Sonic Frontiers review

Το έχουμε πει πολλές φορές σε αυτό το τίμιο site: ο Sonic είναι αυτός ο περίεργος ξάδερφος που ενώ έχει περιπέσει σε άπειρα παραπτώματα, εμείς εξακολουθούμε να τον αγαπάμε. Είναι το Sonic Frontiers ένα ακόμα τέτοιο «παράπτωμα»; Και πώς ακριβώς αλλάζει τα δεδομένα στα 3D παιχνίδια Sonic από εδώ και πέρα. Ας δούμε παρακάτω.

Ο Sonic,

η Amy και ο Tails φτάνουν στα Starfall Islands για να ελέγχξουν για ποιον λόγο ελκύουν τα chaos emeralds και βρίσκονται εκεί. Χωρίς καλά-καλά να έχουν φτάσει στα νησιά, το αεροπλάνο τους πέφτει σε μια μυστηριώδη τρύπα που οδηγεί στο Cyber Space. Ο μοναδικός που γλιτώνει είναι ο Sonic, ακολουθώντας μια μυστηριώδη φωνή που τον καλεί να βρει τα chaos emeralds, να ξυλοφορτώσει ρομποτικούς τιτάνες και να ενώσει το Cyber Space μετον πραγματικό κόσμο. Κάτι που ο Sonic αποφασίζει να κάνει, θεωρώντας ότι έτσι θα σώσει τους φίλους του. Προφανώς ο Dr. Eggman έχει βάλει το χέρι του κάπου και αυτό γίνεται από την αρχή κατανοητό, αλλά η Sage (που είναι αναγραμματισμός της Sega) είναι ο νέος μυστηριώδης χαρακτήρας.

Η ιστορία του Sonic Frontiers έχει… διαφορετικό τόνο από αυτές προηγούμενων παιχνιδιών Sonic. Ίσως γιατί την έχει επιμεληθεί ο Ian Flynn, ο οποίος γράφει τα comics του Sonic στην IDW. Οι χαρακτήρες είναι πιο πιστευτοί. Oι φίλοι του Sonic έχουν κολλήσει στο Cyber Space και υπάρχουν στον κόσμο ως ολογράμματα, με την ελπίδα να δραπετεύσουν να εξαρτάται από τον Sonic αποκλειστικά. Αυτό αφαιρεί οτιδήποτε έχει να κάνει με φυσική επαφή και η επικοινωνία τους είναι κυρίως λεκτική. Έτσι, οι συζητήσεις τους έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα και είναι περισσότερο σαν πραγματική συζήτηση παρά σαν καρτούν χαρακτήρες που κάνει ο καθένας τα δικά του. Η ιστορία επίσης βασίζεται σε προηγούμενα παιχνίδια Sonic και εξηγεί αρκετά πράγματα που μέχρι τώρα δεν είχαν εξερευνηθεί καθόλου, «δένοντας» λίγο καλύτερα τον κόσμο με προσθήκη lore. Όπως είναι λογικό, υπάρχουν δεκάδες αναφορές σε παιχνίδια, χαρακτήρες και καταστάσεις από το παρελθόν της σειράς Sonic, που σημαίνει πως ο Flynn ξέρει ακριβώς τί κάνει.

