αϊντε με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, ήταν καλή. Χειροτέρευσε, όμως, θεαματικά από την αρχή του έτους, με την πρώτη Διάσκεψη για το Κυπριακό, τον Ιανουάριο στη Γενεύη, γενικεύθηκε με τη δεύτερη Διάσκεψη, πρόσφατα στο Κρανς Μοντάνα, στην Ελβετία, και τώρα κορυφώθηκε με αφορμή δυο συνεντεύξεις του Νορβηγού σοσιαλιστή πολιτικού σε κυπριακά Μέσα Ενημέρωσης.

Το πιο ενδιαφέρον στις συνεντεύξεις του είναι ότι, ενώ χαρακτηρίζει το αποτέλεσμα του Κρανς Μοντάνα

ως «συλλογική αποτυχία», δεν βρίσκει ούτε μια λέξη να πει για πιθανές τουρκικές ευθύνες στο ναυάγιο. Αντίθετα, δηλώνει ευθέως ότι η πρόταση που θα έκανε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, θα ικανοποιούσε την ελληνοκυπριακή πλευρά. Ωστόσο, αρνείται να την αποκαλύψει, επικαλούμενος ζήτημα … εμπιστευτικότητας των συνομιλιών. Έτσι, ο ίδιος, ο οποίος τις προηγούμενες ημέρες ασκούσε κριτική σε όσους επιδίδονται στο παιχνίδι επίρριψης ευθυνών (blame game) για την αποτυχία της Διάσκεψης, τώρα έρχεται για να παίξει το ίδιο παιχνίδι, και να ρίξει τις αποκλειστικές ευθύνες, εμμέσως πλην σαφέστατα, στην Αθήνα. Μάλιστα, δεν «στοχοποιεί» μόνον για τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά, αλλά και για τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αρνήθηκε (!) να πάει σε συνάντηση των πρωθυπουργών των εγγυητριών δυνάμεων για να υπογράψει μια … -ανύπαρκτη, πάντως- συμφωνία επίλυσης του Κυπριακού.

Οι τοποθετήσεις Αϊντε έχουν, ως όλα δείχνουν, ενοχλήσει σφόδρα το υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο, σε μια πρωτοφανώς ασυνήθιστα σκληρή ανακοίνωσή του, τον χαρακτηρίζει ως «εκπρόσωπο Τύπου της τουρκικής κυβέρνησης». Από τη μεριά του, ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, σε συνέντευξή του στην κυπριακή εφημερίδα, «Φιλελεύθερος», του αποδίδει τον βαρύτατο χαρακτηρισμό «ψεύτης». Χαρακτηριστικά αφού αναφέρει ότι ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ, «μας πήγε στη διαπραγμάτευση χωρίς να έχει επαρκή προεργασία», καταγγέλλει ότι έλεγε «για μεγάλο χρονικό διάστημα πολλαπλά ψέματα», και ότι αν και «το γνώριζε, δεν τον πείραζε ότι πιανόταν στα πράσα».

Μυστικές και δημόσιες συναντήσεις

Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που το ελληνικό υπουργείο απευθύνεται με σκληρούς χαρακτηρισμούς για τον κ.Αϊντε. Προ μηνών, ο Ν.Κοτζιάς, δημόσια στην Κύπρο τον είχε κατονομάσει ως «μεσάζοντα τουρκικών συμφερόντων». Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, ο λόγος τότε ήταν ότι ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ είχε πάει στον επικεφαλής της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ, για να του μεταφέρει το τουρκικό αίτημα ότι πρέπει να ισχύσουν οι «4 ελευθερίες» για τους Τούρκους πολίτες μέσω Κύπρου. Δηλαδή, να ενταχθεί στην ατζέντα του Κυπριακού ένα θέμα που ανήκει καθαρά στον ευρωτουρκικό διάλογο. Κάτι που, όπως ήταν φυσικό, δεν το έκανε δεκτό η ΕΕ. Ως γνωστόν, αυτό το αίτημα της Άγκυρας έχει χαρακτηριστεί ως είσοδος της Τουρκίας στην ΕΕ από την πίσω πόρτα.

