Ratchet & Clank Q-Force Review

Καλώς ή κακώς, τα παιχνίδια Ratchet & Clank ποτέ δεν με συγκίνησαν ιδιαίτερα. Ποτέ δεν με εντυπωσίασε το συμπαθητικό δίδυμο με τις φανταστικές φωνές. Ακόμα κι έτσι όμως, μπορώ να καταλάβω αν ένα παιχνίδι δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των fans, όπως το Ratchet & Clank: Qforce. Ένα παιχνίδι, δηλαδή, που παίρνει τα βασικά από μια αγαπημένη σειρά και τα τοποθετεί σε ένα διαφορετικό είδος, αρκετά μακριά από το κλασικό, τρισδιάστατο platforming. Τούτη τη φορά, η Insomniac πειραματίζεται με μηχανισμούς παιχνιδιών ΜΟΒΑ (τύπου DotA

Στο Ratchet & Clank: Qforce, λοιπόν, ελέγχετε τον Ratchet καθώς προσπαθεί να ενεργοποιήσει τις άμυνες μερικών πλανητών που απειλούνται από ένα σατανικό κακό. Η ιστορία γενικά αναπτύσσεται με σκηνές των μερικών λεπτών, ενώ κατά τη διάρκεια του gameplay, σπάνια γίνονται αναφορές σε αυτή – τα πάντα είναι διαδικαστικά. Οι κινήσεις του Ratchet δεν αλλάζουν από τα προηγούμενα παιχνίδια, κάτι σαφώς απογοητευτικό συγκριτικά με την αλλαγή στη δομή του παιχνιδιού. Ο πραγματικός στόχος του παιχνιδιού είναι απλά να κατακτήσετε την αντίπαλη βάση, όπως δηλαδή και σε κάθε ΜΟΒΑ game. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να ενεργοποιήσετε κάποιους κόμβους (nodes) που είναι διάσπαρτοι στο χάρτη, τη στιγμή που οι εχθροί (κανείς δεν εξηγεί από πού προκύπτει η ύπαρξη τους) μπορούν ανά πάσα στιγμή να εισβάλλουν στη δική σας βάση και να τα κάνουν λίμπα. Κι έτσι να χάσετε το ματς.

Υπάρχουν πολλά θέματα με ότι περιγράφω παραπάνω. Καταρχήν το γεγονός πως μόνο ο Ratchet είναι διαθέσιμος στο single-player είναι ξεκάθαρο φάουλ, αφού ο Clank είναι εξίσου αγαπητός στους παίκτες, αλλά και ο Captain Qwark, που τον συμπάθησα ακόμα περισσότερο στο PS All-Stars: Battle Royale. Επιπλέον, το γεγονός πως η ιστορία δεν συνδέεται ιδιαίτερα με το gameplay είναι κάτι που πάντα με ενοχλεί, πόσο μάλλον εδώ, όπου η διαδικασία μιας μάχης είναι τόσο στερεοτυπική, και, πιθανώς, βαρετή. Από εκεί και πέρα, η ίδια η ύπαρξη των διαφόρων ειδών αντιπάλων στους πλανήτες ούτε καν δικαιολογείται, ενώ οι χάρτες είναι ξεκάθαρα δομημένοι για co-op, και όχι για single-player. Και υπάρχουν πολλά στοιχεία για να το στηρίξουν αυτό. Πρώτον, η ίδια η βάση σας, που έχει δύο εισόδους, κάτι που κάνει τη φύλαξή της μόνο από έναν παίκτη βάναυσο καθήκον. Δεύτερον οι συνεχείς επιθέσεις των αντιπάλων, που συμβαίνουν σε πολύ μικρά χρονικά διαστήματα και σας κρατούν καθηλωμένους για υπερβολικά πολλή ώρα στη βάση.

Τα ενεργειακά τείχη είναι κρίσιμα για την άμυνα της βάσης σας.

Οι χάρτες, αν και φτιαγμένοι με βάση το co-op, παραμένουν απολαυστικοί ακόμα και στο single-player. Είναι τεράστιοι, με έξυπνα shortcuts και με μια φουτουριστική αίσθηση που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Η διαδρομή από τη βάση σας μέχρι τους κόμβους και, κατ” επέκταση, την αντίπαλη βάση είναι αρκετά απλή, χωρίς πολύπλοκες διακλαδώσεις, αλλά η κατάσταση εξισορροπείται από τα κρυμμένα όπλα και gadgets που υπάρχουν. Όντως ο Ratchet δεν ξεκινάει καμμία πίστα με κάποιο από τα περιβόητα όπλα του διαθέσιμα, όλα σας περιμένουν να τα βρείτε σε ειδικά σημεία στο χάρτη, τα weapon nodes, που άλλοτε είναι εύκολα προσβάσιμα, και άλλοτε πρέπει να ψάξετε αρκετά για να τα βρείτε. Μάλιστα, το παιχνίδι δίνει σημαντικό κίνητρο για να ψάξετε καλά τους χάρτες και να βρείτε ακόμα και τα πιο απόμακρα σημεία τους, αφού τα όπλα που χρησιμοποιείτε συχνά και έχουν ανέβει επίπεδο γίνονται διαθέσιμα μόνο στα κρυμμένα nodes.

