The Division 2 Review

Δίχως να έχω σπουδαία εμπειρία από το είδος των looter shooter παιχνιδιών, αποφάσισα να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία στη σειρά που ακούει στο όνομα The Division. Αυτό δεν οφείλεται στην συμπάθεια που τρέφω στη Ubisoft ελέω Assassin’s Creed, αλλά στις ενδιαφέρουσες ιδέες που παρουσίασε το πρώτο The Division, παρά τις όποιες ατέλειες του. Λίγες ημέρες πριν την κυκλοφορία του The Division 2, παρακολούθησα μια συνέντευξη που έδωσε σε ξένο μέσο ο creative

director του παιχνιδιού. Μεταξύ άλλων, ρωτήθηκε αν το Τhe Division 2 είναι καλύτερο από τον προκάτοχό του και επίσης αν είχε την δυνατότητα να γυρίσει πίσω στον χρόνο, ποιο στοιχείο του πρώτου παιχνιδιού θα διόρθωνε. Οι απαντήσεις του άμεσες και με μπόλικες δόσεις ειλικρίνειας και σιγουριάς: το The Division 2 είναι σίγουρα καλύτερο παιχνίδι από το πρώτο και ο ίδιος θα έδινε περισσότερη έμφαση στο endgame περιεχόμενό του.

Είναι όντως ανώτερο και όχι μια ξαναζεσταμένη σούπα; Εν τάχει, ναι, το The Division 2 είναι το κορυφαίο looter shooter που έχω παίξει στην τρέχουσα γενιά. Όντας απασχολημένος εδώ και δύο βδομάδες με το παιχνίδι και παίζοντας τρεις ώρες περίπου την ημέρα, έφτασα στο max level (30). Χοντρικά, ένα 40ώρο χρειάζεστε περίπου για να ολοκληρώσετε το βασικό storyline. Από εκεί και έπειτα, το Dark Zone και το endgame περιεχόμενο αναζωογονούν σε υπερθετικό βαθμό το ενδιαφέρον για το παιχνίδι. Το The Division 2 δεν αρκείται σε ένα υποτυπώδες level up, σε προσθαφαιρέσεις gear/όπλων και σε φτηνές PvP εργατοώρες. Άνω τελεία, καθώς γι αυτά θα μιλήσουμε παρακάτω.

Μια εκ των ειδοποιών διαφορών του The Division 2 είναι η χρονική περίοδος και η τοποθεσία του. Η χιονισμένη, σκιερή και μουντή Νέα Υόρκη δίνει τη θέση της σε μια ηλιόλουστη και φανταχτερή Ουάσινγκτον. Η ιστορία λαμβάνει χώρα επτά μήνες μετά τα γεγονότα του πρώτου τίτλου. Ο ιός που εξαπολύθηκε στην Νέα Υόρκη (Green Poison ή Dollar Flu) από τον βιολόγο Gordon Amherst αποκτά χαρακτήρα πανδημίας, μολύνοντας όλη την επικράτεια των ΗΠΑ. Η δράση μεταφέρεται στην πρωτεύουσα Ουάσινγκτον, η οποία θυμίζει ένα ρημαγμένο πεδίο μάχης, ολοκληρωτικά παραδομένη στο χάος. Η άλλοτε εμβληματική για την ιστορικότητά της μητρόπολη των ΗΠΑ, σήμερα είναι μια πόλη-φάντασμα, παραδομένη στην αναρχία που σκορπούν τρομοκρατικές οργανώσεις, συμμορίες και λοιπά κακοποιά στοιχεία. Μοναδική ηλιαχτίδα σωτηρίας είστε εσείς, οι πράκτορες της Strategic Homeland Division που “ενεργοποιείστε” με την εφαρμογή του directive 51 που θέτει σε εφαρμογή ο Πρόεδρος Ellis. Ως γνήσιοι πατριώτες εφορμάτε στην δράση, προστατεύοντας τους αδυνάτους, υπερασπιζόμενοι την πρωτεύουσα και σεβόμενοι πάντα το αμερικανικό ιδεώδες.

Πιστολίδι με φόντο το Lincoln Memorial.

