Returnal review

Είναι ιδιαίτερα ευχάριστο να βλέπουμε στούντιο να εξελίσσονται μέσα από το ταλέντο, την εργατικότητα και την δημιουργικότητά τους. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η Guerilla Games, που πήγε από τα μέτρια (έως αδιάφορα θα προσθέσω) Killzone, στο αριστουργηματικό Ηorizon Zero Dawn. Η Housemarque είναι παρόμοια περίπτωση (σε μικρότερη κλίμακα φυσικά). Οι Φινλανδοί των low-budget arcade shooters, μέσω της συνεργασίας τους με τη Sony, κάνουν το

άλμα στη νέα γενιά με το Returnal, τη νέα μεγάλη αποκλειστικότητα του PS5. Και τηρουμένων των αναλογιών, παραδίδουν ένα καλοδουλεμένο και άρτιο, πλην δυσκολοκατάβλητο shooter.

Αναλαμβάνετε το ρόλο της Selene, που είναι πιλότος της διαστημικής εταιρείας Astra, η οποία ερευνά ένα μυστηριώδες σήμα που νωρίτερα έλαβε από τον πλανήτη Atropos. Στην προσπάθειά της να προσεγγίσει τον πλανήτη, το αεροσκάφος της, Helios, παθαίνει βλάβη και προσεδαφίζεται άτακτα. Η Selene επανακτά τις αισθήσεις και άμεσα αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να συνεχίσει το ταξίδι της με τελικό προορισμό τον εντοπισμό της πηγής του σήματος. Αφού συλλέξει το χαμένο της περίστροφο όμως, κάνει μια σοκαριστική ανακάλυψη που ταράζει τον ψυχισμό της: δίπλα από το όπλο της, βρίσκει το πτώμα της ίδιας! Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η Selene, κάθε φορά που πεθαίνει, επανέρχεται στην ζωή στο ίδιο ακριβώς σημείο που προσεδαφίστηκε το αεροσκάφος της. Κάποιες φορές ξαναγεννιέται δίπλα από το αεροσκάφος ενώ κάποιες άλλες ξυπνάει μέσα στο πιλοτήριο. Από την πλευρά σας, όσο βρίσκεστε μέσα στο σκάφος, η κάμερα εναλλάσεται από τρίτου σε πρώτου προσώπου. Εντός του Helios μπορείτε είτε να ρίξετε έναν υπνάκο είτε να προβείτε σε ημερήσια challenges, αν ενεργοποιήσετε την επιλογή από την αντίστοιχη κονσόλα του σκάφους.

Σεναριακά, το Returnal πραγματεύεται το φαινόμενο ενός αέναου timeloop, όπου το άτομο αφού βιώσει τον θάνατό του, επανέρχεται στην ζωή μέχρι να ξαναπεθάνει. Ταυτόχρονα, η Selene ανακαλύπτει ότι ο πλανήτης αποτελεί ένα εχθρικό οικοσύστημα όπου ο εξωγήινος παράγοντας συνιστά την απόλυτη απειλή. Παράλληλα, μέσα από τα διάφορα collectibes (audio logs, ολογράμματα, ιερογλυφικά κτλ), συγκεντρώνετε όλο και περισσότερες backstory πληροφορίες για τον εξωγήινο πολιτισμό του Atropos. Σύντομα στην πρώτη περιοχή πέφτετε πάνω σε ένα μικρό ανθρώπινο σπίτι. Μα είναι δυνατόν; Κι όμως! Στο Returnal, όλα επιτρέπονται! Δίχως να θέλω να δώσω περισσότερα spoilers, να σημειώσω πως όταν καταφέρετε να εισέλθετε εντός της οικίας, η κατάσταση σε πολλούς θα θυμίσει PT με ότι αυτό συνεπάγεται. Αυτά με τα του σεναρίου, περνάμε απευθείας στο παικτικό του ζητήματος, αφού όλο το ζουμί βρίσκεται εκεί και έχουμε πολλά να πούμε.

Για έλα τώρα που σε κοζάρω.

