The Shattering review

Κάποιες φορές, εμφανίζονται από το πουθενά παιχνίδια που φέρνουν φρέσκο αέρα στο είδος τους και αφήνουν μια ξεχωριστή αίσθηση. Αυτή η αίσθηση γίνεται ακόμα πιο ευχάριστη όταν το ίδιο το παιχνίδι δεν σε προετοιμάζει γι αυτό, δεν διαφημίζεται, δεν διατυμπανίζεται σαν επικό blockbuster, ούτε γίνεται σαφές από τα trailer του τί προσφέρουν σαν παικτική εμπειρία. Η Super Sexy Software καταφέρνει με διακριτικότητα και μεράκι να μας δώσει ένα μικρό “διαμαντάκι”, το The Shattering, μετατρέποντάς

μας σε παίκτες -και θεατές ταυτόχρονα- μιας ιστορίας που θα την θυμόμαστε για αρκετό καιρό.

Είστε ο John Evans και βρίσκεστε επίσκεψη σε ένα γραφείο ιατρού που πρόκειται να σας υποβάλει σε υπνοθεραπεία. Ο λόγος; Πρέπει να θυμηθείτε παρελθόν και παρόν, να ξεδιπλώσετε το κουβάρι των αναμνήσεων που είναι συγκεχυμένες μέσα σας και να ανακαλύψετε τις αλήθειες των πράξεών σας όπως σας αποκαλύπτονται μέσα από την θεραπεία και τα τέσσερα acts του παιχνιδιού. Μέσα από τα ταξίδια του μυαλού σε όλη την παιδική και ενήλικη ζωή σας, δίνετε ξανά υπόσταση στη φρίκη και στο σκοτάδι που κρύβεται μέσα σας, αλλά κάνετε και χώρο για αισθήματα απόλυτης αγάπης και αφοσίωσης.

Το The Shattering είναι ένα story-driven παιχνίδι πρώτου προσώπου και ένα “walking sim” πιστό στους μηχανισμούς του είδους . Εκεί όμως τελειώνουν οι ομοιότητες, καθώς το παιχνίδι πραγματικά ξεχωρίζει με την αφήγηση της ιστορίας και την μετάδοση συναισθημάτων. Από την πρώτη στιγμή βυθίζεστε και δένεστε με τον πρωταγωνιστή, καθώς η οπτικοποίηση του ταραγμένου μυαλού του είναι μια μοναδική εμπειρία που αποδίδεται μοναδικά και ομολογώ αποτελεί από τα καλύτερα δείγματα δουλειάς που θυμάμαι. Κάθε μέρος όπου νοερά ταξιδεύετε, κάθε ανάμνηση σε διάφορες χρονικές στιγμές της ζωής σας, είναι στημένο καταπληκτικά, μεταλλάσσεται δυναμικά ανάλογα με τις ενέργειές σας και μεταμορφώνεται ανάλογα με τις μνήμες που έρχονται (ή φεύγουν) στον πρωταγωνιστή. Με ένα μαγικό τρόπο το παιχνίδι μετατρέπει ένα απλό δωμάτιο ξενοδοχείου ή ένα σπιτικό, σε κύβο του Ρούμπικ. Σε κάθε πράξη του παιχνιδιού, ενώ το πεδίο δράσης σας φαντάζει πολύ περιορισμένο, μέσα από περίτεχνες τεχνικές αφήγησης (με τέτοια έμπνευση και λεπτότητα που έχω να δω και να θαυμάσω από το αγαπημένο Layers of Fear) το σκηνικό αλλάζει, μπροστά στα μάτια σας, σε κάθε στροφή του κεφαλιού σας, σε κάθε σας κίνηση. Βήμα το βήμα, σαν απλός θεατής σε ρόλο πρωταγωνιστή, βλέπετε την ζωή σας και τις πράξεις σας σε αυτό τον κόσμο να παίρνουν σχήμα μπροστά σας από κάτι θολό και άυλο, ανταμείβοντας την γιγάντια προσπάθεια που κάνει το μυαλό σας να θυμηθεί ή τιμωρώντας το να ξεχάσει και πάλι γιατί η ανάμνηση πονάει και συνθλίβει.

Η θεραπεία αρχίζει.

