The Stanley Parable

O Στέλιος μπήκε στο Game 2.0 όπως έκανε κάθε μέρα. Ανάμεσα σε όλα τα νέα, τις απόψεις και τις κριτικές για τις νέες κονσόλες που μόλις είχαν κυκλοφορήσει, είδε έναν τίτλο που του κίνησε το ενδιαφέρον: The Stanley Parable. Η εικόνα με τον υπολογιστή και ο υπότιτλος, “Κάνε κλικ εδώ, Στέλιο” - λες και του μίλαγε προσωπικά! - του τράβηξαν την προσοχή και τότε θυμήθηκε πως ένας φίλος του του είχε πει πριν λίγες μέρες ότι το παιχνίδι ήταν καλό και του πρότεινε να κατεβάσει το demo

Αρχικά διάβασε στο κείμενο πως το παιχνίδι αυτό ήταν η εξέλιξη ενός mod του Half-Life 2 με το ίδιο όνομα. Καθώς συνέχιζε, ο Στέλιος παραξενευόταν όλο και περισσότερο με αυτά που ανακάλυπτε: το παιχνίδι αυτό φαινόταν να έχει μηδενικό gameplay - εκτός από το άνοιγμα και το κλείσιμο πορτών - και ήταν δυνατό να ολοκληρωθεί μέσα σε 4 λεπτά. Ήταν, λέει, από τα πιο δύσκολα παιχνίδια για να γράψει κανείς κριτική, αφού σπάει πολλούς κανόνες για το τί εστί game design και δεν μπορεί να περιγραφεί με τους παραδοσιακούς όρους που θα έκρινε κανείς έναν παιχνίδι.

Παρόλα αυτά, από τα αγαπημένα στοιχεία του παιχνιδιού για τον συγγραφέα του κειμένου ήταν η σχέση του παιχνιδιού με την έννοια της επιλογής, της ελευθερίας επιλογής και κατα πόσο αυτή υπάρχει - ή πρέπει να υπάρχει - σε ένα μέσο όπως τα games. Ο Στέλιος ενθουσιάστηκε με αυτό. Πάντα έλεγε (και το πίστευε ακράδαντα) ότι ο καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. “Bite the rules man!”, του άρεσε πάντα να λέει σε όσους προτιμούσαν την τάξη στη ζωή τους και ήθελαν τα πράγματα προβλέψιμα.

Εικόνα από το demo, για να μην ξεχνιέσαι.

Του Στέλιου του είχε κινήσει το ενδιαφέρον η κριτική. Μάλιστα, έγραφε σε κάποιο σημείο ότι το demo του Stanley Parable ήταν διαφορετικό από το ίδιο το παιχνίδι και ότι άξιζε τον κόπο να το δοκιμάσει κανείς για να δει αν θα του αρέσει το χιούμορ και το στιλ του. Οπότε σταμάτησε να διαβάζει το κείμενο και άρχισε να παίζει το demo. Αυτό θα τον βοήθαγε να αποφασίσει καλύτερα!

...

Γκουχ: σταμάτησε να διαβάζει το κείμενο και άρχισε να παίζει το demo. Αυτό θα τον βοήθαγε να αποφασίσει καλύτερα!

...

Γιατί συνεχίζεις το διάβασμα; Άντε, παίξε το demo, κάθεται στο Steam και σε προσμένει με ανοιχτές αγκάλες!

...

Κοίτα, το λέει ξεκάθαρα από πάνω: “Οπότε ο Στέλιος σταμάτησε να διαβάζει το review και άρχισε να παίζει το demo!”

...

Ωραία, ας ξαναδοκιμάσουμε... Ο Στέλιος, ικανοποιημένος με την πληροφόρηση του μέχρι εκείνη τη στιγμή από το κείμενο, ήθελε να δει αν όντως το demo θα τον ικανοποιούσε, και αποφάσισε να το δοκιμάσει. Έκλεισε τον browser, άνοιξε το Steam και πάτησε το launch.

...