Ξεκινάμε με τα βασικά. Το Returnal είναι ένα hardcore sci-fi arcade shooter τρίτου προσώπου που ενσωματώνει μπόλικα roguelike και bullet-hell στοιχεία. Αν σας αρέσουν παιχνίδια όπως τα Resogun, Hades, Nex Machina και άλλα, σίγουρα θα αισθανθείτε οικεία με το Returnal. Οι υπόλοιποι δεν ξέρω, μάλλον δύσκολα. Θα επανέλθω αργότερα στο θέμα της πρόκλησης και της δυσκολίας. Στους τίτλους αρχής εμφανίζεται προειδοποίηση ότι το παιχνίδι δεν υποστηρίζει checkpoints, manual saves, autosaves κτλ. Προτείνεται μάλιστα στον παίκτη να χρησιμοποιεί το rest mode του PS5 ώστε να μην χάσει μέρος της προόδου του! Καλωσορίσατε στην ζοφερή πραγματικότητα του Returnal!

Η εξερεύνηση του Atropos είναι κατά κύριο λόγο γραμμική, με μικρή εξαίρεση τους fast travel σταθμούς που χρησιμοποιείτε για να μεταφερθείτε από το ένα σημείο στο άλλο. Με την βοήθεια του τρισδιάστατου μίνι-χάρτη, ακολουθείτε την πορεία του objective marker για να διατηρήσετε σταθερή πορεία. Ο σχεδιασμός των επιπέδων του παιχνιδιού διακατέχεται από μια υποτυπώδη λαβυρινθώδη αρχιτεκτονική. Ο πλανήτης περιλαμβάνει σκοτεινές ζούγκλες, εξωγήινες μεγαλούπολεις, νοσηρές κρύπτες, νεκρικές κατακόμβες, κολοσσιαίους ναούς, κοκκινόχωμες ερήμους κτλ. Γενικότερα, το παιχνίδι δανείζεται δομικά και εικαστικά στοιχεία από ταινίες όπως Alien, Dune, Stargate και τα αποτυπώνει μοναδικά στον πυρήνα του. Είναι προφανές ότι έχει γίνει ιδιαίτερη προσπάθεια να εμπλουτιστεί το level design. Άξιοι συγχαρητηρίων από εμένα οι δημιουργοί, έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου το ιστορικό τους.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα του level design είναι η τυχαία αναπαραγωγή των επιπέδων κάθε φορά που επανέρχεστε στη ζωή. Κάθε θάλαμος και κάθε περιοχή μεταλάσσονται κάθε φορά που παίζετε. Ακόμα και το είδος των εχθρών και των παγίδων αλλάζει. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάθε προσπάθεια σας να διασχίσετε το επίπεδο καθίσταται πρωτόγνωρη και συνάμα αινιγματική. Σημαντικά εργαλεία επιβίωσης είναι τα λεγόμενα permanent unlocks (γάντζος αναρρίχησης, εξωγήινο ξίφος κτλ) που βοηθούν την Selene στο σκοτεινό οδοιπορικό της. Τα συγκεκριμένα “βοηθήματα” τα αποκτάτε σταδιακά και δεν χάνονται ποτέ από την κατοχή σας, ενισχύοντας έτσι το backtracking και το metroidvania ύφος του τίτλου. Εξερευνώντας περαιτέρω, νομοτελειακά πέφτετε πάνω σε αλλόκοτα αντικείμενα εξωγήινης τεχνολογίας και τεχνοτροπίας, σκανάροντάς τα με τον δεξί αναλογικό μοχλό. Σεντούκια που συχνά σας προμηθεύουν με όπλα, consumables που βελτιώνουν τις ζωτικές ενδείξεις αλλά και την ισχύ της διαστημικής στολής της Selene κτλ.

Ότι κινείται, πρέπει να εκτελείται.

Πέραν των προαναφερθέντων αυτονόητων προσθηκών, σχετικά γρήγορα συναντάτε parasites και malignant τεχνουργήματα. Τα parasites έχουν διττό χαρακτήρα καθώς αυξάνουν και μειώνουν ταυτόχρονα τις ικανότητες της Selene (buff, debuff). Πχ ένα παράσιτο που προκολλάται στο σώμα της ηρωίδας μπορεί να ενισχύσει την ακεραιότητα της στολής αλλά να επιτρέπει να χάνετε ενέργεια κάθε φορά που συλλέγετε κάποιο άλλο consumable. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση που βρείτε malignant σεντούκι με υψηλής αξίας περιεχόμενο. Αν αποφασίσετε να ανοίξετε το σεντούκι, τίθεστε αυτομάτως σε “δυσλειτουργία” (malfunction). Για να μπορέσετε να διορθώσετε την ανεπανόρθωτη ζημιά που προέκυψε, πρέπει να ολοκληρώσετε το malignant objective που εμφανίζεται στην οθόνη (πχ να σκοτώσετε 10 εξωγήινους). Κοινώς, είναι καθαρά δική σας επιλογή ή καλύτερα απόφαση αν θελήσετε να αλληλεπιδράσετε με κάποιο parasite ή malignant σεντούκι.

