H παιδεία του «Τζιχάντι Τζον»

Πρόσφατα, ο άνδρας που αποκαλείται «Τζιχάντι Τζον» από τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης έγινε γνωστό ότι είναι ο Μοχάμεντ Εμουάζι, ένας μουσουλμάνος γεννημένος στο Κουβέιτ και πολιτογραφημένος Βρετανός από το Λονδίνο. Και όχι μόνο αυτό. Ο πιο διαβόητος Δυτικός του Ισλαμικού Κράτους αναγνωρίστηκε ως απόφοιτος της επιστήμης των υπολογιστών από το Πανεπιστήμιο του Westminster. Πολλοί σοκαρίστηκαν που ο διαφαινόμενος εκτελεστής στα βίντεο του Ισλαμικού Κράτους ήταν ένας μορφωμένος, μεσαίας τάξης, κάτοικος μητρόπολης.

Το Πανεπιστήμιο

του Westminster είναι γνωστό «φυτώριο» εξτρεμιστικής δραστηριότητας. Η Ισλαμική Κοινωνία του πανεπιστημίου επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό, ίσως και να ελέγχεται, από τη ριζοσπαστική ισλαμιστική οργάνωση Χιζμπ ουτ Ταχρίρ και συχνά δίνει βήμα σε κήρυκες μίσους. Την ημέρα της αποκάλυψης της ταυτότητας του Εμουάζι, το πανεπιστήμιο φιλοξενούσε μια ομιλία του Χαϊτάμ αλ Χαντάντ - ενός άνδρα που κατηγορείται για ομοφοβία, υποστηρίζει τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων και έχει απόψεις όπως ότι οι Εβραίοι κατάγονται από πιθήκους και γουρούνια. Η εκδήλωση διεκόπη, όχι από τις πανεπιστημιακές αρχές αλλά από την Ισλαμική Κοινωνία, για λόγους ασφαλείας.

Ο ισλαμικός «εισοδισμός» - ένας όρος που αρχικά περιέγραφε τακτικές που υιοθέτησε ο Λέον Τρότσκι για να καταλάβει την αντίπαλη κομμουνιστική οργάνωση στη Γαλλία στις αρχές του 1930 - συνεχίζει να αποτελεί πρόβλημα για τα βρετανικά πανεπιστήμια και σχολεία. Πριν από 20 χρόνια έπαιξα κι εγώ αυτόν τον ρόλο στο κολέγιο. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Έσσεξ, έξω από το Λονδίνο, σε μια εύπορη και μορφωμένη οικογένεια από το Πακιστάν. Μεγάλωνα την περίοδο που συντελούνταν η γενοκτονία των μουσουλμάνων της Βοσνίας στην άλλη άκρη της Ευρώπης. Ο τρόμος, σε συνδυασμό με τη βία των λευκών ρατσιστών που βίωνα στη Βρετανία, με οδήγησε να απομακρυνθώ από την κοινωνία. Ήμουν αρκετά έξυπνος ώστε να αμφισβητώ τα παγκόσμια γεγονότα αλλά δεν είχα τη συναισθηματική ωριμότητα για να τα επεξεργάζομαι.

Αυτό με κατέστησε ευάλωτο στο ισλαμιστικό κάλεσμα. Ο άνθρωπος που με στρατολόγησε βγήκε κατευθείαν από μια ιατρική σχολή του Λονδίνου. Ανήκε στη Χιζμπ ουτ Ταχρίρ, μια επαναστατική ισλαμιστική οργάνωση η οποία ιδρύθηκε το 1853 και ήταν η πρώτη που έκανε δημοφιλή την αναβίωση του χαλιφάτου υπό τη σαρία. Σε αντίθεση με την Αλ Κάιντα, η Χιζμπ ουτ Ταχρίρ τάσσεται υπέρ των στρατιωτικών πραξικοπημάτων και όχι της τρομοκρατίας για την ανάληψη της εξουσίας. Οι στρατολογητές μπορούν να χειρίζονται τα παγκόσμια γεγονότα κατά βούληση προκειμένου να ταιριάζουν στην «ισλαμιστική αφήγηση» - ότι ο κόσμος βρίσκεται σε πόλεμο με το Ισλάμ και μόνο ένα χαλιφάτο θα προστατεύσει τους μουσουλμάνους από τους σταυροφόρους. Σαγηνεύθηκα από την ιδεολογία και με τράβηξε η εναλλακτική υποκουλτούρα.

Ως την ηλικία των 16 χρόνων είχα υιοθετήσει όλες τις ιδέες της Χιζμπ ουτ Ταχρίρ. Μου ζητήθηκε να εγγραφώ στο Κολέγιο Newham, ένα κρατικά χρηματοδοτούμενο εκπαιδευτικό ίδρυμα στο Ανατολικό Λονδίνο, με στόχο να αυξήσω την επιρροή μου εκεί και να στρατολογήσω άλλους φοιτητές. Όταν εκλέχθηκα πρόεδρος της φοιτητικής ένωσης, εκμεταλλεύθηκα τους αφελείς του κολεγίου, έπειθα υποστηρικτές να με ψηφίζουν και εδραίωνα τον έλεγχό μας.

Η δηλητηριώδης ατμόσφαιρα που εγώ και οι υποστηρικτές μου δημιουργήσαμε στο Κολέγιο Newham έγινε τόσο επικίνδυνη που το 1995 ο αυτόκλητος «σωματοφύλακάς» μου μαχαίρωσε μέχρι θανάτου έναν μη μουσουλμάνο φοιτητή στη φοιτητική εστία φωνάζοντας «Allahu akbar!». Ο δολοφόνος Σαέεντ Νουρ καταδικάστηκε για τη δολοφονία. Αμέσως με απέβαλαν από το κολέγιο, αν και ο ακτιβισμός μου δεν τελείωσε εκεί. Πρώτα εργάστηκα στο Πακιστάν και μετά στην Αίγυπτο για να στρατολογώ στρατιωτικούς στην επαναστατική ατζέντα της Χιζμπ ουτ Ταχρίρ. Το 2001 η μυστική αστυνομία του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ με συνέλαβε. Στη διάρκεια των τεσσάρων χρόνων σε φυλακή του Καΐρου σταδιακά αναθεώρησα την ιδεολογία του Ισλάμ και τελικά την εγκατέλειψα.

Όταν αποφυλακίστηκα, άρχισα να ασχολούμαι με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αντιτρομοκρατία. Το βήμα του να γίνεις κανείς από συνηθισμένος βρετανός έφηβος μέλος του Ισλαμικού Κράτους είναι τεράστιο. Αλλά πρόκειται για ένα πολύ μικρότερο βήμα για κάποιον που έχει μεγαλώσει σε ένα κλίμα στο οποίο το όνειρο της αναβίωσης του χαλιφάτου και της εφαρμογής ενός διαστρεβλωμένου Ισλάμ αποτελούν καθημερινότητα. Αν δεν αντιμετωπίσουμε αυτή την επίπλαστη νομιμότητα της ισλαμικής ρητορικής στη ρίζα της, δεν θα μπορέσουμε να σταματήσουμε τη μάστιγα της ριζοσπαστικοποίησης.

www.nytimes.com

Διαβάστε περισσότερα