Κάπως έτσι περιγράφεται το σενάριο του The Division 2. Ξέρω προκαταβολικά τι σκέφτεστε. Η κεντρική ιστορία δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας, δεν συνιστά τίποτα σπουδαίο. Αυτή είναι η αλήθεια. Περισσότερο πλανάται σαν αερικό, εξυπηρετώντας τα απολύτως απαραίτητα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα από ένα τέτοιο παιχνίδι να με συγκινήσει σεναριακά. Να σας πω και κάτι σε τελική ανάλυση; Ποιος νοιάζεται; Άρτια δομημένους παικτικούς μηχανισμούς, αξιοπρεπή τεχνικό τομέα και εκτενές περιεχόμενο. Αυτά ζητάω από ένα looter shooter. Ευτυχώς, το The Division 2 διαθέτει όλα τα παραπάνω.

Ξεκινώντας τηn περιπέτεια, δημιουργείτε τον δικό σας πράκτορα μέσα από ένα λιτό και περιεκτικό customization μενού. Επιλέγετε φύλο, ένδυση, σωματικά και φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά. Ακολούθως, μεταφέρεστε in-game για την πρώτη σας tutorial αποστολή όπου μαθαίνετε τα βασικά του χειρισμού. Κίνηση, κάλυψη, στόχευση, αναπλήρωση ενέργειας (armor, health), ρίψη χειροβομβίδων κτλ. Σύντομα, μεταβαίνετε στον Λευκό Οίκο, τη βάση των επιχειρήσεών σας και κεντρικό social hub του παιχνιδιού. Εντός του Λευκού Οίκου υπάρχει vendor για να προβαίνετε σε αγοραπωλησίες (όπλα, gear, mods), quartermaster μέσω του οποίου ξεκλειδώνετε perks και gadgets, ένα crafting station στο οποίο αποκτώντας τα διάφορα σχεδιαγράμματα craft-άρετε όπλα, attachments, κομμάτια gear, mods κτλ. Μόλις εξοικειωθείτε με τα παραπάνω, ο κόσμος του The Division 2 ανοίγει διάπλατα για εσάς.

Η Massive Entertainment επιδεικνύει εκ νέου σχεδιαστική δεινότητα στο world building του τίτλου, μια φήμη που έχουν τα περισσότερα στούντιο της Ubisoft. Η μεταποκαλυπτική D.C. σας καλωσορίζει σε ένα δυστοπικό αστικό περιβάλλον όπου κυριαρχεί η βία, με τον κίνδυνο να καραδοκεί σε κάθε γωνιά. Οι εικόνες εγκατάλειψης, καταστροφής και εξαθλίωσης σηματοδοτούν την νέα άρχουσα τάξη: πελώριοι λεωφορειόδρομοι γεμάτη με άψυχα κουφάρια οχημάτων, σωροί ανθρώπων να κείτονται παντού, λεηλατημένα κτίρια από τις επιδρομές των εχθρικών ομάδων με τα ξακουστά αξιοθέατα της πόλης όπως ο Οβελίσκος, τα Lincoln και Thomas Jefferson Memorial να βρίσκονται στη ζώνη του πυρός.

Ανταρτοπόλεμος.

Οι τρεις εχθρικές παρατάξεις του παιχνιδιού μετατρέπουν την πόλη σε χώρο εκτεταμένων πολεμικών συρράξεων. Ο λόγος για τους True Sons (παραστρατιωτική μονάδα δράσης), Hyenas (συμμορία ρακοσυλλεκτών) και Outcasts (η εργατική τάξη ανθρώπων που αναγκάστηκαν να ζήσουν σε ζώνες καραντίνας, αποκτώντας έτσι μίσος για την κυβέρνηση). Σημαντικά στοιχεία δεν είναι μονάχα η εξαιρετική εικαστική αποτύπωση του εκάστοτε faction αλλά και η ποικιλία των εχθρών. Πέραν των απλών και τυποποιημένων εχθρών που φέρουν πυροβόλα/αυτόματα/ημί-αυτόματα όπλα, συναντάτε μηχανικούς (engineers) που χρησιμοποιούν drones και robots, θανατηφόρους snipers που καλύπτονται στο έδαφος, εχθρούς-τανκ που εφορμούν με βαριοπούλες/machine guns/φλογοβόλα, βομβιστές-αυτοκτονίας, χειριστές EMP πυλώνων, οπλίτες ρουκετοβόλων όπλων, bosses, mini-boss κτλ. Ο κατάλογος είναι πραγματικά μακρύς, γεγονός που εκπλήσσει ευχάριστα.