Το Sonic Frontiers χωρίζεται σε δυο μέρη. Το ένα είναι το open zone, το στοιχείο που διαφοροποιεί το παιχνίδι και αποτελεί την βάση μέσω της οποίας αποκτάτε πρόσβαση στο δεύτερο μέρος, το Cyber Space. Το τελευταίο είναι πίστες που παίζονται λίγο-πολύ όπως οι μοντέρνες πίστες στο Sonic Generations. Έχουν ελάχιστη ποικιλία οπτικά (μιλάμε για τρεις-τέσσερις παραλλαγές στα σκηνικά όπως το Green Hill, το Sky Sanctuary και το Chemical Plant) και ο τρόπος που εξελίσσονται είναι ίδιος με πιστών από προηγούμενα παιχνίδια όπως τα Sonic Adventure, Sonic Generations και Sonic Colors. Ολοκληρώνοντας κάποια challenges, παίρνετε vault keys που σας δίνουν πρόσβαση στα chaos emeralds. Αυτές οι προκλήσεις είναι πάντα ίδιες: να φτάσετε στο τέλος, να κάνετε συγκεκριμένο χρόνο, να μαζέψετε όλα τα κόκκινα δαχτυλίδια και να ολοκληρώσετε τις πίστες με συγκεκριμένο αριθμό rings. Σε μερικές περιπτώσεις μπορείτε να τα πάρετε όλα σε μία και μόνο προσπάθεια. Άλλες φορές ίσως χρειαστεί να παίξετε την ίδια πίστα Cyber Space δύο ή και τρείς φορές.

Όμως ο «σταρ» του Sonic Frontiers είναι ο ίδιος ο κόσμος του, τα Starfall Islands. Αυτά αποτελούν ανοιχτές ζώνες που μπορείτε να εξερευνήσετε χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες του Sonic. Το κάθε νησί είναι ένας ανοιχτός χάρτης όπου μπορείτε να περιηγηθείτε με τον Sonic και να εξερευνήσετε, να μαζέψετε διάφορα πράγματα, να μιλήσετε με τους φίλους του Sonic, να βρείτε τις πίστες Cyber Space, να βρείτε μικρά πέτρινα πλασματάκια ονόματι Koco, να μαζέψετε chaos emeralds και να παίζετε τύπου Dragon Ball Z με τους τιτάνες.

Προχωράτε το παιχνίδι με συγκεκριμένο τρόπο. Πρωτίστως μαζεύετε memory tokens για να δώσετε πίσω στους φίλους σας τις μνήμες τους και να μπορέσετε να μιλήσετε μαζί τους. Επίσης τα skill pieces σας επιτρέπουν να αναβαθμίσετε τις δυνατότητες μάχης του Sonic, τα portal gears σας επιτρέπουν να αποκτήσετε πρόσβαση στις πίστες Cyber Space, μέσω των πιστών Cyber Space αποκτάτε vault keys που ξεκλειδώνουν τα chaos emeralds, και τα chaos emeralds με τη σειρά τους χρειάζονται για να νικήσετε τον τιτάνα που είναι το boss του εκάστοτε νησιού. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτετε τον χάρτη του νησιού λύνοντας μικρά παζλ ή παίζοντας μικρά παιχνίδια. Μερικά από αυτά είναι τόσο απλά όσο το να φτάσετε σε ένα συγκεκριμένο σημείο σε συγκεκριμένο χρόνο, να περάσετε υποθετικές μπάλες μέσα από υποθετικά χούλα χουπ, να λύσετε πανεύκολους γρίφους με πλακάκια και άλλα τέτοια. Μερικά από αυτά τα challenges είναι διαθέσιμα μόνο κατά την διάρκεια της νύχτας χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Στις περισσότερες από αυτές τις μικρές προκλήσεις το cyloop είναι η νέα τεχνική του Sonic για να ανακαλύπτει μυστικά, να βγάζει εχθρούς από τις ασπίδες του, να ενεργοποιεί μηχανισμούς αλλά και να δημιουργεί δαχτυλίδια. Υπάρχουν δύο διαφορετικοί μηχανισμοί αναβάθμισης. Από την μία τα skill pieces σας επιτρέπουν να ξεκλειδώνετε νέες δυνατότητες για την μάχη όπως κινήσεις. Από την άλλη, μαζεύοντας Kocos και seeds of power/defense και επισκεπτόμενος τον Elder Koco και τον Hermit Koco, αυξάνετε τα τέσσερα βασικά στατιστικά που είναι τελική ταχύτητα, επίθεση, άμυνα και μέγιστος αριθμός δαχτυλιδιών.

