State of Decay: Survival Edition Review

Το State of Decay αποτέλεσε μία από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις στο κορεσμένο είδος των παιχνιδιών με ζόμπι, όταν βγήκε το 2013. Οι πρωτότυπες ιδέες και η αίσθηση κινδύνου και επιβίωσης που είχε ήταν αρκετά ώστε να καλύψουν τις τεχνικές αδυναμίες του. Δύο χρόνια μετά, το State of Decay επιστρέφει σε νέα έκδοση για Xbox One και PC, αλλά δυστυχώς εξακολουθεί να κουβαλάει τα αρχικά προβλήματα.

Το State

of Decay σας μεταφέρει σε ένα μεταποκαλυπτικό περιβάλλον, όπου μία επαρχία της Αμερικής είναι κατακλυσμένη από ζόμπι. Εσείς ελέγχετε μία ομάδα επιζώντων που δίχως να γνωρίζουν αρχικά πολλά πράγματα για την μετάδοση του ιού, προσπαθούν να επιβιώσουν. To παιχνίδι σαφέστατα δεν επενδύει σε μία ιστορία με βάθος και ανατροπές και προσανοτολίζεται περισσότερο στο να μεταδώσει στον παίκτη την αίσθηση του κινδύνου και της επιβίωσης μέσα από “καθαρό” gameplay.

Το State of Decay στον πυρήνα του είναι ένα παιχνίδι ανοιχτού κόσμου στον οποίο αναλαμβάνετε τον έλεγχο ενός από τους διαθέσιμους χαρακτήρες της ομάδας κάθε φορά και βγάζετε εις πέρας βασικές και προαιρετικές αποστολές. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα παιχνίδια του είδους, οι προαιρετικές αποστολές είναι εξίσου σημαντικές με τις βασικές, καθώς αν τις αγνοείτε αυξάνονται οι εστίες μόλυνσης της περιοχής, ξεμένετε σύντομα από τρόφιμα και πολεμοφόδια, ενώ η ομάδα σας παραμένει ολιγομελής και τρωτή στον εφιαλτικό κόσμο του παιχνιδιού. Όσο περισσότερο χρησιμοποιείτε κάποιον χαρακτήρα, τόσο πιο ισχυρός γίνεται, καθώς αναβαθμίζεται η ικανότητά του στις μάχες, στις βολές από πυροβόλα όπλα κτλ. Τροχοπέδη στο να φτιάξετε από νωρίς έναν ισχυρό χαρακτήρα αποτελεί η μπάρα αντοχής η οποία μειώνεται επικίνδυνα όσο περισσότερο χρησιμοποείτε έναν μόνο χαρακτήρα και έτσι αναγκαστικά ανά τακτά χρονικά διαστήματα οφείλετε να αλλάζετε χαρακτήρες.

Όταν σας κυνηγούν ορδές από ζόμπι, καλύτερα να το βάζετε στα πόδια.

Από τα πρώτα λεπτά της περιπέτειας βρίσκεστε σε μία κεντρική βάση, την οποία πρέπει σταδιακά να αναβαθμίζετε ώστε να είναι αφενός προστατευμένη από τα ζόμπι και αφετέρου να δίνει έξτρα δυνατότητες στους χαρακτήρες σας. Για παράδειγμα μπορείτε να φτιάξετε φαρμακευτικό κέντρο, ώστε η ζωή των χαρακτήρων να ανανεώνεται πιο γρήγορα ή μπορείτε να φτιάξετε ένα χώρο γύμνασης για να αναβαθμίζετε τις σωματικές ικανότητες των χαρακτήρων σας κτλ. Οι αποφάσεις που παίρνετε είναι βαρύνουσας σημασίας για τη συνέχεια, καθώς οι κάθε λογής αναβαθμίσεις απαιτούν υλικά τα οποία είναι περιορισμένα και τα συλλέγετε μέσω της εξερεύνησης των γύρω περιοχών. Πέρα από υλικά, είναι σημαντικό να συλλέγετε τρόφιμα, φάρμακα και πολεμοφόδια τα οποία χρειάζονται για την επιβίωση των υπολοίπων μελών της ομάδας. Μάλιστα η έλλειψη ή η πληθώρα σε τρόφιμα, σε φάρμακα κτλ επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και την ψυχολογική κατάσταση των χαρακτήρων σας, στοιχείο που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή.

