Syberia 3 Review

Το 2002 ο Βέλγος σχεδιαστής κόμικς Benoit Sokal άφησε, για λίγο, τα κόμικς του για να μας φέρει ένα από τα καλύτερα point and click adventures όλων των εποχών, το Syberia. Επρόκειτο για μια ιστορία φαντασίας σε πραγματικό κόσμο, όπου η νεαρή Αμερικανίδα δικηγόρος Kate Walker ανέλαβε την αγοραπωλησία ενός εργοστασίου automatons και τον εντοπισμό ενός ταλαντούχου εφευρέτη, του Hans Voralberg, που εξαφανίστηκε με στόχο να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. To Syberia 2, που κυκλοφόρησε το 2004, συνέχισε την μαγευτική περιπέτεια της Kate, δείχνοντάς

μας πώς άλλαξε η προσωπικότητά της αλλά και τί επέλεξε η ίδια μεταξύ της ρουτίνας που ζούσε στην Αμερική και των ονείρων που ήθελε να πραγματοποιήσει φτάνοντας στη Syberia, μια μυστηριώδης και απομακρυσμένη περιοχή της Ρωσίας. Το τέλος του παιχνιδιού, αν και δεν ξεκαθάριζε κάθε πτυχή της ιστορίας, ήταν αρκετά ικανοποιητικό, με τους περισσότερους παίκτες να το έχουν αποδεχτεί ως το τέλος της ιστορίας της Kate. Κι όμως, η Kate τελικά επιστρέφει με το Syberia 3, το οποίο, μετά από μακρά και ταραχώδη διαδικασία ανάπτυξης, είναι επιτέλους εδώ.

Όλα ξεκινούν ξαφνικά, χωρίς καμιά εξήγηση ως προς το τί έχει λάβει χώρα στα δύο πρώτα παιχνίδια. Αν πρόκειται να ασχοληθείτε για πρώτη φορά με τη σειρά ξεκινώντας με το Syberia 3 τότε σίγουρα θα μπερδευτείτε, καθώς η απουσία ανακεφαλαίωσης και η συχνή αναφορά σε βασικά ονόματα της σειράς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για εσάς. Η ιστορία ξεκινάει λίγο μετά το πέρας των γεγονότων του δευτέρου τίτλου, όχι πολύ μακριά από τη Syberia, με την Kate να σώζεται από τους Youkol, μια αρχαία φυλή της περιοχής. Ως ανταμοιβή για τη σωτηρία της, δέχεται να τους βοηθήσει στο να ολοκληρώσουν μια αρχαία και ιερή τους παράδοση: τη συνοδεία γιγάντιων στρουθοκαμήλων κατά την εποχιακή μετακίνησή τους. Στο μεταξύ, κάποιος Ρώσος με όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά ενός “κακού” (μονίμως θυμωμένος, με καλυμμένο το ένα μάτι, περιστοιχισμένος από άγνωστους τύπους με αυτόματα) αναζητά την Kate μέσα από διάφορες cutscenes, όμως ποτέ δεν μαθαίνουμε ποιος είναι και τί θέλει.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της, η Kate κάνει νέους φίλους, ξεγλιστράει από εχθρούς, βοηθάει αγνώστους, τα βάζει με ένα... θαλάσσιο τέρας, εξερευνά ένα ραδιενεργό εργοστάσιο και ζει ενδιαφέρουσες, μυθικές εμπειρίες. Δυστυχώς, η πλοκή εξελίσσεται με πολύ αργό ρυθμό και με τα κύρια γεγονότα να είναι απροσδόκητα λίγα για adventure που ξεπερνά τις 12 ώρες παιχνιδιού. Ίσως ο ρυθμός να μην συγκαταλεγόταν στα αρνητικά, όμως μετά το πρώτο μισό του παιχνιδιού αντιλαμβάνεστε πως η αργοπορία αυτή έχει να κάνει με το ότι η ιστορία δεν διαθέτει την πλούσια θεματολογία των προηγούμενων τίτλων. Ενώ στα Syberia 1 και 2 οι γρίφοι ήταν ένα διάλειμμα από την ιστορία της Kate, πλέον η ιστορία είναι το διάλειμμα μεταξύ των άφθονων μηχανικών γρίφων, σε βαθμό που δεν είναι καθόλου δύσκολο να την ξεχάσετε. Όσο για το φινάλε, έρχεται εξίσου ξαφνικά με την εισαγωγή, αφήνοντας στοιχειώδη θέματα άλυτα και χωρίς λογική εξήγηση, δίνοντας, παράλληλα, ελπίδες για ένα, ακόμη, Syberia ή DLC που θα δίνει όλες τις απαντήσεις.