Έχοντας μια βασική κατανόηση για το πώς λειτουργεί το παιχνίδι, ας ασχοληθούμε με τις μεγαλύτερες αδυναμίες του, που είναι η διάρθρωση των ανοιχτών ζωνών, η μηχανή φυσικής και η μάχη. Σε αυτές τις αχανείς εκτάσεις, υπάρχουν πλατφόρμες, κουπαστές, βατήρες και boost pads που ο Sonic μπορεί να χρησιμοποιήσει. Είναι περισσότερο σαν μικρότερες πίστες που τις ολοκληρώνετε πατώντας απλά τα σωστά κουμπιά την σωστή στιγμή και στο τέλος σας περιμένει ένα memory token ή ένα seed. Από την μία έχουμε άγρια ομορφιά με ανοιχτά λιβάδια, ερήμους, ηφαιστειακά τοπία κτλ και από την άλλη όλες αυτές οι πλατφόρμες είναι τοποθετημένες λες και ένας οχτάχρονος φαν του Sonic παίζει με κάποιο level editor βάζοντας στον αέρα ράμπες και λούπες για να δει πώς θα αντιδράσει ο ήρωας. Πραγματικά είναι απίστευτα άσχημο να βλέπετε να αιωρούνται κουπαστές σε όλα τα πιθανά σχέδια σαν ιπτάμενα μακαρόνια. Συν το ότι το pop-in αντικειμένων είναι τουλάχιστον τραγικό ακόμα και στο PS5. Πολλές φορές δεν ξέρετε αν υπάρχει κάποια πλατφόρμα, εκτός αν παρατηρήσετε διάφορα πράγματα όπως δαχτυλίδια να αιωρούνται που μαρτυρούν την ύπαρξη της. Ταυτόχρονα, δεν βοηθάει το γεγονός ότι πολλές φορές όταν βρίσκεστε και κάνετε τις δουλίτσες σας δεξιά και αριστερά, αν αγγίξετε ένα λάθος ελατήριο ή ένα λάθος boost pad, είναι ικανό να σας στείλει σε εντελώς άλλη κατεύθυνση, συχνά κλειδώνοντάς σας σε 2D προοπτική χωρίς ευκαιρία να συνεχίσετε την εξερεύνηση αν δεν σας αφήσει το παιχνίδι να επανέλθετε.

Στην όλη κατάσταση δεν βοηθάει το μοντέλο φυσικής. Πρώτα απ’ όλα το παιχνίδι δεν βασίζεται καθόλου στην διατήρηση της φόρας του Sonic. Μπορεί να πιάσετε απίστευτες ταχύτητες, αλλά ένα λάθος άλμα απλά σας κόβει όλη την ταχύτητα. Ο Sonic έχει σχεδιαστεί να «κολλάει» στο τερέν οπότε αν τρέχετε με ταχύτητα προς μικρά υψώματα, δεν υπάρχει περίπτωση να αποκτήσετε χρόνο στον αέρα. Τα άλματα είναι υπερβολικά ασαφή κάνοντας την εμπειρία ακόμα πιο προβληματική. Ταυτόχρονα, κινήσεις όπως light-dash και homing attack, αντί να σας δίνουν ταχύτητα, σας την κόβουν τελείως.