Η εξερεύνηση των περιοχών είτε για να βρείτε υλικά, τρόφιμα και φάρμακα, είτε για να εξαφανίσετε εστίες μόλυνσης από γειτονικά σπίτια εγκυμονεί θανάσιμους κινδύνους καθώς όλα τα κτήρια είναι γεμάτα με ζόμπι. Ένα από τα πιο πολυζητημένα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού είναι ο μόνιμος θάνατος του χαρακτήρα σας σε περίπτωση που φαγωθεί από κάποια ομάδα ζόμπι. Όσο ψυχοφθόρος και αν φαντάζει ο θάνατος του πιο δυνατού χαρακτήρα σας, δεν παύει να αποτελεί ένα από τα στοιχεία που ανεβάζει στα ύψη το αίσθημα του κινδύνου και της επιβίωσης και κάνει το State of Decay να ξεχωρίζει στο είδος των παιχνιδιών επιβίωσης. O μηχανισμός μάχης στο State of Decay αν και λειτουργικός, υστερεί αρκετά σε σχέση με τον ανταγωνισμό και αυτό γιατί τόσο τα χτυπήματά σας με melee όπλα, όσο και οι βολές σας με πυροβόλα όπλα υστερούν σημαντικά σε ακρίβεια και ενδέχεται να σας δυσκολέψει αρκετά. Διεκπαιρεωτικό είναι και το μοντέλο χειρισμού όσον αφορά τα οχήματα που οδηγείτε, χωρίς βέβαια να διακρίνεται για την αληθοφάνειά του. Αντίθετα, το μοντέλο ζημιάς των οχημάτων είναι αρκετά επιτυχημένο. H ποικιλία των εχθρών είναι ικανοποιητική για το είδος του παιχνιδιού, καθώς πέρα από τα κλασικά ζόμπι, συναντάτε ζόμπι αρπακτικά, άλλα που είναι τεράστια σε μέγεθος κτλ.

Τα DLC που περιέχονται στο State of Decay: Year-One Survival Edition, μπορούν να παιχτούν και αυτόνομα και προσφέρουν έξτρα συγκινήσεις, καθώς η φιλοσοφία τους πατάει πάνω στις στέρεες βάσεις του αρχικού παιχνιδιού, προσθέτοντας κάποιες έξτρα πινελιές στην συνολική εμπειρία. Συγκεκριμένα, το Breakdown αποτελεί ένα endless mode του βασικού παιχνιδιού, καθως η δράση διαδραματίζεται στην ίδια περιοχή, με τη διαφορά ότι δεν υπάρχουν βασικές αποστολές. Στόχος σας είναι η ομάδα σας να επιβιώσει όσο τον δυνατόν περισσότερο στον εφιαλτικό κόσμο του παιχνιδιού. Τα υλικά, τα φάρμακα και τα πολεμοφόδια είναι εξαιρετικά περιορισμένα, τα όπλα σας φθείρονται πιο εύκολα, ενώ κάθε μέρα μέρα που περνάει τα ζόμπι γίνονται όλο και πιο ισχυρά και περισσότερα, με αποτέλεσμα το παιχνίδι να σας φτάνει πολύ συχνά στα όριά σας. Σε αυτό συνυπολογίσετε και την συχνότητα με την οποία οι χαρακτήρες σας αρρωσταίνουν, αλλά και τις εστίες μόλυνσης που πολλαπλασιάζονται μέρα με την μέρα για να καταλάβετε ότι το Breakdown προσφέρει σε υπερθετικό βαθμό τη δύσκολη εμπειρία επιβίωσης του State of Decay.

Πετσοκόβοντας ζόμπια με αέρινο στιλ.

To Lifeline αποτελεί prequel τoυ παιχνιδιού. Αντί για μία ομάδα επιζώντων αναλαμβάνετε μία ομάδα στρατιωτών που καλείται να προστατέψει κάποιους επιστήμονες αλλά και σώσει τις ζωές των επιζώντων που βρίσκονται στην περιοχή . Το γεγονός ότι διαχειρίζεστε ομάδα στρατιωτών αλλάζει και την τακτική σας στη μάχη καθώς έχετε στην διάθεσή σας από την αρχή καλύτερο οπλισμό. Επίσης σε αντίθεση με το βασικό παιχνίδι, στο Lifeline μεταφέρεστε σε ένα αστικό περιβάλλον και συγκεκριμένα στο Danforth. Η πόλη Danforth είναι σαφέστατα πιο μικρή σε σχέση με την περιοχή του αρχικού παιχνιδιού, ενώ και τα περιβάλλοντα είναι πιο άδεια. Σε αυτό συνυπολογίσετε και το εφέ της ομίχλης που σας ταξιδεύει πίσω σε εποχές... PS2, για να ολοκληρωθεί η κακή πρώτη εντύπωση που αφήνει η γνωριμία με τη νέα περιοχή. Ευτυχώς η κατάσταση σώζεται από τις ενδιαφέρουσες αποστολές, αλλά και από ένα νέο στοιχείο, την πολιορκία που κάνουν τα ζόμπι γύρω από τη βάση σας ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Συγκεκριμένα, καθόλη την διάρκεια της ημέρας τρέχει ένας μετρητής ο οποίος χωρίζει το χρόνο σε τρία στάδια. Όταν φτάσει στο τρίτο στάδιο, πλήθος από ζόμπι ορμάει προς τη βάση σας και εσείς πρέπει να αναλάβετε να προστατέψετε ταυτόχρονα τη βάση, τους συντρόφους σας, αλλά και τον εαυτό σας. Όλες οι κινήσεις σας όσον αφορά την αναβάθμιση της βάσης γίνονται πάντα με γνώμονα την ανάγκη προστασίας από την πολιορκία των ζόμπι, γεγονός που αλλάζει αρκετά την τακτική σας, καθώς πρέπει να δίνετε έμφαση στην ενίσχυση της άμυνας, με τοποθέτηση ναρκών γύρω απο τη βάση, περισσότερα σκοπευτήρια κτλ.

