Remothered: Tormented Fathers Review

Το Remothered: Tormented Fathers είναι ένα survival horror που μας έρχεται από την Stormind Games, το πρώτο μάλιστα σε μια τριλογία παιχνιδιών που ετοιμάζουν. To παιχνίδι έχει ξεχωρίσει, γιατί υπόσχεται αγνό και ρεαλιστικό survival horror. Καταφέρνει να το προσφέρει;

Στο Remothered αναλαμβάνετε το ρόλο της Rosemary Reed,

η οποία ερευνά την εξαφάνιση της θετής κόρης του ηλικιωμένου και άρρωστου πλέον Richard Felton. Επισκέπτεται την έπαυλή του, όπου και έρχεται αντιμέτωπη με κινδύνους και αναπάντεχες αποκαλύψεις. Η ιστορία είναι γενικά καλή, έχει κάμποσες ανατροπές και καταφέρνει να χτίσει ατμόσφαιρα και να κρατήσει το ενδιαφέρον με το μυστήριο που παρουσιάζει. Δεν ξεφεύγει από τα κλισέ που συναντάμε συχνά σε τέτοιου είδους ιστορίες τρόμου, αλλά αυτό δεν είναι πάντοτε αρνητικό. Οι χαρακτήρες έχουν προσωπικότητα και αυτό βοηθά τόσο στο δέσιμο με την πρωταγωνίστρια όσο και στην αντιμετώπιση των εχθρών. Δεν υπάρχουν τέρατα εδώ, όλοι οι εχθροί είναι άνθρωποι, αλλά μερικές φορές αυτοί είναι και τα μεγαλύτερα “τέρατα”. Το τέλος είναι αρκετά απογοητευτικό, παρότι ξέρουμε ότι έπεται συνέχεια και αφήνει μια γεύση προχειρότητας τελειώνοντας την όλη εμπειρία.

Το Remothered έχει επιρροές από αρκετά survival horror παιχνίδια όπως τα Outlast, Silent Hill και Resident Evil, που έχουν διαμορφώσει κατά κάποιον τρόπο το τί είναι και πώς παίζεται ένα survival horror game. Συνδυάζει ιδέες από άλλα παιχνίδια και δεν καταφέρνει να εισάγει μια ενδιαφέρουσα, δική του φόρμουλα που να μείνει ως σήμα κατατεθέν. Μπορεί λοιπόν να μην ιδιαίτερα ξεχωριστό, αλλά παίρνει κάμποσες ιδέες που έχουμε ξαναδεί αλλού και τις υλοποιεί με δικό του τρόπο.

Η ατμόσφαιρα τα σπάει.

Μπορείτε να τρέξετε, όσο σας επιτρέπει η αντοχή σας μέχρι να κουραστείτε. Στο κυνηγητό, έχετε την επιλογή να σταθείτε πίσω από την πόρτα και να κρατήσετε το χερούλι, ώστε να εμποδίσετε την είσοδο του εχθρού. Μπορείτε να κρυφτείτε για να αποφύγετε τους εχθρούς σε συγκεκριμένα σημεία όπως ντουλάπες ή να σκύψετε με δικό σας ρίσκο πίσω από πολυθρόνες ή πόρτες. Μαζεύετε αντικείμενα που αν πετάξετε δημιουργούν ηχητικούς αντιπερισπασμούς και αντικείμενα για να χρησιμοποιήσετε ως όπλα αν σας πιάσει ο εχθρός. Πάντως, πρόκειται καθαρά για επιβίωση. Δεν σκοτώνετε ποτέ κανέναν, ούτε και έχετε την επιλογή, παρότι μπορείτε να σπρώξετε και να αμυνθείτε μέσω ενός μικρού QTE αν σας πιάσουν. Κάτι τέτοιες καταστάσεις είναι που ίσως σας ρίξουν έξω από την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού: Το να σας κυνηγά κάποιος, να τον καθυστερήσετε για λίγο και μπαίνοντας στο επόμενο δωμάτιο να έχει ξεχάσει την ύπαρξή σας και να μην μπορεί να σας βρει στην κρυψώνα σας ή να ψάξει καν. Από εκεί και πέρα, λύνετε το μυστήριο της έπαυλης μέσω περιβαλλοντικών παζλ, όπου συνήθως πρέπει να βρείτε αντικείμενα και να τα πάτε σε συγκεκριμένα μέρη όπως κλειδιά ή εξαρτήματα για να προχωρήσετε στην ιστορία.