Στην κλινική.

Ο χειρισμός αφήνει το point and click των προηγούμενων τίτλων και γίνεται άμεσος, με την Kate να κινείται μέσω μιας σταθερής κάμερας που αλλάζει αυτόματα λήψεις. Ο χειρισμός στον υπολογιστή γίνεται με ποντίκι/πληκτρολόγιο, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση το χειριστήριο είναι η καλύτερη επιλογή. Τρέχετε κρατώντας πατημένη την δεξιά σκανδάλη, κάτι που είναι απαραίτητο σχεδόν καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, αφού οι αποστάσεις μεταξύ των σημείων είναι πραγματικά μεγάλες. Η Kate καλύπτει πολλά... χιλιόμετρα στο Syberia 3, πολλές φορές μόνο και μόνο για πάρει ένα αντικείμενο ή για να μιλήσει σε κάποιον. Συν τοις άλλοις, η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον σε κάθε περιοχή είναι περιορισμένη. Ολόκληρα τραπέζια, βιβλιοθήκες, δωμάτια και εκτάσεις καλυμμένες με χιόνι δεν έχουν ούτε ένα hotspot προς εξερεύνηση ή κάποιον για να μιλήσετε. Παρόλα αυτά, δεν λείπουν οι ευχάριστες εξαιρέσεις, όπως μια “ζεστή” παμπ στις αρχές του παιχνιδιού και ένα σπίτι με ικανοποιητικό αριθμό από hotspot προς το τέλος. Τα hotspot είναι ευδιάκριτα, όμως εμφανίζονται μόνο όταν στέκεστε στο κατάλληλο σημείο, διαφορετικά κινδυνεύετε να τα παραλείψετε. Το inventory ανοίγει στα αριστερά της οθόνης, όπου σκρολάρετε ένα-ένα το κάθε αντικείμενο μέχρι να βρείτε το επιθυμητό, κάτι που δεν προβληματίζει ιδιαίτερα καθώς δεν υπάρχουν πολλά αντικείμενα για να συλλέξετε, να δώσετε ή να χρησιμοποιήσετε στο περιβάλλον. Αξίζει να σημειωθεί πως ορισμένα αντικείμενα εμφανίζονται αφού έχει προηγηθεί μια ενέργεια, κάτι που κάνει εμφανή την γραμμικότητα του τίτλου.

Στο ξεκίνημα του Syberia 3 επιλέγετε μεταξύ voyage mode και adventure mode. Η διαφορές των δύο επηρεάζουν σε μικρό βαθμό το πόσο απολαμβάνετε το παιχνίδι και είναι από τις λίγες φορές που είναι αντικειμενικά προτιμότερο να διαλέξετε το “ευκολότερο” mode αντί για το “κανονικό”. Αυτό συμβαίνει διότι λείπουν σημαντικά στοιχεία από το adventure mode, τα οποία δεν έχουν να κάνουν με δυσκολία στους γρίφους, αλλά ευκολία στο gameplay καθεαυτό. Καταρχήν, τα objectives που έχετε να φέρετε εις πέρας δεν εμφανίζονται καθόλου στο adventure mode, που σημαίνει πως δεν γνωρίζετε αν πρέπει να συνεχίσετε την εξερεύνηση μιας περιοχής (στην οποία για να φτάσετε έχετε περπατήσει πολύ) ή έχετε όλα όσα χρειάζεστε. Επίσης, αναφορές όπως “ο τάδε χαρακτήρας σας συμπαθεί μετά από αυτό” (συνηθισμένο φαινόμενο στους τίτλους της Telltale) δεν εμφανίζονται στο adventure mode. Εφόσον δεν επηρεάζεται το replayability, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν δύο ξεχωριστά modes, αλλά μια μίξη των δύο ή μόνο το voyage.

Στο εργαστήρι του κυρ Steiner.