Υπήρχε, όμως, και ένας ακόμη σοβαρός λόγος που ο Ν.Κοτζιάς βγήκε τότε δημόσια και τον κριτίκαρε. Όταν προ μηνών είχε έλθει ο κ.Αϊντε στην Αθήνα για να συναντήσει επίσημα τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών, προκειμένου να συζητήσουν τις εξελίξεις στο Κυπριακό, προτού πάει στο υπουργείο Εξωτερικών, υπέπεσε στο χοντροκομμένο διπλωματικό ολίσθημα, να δει νωρίτερα τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα. Εύλογα, κατόπιν, όταν συναντήθηκε με τον Ν.Κοτζιά, αυτός φέρεται να του είπε: «Έσπεν, όταν πηγαίνεις στην Άγκυρα να δεις τον Τσαβούσογλου, βλέπεις προηγουμένως τον Έλληνα πρέσβη;». Σε εκείνη την επίσκεψή του στην Αθήνα, ο κ.Αϊντε δεν παρέλειψε να συναντηθεί και με Έλληνα εφοπλιστή, γνωστό για τις στενές του σχέσεις με κομμάτια της λονδρέζικης πολιτικής και οικονομικής ελίτ, η οποία ήθελε την εδώ και τώρα λύση του Κυπριακού.

Το τελευταίο διάστημα ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, επανειλημμένως σε δηλώσεις και συνεντεύξεις του, έκανε λόγο για κάποιες μυστικές συναντήσεις Αϊντε κατά τις επισκέψεις του στην Αθήνα. Εσχάτως, σε συνέντευξή του στην κυπριακή εφημερίδα, «Φιλελεύθερος», το ξαναείπε: «Στις επισκέψεις του στην Ελλάδα –αναφέρει ο Έλληνας υπουργός- ο κ.Άιντε συναντιόταν εν κρυπτώ με επιχειρηματίες (γιατί άραγε;) που, όπως φάνηκε, συνδέονται με συγκεκριμένους διεθνείς παράγοντες και επιλογές για το Κυπριακό. Σε αυτές τις συναντήσεις ήταν παρόντες και ορισμένοι δημοσιογράφοι που αρέσκονται να με υβρίζουν προσωπικά και προσπαθούν να αμαυρώσουν την κοινή προσπάθεια της ελληνικής και της κυπριακής κυβέρνησης».

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, στις 19 Ιουνίου 2017, πριν δηλαδή την τελευταία Διάσκεψη για το Κυπριακό, και ενώ ο κ.Αϊντε επισκεπτόταν την Αθήνα για να συναντηθεί με τον Ν.Κοτζιά, πήρε μέρος και σε ένα τραπέζι στο Ψυχικό, όπου μετείχαν τρεις εφοπλιστές και ένας δημοσιογράφος, γνωστοί για τα «εκσυγχρονιστικά» αισθήματά τους, και με πολύ καλές και υψηλές πολιτικές και οικονομικές διασυνδέσεις. Θα πει κανείς: Και που είναι το κακό; Αν επρόκειτο για γεύμα «γνωστών» ή φίλων, ουδέν πρόβλημα. Αν, όμως, στο «μενού» υπήρχε το Κυπριακό, είναι ένα ζητηματάκι. Πόσο μάλλον, όταν ο εκπρόσωπος μεγάλου ελληνικού ΜΜΕ, «περιποιείται» σχεδόν καθημερινά το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών. Όμως, η πλέον περίεργη «σύμπτωση» είναι ότι, μεταξύ των εφοπλιστών, υπήρξε και ένας, ο οποίος διατηρεί επιχειρηματικές σχέσεις με μεγάλες νορβηγικές εταιρείες. Μια εξ’ αυτών, κολοσσός στις παγκόσμιες μεταφορές και στο ενεργειακό κλάδο, και μια άλλη παραγωγός οπλικών συστημάτων, της οποίας, μάλιστα, πελάτης είναι η ίδια η Τουρκία. Βέβαια, πολλές είναι οι νορβηγικές εταιρείες που κάνουν μπίζνες με την Τουρκία. Γνωστές είναι, άλλωστε, οι ναυλώσεις νορβηγικών ερευνητικών σκαφών για έρευνες – «τουρκικές προκλήσεις» εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων (π.χ. προ ετών στο Καστελόριζο), ή ακόμα και η πώληση του ερευνητικού σκάφους, «Μπαρμπαρός» στην Τουρκία. Εξίσου μεγάλο είναι και το ενδιαφέρον νορβηγικών ενεργειακών εταιρειών για την περιοχή μας.