Όλα αυτά σαν ιδέες ακούγονται μια χαρά και ταιριαστά για ένα τέτοιο παιχνίδι, στην εκτέλεση όμως υπάρχουν μερικά θέματα. Ο τρόπος που αλληλεπιδράτε με το περιβάλλον και επιλέγετε με τί θέλετε να ασχοληθείτε θέλει συνήθεια. Θα εκνευριστείτε αρκετές φορές μέχρι να γυρίσετε την κάμερα στο κατάλληλο σημείο για να κάνετε highlight το αντικείμενο που προσπαθείτε να πάρετε μέσα από ένα συρτάρι κι όχι να κλείσετε το συρτάρι. Αυτό μπορεί να είναι καταστροφικό ειδικά αν κάποιος σαν κυνηγάει, κάτι που συμβαίνει συχνά σε αυτό το παιχνίδι. Με συνήθεια, trial-and-error και γενικότερη ενασχόληση γίνονται πιο βατοί και κατανοητοί οι μηχανισμοί του παιχνιδιού, μα σίγουρα είναι κάπως... “απότομοι”. Το ίδιο ισχύει και για το animation, μερικές μόνο φορές.

Μην ανησυχείτε, μια γρατζουνιά είναι.

Πάντως, πέρα από κάποια περιστασιακά λάθη, το παιχνίδι έχει τρομερή αισθητική, στα χρώματα, στον σχεδιασμό των χαρακτήρων, στα περιβάλλοντα και τις λεπτομέρειες αυτών. Σημαντικό αυτό, αφού όταν ανοίγετε το φακό σας μέσα στο απόλυτο σκοτάδι πρέπει να μπορείτε να διακρίνετε τον περίγυρο καλά. Παράλληλα, τα διαφορετικά δωμάτια και μέρη της έπαυλης είναι διαφορετικά και ατμοσφαιρικά σχεδιασμένα για να σας μείνουν στο μυαλό. Πολύ περισσότερο, το καλύτερο στοιχείο του παιχνιδιού είναι τα cutscenes, τα οποία είναι πολύ ωραία σκηνοθετημένα. Το voice acting είναι επίσης καλό, παρότι που και που τα στόματα των χαρακτήρων δεν ακολουθούν την ομιλία. Η μουσική και η ηχητική επένυση επίσης ξεχωρίζουν και βοηθούν στην δημιουργία ατμόσφαιρας. Χρόνοι φόρτωσης υπάρχουν, ειδικά πριν και μετά από cutscene, αλλά δεν είναι τεράστιοι. Εκτός από μερικά προβλήματα στον χειρισμό και την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, το παιχνίδι δεν έχει επιπλέον bugs / glitches, απ’ όσο μπόρεσα εγώ να συμπεράνω τουλάχιστον. Μοιάζει γενικά προσεγμένο, αλλά του λείπει ένα τελευταίο χέρι για τις ατέλειες.

Το Remothered: Tormented Fathers είναι η αρχή μιας τριλογίας της οποίας θα ήθελα να δω τη συνέχεια. Παρότι δεν εισάγει κάτι πρωτοποριακό στο είδος όπου ανήκει, συνδυάζει όμορφα ιδέες από παιχνίδια περασμένων γενιών και καταλήγει να είναι μια επιστροφή στο κλασικό. Ένα παιχνίδι τρόμου που μοιάζει old-school αλλά είναι σύγχρονο. Κι αυτό το κάνει καλά. Παίρνοντας υπόψη και την ενδιαφέρουσα ιστορία, το ωραίο στιλ και την καλή μουσική επένδυση, θα σας πρότεινα να προσπεράστε τις όποιες αδυναμίες του και να δώσετε στο Remothered μια ευκαιρία αν ψάχνετε για μια καλή εμπειρία survival horror.

Η αισθητική και η οπτική παρουσίασηΗ μουσική και το voice actingΗ ιστορίαΚαταφέρνει να σε κρατάει σε αγωνία και εγρήγορσηΔανείζεται και συνδυάζει καλές ιδέες......αλλά υποφέρει στην εκτέλεσηΤο HUD και κάποιοι μηχανισμοί και animations είναι κάπως “απότομα”Τελειώνει λίγο άδοξαΔεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδείΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Stormind GamesΕΚΔΟΣΗ:Darril ArtsΕΙΔΟΣ:Survival horrorΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.remothered.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:30/1/2018 (PC), 25/7/2018 (PS4, Xbox One)

Game20.gr, το Άσυλο των gamers