Σε αντίθεση με το πρώτο Division, όπου αντικειμενικά μιλώντας δεν υπήρχαν και πολλά πράγματα να κάνεις κατά την διάρκεια του level up, το περιεχόμενο του Division 2 παρουσιάζεται πιο γεμάτο και πλούσιο σε δραστηριότητες. Εξαιρώντας την αναμενόμενη παρουσία των βασικών και δευτερευουσών αποστολών, το περιεχόμενο του τίτλου απαρτίζεται από ένα σεβαστό αριθμό δραστηριοτήτων και τυχαίων γεγονότων. Το μενού περιλαμβάνει σημεία στρατηγικού ενδιαφέροντος (control points) τα οποία πρέπει να ανακαταλάβετε ξεπαστρεύοντας κύματα εχθρών. Αφού ξεμπερδέψετε με τους τελευταίους, αποκομίζετε XP, υλικά crafting, χρήματα και ακολούθως εισέρχεστε στο πλησιέστερο supply room όπου επιβραβεύεστε με σεντούκια που περιέχουν κάθε λογής καλούδια (προμήθειες, όπλα, gear). Στη συνέχεια, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το συγκεκριμένο control point σαν σταθμό fast travel Οι δημόσιες εκτελέσεις αθώων πολιτών συνιστούν μια φυσιολογική ρουτίνα για τους εχθρούς σας. Αν αποφασίσετε να εμπλακείτε πρέπει να το κάνετε άμεσα διότι αν οι πολίτες πεθάνουν, η αποστολή κρίνεται αποτυχημένη.

Στα δύσκολα χρειάζεται να βγείτε μπροστά.

Οι ζώνες καραντίνας είναι περιοχές ή κτίσματα στα οποία εισέρχεστε και ανακαλύπτετε collectables (echoes, κινητά τηλέφωνα, laptops) τα οποία όλο και κάποια μικρή ιστορία έχουν να διηγηθούν και φυσικά loot, τονώνοντας έτσι την εξερεύνηση. Τα propaganda broadcasts (μεγάφωνα που αναπαράγουν τις προπαγανδιστικές αρχές που πρεσβεύει το εκάστοτε εχθρικό faction) πρέπει να σωπάσουν, γι’ αυτό και εσείς σπεύδετε στο σημείο προκειμένου να τερματίσετε την μετάδοση, αποκρούοντας παράλληλα ορδές εχθρών. Όλες αυτές δραστηριότητες αναπαράγονται διαρκώς, προσφέροντας συνεχώς XP, loot, υλικά crafting - μια διαδικασία που προφανέστατα στοχεύει στο grinding και στο farming. Τέλος, τα εχθρικά οχυρά αποτελούν τις μεγαλύτερες main αποστολές στις οποίες καλείστε να εξολοθρεύσετε τον ηγέτη του κάθε faction, απελευθερώνοντας παράλληλα την περιοχή από τις σαδιστικές ορέξεις του. Οι συγκεκριμένες αποστολές ανταμείβουν με καλύτερο gear, περισσότερο XP από κάθε άλλη δραστηριότητα.

Το σύστημα προόδου φτάνει μέχρι το level 30. Κάθε φορά που ανεβαίνετε level, ανταμείβεστε με ένα field proficiency cache, μέσα στο οποίο αποκομίζετε σαν δώρο δύο-τρία μέρη βελτιωμένου gear. Ομολογώ ότι το level up του παιχνιδιού κυλάει απείρως πιο ευχάριστα από του πρώτου. Ξεκινάτε να κάνετε μια αποστολή και αν στην πορεία σας αποσπάσει την προσοχή μια άλλη δραστηριότητα, μπορείτε κάλλιστα να αλλάξετε ρότα. Αυτός ο “φαύλος κύκλος” ενισχύει το free roaming και το εκτενές looting σύστημα που παρέχει το The Division 2, πολλαπλασιάζοντας τις ώρες που παίζετε, δίνοντάς σας την δυνατότητα να βελτιώνετε συνεχώς την αποδοτικότητα και ανθεκτικότητα του χαρακτήρα σας.

