Red Orchestra 2: Heroes of Stalingrad Review

Προτού ξεκινήσω την κριτική του Red Orchestra 2, οφείλω να ξεκαθαρίσω κάτι βασικό: το παιχνίδι απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό. Αν είστε οπαδοί του CoD, προσπεράστε το καλύτερα γιατί θα φάτε την ήττα της ζωής σας. Το Red Orchestra 2 απαιτεί τακτική και είναι άκρως ρεαλιστικό. Μια σφαίρα είναι ικανή να σας στείλει στα πευκάκια. Και

μολονότι είμαι φανατικός οπαδός του GRAW 2, οφείλω να παραδεχτώ ότι το “ξύλο” που έφαγα στο Red Orchestra 2 δεν περιγράφεται. Να φανταστείτε ότι ακόμα με πονάει ο “ποπός” μου αφού οι αντίπαλοι δεν χρησιμοποίησαν ούτε καν λίγη βαζελίνη. Ναι, αν δεν πάρετε στα σοβαρά το Red Orchestra 2, θα ψοφάτε σαν μύγες.

Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, το Red Orchestra ξεκίνησε σαν mod του Unreal Tournament 2003, και στην συνέχεια μετατράπηκε σε κανονικό παιχνίδι. Η σειρά Red Orchestra διαδραματίζεται κατά την διάρκεια του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου και δίνει έμφαση στον ρεαλισμό. Το Red Orchestra 2 είναι το sequel του επιτυχημένου παιχνιδιού της Tripwire και είναι στην ουσία ένα multiplayer παιχνίδι. Εντάξει, υπάρχει campaign mode, αλλά αυτό στην ουσία έχει το ρόλο εκπαίδευσης προτού ορμήσετε στις online σφαγές. Ειλικρινά, δεν έχει νόημα να αναλύσω το single-player μέρος κι αν σκέφτεστε να το αγοράσετε γι αυτό και μόνο, επίσης καλά θα κάνετε να το ξεχάσετε. Απλά κι αγαπημένα.

Ο τεχνικός τομέας του Red Orchestra 2 είναι αρκετά καλός, χωρίς όμως να διεκδικεί δάφνες. Το σημαντικότερο από όλα όμως είναι ότι το παιχνίδι, στην παρούσα του μορφή, είναι σταθερό και τρέχει πολύ καλά στα περισσότερα υπολογιστικά συστήματα. Στο PC που έγινε η δοκιμή (Intel Q9650 στα 4.2Ghz με GTX295 και 4GB RAM), το παιχνίδι έτρεχε -σταθερά- με 60fps σε 1080p. Εν ολίγοις, ξεχάστε ότι είχατε ακούσει παλιότερα για τις απαιτήσεις του.

Που στοχεύεις ρε παρέα; Ο τοίχος δεν σκοτώνει

Όπως προανέφερα, οπτικά το Red Orchestra 2 είναι όμορφο. Το καμάρι της Tripwire χρησιμοποιεί την Unreal Engine 3 και έρχεται με soft particles και god rays. Οι υφές είναι σχετικά καλής ανάλυσης, ενώ οι χαρακτήρες είναι λεπτομερείς. H αλληλεπίδραση και η καταστροφή των περιβαλλόντων από την άλλη μεριά έχουν περάσει σε τρίτη μοίρα, καθώς το RO2 θυμίζει τίτλο του 2009. Αυτό βέβαια δεν έχει μεγάλη σημασία, γιατί το παιχνίδι επικεντρώνεται σε άλλους τομείς. Το μοναδικό μου παράπονο αφορά τις στολές των στρατιωτών που δεν είναι καθόλου φιλικές σε όσους έχουν δυσχρωματοψία/αχρωματοψία. Η Tripwire δεν συμπεριέλαβε κάποια επιλογή για όσους παίκτες έχουν αυτή την πάθηση και, εφόσον έχω λίγη δυσχρωματοψία, αρχικά δυσκολεύτηκα στον εντοπισμό των εχθρών, ειδικά όταν αυτοί ήταν σε μακρινή απόσταση. Αν έχετε δυσχρωματοψία λοιπόν, ίσως τα βρείτε σκούρα. Αν έχετε αχρωματοψία, την κάτσατε την βάρκα.

Ηχητικά τα πράγματα κυμαίνονται σε παρόμοια επίπεδα. Οι ήχοι των όπλων είναι ικανοποιητικοί και οι φωνές των στρατιωτών προσδίδουν μια πολεμική ατμόσφαιρα. Καλή φάση, δεν λέω, αλλά το έχουμε δει αυτό σε τόσα παιχνίδια. Όλα ακούγονται καλά αλλά δεν άκουσα