Υποψήφιος με τους σοσιαλιστές

Το αν έχει ο κ.Αϊντε κάποια «ειδικού τύπου» σχέση με την Άγκυρα, είναι βεβαίως άγνωστο. Σίγουρο είναι, πάντως, ότι ο ίδιος, όπως άλλωστε κάνουν οι περισσότεροι πολιτικοί διεθνώς, προμοτάρει τα συμφέροντα της χώρας του και ειδικά των μεγάλων εταιρειών της. Έτσι, ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ, όταν ήταν υπουργός Άμυνας της Νορβηγίας (στην κυβέρνηση του Γιένς Στόλτεμπεργκ, του σημερινού γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ !), επισκεπτόταν, μεταξύ των άλλων, τις εκθέσεις της σημαντικής εταιρείας οπλικών συστημάτων, Kongsberg, η οποία στο παρελθόν είχε και αρκετά συμβόλαια με την Τουρκία, σαν υπουργός Εξωτερικών, ταξίδευε τον Ιανουάριο του 2013, μαζί με τον επικεφαλής της ενεργειακής εταιρείας – κολοσσού της Νορβηγίας, Statoil, στο Αζερμπαϊτζάν, ενώ το 2005 είχε βραβευθεί από τη Νορβηγική Εταιρεία Πετρελαίων (Norwegian Petroleum Society), κ.ο.κ.

Ως γνωστόν, ο κ.Αϊντε έχει πολιτικές φιλοδοξίες στη χώρα του και δεν το κρύβει. Στην τελευταία συνέντευξή του στην κυπριακή εφημερίδα, «Πολίτης», απαντώντας σε ερώτηση εάν ο ίδιος θα πήγαινε σε μια νέα συνάντηση για το Κυπριακό, εάν έως τότε δεν έχει λήξει το συμβόλαιο του με τον ΟΗΕ, είπε: «Η εντολή μου δεν ολοκληρώνεται ακόμα, αλλά, όπως έχω πει και στο παρελθόν, θα επιστρέψω στην πολιτική στη Νορβηγία για τις επικείμενες εκλογές. Δεν φεύγω λόγω του συμβολαίου μου καθώς αυτό θα μπορούσε να επεκταθεί. Όμως δεν είναι αυτό το κύριο θέμα αυτή τη στιγμή. Αν οι πλευρές θέλουν τη βοήθεια των Ηνωμένων Εθνών, αυτά θα βρουν τον τρόπο να την παράσχουν». Ο κ.Αϊντε θα πάρει μέρος στις νορβηγικές εκλογές το Φθινόπωρο και ευελπιστεί σε ένα καλό πόστο, εάν κερδίσει το κόμμα του. Ως γνωστόν, ήταν υπουργός (προηγουμένως, αναπληρωτής υπουργός) Άμυνας και υπουργός Εξωτερικών της Νορβηγίας (2011, 2012 και 2013).

«Ξέπλυμα» του Ερντογάν

Ο κ.Αϊντε θα ήθελε να παρουσιαστεί στον πολιτικό στίβο της χώρας του έχοντας στα χέρια του μια επιτυχία. Αυτή της επίλυσης του Κυπριακού. Γι’ αυτό, ως όλα δείχνουν, επεδίωκε με κάθε τρόπο τον επίλυσή του μέσα σε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα. Παρά ταύτα, δεν είχε προετοιμάσει σοβαρά για κάτι τέτοιο τη δεύτερη Διάσκεψη που έγινε μέσα σε ένα εξάμηνο, στο τέλος Ιουνίου, αρχή Ιουλίου. Κάτι, άλλωστε, για το οποίο τον κατηγόρησε ευθέως ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, στέλνοντάς του μάλιστα μια δεκασέλιδη επιστολή πριν την έναρξη της Διάσκεψης, όπου του απευθύνεται σε ύφος τόσο αυστηρό και με τόσο βαρείς χαρακτηρισμούς, που οι όροι «ατζέντης της Άγκυρας» και «εκπρόσωπος Τύπου της τουρκικής κυβέρνησης», ωχριούν μπροστά τους. Κατά πληροφορίες, ο ίδιος στην απάντησή του, μιας σελίδας, απαντάει «μ’ άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε», λες και απευθύνεται σε κάποιον άλλον εμπλεκόμενο στις συνομιλίες (!).