Από την άλλη, οι χάρτες είναι γεμάτοι με κιβώτια που μοιράζουν το νόμισμα του παιχνιδιού, με το οποίο αυξάνετε τις άμυνες της βάσης σας. Ενεργειακά τείχη, πολυβόλα, νάρκες, όλα κοστίζουν. Καλά θα κάνετε να ασχοληθείτε με τη συλλογή κερμάτων, αφού οι επιθέσεις από τους εχθρούς είναι σκληρές, και είναι πολύ εύκολο να αρχίσουν να πέφτουν οι γεννήτριες της βάσης σαν τραπουλόχαρτα. Όπως και να’χει, οι χάρτες είναι όμορφοι, μεγάλοι και με μπόλικο περιεχόμενο, ενώ τα εφέ που δημιούργησε η Insomniac για τις εκρήξεις και τα όπλα, δίνουν άλλη μια φορά ρέστα. Σίγουρα, ο οπτικός είναι ο καλύτερος τομέας του Ratchet & Clank: Qforce. Σ’αυτό βέβαια συμβάλλει και το γεγονός πως δεν υπάρχουν και πάρα πολλοί χάρτες, αλλά αν πάλι το παιχνίδι ήταν άλλο τόσο, θα ήταν αφάνταστα βαρετό.

Το multiplayer υποστηρίζει δύο παίκτες και παρουσιάζει ένα κάποιο ενδιαφέρον. Πέρα από το co-op (τοπικό ή online) που διορθώνει κάποια από τα σφάλματα που ανέφερα πιο πάνω, η πιο αξιοσημείωτη αλλαγή έρχεται στο Versus mode. Εδώ, ο ένας παίκτης προσπαθεί να ρίξει τη βάση του άλλου, μόνο που το παιχνίδι εφαρμόζει κάποιους επιπλέον κανόνες. Καταρχήν, η μάχη χωρίζεται σε στάδια, που έχουν να κάνουν με τη συλλογή πόρων, την ενίσχυση της βάσης και τέλος, την επίθεση στον αντίπαλο. Η χρονική διάρκεια κάθε σταδίου είναι αρκετά μικρή, ενώ από εμπειρία σας λέω πως ο παίκτης που καταφέρνει να αποκτήσει τα περισσότερα nodes, καταλήγει νικητής. Τα ματς τρέχουν απροβλημάτιστα, χωρίς lag και λοιπά προβλήματα. Το μόνο μου παράπονο είναι τα κάπως περίεργα μενού. Κατά τ’άλλα, το multiplayer είναι το ζουμί του Ratchet & Clank Q-Force. Σίγουρα θα περάσετε καλύτερα παίζοντας online, παρά μόνοι.

Το sliding είναι από τους πιο ενδιαφέροντες μηχανισμούς του παιχνιδιού.

Εν τέλει, και παρά το, τροπόν τινά, διασκεδαστικό multiplayer, το Ratchet & Clank: QForce αναβλύζει σε κάθε πτυχή του μία αίσθηση αποπροσανατολισμού, μία αίσθηση πως η Insomniac ασχολείται με τη σειρά μόνο και μόνο για να την κρατά στο προσκήνιο. Είναι μικρό, γεμάτο ιδιόρρυθμες επιλογές και δεν προσφέρει τίποτα απολύτως στον μύθο που έχουν χτίσει οι δύο τριλογίες. Περιμένουμε και την έκδοση του PS Vita, αλλά ακόμα και σε αυτή πιστεύω ότι θα δυσκολευτεί κανείς να βρει λόγο ύπαρξης για το παιχνίδι.

+ Όμορφο
+ Ενδιαφέρον versus multiplayer

- Μικρό
- Παράξενες επιλογές στο singe-player
- Ανύπαρκτη ιστορία
- Αδιάφοροι και πολύ τυπικοί μηχανισμοί στο gameplay

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5.5

Πλατφόρμα: PS3 (review), PS Vita
Ανάπτυξη: Insomniac
Έκδοση: Sony
Διάθεση: Sony Hellas
Είδος: Platformer, 3rd person shooter, tower defense
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://www.ratchetandclank.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 30/11/2012
PEGI: 7