Rolling Stones: Ροκ… διπλωμάτες στην Κούβα

"It's Only Rock 'n Roll (But I Like It)"… Μπορεί οι Rolling Stones να έπαιξαν δεύτερο αυτό το τραγούδι (προτίμησαν να ξεκινήσουν με το "Jumpin' Jack Flash"), αλλά σαφώς αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε ο Μικ Τζάγκερ και η παρέα του από την Κούβα, στην ιστορική, πρώτη συναυλία τους στην Αβάνα. Χιλιάδες παρακολούθησαν τη δωρεάν συναυλία (ο αριθμός είναι δύσκολο να προσδιοριστεί,

αλλά υπολογίζεται σε 500.000). Πολλοί κοιμήθηκαν το βράδυ έξω από το Ciudad Deportiva, όπου είχε στηθεί το εντυπωσιακό σκηνικό, ενώ έντονη ήταν και η παρουσία της ασφάλειας.

Τρεις ημέρες μετά από την πρωτοποριακή επίσκεψη του αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στην Αβάνα, η συναυλία θεωρήθηκε ευρέως ως ένα ακόμα βήμα που δείχνει πως η Κούβα βγαίνει από τα χρόνια της πολιτισμικής, ιδεολογικής και οικονομικής απομόνωσης. Το μονοκομματικό κράτος, που κυβερνάται από τους αδελφούς Κάστρο για περισσότερο από μισό αιώνα, θεωρούσε τη βρετανική και αμερικανική ροκ ως ανατρεπτική. Μεταξύ του 1960 και του 1990, η ροκ ήταν απαγορευμένη από πολλές απόψεις, με αποτέλεσμα να ανθίσουν οι παράνομες συναυλίες και κρυφό εμπόριο με δίσκους και κασέτες.

Τα επίσημα καταστήματα εξακολουθούν να αρνούνται να διαθέτουν ξένη ροκ. Έτσι, για να αποκτήσουν ένα άλμπουμ των Rolling Stones οι Κουβανοί, οι οποίοι έχουν ελάχιστη πρόσβαση στο Ιnternet και δεν μπορούν να ψωνίζουν online, θα πρέπει να πάνε σε καταστήματα που πωλούν πειρατικά CD. Αν η ιδεολογία ήταν κάποτε ο λόγος που η ξένη ροκ ήταν τόσο σπάνια, σήμερα τα εμπόδια είναι κυρίως υλικοτεχνικά και οικονομικά, με λίγα μεγάλα γκρουπ να δέχονται μια τέτοια πρόκληση - και σίγουρα κανένα του διαμετρήματος των Rolling Stones.

Σε μια χώρα όπου οι τοπικές ροκ μπάντες έχουν πρόβλημα ακόμη και στο να βρουν τον βασικό εξοπλισμό, όπως ηλεκτρικές κιθάρες και ενισχυτές, οι Rolling Stones έπρεπε να ξεκινήσουν από το μηδέν. Οι διοργανωτές είπαν ότι η παραγωγή έπρεπε να μεταφέρει στο γήπεδο 61 κοντέινερ και ένα κατάμεστο Boeing 747.

Οι Rolling Stones πάντως, που η περιουσία τους ξεπερνά τα 200 εκατ. λίρες, έλυσαν σχετικά εύκολα αυτό το πρόβλημα. Ο σερ Μικ, που ποτέ δεν απαρνήθηκε την αδυναμία του στους τίτλους και το κατεστημένο, ποτέ όμως δεν πρόδωσε και την πεμπτουσία της ροκ, θυμήθηκε τη δεκαετία του '60, που οι δωρεάν συναυλίες ήταν κάτι αρκετά συνηθισμένο. Με μισθό άλλωστε 20 δολ. το μήνα, τον μέσο μισθό ενός Κουβανού, δεν είχε και πολλές επιλογές. Το πρόβλημα λύθηκε σχετικά εύκολα, με τη χορηγία του Γκρέγκορι Ελία, ενός 62χρονου επιχειρηματία από το Κουρασάο. Τα υπόλοιπα αποτελούν πλέον Ιστορία…

Διαβάστε περισσότερα