Τελικώς, ο κ.Αϊντε αποδεικνύεται ένας από τους εξαιρετικά λίγους –το τελευταίο διάστημα- απολογητές του καθεστώτος Ερντογάν μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτικών. Τη στιγμή μάλιστα που, εξαιτίας και των φυλακίσεων ακτιβιστών πολιτικών δικαιωμάτων, κλιμακώνεται η ρήξη Γερμανίας – Τουρκίας, με τον Γερμανό πρόεδρο, Φρανκ Βάλτερ Στάινμάγιερ, να κατηγορεί ευθέως τον Ταγίπ Ερντογάν ότι «προσπαθεί να κόψει και να ράψει τη χώρα στα μέτρα του» και ότι «οι εναπομείναντες που ασκούν κριτική ή κάνουν αντιπολίτευση, φυλακίζονται και φιμώνονται», ο κ.Αϊντε έχει αποδυθεί σε μια προσωπική επιχείρηση «ξεπλύματος» της Τουρκίας. Τη στιγμή, λοιπόν, που η Τουρκία συμπεριφέρεται ως ο «νταής της γειτονιάς» στη Μέση Ανατολή, το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, προβαίνει σε συστηματικές παραβιάσεις στον ελληνικό θαλάσσιο και εναέριο χώρο, και σε προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, απειλεί με προσάρτηση των κατεχομένων, ανοίγει συνεχώς μέτωπα με την ΕΕ, και εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό εναντίον κάθε «αντιφρονούντα» εντός της χώρας, ο Νορβηγός σοσιαλιστής σπεύδει να προσφέρει δεκανίκι βοηθείας στην Άγκυρα και στον –κατά τα λοιπά, μετριοτάτου επιπέδου πολιτικό και διπλωμάτη- Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Κάτι εξάλλου, που είχε αρχίσει να κάνει εδώ και μήνες, όταν, μεταξύ άλλων, «μεσίτευε» στον Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ το τουρκικό αίτημα περί «4 ελευθεριών».

Στην ανακοίνωσή του για τις συνεντεύξεις του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναφέρει: «Ο κ.Αϊντε προβαίνει σε δηλώσεις ως κάποιος που έχει πρόθεση να παραιτηθεί από μεσολαβητής του ΟΗΕ, ενόψει της, ως φαίνεται, της πιο ικανοποιητικής θέσης του εκπροσώπου Τύπου της τουρκικής κυβέρνησης. Η φράση του στην ίδια συνέντευξη «δεν το είπε ακριβώς έτσι ο κ.Τσαβούσογλου» είναι ενδεικτική της μετακίνησης που κάνει». Και προσθέτει: «Εν τω μεταξύ, τον καλούμε να μας διευκρινίσει: Δέχθηκε ή όχι ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών κατά τη διάρκεια του δείπνου της 6ης Ιουλίου την κατάργηση των «παρεμβατικών δικαιωμάτων» και της Συνθήκης Εγγυήσεως από την πρώτη μέρα της λύσης, όπως σαφώς δηλώνει ο κ.Αϊντα σε μία από τις πολλές συνεντεύξεις του; Γιατί έχουμε την πεποίθηση ότι ο Τούρκος υπουργός δήλωσε το αντίθετο, τόσο μέσα στη Διάσκεψη όσο και δημόσια. Εκτός κι αν ο κ.Αϊντα βρισκόταν σε άλλη Διάσκεψη ή ήθελε να ακούσει διαφορετικά πράγματα».