Όλα τα πράγματα του gear σας (ρουχισμός, όπλα, gadgets, mods, gear) χωρίζονται σε τέσσερις χρωματικές διαβαθμίσεις (πράσινα, μπλε, μωβ, κίτρινα). Οι παραδοσιακοί RPG-άδες σίγουρα γνωρίζετε ότι τα “πρασινάκια” και τα “μπλεδάκια” εξυπηρετούν τα αρχικά στάδια του level up, μέχρι να φτάσετε στο σημείο να εξοπλιστείτε με legendary (μωβ) και high-end αντικείμενα (κίτρινα). Τα κλασσικά attributes (armor, critical damage, critical hit chance, stability, weapon damage/handling κτλ) συμβολίζουν τα στατιστικά στοιχεία του gear σας τα οποία όπως καταλαβαίνετε πρέπει να είναι συνεχώς αυξημένα, αν θέλετε να επιβιώσετε και να παραμείνετε αποδοτικός κατά την διάρκεια της μάχης.

Air Force One is down. I repeat, Air Force One is down!

Οι κύριες και δευτερεύουσες αποστολές (τις οποίες παρεμπιπτόντως μπορείτε να παίξετε σε normal και hard δυσκολία) στηρίζονται σε γραμμικές διαδρομές που ακολουθείτε για να φέρετε εις πέρας το εκάστοτε objective. Στο μεσοδιάστημα, μπλέκετε σε μπόλικες μάχες με το tactical ύφος του shooting να επανέρχεται στα άκρως ποιοτικά στάνταρ που γνωρίσαμε στο πρώτο Division. H δράση του Division 2 στηρίζεται στη χρήση gadgets, στο cover/shooting και φυσικά στη συνεργασία αν παίζετε με παρέα. Τα gadgets (L1+R1) που ορίζετε είναι δύο τη φορά (οκτώ συνολικά), καλύπτοντας ένα διόλου ευκαταφρόνητο εύρος επιλογών.

Για παράδειγμα, τo επιτραπέζιο turret παρουσιάζει τρεις κλίμακες εξέλιξης (light machine gun, φλογοβόλο, sniper). Το seeker mine από εκρηκτικός μηχανισμός που παράγει explosive damage, μεταβάλεται σε τηλεκατευθυνόμενη stun grenade. Το drone και το firefly εξαπολύουν απομακρυσμένες (EMP, explosive) επιθέσεις απέναντι στους εχθρούς, δρώντας σαν έξτρα βοηθήματα στις μάχες. Φυσικά υπάρχουν gadgets που αξιοποιούνται περισσότερο εναλλακτικά, όπως το vision pulse, ένα ραντάρ παλμού που “ταγκάρει” εχθρούς στο χώρο, η βαλλιστική ασπίδα που προσφέρει κινητή κάλυψη, ενώ τα hive και chem launcher πέραν του περιμετρικού damage με τα κατάλληλα upgrades αποκτούν και δυνατότητες healing. Δεν σταμάτησα να προσθαφαιρώ και να αναβαθμίζω τα gadgets. Είναι πολύ ωραία η ποικιλία που προσδίδουν στο gameplay. Δοκιμάστε και τα οκτώ, μέχρι να κατασταλάξετε σε αυτά που ταιριάζουν στον τρόπο παιχνιδιού σας. Προσωπικά, επένδυσα points και mods στο seeker mine και στο drone, καθώς συνδυάζουν μοναδικά το περιμετρικό damage και τις στοχευμένες επιθέσεις. Φυσικά δεν χρησιμοποιείτε με ασυδοσία τα gadgets, καθώς το cooldown περιορίζει το “σπαμάρισμά” τους.