Όσον αφορά τους γρίφους, στην πλειοψηφία τους είναι λογικοί, με εξαίρεση ορισμένα σημεία που λειτουργούν διαφορετικά από τoυς συνηθισμένους μηχανισμούς, όπως για παράδειγμα το να πρέπει να περιστρέψετε μια ρόδα μόνο μέχρι τα μισά της διαδρομής και όχι σε έναν πλήρες κύκλο, όπως χρειαζόταν μέχρι εκείνο το σημείο του παιχνιδιού. Άλλες φορές, πάλι, οι γρίφοι είναι ευκολότεροι από όσο δείχνουν, όπως συμβαίνει στην περίπτωση που βρίσκετε τη συνταγή ενός φαρμάκου που χρειάζεστε άμεσα, όμως δεν είστε σίγουροι για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να το φτιάξετε, με τη λύση να είναι σχετικά απλή, αλλά συνάμα όχι και τόσο λογική. Η συντριπτική πλειοψηφία των γρίφων έχει να κάνει με μηχανισμούς, λεβιέδες, γρανάζια και μετρητές, που, αν και πλησιάζουν σε ρεαλισμό, δεν λύνονται πάντα με ευχάριστο τρόπο, αφού η κάθε κίνηση που κάνετε με το χειριστήριο μοιάζει με εκείνη που κάνει η Kate στο παιχνίδι. Κάποια στιγμή σας ζητείται να ενεργοποιήσετε ένα παγοθραυστικό αλλάζοντας γρήγορα ταχύτητες με καθορισμένη σειρά, όμως αν πατήσετε το κουμπί on/off κατά λάθος, αντί να επιλέξετε τον λεβιέ ταχυτήτων, τότε πρέπει να επαναλάβετε τη διαδικασία από την αρχή. Άλλοι γρίφοι έχουν να κάνουν με την ανεύρεση γραναζιών και αλυσίδων από τον πάτο της θάλασσας φορώντας στολή δύτη, με άνοιγμα πόρτας χρησιμοποιώντας σφήνες, με τοποθέτηση κάρβουνου στο σωστό μέρος, με το άναμμα λάμπας θυέλλης και άλλα.

Εξαιτίας της αργής εξέλιξης, οι γρίφοι συχνά είτε δεν σχετίζονται με την ιστορία, είτε αποσπούν την προσοχή σας από αυτήν. Όταν ψάχνετε λύσεις στο να σφραγίσετε ένα χαρτί με συγκεκριμένο τρόπο για παραπάνω από 20 λεπτά, δεν αργεί να φτάσει η στιγμή που ξεχνάτε γιατί καταρχάς θέλατε να κάνετε κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον στο adventure mode όπου δεν εμφανίζονται τα objectives για να σας το θυμίσουν. Όταν για να ξεκινήσετε το ταξίδι σας με καράβι πρέπει να γυρίσετε μοχλούς, να ρυθμίσετε έναν γερανό, να φτιάξετε αντίγραφο ενός κλειδιού ρυθμίζοντας ακόμα περισσότερους μηχανισμούς και στη συνέχεια να ξεκλειδώσετε τις κλειδαριές του καραβιού μόνοι σας, τότε μετά το πέρας της μιας ώρας που χρειάζεται για να τα κάνετε όλα αυτά έχετε ξεχάσει γιατί θέλατε να ξεκινήσετε. Γενικότερα, η συνεχής μετακίνηση από την μια τοποθεσία στην άλλη με σκοπό την επίλυση κάποιου μηχανικού γρίφου, σε συνδυασμό με τις μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των σημείων, μετατρέπεται σε μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία που κουράζει μετά από λίγες ώρες και δεν συνεισφέρει στην ομαλή εξέλιξη του σεναρίου. Η Kate μεταμορφώνεται από νεαρή δικηγόρο σε έμπειρο μηχανολόγο υπερβολικά γρήγορα για να είναι πειστική.

Γκεστ σταρ το Κράκεν.