Χαρακτηριστικά, όταν του ζητήθηκε να διευκρινίσει «γιατί ο κ.Τσαβούσογλου είπε κατά τη διάρκεια του δείπνου πως ποτέ δεν έκανε λόγο για κατάργηση αυτών των στοιχείων (σ.σ. διατήρηση εγγυήσεων – παρεμβατικών δικαιωμάτων)», ο κ.Αϊντε έδωσε την εξής απάντηση: «Δεν είναι αλήθεια. Για την ακρίβεια δεν είπε ακριβώς αυτό. Ωστόσο, εδώ μπαίνουμε σε ζητήματα που εμπίπτουν στον εμπιστευτικό χαρακτήρα του δείπνου. Όμως αυτό δεν ισχύει. Δεν μπορώ να πω περισσότερα καθώς είναι ένα θέμα άκρως εμπιστευτικό». Βέβαια, σε άλλη συνέντευξή του, στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, σε μια επίδειξη ασυναρτησίας, ο κ.Αϊντε έλεγε: «Η επίσημη θέση της Τουρκίας ήταν ότι οι εγγυήσεις θα πρέπει να καταργηθούν σταδιακά μετά από αρκετά χρόνια. Αυτή η άποψη ήταν γνωστή σε όλους. Τα στρατεύματα είναι κάτι άλλο» (!).

Η υποστήριξή του προς την Άγκυρα, πάντως, δεν προκαλεί εντύπωση, δεδομένου ότι μονίμως ο κ.Αϊντε έλεγε ότι η Τουρκία είναι «ευέλικτη». Κάτι που, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, φαίνεται να συμμερίζεται, ακόμα και σήμερα, μερίδα της γραφειοκρατίας του Foreign Office. Σε άλλο σημείο της συνέντευξης που έδωσε, όταν ερωτήθη «γιατί δεν κατέστη δυνατό για τους πρωθυπουργούς της Βρετανίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας να μεταβούν στο Κραν Μοντανά», ο κ.Αϊντε, στοχοποιώντας και πάλι την Αθήνα, απάντησε: «Είχαν γίνει συγκεκριμένες προετοιμασίες από τα Ηνωμένα Έθνη (στη Γενεύη), όμως ένας πρωθυπουργός αποφάσισε πως θα ήταν πρόωρο κάτι τέτοιο και οι άλλοι αποφάσισαν πως δεν θα μπορούσαν να έρθουν». Τώρα, από πού κι ως που ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, όταν είναι γνωστό ότι και ο Τούρκος πρωθυπουργός, Μπιναλί Γιλντιρίμ, σε τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Α.Τσίπρα, όπως τουλάχιστον διέρρεε το μέγαρο Μαξίμου, δεν συμφωνούσε να πάει στο Κρανς Μοντάνα, είναι απορίας άξιον.

Να σημειωθεί πως το σκηνικό για να πέσουν οι υπογραφές των πρωθυπουργών ήταν στημένο προτού καν ολοκληρωθεί η Διάσκεψη και χωρίς, βέβαια, να υπάρχει συμφωνία. Μάλιστα, οι ελβετικές αρχές είχαν ειδοποιηθεί από τον Αϊντε να προετοιμάσουν μέτρα ασφαλείας και μετακίνησης για τις αφίξεις των πρωθυπουργών, χωρίς καν να έχουν συμφωνήσει οι τρεις υπουργοί κάτι τέτοιο. Επιπλέον, τη νύκτα της 6ης Ιουλίου, ο πρωθυπουργός, Α.Τσίπρας, φέρεται να «βομβαρδιζόταν» από τηλέφωνα και Sms από την Ελβετία, τις Βρυξέλλες και τη Λευκωσία (!). Το ίδιο και η βρετανίδα πρωθυπουργός, Τερέζα Μέϊ, η οποία, όμως, όταν ενημερώθηκε για την πορεία των συνομιλιών από τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών, Μπόρις Τζόνσον, άλλαξε γνώμη. Άραγε, στο παιχνίδι της παραπληροφόρησης της κ.Μέϊ έπαιξε ρόλο –και- ο Βρετανός υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Άλαν Ντάνκαν, με αποτέλεσμα, όπως λέγεται, να ακουστεί εντός της αιθούσης της Διάσκεψης, από την ελληνική πλευρά, να του απευθύνεται η φράση «αυτά που κάνεις δεν πρόκειται να ξεχαστούν»;

Διαβάστε περισσότερα