2011: Το λυκόφως των δικτατόρων

Το 2011 ήταν μια άσχημη χρονιά για τους δικτάτορες.

Όλα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο με την αραβική άνοιξη. Από την Τυνησία, μέχρι (οσονούπω) και στη Συρία, διάφοροι καταπιεστικοί ολιγαρχικοί «αφέντες» ανατράπηκαν από τους λαούς τους.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, σκοτώθηκε ο Καντάφι, αλλά και πέθανε και  ο πλέον μεγαλομανής, ο πλέον παράφρων όλων, ο Kim Jong Il της Β. Κορέας.

Το 2011

θα μείνει στην ιστορία ως η χρονιά που εξαφανίστηκαν ουκ ολίγοι δικτάτορες.

Πάντως, κανένας απ αυτούς δεν ήταν η μετενσάρκωση του Χίτλερ, άσχετα αν αυτό θέλουν να πιστεύουν  οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί, τα γεράκια  που συνεχώς αναζητούν κάποιον για να τον στοχοποιήσουν, χαρακτηρίζοντας τον ως τον Νέο Χίτλερ. Για παράδειγμα, όσο ζει και βασιλεύει ο Ιρανός Mahmoud Ahmadinejad, οι εν λόγω θα επιμένουν στον πόλεμο προκειμένου να εξουδετερώσουν την απειλή του.

Ευτυχώς όμως, στη πραγματικότητα δεν υπάρχουν νέοι Χίτλερ, άσχετα αν αυτό επιθυμούν οι πολεμοκάπηλοι των ΗΠΑ.

Ένας σύμμαχος μας στον Β`ΠΠ ήταν ο ξεχασμένος σήμερα Ι. Στάλιν. Το καθεστώς του διαλύθηκε το 1989. Σε αντίθεση με τους σημερινούς δικτάτορες, οι αντίστοιχοι των 1930ς και 1940ς αποτελούσαν πραγματικές απειλές. Ο ναζισμός και ο κομμουνισμός πρόσφεραν μια εναλλακτική λύση στην φιλελεύθερη δημοκρατία, που τουλάχιστον τότε προσήλκυε μεγάλους αριθμούς ανθρώπων. Παράλληλα, οι συγκεκριμένοι δικτάτορες επεδίωκαν και την επέκταση των χωρών τους προς τα έξω. Ο Χίτλερ είχε βάλει στο μάτι το μεγαλύτερο μέρος της  Ευρώπης, και ο Στάλιν το υπόλοιπο.

Σήμερα δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο. Οι δικτατορίες της τότε εποχής αποτελούσαν το προϊόν μια σειράς από μοναδικούς ιστορικούς παράγοντες που συνέκλιναν, κάνοντας πραγματικότητα την ανάδυση του εξτρεμισμού.

Πρώτος και καλύτερος ο Α`ΠΠ που άνοιξε τον δρόμο, τόσο στη Γερμανία όσο και στη Ρωσία για την βία. Ο υπερπληθωρισμός στη Γερμανία του 1920 μετασχημάτισε τους Γερμανούς, ενώ το μεγάλο οικονομικό κραχ προκάλεσε αναστάτωση σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι ιδεολογικά αντίθετοι Στάλιν και Χίτλερ, χρειάζονταν ο ένας τον άλλο. Ο καθένας από τους δυο συσπείρωνε τον λαό του, προβάλλοντας τον άλλο ως απειλή.

Για να επανεμφανιστεί ο ολοκληρωτισμός, θα πρέπει να επιστρέψουν οι ιστορικοί αυτοί παράγοντες και δυνάμεις. Κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Ο μακροχρόνιος πόλεμος των χαρακωμάτων τύπου Α`ΠΠ είναι απίθανος πλέον, λόγω της ύπαρξης των πυρηνικών. Τα δε υπάρχοντα οικονομικά εργαλεία εγγυώνται την μη επανεμφάνιση του υπερπληθωρισμού, με το σημερινό πρόβλημα της Δύσης να είναι μάλλον  ο αποπληθωρισμός.

Όσο σημαντική και αν είναι η ύφεση που ζούμε, δεν έχει οδηγήσει τον κόσμο σε οικονομική κατάρρευση. Η δυτικού τύπου  δημοκρατία παραμένει ελκυστική, ειδικά στην Ευρώπη, παρά τα προβλήματα του ευρώ. Η προοπτική της ανάπτυξης έχει οδηγήσει μη δημοκρατικές χώρες όπως η Κίνα σε απολυταρχισμό, αλλά όχι σε καθεστώτα τρόμου του τύπου που είχαν  επιβάλλει οι Στάλιν και Χίτλερ.

Οι διάφοροι αιμοβόροι δικτάτορες της Β. Αφρικής κ