Τα 3D γραφικά “ζωντανεύουν” την κάθε τοποθεσία, όμως την ίδια στιγμή θυμίζουν adventure περασμένης δεκαετίας. Τα όμορφα, χιονισμένα τοπία σε μουντά χρώματα αποδίδουν κατάλληλα την ημιρεαλιστική ατμόσφαιρα των προηγούμενων Syberia, με την αίσθηση του μυστηρίου και της μελαγχολίας να κυριαρχεί καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Οι χαρακτήρες είναι επαρκώς σχεδιασμένοι, με τη μοναδική αδυναμία τους να βρίσκεται στο εκτός χρόνου lip sync και στο άνοιγμα του στόματός τους πριν, καν, ξεκινήσουν να μιλούν.

Το γεγονός ότι η κάμερα παραμένει σταθερή με την Kate να κινείται στο χώρο δημιουργεί έναν αριθμό προβλημάτων. Πρώτα απ’ όλα, σκοντάφτει συχνά επάνω σε αντικείμενα, όπως τραπέζια, καρότσες ή άλλα εμπόδια κι έτσι αναγκάζεται να περπατάει γύρω από αυτά για να φτάσει στον προορισμό της. Επίσης, η αυτόματη αλλαγή της κάμερας κατά τη διάρκεια του βαδίσματος δημιουργεί, πολλές φορές, σύγχυση ως προς το πού κινείται σε σχέση με την οθόνη. Δηλαδή, ενώ μετακινείτε τον μοχλό δεξιά, με την Kate να κατευθύνεται προς τα εκεί, όταν η κάμερα αλλάζει, στην επόμενη τοποθεσία η Kate είναι πιθανό να πηγαίνει αντίθετα από την φορά που επιθυμείτε. Από τα κυριότερα προβλήματα των γραφικών επίσης είναι η πτώση του frame rate σχεδόν κάθε φορά που υπάρχει κίνηση στην οθόνη, καθώς και το rendering με απόδοση κάτω του μετρίου. Το animation “σπάει” σε τόσα πολλά σημεία του παιχνιδιού, τόσο σε εξωτερικούς όσο και εσωτερικούς χώρους, που δύσκολα περνάει απαρατήρητο, ενώ πολλές φορές νιώθετε πως όλα κυλούν σε αργή κίνηση. Εκτός αυτού, η αναμονή για την μετάβαση από την μία τοποθεσία στην άλλη ή για το ζουμ σε ένα τραπέζι, είναι υπερβολικά μεγάλη. Αυτό σημαίνει πως όποτε θέλετε να μπείτε σε ένα σπίτι ή να κοιτάξετε από κοντά ένα γραφείο πρέπει να έχετε υπομονή και... αρκετό ελεύθερο χρόνο στην διάθεσή σας. Προφανώς, το εικονίδιο μιας χελώνας που εμφανίζεται κάτω δεξιά στην μαύρη οθόνη αναμονής δεν είναι καθόλου τυχαία επιλογή από πλευράς developers.

Το τελευταίο πρόβλημα εικόνας/χειρισμού έχει να κάνει με τις σκάλες, που βρίσκονται σχεδόν σε κάθε μέρος που επισκέπτεστε. Είναι γνωστό πως δεν πρέπει να τρέχουμε στις σκάλες και αυτό είναι κάτι που η Kate εφαρμόζει απόλυτα, όμως αυτό είναι το λιγότερο, αφού πολλές φορές πρέπει να τις προσεγγίζετε από συγκεκριμένη γωνία ώστε να μπορείτε να τις ανεβείτε/κατεβείτε. Ειδικά προς το τέλος του παιχνιδιού, υπάρχει ένα γνωστό bug όπου η Kate μπορεί να ανέβει τις σκάλες μόνο εάν τις προσεγγίσει διαγώνια με αργά βήματα, διαφορετικά “κολλάει” τρέχοντας επάνω σε κάποιον αόρατο τοίχο. Αν, πάλι, κρατάτε τον μοχλό προς την ίδια κατεύθυνση χωρίς να τον αφήνετε ελεύθερο κατά την αλλαγή της κάμερας, τότε ρισκάρετε να ανεβοκατεβαίνετε τις ίδιες σκάλες άπειρες φορές. Άλλες φορές, οι σκάλες είναι κρυμμένες πίσω από τοίχους κι έτσι δεν μπορείτε να δείτε ούτε προς τα πού πρέπει να πάτε ούτε πού βρίσκεται η Kate στην οθόνη. Με λίγα λόγια, η κίνηση της Kate και η ανταπόκριση στις σκάλες θυμίζει πάρα πολύ το The City of the Lost Children (1997) της Psygnosis. Τέλος, η γραμματοσειρά φαίνεται καθαρά στην οθόνη, αλλά το σκρολάρισμα του κειμένου, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μακρόσυρτους μονολόγους, ίσως κουράσει μερικούς.