Η περιήγηση σε ένα θρυμματισμένο μυαλό είναι ίσως πιο τρομακτική και από το πιο δυνατό θρίλερ. Πιο τρομακτική γιατί δεν καταπιάνεται με φαντάσματα και δαίμονες αλλά με χειροπιαστές αλήθειες της καθημερινότητας. Το παιχνίδι είναι horror αλλά ο τρόμος που νιώθεις με την εγκατάλειψη, τον θάνατο και την απώλεια, το bulling, την απόρριψη από μια “καθώς πρέπει” κοινωνία, την δυσκολία να ταιριάξεις, να ενσωματωθείς. Δεν υπάρχουν χρώματα σε ένα θρυμματισμένο μυαλό, δεν υπάρχει συνοχή, οι περισσότερες πόρτες που συναντάτε είναι κλειστές γιατί δεν υπάρχει μνήμη από το περιεχόμενό τους. Εξαίρεση αποτελεί ο χρωματισμός κάποιων αντικείμενων στα οποία απαιτείται αλληλεπίδραση από τον πρωταγωνιστή και τονίζονται για την πρόοδο στο παιχνίδι. Δεν έχετε κανένα εφόδιο, όπλο, φακό - στο νοερό σας ταξίδι δεν υπάρχει χώρος για υλικά. Υπάρχει μόνο η φωνή του γιατρού σας και οι μνήμες που επανέρχονται, που εμφανίζονται μπροστά σας σαν μαύρες γραμμές κειμένου και βρίσκονται παντού. Στους τοίχους, στις οθόνες, στον ουρανό. Μέσα από αυτές τις γραμμές κειμένου που αιωρούνται μπροστά στα μάτια σας μετουσιώνεται η εξέλιξη του πρωταγωνιστή, η θεραπεία, η λύτρωση. Είναι λόγια δικά του, που ήταν καλά κρυμμένα μέσα του, η λύση στους γρίφους της ζωής του, η λύση στους γρίφους του παιχνιδιού.

Δεν μπορείτε να πεθάνετε στο παιχνίδι γιατί όλα είναι στο μυαλό σας, απλά τις ελάχιστες φορές που χρειάζεται να ενεργήσετε και δεν προλάβετε ή απαντήσετε λάθος, μεταφέρεστε ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν τη συγκεκριμένη ανάμνηση. Δεν βρίσκετε ούτε χάρτη, καθώς βυθίζεστε σε αχαρτογράφητες γωνιές ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά δεν τον χρειάζεστε κιόλας γιατί το παιχνίδι είναι πλήρως καθοδηγούμενο και ξεκάθαρο μέχρι το τέλος του. Ίσως μοναδική ένσταση κάποια αντικείμενα ελάχιστες φορές δεν διακρίνονται ξεκάθαρα με αποτέλεσμα να υπάρχει μια μικρή σύγχυση στο τί πρέπει να κάνετε, αλλά αυτό σε καμιά περίπτωση δεν χαλάει την εικόνα του παιχνιδιού.

Μήπως χρειάζομαι βοήθεια;

Ο κόσμος του The Shattering είναι το μυαλό του John Evans. Περιβάλλοντα και γραφικά που δεν ξεφεύγουν από την απλότητα μιας βιβλιοθήκης ή ενός δωματίου αλλά καταφέρνουν με τη συνεχή μεταμόρφωση τους να αποδώσουν το συναίσθημα της στιγμής. Στην μινιμάλ αλλά άψογη αισθητική των γραφικών συμβάλλει η επιτηδευμένη έλλειψη χρωμάτων, απόρροια της ελλειπούς μνήμης του πρωταγωνιστή και ίσως ποιητική αδεία των δημιουργών για να εκμαιεύσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Συνοδοιπόρος στο γαϊτανάκι των συναισθημάτων ο ήχος, που “κουμπώνει”την κατάλληλη στιγμή πάνω σε κάθε έντονη ανάμνηση (ευχάριστη ή δυσάρεστη) και απογειώνει το παιχνίδι. Είτε πρόκειται για μελωδία από ένα πιάνο στη θύμηση της αγνής αγάπης είτε για ακατάληπτους ψίθυρους βγαλμένους από τους χειρότερους εφιάλτες, η ηχητική επένδυση αποτελεί ένα από τα δυνατά σημεία του παιχνιδιού.

Το The Shattering σας κάνει να νιώσετε πράγματα και να βιώσετε καταστάσεις που θύμιζουν ότι το gaming από απλή διασκέδαση που ήταν παλιά στα βρεφικά του στάδια, πλέον έχει μετουσιωθεί και εξελιχθεί σε τέχνη. Δε νιώθετε ότι παίζετε ένα απλό παιχνίδι, αλλά ότι παρακολουθείτε μια θεατρική παράσταση με έναν και μόνο πρωταγωνιστή σε τέσσερις πράξεις και στο φινάλε είναι σίγουρο ότι θα σηκωθείτε να χειροκροτήσετε. Είναι ένα σκοτεινό και έντονο ταξίδι που απαιτεί την ανάλογη σοβαρότητα γιατί καταπιάνεται με γεγονότα που δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα συνανθρώπων μας, από ιστορίες βγαλμένες από την ίδια την καθημερινότητα. Θα μπορούσε να είναι η δική μου, η δική σας μοναδική παράσταση ζωής. Με καλή τιμή και διάρκεια περίπου πέντε ώρες, το The Shattering συστήνεται ανεπιφύλακτα για μια εμπειρία διαφορετική από τα συνηθισμένα.

Ξεχωριστή αφηγηση ιστορίαςΔυναμικός κόσμος που πλάθεται στη στιγμήΈντονο και συναισθηματικόΓραφικάΉχοςΚάποια σημαντικά αντικείμενα δεν διακρίνονται καλά στο περιβάλλονΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Super Sexy SoftwareΕΚΔΟΣΗ:Deck13

Game20.gr, το Άσυλο των gamers