Οι cover/shooting μηχανισμοί που υιοθετεί το Division 2 εφαρμόζονται εκπληκτικά στην πράξη. Ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρεστε από την κάλυψη σε θέση βολής είναι άμεσος, χωρίς καμία απόκριση ή απόκλιση. Θέλετε να αλλάξετε κάλυψη επειδή push-άρατε πολύ; Θέλετε να κινηθείτε περισσότερο tactical, ώστε να περικυκλώσετε προσεκτικά τους εχθρούς σας; Κανένα πρόβλημα. Όλες οι εντολές εκτελούνται σε πρώτο χρόνο, κυριολεκτικά με το πάτημα ενός κουμπιού (Χ στο PS4). Καμία σχέση με το προβληματικό και ξύλινο cover/shooting του RDR2. Η αίσθηση της ριπής που αφήνουν τα όπλα όταν ξεκινάτε να πυροβολάτε είναι απλά συγκλονιστικός. Ο κραδασμός ενός rifle, το μανιασμένο fire rate ενός submachine gun και ο ξερός ήχος της καραμπίνας αποδίδονται με άκρατη πληθωρικότητα και στιβαρότητα.

Τα μάτια σας δεκατέσσερα την ώρα του extraction.

Η νοημοσύνη των εχθρών είναι μια πονεμένη ιστορία στο gaming και ειδικά σε ΑΑΑ παραγωγές, όμως το Division 2 δείχνει “διαβασμένο” και κάνει τα πρέποντα και εδώ. Οι εχθροί του παιχνιδιού δεν συγχωρούν τα γιουρούσια και δεν μένουν πίσω από την κάλυψη απαντώντας παθητικά στα δικά σας πυρά. Αντιθέτως, αν σας στριμώξουν ή οπισθοχωρήσετε, σας κυνηγάνε σαν λυσσασμένα σκυλιά. Σε νορμάλ συνθήκες, όταν ξεκινήσει μάχη, αλλάζουν θέσεις, ενεργοποιούν drones/robots, πετούν χειροβομβίδες. Σας αιφνιδιάζουν σε αρκετές περιπτώσεις, συνολικά ενεργούν ορθολογικά, όπως πρέπει να συμβαίνει σε κάθε παιχνίδι δράσης που σέβεται τον εαυτό του. Θετική εντύπωση αφήνει επίσης η αισθητή μείωση του TTK (time to kill) των εχθρών, περιορίζοντας αρκετά το bullet sponging. Η δυσκολία πάντως ξεπερνάει σε σημεία τα λεπτά όρια του challenging. Θα τη χαρακτήριζα “τσιμπημένη”. Δεν μπορείτε εύκολα να “σολάρετε”. Θεωρώ ότι με παρέα το παιχνίδι γίνεται απολαυστικό. Ειδάλλως, δοκιμάστε το σταθερό κατά τα άλλα matchmaking, μόνο προσέξτε τι “ψάρι” θα πιάσετε!

Στον κόσμο του The Division 2 λειτουργείτε σαν σερίφης (δεν είναι σχήμα λόγου, αφού αρκετοί ΑΙ χαρακτήρες έτσι σας αποκαλούν μέσα στο παιχνίδι). Μέσα στις 11 διαφορετικές περιοχές του παιχνιδιού ανακαλύπτετε μικρά social hub καταφύγια, στα οποία ξεκλειδώνετε τοποθεσίες από SHD caches (perk points) και συνδέεστε με μέλη του clan σας στα online PvP modes (Skirmish, Domination) για να αναμετρηθείτε με αντίπαλες ομάδες. Πέραν των safe houses, τα settlements, δηλαδή οι εναπομείναντες οικισμοί των ανθρώπων που επέζησαν από τον ιό, χρειάζονται εσπευσμένα την βοήθειά σας. Μιλώντας με τους διάφορους quest givers, αποκτάτε πρόσβαση σε νέες αποστολές (βασικές και δευτερεύουσες). Σε συγκεκριμένα σημεία του κάθε οικισμού, το κιόσκι των projects προσφέρει μεγαλύτερες δόσεις farming και grinding. Σκεφτείτε κάτι σαν challenges ένα πράγμα. Για παράδειγμα, ένα control point στην δυτική πλευρά της Ουάσινγκτον ζητάει νερό, τροφή, ηλεκτρονικά ανταλλακτικά, ρουχισμό, οπλισμό και παράλληλα να σκοτώσετε έξι elite Hyenas. Πραγματοποιώντας τις παραπάνω δωρεές και εκτελώντας τους έξι συγκεκριμένους εχθρούς, αποκτάτε σχεδιαγράμματα όπλων, gear, mod, τα οποία ακολούθως craft-άρετε στο crafting station του Λευκού Οίκου.