Ας παίξω λίγο Syberia 1...

Περνώντας στον ήχο, η διακριτική μουσική υπόκρουση είναι ονειρική, μελαγχολική και σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον. Ωστόσο, κάποιες -ευτυχώς ελάχιστες- περιοχές στο ξεκίνημα του παιχνιδιού, δεν είναι “ντυμένες” με μουσική ή οποιουδήποτε είδους ήχο, κάνοντας την εμπειρία υπερβολικά ήσυχη και άτονη. Τα ηχητικά εφέ είναι ικανοποιητικά και περιλαμβάνουν όλους τους ήχους των μηχανισμών, δυνατού ανέμου, φωτιάς που τρεμοπαίζει και άλλων. Η Sharon Mann επιστρέφει δανείζοντας τη φωνή της στην Kate Walker για άλλη μια φορά μετά από τόσα χρόνια, αν και ακούγεται πιο απόμακρη και μηχανική από το αναμενόμενο. Όπως η φωνή όλων μας αλλάζει με τα χρόνια, έτσι και της Sharon Mann έχει αλλάξει 13 χρόνια μετά, παρόλο που η ηθοποιός δεν έχει κλείσει ακόμη τα 30, όμως η Kate Walker δεν έχει μεγαλώσει ούτε κατά μια μέρα. Οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι, όμως η επιλογή τους δεν επηρεάζει ουσιαστικά την εξέλιξη του παιχνιδιού. Έχει γίνει καλή δουλειά στο voice acting, αν και οι αμερικάνικες προφορές δεν ταιριάζουν πάντα με την τοποθεσία, χαλώντας, κάθε τόσο, τη σιβηρική ατμόσφαιρα. Άλλα αρνητικά στοιχεία είναι η απόδοση αντρικής φωνής σε Youkol με παιδικό πρόσωπο και η χρήση του πλήρους ονόματος της Kate από τη φυλή σε υπερβολικό βαθμό.

Με την παρουσία μυθικών τεράτων, “κακών” και θαυμάτων της μηχανικής, το Syberia 3 πλησιάζει περισσότερο τη φαντασία παρά την πραγματικότητα. Διαρκεί πάνω από 12 ώρες, κρατάει ένα μεγάλο μέρος της ατμόσφαιρας των προκατόχων του και φέρνει στο νου παλαιότερα adventures από τα μέσα της δεκαετίας του 2000. Δυστυχώς, το παιχνίδι πάσχει από έναν αριθμό τεχνικών προβλημάτων, που πιθανότατα να μην υπήρχαν εάν η κυκλοφορία του καθυστερούσε λίγους μήνες ακόμη και που ίσως διορθωθούν μελλοντικά με κάποιο patch. Παρόλο που δεν ανταποκρίνεται στις υψηλές προσδοκίες, το Syberia 3 θα σας συγκινήσει αν έχετε παίξει τα προηγούμενα Syberia. Αν όμως σκέφτεστε να ασχοληθείτε με τη σειρά για πρώτη φορά, τότε καλύτερα να ξεκινήσετε με το πρώτο παιχνίδι.

Λογικοί γρίφοιΕπιστροφή της Sharon Mann ως Kate WalkerΑναφορά σε στοιχεία των προηγούμενων SyberiaΑτμοσφαιρική μουσικήΌμορφες τοποθεσίεςΠολλά τεχνικά προβλήματαΑργή εξέλιξη της υπόθεσηςΚάλυψη μεγάλων αποστάσεωνΠεριορισμένη αλληλεπίδραση με το περιβάλλονΞαφνικό και μη ξεκάθαρο φινάλεΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4 (review), Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Koalabs StudioΕΚΔΟΣΗ:MicroidsΔΙΑΘΕΣΗ:EnarxisΕΙΔΟΣ:AdventureΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.syberia3.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:20/4/2017PEGI:12

Game20.gr, το Άσυλο των gamers