Τα μεγαλύτερα προβλήματα του State of Decay αλλά και των DLC του αφορούν τον απογοητευτικό τεχνικό τομέα, τα αναρίθμητα bugs, αλλά και την μετριότατη νοημοσύνη των συμμάχων σας. Δυστυχώς οι προσδοκίες για σημαντικές βελτιώσεις στη νέα έκδοση του παιχνιδιού δεν επιβεβαιώνονται. Έτσι και πάλι βλέπετε εχθρούς να κολλάνε σε τοίχους και να περνάνε κλειστές πόρτες σαν φαντάσματα, συμμάχους που αδυνατούν να βρουν την πόρτα του συνοδηγού και περιφέρονται άσκοπα γύρω από το αυτοκίνητο κτλ. Μάλιστα, παρά την οπτική βελτίωση που προσφέρει η αναλυση 1080p, τα γραφικά χαντακώνονται από τις χαμηλής ανάλυσης υφές και τους κακοσχεδιασμένους εχθρούς. Και σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχουν ακόμη... θανατηφόρες πτώσεις του frame rate, ιδιαίτερα όταν οδηγείτε κάποιο όχημα, που μαρτυρούν την προχειρότητα με την οποία μεταφέρθηκε το παιχνίδι στο Xbox One. Ευπρόσδεκτες μεν οι προσθήκες σε οχήματα, ο νέος χαρακτήρας που γίνεται διαθέσιμος στο Breakdown DLC αν έχετε ολοκληρώσει το αρχικό παιχνίδι και η νέα προαιρετική αποστολή της αναζήτησης των κιβωτίων που πέφτουν από τον ουρανό, αλλά έπρεπε να γίνουν πιο ουσιαστικές βελτιώσεις στα προβληματικά σημεία του αρχικού παιχνιδιού.

Το σύστημα στόχευσης χάνει λίγο σε ακρίβεια.

Στον τομέα του ήχου το State of Decay δεν απογοητεύει, καθώς η ατμοσφαιρική μουσική της εισαγωγικής οθόνης και τα μουσικά θέματα στις σκηνές δράσεις είναι απολύτως ταιριαστά με το ύφος του παιχνιδιού. Σχετικά ταιριαστό είναι και το voice acting, αν και ο συγχρονισμός της φωνής με τα χείλια δεν είναι σε καμία περίπτωση ιδανικός. Κάποιες προσθήκες σε μουσικά θέματα γίνονται αντιληπτές στη νέα έκδοση του παιχνιδιού, αλλά το αρχικό πρόσημο όσον αφορά την ηχητική επένδυση δεν αλλάζει θετικά ή αρνητικά.

Το State of Decay: Year-One Survival Edition έπρεπε να έχει βελτιώσεις στα σημεία όπου η αρχική έκδοση του παιχνιδιού υστερούσε σημαντικά, ενώ οι όποιες προσθήκες διακοσμητικού χαρακτήρα δεν προσδίδουν μεγαλύτερη αξία. Πάντως, σαν παιχνίδι το State of Decay προσφέρει μία μοναδική εμπειρία επιβίωσης με χορταστικό περιεχόμενο, οπότε αν δεν το έχετε παίξει ακόμα και σας αρέσει το είδος, αξίζει να ασχοληθείτε με τη Year-One Survival Edition.

Η αίσθηση του κινδύνου και η εμπειρία επιβίωσηςΕπιλογές που καθορίζουν το μέλλον της ομάδας σαςΧορταστικό περιεχόμενοΤο Breakdown DLCΟι επιδρομές των ζόμπι στο Lifeline DLCΠροχειροφτιαγμένη μεταφορά χωρίς βελτιώσεις σε bugs, frame rate και νοημοσύνηΑπογοητευτικά γραφικά παρά την ανάλυση 1080pΤο σύστημα μάχης παραμένει λίγο άτσαλοΑνέμπνευστη η πόλη του Lifeline DLCΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:Xbox One (review), PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Undead LabsΕΚΔΟΣΗ:MicrosoftΔΙΑΘΕΣΗ:Microsoft HellasΕΙΔΟΣ:Zombie survivalΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://undeadlabs.com/stateofdecay/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:1/5/2015PEGI:18

Game20.gr, το Άσυλο των gamers