Στην μάχη τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Οι περισσότεροι εχθροί είναι πολύ εύκολοι μόλις ξεκλειδώσετε αρκετές ικανότητες. Όσοι έχουν οποιοδήποτε είδος ασπίδας, απλά χρειάζονται κύκλωμα με το cyloop και μετά ανηλεές homing attack και combos. Υπάρχουν mini-boss που θέλουν περισσότερη προσοχή, αλλά μόλις μάθετε τα μοτίβα τους δεν έχετε πρόβλημα. Υπάρχουν επίσης εχθροί που είναι quick time events μέχρι να σας επιτρέψουν να τους χτυπήσετε. Υπάρχει ακόμα και η επιλογή, που ξεκλειδώνεται σαν ικανότητα, να κάνει αυτόματα το παιχνίδι τους διάφορους συνδυασμούς επιθέσεων χωρίς να πατήσετε κατι διαφορετικό. Απλά σπαμάρετε το homing attack και τέλος. Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα πιο αστεία, ο Sonic έχει άπειρο χρόνο να αποκρούσει τις επιθέσεις των εχθρών αλλά δανείζεται και το witch time από την Bayonetta. Ξεχάστε τα καλοζυγισμένα parry που έχουμε συνηθίσει σε άλλα παιχνίδια. O Sonic όταν μπλοκάρει επιθέσεις ξεχνάει ακόμα και την βαρύτητα. Μόλις αποκρούσετε την επίθεση, μπορείτε να εκτελέσετε ένα τεράστιο θεαματικό combo και οι περισσότεροι εχθροί απλά πεθαίνουν με μόλις μία, άντε δύο από αυτές τις επιθέσεις. Οι δε τιτάνες είναι περισσότερο QTE. Αν δεν υπήρχε η απίστευτη μουσική και η δράση που θυμίζει Dragon Ball, θα παραπονιόμουν και για τις μάχες με αυτούς. Αλλά στην πραγματικότητα, είναι σχεδόν αυτοματοποιημένες. Πατάτε τα κουμπιά στην οθόνη, κάποια στιγμή βρίσκετε κάποιο άνοιγμα και ξεκινάτε να κάνετε επιθέσεις και combos. Τρείς φορές η ίδια διαδικασία και οι τιτάνες φεύγουν για πάντα από την μέση.

Το παιχνίδι προσφέρει και άλλα μικρά πράγματα. Ο Big the Cat επιστρέφει με το ψάρεμα. Για να αποκτήσετε πρόσβαση χρειάζεται να έχετε μωβ νομίσματα, που βρίσκονται διάσπαρτα στον κόσμο. Πηγαίνοντας εκεί και πιάνοντας ψάρια αλλά και άλλα αντικείμενα, μπορείτε να ψωνίσετε ότι θέλετε, από seeds, skill fragments και Kocos, μέχρι ειδικά φωνητικά logs του Dr. Eggman που δίνουν επιπλέον πληροφορίες για το τί έγινε λίγο πριν την άφιξη του Sonic και των φίλων του. Μπορείτε να ψαρέψετε και διάφορα άλλα πράγματα όπως αντικείμενα από το παρελθόν του Sonic (πχ goal posts και badniks), χρυσά εισιτήρια που σας χαρίζουν αγορές στο καταστηματάκι του Big, και χρήσιμα αντικείμενα όπως τα scrolls που επιτρέπoυν fast-travel στον Elder Kocο ή τον Hermit Koco για να κάνετε αναβαθμίσεις γρήγορα. Φυσικά, τα minigames δεν λείπουν. Φυσικά, τα mini-games δεν λείπουν. Υπάρχει pinball κάποια στιγμή, ενώ σε μερικά σημεία που χρειάζεται να «χακάρετε» τα συστήματα του Doctor Robotnik παίζετε κανονικότατο shmup με λευκές και μαύρες σφαίρες που για να τις αντιμετωπίσετε πιο αποτελεσματικά πρέπει να αλλάξετε και εσείς χρώμα στα δικά σας πυρά (κάτι σαν Ikaruga).

