Homo Coronavirus

Ο ιός δεν ήρθε με τη μολυσματικότητα του μόνο ως βιολογική απειλή, αλλά ήρθε ως υπερκωδικοποίηση του «ιδανικού κλινικού κόσμου». Έφερε μαζί του και τη νέα κανονικότητα, το νέο μοντέλο ζωής και μια πρωτόγνωρη πραγματικότητα. Παλιά λέγαμε ότι η ζωή είναι ένα όνειρο και το όνειρο αυτό είναι δικό σου, σήμερα λέμε ότι το όνειρό σου, καλείται να σβηστεί και αυτό γιατί ήρθε ένας ιός που θραύει τις έλξεις, εξουδετερώνει τις τελικότητες, και τα σημεία αναφοράς, καθώς και όλα τα νοήματα.

Ζούμε υπό διαρκή κατοχή, ο ιός ελέγχει όλες

τις παραγωγές του νοήματος, και μαζί εξουσιάζει σώματα, δίκτυα, συστήματα. Το βιολογικό σώμα, το κοινωνικό σώμα, τα συστήματα ρύθμισης, τίθενται υπό «κλινική» επιτήρηση. Ο «ιδανικός κλινικός κόσμος» είναι το νέο πρόταγμα, και δεν αναγνωρίζει ίχνη, προσωπικά αποτυπώματα ζωής, νεύματα καταγωγής, διακρισιμότητες, όλα στη μέγγενη του κλινικού κώδικα της φόρμουλας που αναλαμβάνει τη διάγνωση και τη θεραπευτική πράξη.

Οι μαψίδιοι μυαλοπώλες του «ιδανικού κλινικού κόσμου» υιοθετούν πλήρως τη διατύπωση του Διαφωτισμού που λέει ότι το σώμα του πολίτη στη Δημοκρατία αποτελεί πολιτικό θεσμό, όμως τη διαχείριση των σωμάτων αναλαμβάνει το κράτος που είναι παράλληλα και ο μηχανισμός της νομιμοποιημένης βίας.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η υπερ-σήμανση και υπο-σήμανση του σώματος ανήκει εξ’ ολοκλήρου στο ιατρικό ιερατείο που παραφρυκτωρεύει τις λειτουργίες του σώματος, γιατί επιδικάζει τη θεραπεία, κρίνει και καθορίζει την ασθένεια. Έτσι η θεραπευτική πράξη εκλαμβάνεται ως μια καθ’ ολοκληρία πολιτική πράξη στο βαθμό που αναδεικνύει τα αίτια και ανασυνθέτει τον τρόπο αντιμετώπισης της ασθένειας και της ιάσεως.

Εκείνοι που εικάζουν για το άρρωστο σώμα, καθίστανται τελικά και οι ελεγκτές του βίου. Το σώμα του ασθενή εγκλείεται σε έναν ορισμό, σε μια ταυτότητα, αντικειμενοποιείται, και ετικετοποιείται. Όποιος όμως ονοματίζει ή ετικετοποιεί το πρόβλημα της ασθένειας καλείται να το λύσει, συνεπώς εκείνος θα βάλει και το αλακτήριον.

Αν μέχρι τώρα ίσχυε ένα συγκεκριμένο πρωτόκολλο στην ιατρική και ήταν ένα πρωτόκολλο επιστημονικής συναίνεσης, σήμερα με την πανδημία υπάρχει ένα ξεχωριστό πρωτόκολλο απόλυτης προφύλαξης για την ανοσολογική άμυνα, τόσο απαιτητικό που περιορίζει τον άνθρωπο σε καταχρηστικό βαθμό, από όλες τις δράσεις του και από όλες τις επιθυμίες του, και πριμοδοτεί το ανάποδο της ιάσεως με την υπερβολή της εμπέδωσης της υπακοής.

Οι επιδημιολόγοι, ιολόγοι, λοιμωξιολόγοι, κατ’ ουσίαν μιλούν για έναν ανορθολογικό ιό ο οποίος διαταράσσει το σύμπαν της διαφάνειας σ’ ένα κόσμο που διεκδικεί μια θανατερή καθαριότητα, μια ολική ασηψία, και μια υπερπροστατευτική ανοσία. Να μη ξεχνάμε όμως ότι η υπερβολή επιδιώκει απόδοση χρήσεως.

Η μολυσματικότητα είναι ο μεγάλος εχθρός σήμερα, όποιος μολύνεται καθίσταται μια ύποπτη περιφερόμενη ατομικότητα, υλικού φορτίου που μπορεί να γίνει κινούμενη βόμβα. Εδώ παρεμβαίνει η ιατρική θεραπεία που στηρίζεται σε μια οικουμενική στάθμη εφαρμογής με την οποία οφείλουμε να ομονοούμε.

Τι σημαίνει όλο αυτό; Ψάχνουμε να δημιουργήσουμε μια κοινωνία φιλτραρισμένη, μια καθαρόαιμη κοινωνία που θα παραγάγει μια «απομολυσματικότητα», και θα φέρει μια «αρία φυλή» καθαρόαιμη χωρίς ιούς και μικρόβια παραδεδομένη στην τεχνική ανοσία, αφοπλισμένη και μαζί καταδικασμένη να πεθαίνει από την επαφή με τον κόσμο.

Όμως σ’ ένα υπερπροστατευμένο περιβάλλον το σώμα χάνει όλες του τις άμυνες, γίνεται ανενεργό, ζει τον αποθεματισμό της νεκρής ύλης του. Παράλληλα στην «απομολυσματικότητα» του ανατομικού, κοινωνικού, σώματος γεννιούνται ιοβόλες ασθένειες ως ενδογενείς ασύμμετρες μεταστάσεις της τεχνητής καθαρότητας. Αυτός λοιπόν είναι ο Homo Coronavirus; Αυτό θα είναι το νέο μοντέλο του ανθρώπου ο «ιδανικός κλινικός κόσμος»;

*Απόστολος Αποστόλου

Δρ. Φιλοσοφίας

Διαβάστε περισσότερα