Κάθε φορά που ολοκληρώνετε με επιτυχία κάποιες από τις βασικές αποστολές, βοηθάτε στην καλύτερη οργάνωση των οικισμών. Με αυτόν τον τρόπο, δημιουγούνται υδραγωγεία, φαρμακεία, σχολεία, φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις, προσφέροντας μια καλύτερη ζώη στους ανθρώπους των settlements. Όσο περισσότερο συμμετέχετε στη βελτίωση της καθημερινότητας των οικισμών, συμμαχείτε και στρατολογείτε ΑΙ χαρακτήρες, δίνοντάς τους δουλειά στο base of operations, όπως για παράδειγμα ισχύει στην περίπτωση του Dark Zone officer από τον οποίο αποκτάτε πρόσβαση σε Dark Zone perks.

When you have a shot, you take it!

Αφού ολοκληρώσετε όλες τις κύριες αποστολές και δείτε το τέλος, ένα νέο πιόνι εμφανίζεται στην σκακιέρα: η εισβολή των Black Tusk σηματοδοτεί την έναρξη του endgame περιεχομένου. Το νέο αυτό εχθρικό faction ανεβάζει στα ύψη την πρόκληση του τίτλου με την αμιγώς high tech δυναμική του. Η παρουσία του φουτουριστικού στρατού των Black Tusk συνδυάζει δυσκολότερους και περισσότερους high-end εχθρούς, κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να είστε ιδιαιτέρως προσεκτικός στην πλοήγησή σας μέσα στον χάρτη. Οι Black Tusk αποδεικνύονται game changers, με την έννοια ότι εμπλουτίζουν σημαντικά το PvE στοιχείο του παιχνιδιού.

Αρχικά, ανακαταλαμβάνουν όλες τις περιοχές του χάρτη (συμπεριλαμβανομένων των control points, settlements), εγκαθιδρύοντας παράλληλα νέα strongholds και ισχυροποιώντας έτσι τη θέση τους στην πόλη. Για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε επί ίσοις όροις τη νέα αυτή απειλή, πρέπει να επαναπροσδιορίσετε ελαφρώς το RPG build του χαρακτήρα σας. Το κάθε stronghold των Black Tusk φέρει συγκεκριμένες RPG προϋποθέσεις. Ουσιαστικά, απαιτεί μια νέα διαδικασία προόδου βάσει της οποίας οφείλετε να ανεβάσετε το συνολικό gear score σας. Όταν φτάσετε στο επιθυμητό gear score, τότε μόνο μπορείτε να επιτεθείτε στα οχυρά των Black Tusk. Παράδειγμα: έχετε gear score 350 και το stronghold θέτει minimum gear score το 400, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι πρέπει να βγείτε στην γύρα farm-άροντας και loot-άροντας για 50 gear score points κτλ. Μην νομίζετε πάντως ότι θα ταλαιπωρηθείτε ιδιαίτερα. Αν αφιερώσετε μερικές ωρίτσες σε bounties και control points, εύκολα ανεβάζετε το gear score σας.

Επιπλέον, όταν πατήσετε level 30 ξεκλειδώνετε τρία specializations ή αλλιώς ειδικότητες. Tα demolitionist (grenade launcher), survivalist (βαλλίστρα) και sharpshooter (sniper) αποτελούν νέα signature weapons, με το καθένα να διαθέτει το δικό του skill tree. Κανένα από τα τρία όπλα δεν θεωρείται overpowered έναντι των άλλων και αντιθέτως εξυπηρετούν διαφορετικές προτιμήσεις. Αν επιθυμείτε να θερίζετε τα κεφάλια των εχθρών σας, τότε το sharpshooter sniper rifle είναι η ενδεδειγμένη λύση. Αν θέλετε να μεταμορφωθείτε στον Darryl του The Walking Dead, πάρτεε τη βαλλίστρα και σκορπίστε τον όλεθρο. Αν πάλι γουστάρετε να κάνετε σαματά, οπλιστείτε με το demolitionist grenade launcher και λαμπαδιάστε τα πάντα. Η συνολική διάρκεια του endgame περιεχομένου θα ικανοποιήσει δεόντως όλους εκείνους που παραπονέθηκαν εντονότατα (ανάμεσά τους και ο γράφων) για την απουσία μιας αντίστοιχης PvE ενασχόλησης μετά το τέλος στο πρώτο Division.