Κατά την περιήγησή σας στον εξωγήινο πλανήτη, τυχαίνει να συλλέξετε αντικείμενα χωρίς ουσιαστική επεξήγηση. Πχ ανακαλύπτετε τη φιγούρα ενός αστροναύτη δίχως να εξηγείται από το παιχνίδι η χρησιμότητά της. Στην πορεία αντιλαμβάνεστε ότι το συγκεκριμένο αντικείμενο σας επαναφέρει στη ζωή αν πεθάνετε στο πεδίο μάχης. Σημαντικό ρόλο γύρω από την σχεδιασμό της τακτικής σας είναι οι fabricator αίθουσες στις οποίες υπάρχουν μικροί βωμοί που σας επιτρέπουν να κατασκευάσετε consumables και λοιπά buffs. Από medkit, αύξηση του cooldown effect, altfire και damage μέχρι weapon proffiency (περισσότερα παρακάτω). Προσοχή όμως: σε κάθε run επιτρέπεται μία κατασκευή την φορά. Με άλλα λόγια, δεν μπορείτε να επισκέπτεστε συνέχεια τους βωμούς και να craft-άρετε medkit ή κάποιο άλλο consumable ή buff.

Η κινησιολογία της Selene εναπόκειται στις ενστικτώδεις αντιδράσεις σας. Συνολικά, ο χειρισμός της είναι ιδιαιτέρως αέρινος και ευέλικτος. Ο τρόπος που εκδηλώνετε τις επιθέσεις σας εξαρτάται από την αποδοτικότητα του όπλου σας. Ξεκινάτε με το τυπικό περίστροφο της Selene και ακολούθως συλλέγετε πυροβόλα, τρίβολα, καραμπίνες, επαναφορτιζόμενα κανόνια, μυδράλια κτλ. Παρόλο που τα όπλα διαθέτουν ξεχωριστά χαρακτηριστικά (level, damage, fire rate κτλ), το πιο σημαντικό στοιχείο που πρέπει να αυξήσετε είναι το weapon proffieciency. Όσο σκοτώνετε, τόσο αυξάνετε τον συγκεκριμένο μετρητή, ξεκλειδώνοντας ξεχωριστά πυρομαχικά για το κάθε όπλο (ρουκέτες, τηλεκατευθυνόμενους πυραύλους, laser beams, σφαίρες διάτρησης κτλ.). Μια σημαντική παρατήρηση που αξίζει να σημειωθεί είναι το μη χειροκίνητο γέμισμα των όπλων. Καθώς πυροβολείτε, εμφανίζεται μια μπάρα που μόλις αδειάσει επαναφορτίζεται μόνη της, αφήνοντας σας εκτεθειμένους για ένα-δύο δευτερόλεπτα δίχως σφαίρες. Στο σημείο αυτό, πρέπει να προσέχετε να μην υπερθερμάνετε το όπλο για να κάνετε επιτυχημένο reload ώστε να μπορέσετε να ξαναρίξετε γρήγορα. Σημαντική προσθήκη είναι το altfire (L2+R2) με το οποίο κάνετε high damage επιθέσεις με το όπλο σας για μικρό χρονικό διάστημα. Εδώ πρέπει να αναφερθεί και η αριστουργηματική χρήση του DualSense, με την απτική ανάδραση να αναπαράγει περιβαλλοντικά εφέ (πχ βροχή). Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δυναμικές σκανδάλες. Πατώντας το L2 μέχρι την μέση, η Selene μπαίνει αυτομάτως σε διαδικασία καλοζυγισμένης στόχευσης. Αν πατήσετε το L2 μέχρι τέρμα, εναλλάσσετε σε altfire.

Πλοκάμια. Παντού.