O τεχνικός τομέας επίσης αφήνει ανάμεικτες εντυπώσεις. Όπως προαναφέρθηκε, ο κόσμος του παιχνιδιού «μολύνεται» από τον αλλοπρόσαλλο σχεδιασμό των επιμέρους πραγμάτων με αιωρούμενες κουπαστές, αψυχολόγητες πλατφόρμες και άλλα ωραία. To pop-in με τις πλατφόρμες να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται είναι πάρα πολύ ενοχλητικό. Τα περιβάλλοντα δεν θα έλεγα πως είναι στο επίπεδο αυτών άλλων πρόσφατων παιχνιδιών με ανοιχτό κόσμο. Ναι, τα νησιά έχουν μια κάποια ποικιλία, αλλά είναι σχετικά γυμνά και άδεια. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν τα διάφορα μεγαλιθικά κτήρια του πολιτισμού που υπήρχε κάποτε σε αυτά τα νησιά, με μερικά από αυτά να αιωρούνται με μυστηριώδη τρόπο. Όμως παραμένει η αίσθηση πως κάτι λείπει. Τουλάχιστον υπάρχει ένας ωραίος κύκλος μέρας/νύχτας που μπορεί να δώσει απίστευτα χρώματα στον ουρανό. Ούτε οι χαρακτήρες έχουν κάτι να δείξουν. Ο Sonic έχει την περισσότερη λεπτομέρεια, αφού οι υπόλοιποι εμφανίζονται σαν ολογράμματα με παράσιτα, αλλά είναι εμφανέστατες οι επιρροές των ταινιών Sonic στο μοντέλο του ήρωα με έμφαση στο κοντό τρίχωμά του. Μερικά από τα μικρότερα cutscenes έχουν πρόβλημα στο animation των χαρακτήρων με αποτέλεσμα να φαίνονται λίγο ρομποτικοί, αν και αυτό δεν ενοχλεί ιδιαίτερα. Τέλος, ίσως ζαλιστείτε από την αλλοπρόσαλλη κάμερα (προσωπικά στο PS5 με βοήθησε πολύ η επιλογή για υψηλό framerate).

Ο ήχος είναι μια άλλη ιστορία. Το παιχνίδι έχει ίσως ένα από τα καλύτερα soundtrack του στην ιστορία της σειράς Sonic. Η μελαγχολική μουσική στις ανοιχτές περιοχές δίνει την θέση της σε έντονη electronica στις πίστες Cyber Space. Τα μουσικά θέματα στα boss fights επίσης συμβάλλουν στην ατμόσφαιρα και κολλάνε πάρα πολύ με την δράση στιλ anime που εκτυλίσσεται επί της οθόνης. Βέβαια το αγαπημένο μου κομμάτι είναι αυτό που παίζει στον Big the Cat και είναι περισσότερο «lo-fi for studying and fishing 24/7». Πραγματικά είναι χαλαρό όπως το ψάρεμα και όποιος σκέφτηκε να βάλει αυτή την μουσική αξίζει συγχαρητήρια. Το voice acting επίσης είναι εκπληκτικό, αφού και οι χαρακτήρες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους πιο φυσικά πλέον κι έτσι οι ηθοποιοί μπορούν να τους δώσουν μια βαθύτερη διάσταση με την οποία μπορούμε να ταυτιστούμε περισσότερο.

Παρότι γκρινιάζω πολύ για το Sonic Frontiers, η αλήθεια είναι πως… πέρασα καλά με αυτό. Ναι, το να επαναλαμβάνεις το κυνήγι των chaos emeralds σε κάθε νησί είναι λίγο αγγαρεία, αλλά κατά τ’ άλλα το παιχνίδι μπορεί να χαρίσει πολλή διασκέδαση. Δεν είναι τυχαίο που οι δημιουργοί το θεωρούν βάση για το μέλλον (δεν αργεί το επόμενο Sonic Adventure απ΄ότι φαίνεται). Αν λοιπόν είστε φαν του Sonic, μην χάσετε το Sonic Frontiers.

Οι ανοιχτές περιοχέςΟι πίστες Cyber Space είναι έξυπνα σχεδιασμένεςΕξαιρετικός ήχοςΚαλή ιστορία για τα δεδομένα των SonicΕύκολες, σχεδόν αχρείαστες μάχεςΑιωρούμενο «σκουπιδαριό» στα open zonesΆθλιο pop-inΠερίεργο μοντέλο φυσικής του SonicΈνα ακόμα collectathon χωρίς νόημαΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS5, Xbox Series X/S, PS4, Xbox One, Switch, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:SegaΕΚΔΟΣΗ:SegaΔΙΑΘΕΣΗ:Zegetron

Game20.gr, το Άσυλο των gamers