Οι αδίστακτοι True Sons.

Στα διαβόητα Dark Zone περικλείεται ο διαδραστικός πυρήνας του Division 2. Στις εν λόγω ζώνες καραντίνας εισέρχονται οι παίκτες ώστε να αλληλεπιδράσουν με τα PvE και PvP online χαρακτηριστικά του παιχνιδιού. Σε γενικές γραμμές, δεν έχουν μεταβληθεί τα πράγματα για τους μυημένους του The Division. Σε πρώτη φάση διαπιστώνετε ότι ο αριθμός των παικτών έχει μειωθεί αισθητά, ενώ αξιοσημείωτη είναι η απουσία του voice chat, προφανώς ώστε να εξαλειφθεί μια για πάντα η ανταλλαγή κοσμητικών επιθέτων ανάμεσα στους παίκτες. Με την εισβολή των Black Tusk, το περιεχόμενο των Dark Zone δίνει περισσότερη έμφαση στο PvE. Εξηγούμαι: καθημερινά, μία εκ των τριών Dark Zone γίνεται occupied. Στην occupied Dark Zone, οι PvE εχθροί σας είναι αποκλειστικά οι Black Tusk. Μια αξιοσημείωτη διαφορά της occupied Dark Zone σε σχέση με τις υπόλοιπες είναι η ανομία που επικρατεί. Ένας παίκτης μπορεί να επιτεθεί και να σκοτώσει άλλον παίκτη δίχως γίνει rogue. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που κάποιος παίκτης κάνει hijack το loot που μάζεψε άλλος παίκτης, την ώρα του extraction.

Προσωπικά, βρίσκω τη συγκεκριμένη αλλαγή ιντριγκαδόρικη και τοξική ταυτόχρονα. Υπήρξαν φορές όπου καθάριζα landmark από Black Tusk και λίγο πριν ξεκινήσω να loot-άρω, εμφανίστηκαν δύο φιντάνια και αφού πρώτα με καθάρισαν, ακολούθως μου σήκωσαν τα πάντα και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ένα άλλο περιστατικό ήταν σε ένα challenge landmark (δυνατότεροι εχθροί, καλύτερο loot), όπου έσκασαν μύτη παίκτες οι οποίοι αφού πρώτα μας βοήθησαν με τους εχθρούς, στη συνέχεια μας συνόδεψαν μέχρι το extraction point και τη στιγμή που έδενα το contaminated loot στο σκοινί του ελικοπτέρου, μου επιτέθηκαν, αρπάζοντας το σακίδιο. Καλή φάση σκέφτηκα, αραδιάζοντας κάμποσα μπινελίκια.