Το πιστολίδι του Returnal είναι το λιγότερο καταιγιστικό. Ο ρυθμός κατά την διάρκεια των “χορογραφιών” μάχης είναι φρενήρης. Σε σημεία βγάζει μεγάλη ζοχάδα αλλά επί του συνόλου έχουμε να κάνουμε με ένα εθιστικό, fast-paced arcade shooter. Κομβικής σημασίας είναι η μετρονομική κίνησή σας στις μάχες. Πρέπει να κινείστε αδιάκοπα, να πυροβολάτε διαρκώς και παράλληλα να αποφεύγετε τις εχθρικές επιθέσεις, με την χρήση των αλμάτων και του dash. Η αποδοτικότητά σας απεικονίζεται από τον δείκτη αδρεναλίνης της Selene. Κάθε φορά που αποδεικνύεστε σβέλτος και παραγωγικός, ανεβάζετε την αδρεναλίνη κυριολεκτικά στα ύψη, αποκομίζοντας perks όπως βελτιωμένη όραση, πιο μεγάλο melee damage με το atropian blade, πιο γρήγορο overload κτλ. Aν χαλάσετε το σερί σας και δεχτείτε χτύπημα, ο δείκτης αδρεναλίνης σας κάνει reset. Τέλος, loot-άροντας βρίσκετε μερικά gadgets που αποδεικνύονται εξαιρετικά χρήσιμα, όπως περιμετρικές ακτίνες laser, ασπίδες, ωστικά κύματα και άλλα.

Ένα από τα μεγαλύτερα “αγκάθια” στο Returnal είναι οι εξωγήινοι εχθροί, που χωρίζονται σε πολλά και διαφορετική είδη. Από sentinel drones, πλοκαμοειδή φρικιά, περιφερόμενα αερικά, μέχρι σαυροειδή τέρατα, ρομπότ φρούρησης και γιγαντόσωμα ερπετοειδή. Ο κατάλογος είναι πραγματικά εκτενής, με τη φαντασία και το σχεδιαστικό ταλέντο των δημιουργών να εντυπωσιάζουν. Όλα τα είδη των εχθρών διαθέτουν δύο-τρία μοτίβα επιθέσεων με κύριο χαρακτηριστικό τον κατακλυσμό της οθόνης από laser, ρουκέτες και orbs. Το παιχνίδι δεν σας λυπάται. Σε κάθε αναμέτρηση βρίσκεστε να αντιμετωπίζετε πολλαπλούς εχθρούς ταυτόχρονα και όπου σας βγάλει. Υπάρχουν σημεία μάλιστα όπου βρίσκεστε σε θάλαμο που προσωρινά μπαίνει σε lockdown χωρίς δυνατότητα διαφυγής. Σε αυτή την περίπτωση, αναγκάζεσετε να τα βάλετε με ότι φρικιό ξεπεταχτεί γύρω σας, από στρατιές τεράτων μέχρι mini-boss ή και τα δυο μαζί! Με κάθε επιτυχημένο kill, αντλείτε obolite, το κύριο αγοραστικό νόμισμα του παιχνιδιού το οποίο χρησιμοποιείτε για να craft-άρετε αντικείμενα. Τα δε boss αποτελούν ασυναγώνιστη πρόκληση και τραυματική εμπειρία. Ξέχωρα της αδιαμφισβήτητης δυσκολίας τους, διαθέτουν τρεις φάσεις όπου, πέραν των νέων επιθέσεων που εμφανίζουν, ανανεώνεται εις τριπλούν η ενέργειά τους!

Όπως αντιλαμβάνεστε, το Returnal δεν είναι για όλους. Η hardcore φιλοσοφία του δεν ενδείκνυεται για χαλαρό gaming. Ενδέχεται κάλλιστα ένα playthrough δύο-τριών ωρών να ξεκινήσει άριστα από μεριάς σας, με πολλά kills, δυνατά όπλα και μπόλικο loot, αλλά μια ατυχής στιγμή να καταλήξει σε τραγωδία, με αποτέλεσμα να οδηγηθείτε σε μια ατελείωτη λούπα συνεχόμενων αποτυχημένων προσπαθειών, χάνοντας κυριολεκτικά τα πάντα. Παίζετε το κάθε σας playthrough στα ζάρια, γι αυτό και δεν μπορεί να εκτιμηθεί ακριβής χρόνος διάρκειας και ολοκλήρωσης του παιχνιδού. Για να καταφέρετε να συνεχίσετε το παιχνίδι ομαλά πρέπει οι παράγοντες τύχη, υπομονή, ικανότητα και loot να έρθουν σε πλήρη ευθυγράμμιση. Πχ στα παιχνίδια τύπου Souls (που κατάφεραν να γίνουν μόδα με την πάροδο των χρόνων), όσο και αν δυσκολεύεστε, με το farming των souls αυξάνετε τα στατιστικά σας, διατηρείτε αλλά και εμπλουτίζετε τον εξοπλισμό σας κτλ. Εδώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

Εικαστικό που θυμίζει ταινίες όπως το Prometheus.