Δεν ξέρω αν το έπιασες - δυσκολεύομαι να δω πώς θα μπορούσα να γίνω πιο σαφής - αλλά δεν υπάρχει άλλο κείμενο εδώ πέρα. Ο Στέλιος δεν το διάβασε, άρα δεν ξέρουμε τι έλεγε, κι αυτό γιατί έπαιξε το demo. Παίχτο λοιπόν για να συνεχίσουμε! Τι δεν καταλαβαίνεις;

...

Μην διαβάζεις, ΠΑΙΞΕ!

...

Τι θέλεις να πεις “βαριέσαι τώρα;” Από πότε νομίζεις ότι ο Στέλιος έχει λόγο για το πότε και πώς θα παίξει; Παίζει ό,τι και όποτε θέλω ΕΓΩ να παίξει!

...

Τι εννοείς δεν είσ... Ααα. Κατάλαβα. Μάλιστα. Δεν είσαι ο Στέλιος. Είσαι κάποιος με ελευθερία επιλογής. Κάποιος ο οποίος δεν μπορεί να πτοηθεί και να χειραγωγηθεί τόσο ευκόλα. Εξαιρετικά ενδιαφέρον.

...

Ο Στέλιος έκανε πως θέλει να παίξει το παιχνίδι, αλλά τελικά το σκέφτηκε καλύτερα και ανακάλυψε ότι βαριόταν εκείνη τη στιγμή. Μέχρι να ανοίξει το Steam, να τρέξει το παιχνίδι, να κλείσει τα παράθυρα που είχε ανοιχτά, μέχρι να μάθει τον χειρισμό, να πιάσει τι γίνεται... Ειλικρινά, βαριόταν. Αποφάσισε να ακουμπήσει το κεφάλι του στο χέρι και να συνεχίσει να διαβάζει - τουλάχιστον για τώρα. Πρώτα όμως έβαλε λίγη μουσική από το Youtube, ένα κομμάτι που του είχε κολλήσει εδώ και μέρες.

Το κείμενο γινόταν όλο και πιο κουραστικό. Φαινόταν να έχει χάσει τον ειρμό του γιατί προσπαθούσε να δώσει την ίδια αίσθηση που έχει το παιχνίδι μέσα στο ίδιο το κείμενο και ίσως να μην τα κατάφερνε τόσο καλά. Αυτό παραπάνω, που και καλά ο συγγραφέας του κειμένου σταμάτησε να μιλάει για τον Στέλιο συγκεκριμένα και άρχισε να απευθύνεται στον πραγματικό αναγνώστη, του θύμισε λιγάκι το Portal. Λες και του μίλαγε η GlaDOS. Στην πραγματικότητα αυτό το έκανε αρκετά ηθελημένα, γιατί στο ίδιο το Stanley Parable αυτός που κλέβει την παράσταση είναι ο αφηγητής και το εξωφρενικό του χιούμορ.

Αν ακολουθήσεις αυτή την γραμμή, θα φτάσεις στο τέλος. Όλα είναι τέλος.

Για μια στιγμή όμως. Κάτι λείπει από αυτή την ιστορία. Ναι, ναι, είμαι σίγουρος γι αυτό! Κάτι που ο Στέλιος θα εκτιμούσε ιδιαιτέρα: περισσότερη διαδραστικότητα, περισσότερη ελευθερία, περισσότερες επιλογές! Το να ακουλουθάς απλά το μονοπάτι που κάποιος άλλος χάραξε είναι πολύ βαρετό, έτσι δεν είναι;

Θα σου δώσω λοιπόν αυτή την ευκαιρία, Στέλιο. Την ευκαιρία να δείξεις πόση ελευθερία έχεις! Να δείξεις πόσο μίσησες ή αγάπησες αυτό το κείμενο. Δεν γράφω για μένα, γράφω για σένα. Η φωνή σου έχει δύναμη! Δείξε μου τη δύναμη σου! Δεν είσαι απλά κάποιος ο οποίος υπακούει εντολές, έτσι δεν είναι; Έχεις άποψη. Ξέρω ότι δεν έπαιξες το demo. Επιβεβαίωσε ότι είσαι ελεύθερος στα σχόλια. Δείξε μου ότι ξέρεις ότι το κείμενο δεν μιλάει για εσένα!

Game20.gr, το Άσυλο των gamers