Το Division 2 χρησιμοποιεί κι αυτό τη Snowdrop Engine η οποία κάνει την δουλειά της. Αφήνοντας πίσω τα σκοτάδια και τα άπειρα χιονισμένα τοπία της Νέας Υόρκης, η μηχανή αποδίδει φωτεινότητα και ευκρίνεια σε κάθε οπτική έκφανση της ισοπεδωμένης Ουάσινγκτον. Καλογυαλισμένες επιφάνειες, ογκομετρικοί φωτισμοί, σαφώς βελτιωμένο draw distance, πανέμορφα περιβάλλοντα, εντυπωσιακά εφέ καταστροφής, είναι μόνο μερικά από τα βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά του τίτλου. Αριστοτεχνικός αποδεικνύεται και ο κύκλος εναλλαγής από μέρα σε νύκτα και το αντίστροφο. Ειδικά τη νύχτα, όταν φουντώνει η βροχή και πυκνώνει η ομίχλη, δυσκολεύεστε να διακρίνετε τί συμβαίνει γύρω σας. Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει και στον ηχητικό τομέα. Οι ηλεκτρικές κιθάρες και τα ρυθμικά up tempo τύμπανα διαδέχονται αφηρημένα samples που ξυπνούν μνήμες Blade Runner. Να σημειώσω πως διάβασα ότι κλιμάκιο της Massive Entertainment ταξίδεψε στο Τσέρνομπιλ και κατέγραψε τους φυσικούς ήχους της περιοχής, ώστε να καταφέρει να ενσωματώσει τα απόκοσμα αισθήματα της μοναξιάς και απομόνωσης στο παιχνίδι. Κατά τα άλλα, οι ήχοι των όπλων είναι απίστευτα “ογκώδεις” και ρεαλιστικοί. Από την ακουστική των όπλων και των εκρήξεων, νιώθετε την ένταση στο πετσί σας.

Εισέλθετε με δική σας ευθύνη.

Ας σταθούμε λιγάκι και σε κάποια κακώς κείμενα του The Division 2, τα οποία βέβαια δεν δρουν δα και τόσο υπονομευτικά ώστε να αλλοιώσουν τη συνολική εμπειρία που προσφέρει το παιχνίδι. Πέραν της επιδερμικής ανάπτυξης του σεναρίου που ανέφερα νωρίτερα, βρήκα επιφανειακούς τους χαρακτήρες του παιχνιδιού. Η πράκτορας Kelso, ο Πρόεδρος Ellis, ο συντονιστής επιχειρήσεων Ortega και άλλοι, μοιάζουν με άβουλα πλάσματα δίχως προσωπικότητα. Τα facial animations επίσης χρειάζονται περισσότερη προσοχή και δουλειά. Τέλος, παιχνίδι ανοικτού κόσμου χωρίς bugs/glitches είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρξει, αλλά ακόμα κι αυτά εδώ δεν εμφανίζονται σε τακτική συχνότητα.

Το The Division 2 επιτυγχάνει τον σκοπό του, όντας ένα άκρως επιτυχημένο sequel. Είναι με διαφορά για εμένα το καλύτερο looter shooter που κυκλοφορεί εκεί έξω και στο οποίο μπορείτε άφοβα να επενδύσετε τα χρήματά σας αν αρέσκεστε στο συγκεκριμένο είδος παιχνιδιών. Η μετάβαση από το πρώτο Division 1 στο 2 μου θυμίζει έντονα την μετάβαση από το Assassin’s Creed 1 στο 2, με την έννοια ότι το sequel ξεπερνάει τον προκάτοχό του, βελτιώνοντας ολοκληρωτικά το gameplay και διορθώνοντας κάθε ατασθαλία. Αν θέλετε ένα action-RPG που θα γεμίσει ευχάριστα τις ώρες σας, το The Division 2 συστήνεται ανεπιφύλακτα. Agents, spread out!

To καλύτερο looter shooter της γενιάςΕκπληκτικοί cover/shooting μηχανισμοίΕχθρική νοημοσύνη που δεν χαρίζει κάστανοΗ μεταποκαλυπτική ΟυάσινγκτονΠληθώρα παραμετροποιήσεων και αναβαθμίσεωνΣεβαστή ποικιλία στα είδη των εχθρικών factionsΜπόλικες δραστηριότητες που εμπλουτίζονται περισσότερο με το endgame contentTα Dark Zone προσφέρουν έξτρα διασκέδαση και αρκετές ώρες αγωνίαςΆρτιος ήχοςΣταθερό και άμεσο matchmaking χωρίς προβλήματαΑδιάφορη ιστορίαΑνέμπνευστοι χαρακτήρεςΠροχειροφτιαγμένα facial animationsΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Massive EntertainmentΕΚΔΟΣΗ:UbisoftΔΙΑΘΕΣΗ:CD MediaΕΙΔΟΣ:Shooter RPGΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player, multiplayerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:https://tomclancy-thedivision.ubisoft.com/game/en-us/homeHM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:15/3/2019

Game20.gr, το Άσυλο των gamers