Περνώντας στον τεχνικό τομέα, το Returnal είναι ότι πιο “next-gen” υπάρχει αυτή τη στιγμή. Το παιχνίδι είναι πανέμορφο, με ray tracing, φαντασμαγορικούς neon φωτισμούς και φανταχτερή απεικόνιση των οπτικών εφέ (πχ laser beams), ενώ τρέχει σταθερά στα 60fps. Επίσης χάρη στον SSD του PS5 αγνοεί επιδεικτικά την ύπαρξη loading screens. Η κίνηση ανά επίπεδο γίνεται απολύτως ομαλά και ακαριαία, χωρίς την παραμικρή παρέμβαση ή προσωρινή διακοπή από οθόνη φόρτωσης. Ο ήχος συνιστά μία ακόμη νίκη του παιχνιδιού. Παίζοντας με (αλλά και χωρίς) τα Pulse 3D ακουστικά της Sony, η ηχητική εμπειρία απογειώνεται. Ο περιφερειακός ήχος αναπαρίσταται με απίστευτη αληθοφάνεια και ρεαλισμό, με τις στάλες της βροχής, τα εκκωφαντικά εφέ πυροβολισμών και τους λοιπούς περιβαλλοντικούς ηχοχρωματισμούς να στολίζουν επιβλητικά το sound design. Η μουσική ενορχήστρωση πλαισιώνει την δράση, με electro μελωδίες και ambient samples που θυμίζουν Prometheus, Blade Runner κτλ. Όσο για το voice cast, στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Selene Vassos έχουμε την παλιά μας γνώριμη Jane Perry (Diana Burnwood στα Hitman), η ερμηνεία της οποίας είναι στιβαρή και σε σημεία καθηλωτική. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς ένα μικρό στούντιο όπως η Housemarque κατάφερε να δημιουργήσει κάτι τόσο κορυφαίο τεχνικά, αξιοποιώντας την “ιπποδύναμη” του PS5.

Το Returnal κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένας μικρός θρίαμβος του PS5. Συνδυάζοντας αρμονικά διαφορετικά στοιχεία, προσφέρει μια ολόφρεσκη arcade shooter εμπειρία. Παρόλα αυτά, η δυσκολία του ίσως είναι απαγορευτική για πολλούς. Ως reviewer του παιχνιδιού, ομολογώ πως διστάζω να σας προτείνω ξεκάθαρα να ξοδέψετε 80 ευρώ για χάρη του. Ανησυχώ ότι το παιχνίδι κινδυνεύει να “καεί” όχι μόνο εξαιτίας της δυσκολίας του, αλλά και της “συζητήσιμης” κοστολογικής πολιτικής της Sony. Ζυγίστε τα συν και τα πλην και πάρτε την δική σας απόφαση. Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν και...embrace the dark cycle!

Το σενάριο παρουσιάζει μια σαγηνευτική ψυχεδέλειαΑστάματητη up-tempo δράσηΤο arcade shooting στα καλύτερά τουΑπόλυτη ισορροπία μεταξύ roguelike, bullet-hell και metroidvania χαρακτηριστικάΕκπληκτικό εικαστικό και ατμόσφαιραΤεχνικός τομέας πραγματικά νέας γενιάςΧαοτική πρόκληση για όσους αρέσκονται στα δύσκολαΥπέρμετρα εκδικητικό προς τον παίκτηΜπορεί εύκολα να μετανιώσεις τα 80 ευρώ που έδωσες γι αυτόΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS5ΑΝΑΠΤΥΞΗ:HousemarqueΕΚΔΟΣΗ:SonyΔΙΑΘΕΣΗ:Sony Hellas

Game20.gr, το Άσυλο των gamers