Αύξηση του ελάχιστου απαιτούμενου χρόνου ασφάλισης για συνταξιοδότηση ; Ξανασκεφθείτε το λίγο

Ο κ. Πρωθυπουργός έχει επανειλημμένα διακηρύξει ότι θέτει σε προτεραιότητα την προστασία των αδυνάμων στρωμάτων.

Και στην περίοδο που διανύουμε, μέτρα προστασίας αυτών των στρωμάτων είναι απολύτως απαραίτητα για την διασφάλιση στοιχειώδους κοινωνικής συνοχής.

Μια τέτοια κοινωνική πολιτική οφείλει βέβαια να ασκείται χωρίς να γίνεται αντικίνητρο για τους ικανούς και τους άξιους, να αποδίδουν και να απολαμβάνουν.

Με λίγα λόγια, οι προστατευόμενοι από την πολιτεία να μην γίνονται προνομιούχοι.

Όπως έγινε την τελευταία 30ετία, με καλοπληρωμένους, κρατικοδίαιτους, επαγγελματίες

Ή με δικαιούχους απίθανων ή παράνομων επιδομάτων.

Αλλά η, ασφυκτική πράγματι, δημοσιονομική πίεση δεν πρέπει και να οδηγεί σε μέτρα που αναιρούν την προστασία, που η ίδια η κυβέρνηση αναγνωρίζει ως οφειλόμενη.

Σήμερα ο ελάχιστος χρόνος ασφάλισης που απαιτείται για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος είναι 15 χρόνια.

Όπως έγινε γνωστό, εξετάζεται η αύξηση αυτού του ελάχιστου απαιτούμενου χρόνου από τα 15 χρόνια στα 20.

Το μέτρο αποσκοπεί στο να αποτραπεί η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στο 67ο έτος.

Είναι μέτρο σε λανθασμένη κατεύθυνση.

Διότι θα οξύνει κοινωνικά προβλήματα.

Με την σοβούσα κρίση, που προβλέπεται να διαρκέσει άγνωστες ακόμα 5ετίες, εκτός από τους δημοσίους υπαλλήλους, που έστω και μειωμένα, κάθε μήνα βρέξει-χιονίσει «κολλάνε ένσημα», όλοι οι υπόλοιποι είναι μετέωροι.

Απολυμένοι από επιχειρήσεις κάθε δραστηριότητας του ιδιωτικού τομέα, λουκετωμένοι μαγαζάτορες  άνεργοι επιχειρηματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες.

Και από τους ακόμα ενεργούς, π.χ. το 45% των ασφαλισμένων του ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ) δεν καταβάλλει πλέον εισφορές. Δεν έχει λεφτά.

Όταν οι άνεργοι έχουν φθάσει επίσημα το 1,2 εκατ. και ανεπίσημα πάνω από 1,5 εκατ., ακούγεται σχεδόν ειρωνικό να ζητείται περισσότερη εργασία.

Η οποία θα βρεθεί πού;

Όταν παράλληλα έχεις αποκλείσει την υγιή εμπλοκή του κράτους στην οικονομία, με δημόσιες επενδύσεις που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.

Και έχεις παραπέμψει τη δημιουργία θέσεων εργασίας μόνο σε ιδιωτικές επενδύσεις.

Που όμως χρησιμοποιούν κυρίως ανασφάλιστη εργασία.

Όπως ο «δράκος» της Πάρου.

Υπάρχει ένα ζήτημα. Πολλοί κατοχύρωναν την 15ετία και μετά δούλευαν «μαύρα», περιμένοντας να συμπληρώσουν τα 65 χρόνια για να πάρουν την κατώτερη σύνταξη.

Εκτός βέβαια από τη φοροδιαφυγή, που όμως αποτελεί εθνικό σπορ κυρίως στις ανώτερες εισοδηματικά τάξεις, δεν ήταν και το βαρύτερο έγκλημα.

Λίγα είχαν δώσει – λίγα θα έπαιρναν. Κι όσο ζούσαν.

Κάτι κομματικά ρουσφέτια, είναι τα εγκλήματα.

Κοπελλίτσες που διορίστηκαν με απολυτήριο Λυκείου στα 18 και έφυγαν με σύνταξη στα 35, με 15ετία μητέρας, οι οποίες θα πληρώνονται μέχρι τα 80 που είναι το προσδόκιμο ζωής.

Ή ξεχάστηκαν οι «εθελούσιες» όλων των ΔΕΚΟ και η σκανδαλώδης ρύθμιση της Ολυμπιακής που δημιούργησαν 40ρηδες συνταξιο