Predator: Hunting Grounds review

Σε αντίθεση με το Alien, ο Predator δεν έχει καταφέρει να κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του στο gaming. Δικαίως, αφού οι διάφορες προσπάθειες ανά τα χρόνια ήταν μέτριες στην καλύτερη περίπτωση. Το Predator: Hunting Grounds, αν και ενδιαφέρουσα ιδέα, δυστυχώς δεν αποτελεί εξαίρεση.

Το παιχνίδι δεν κάνει κάποια εισαγωγή στο θέμα ούτε παρουσιάζει κάποια υποτυπώδη ιστορία. Ό,τι γνωρίζετε και ό,τι καταλάβετε από μόνος σας από τις περιγραφές των μενού. Η ουσία είναι πως πρόκειται για ένα multiplayer

shooter όπου ο Predator κυνηγάει τα “θηράματά” του σε απομακρυσμένες περιοχές, με την παραστρατιωτική οργάνωση Fireteam να στέκεται εμπόδιο στο στόχο του. Μετά από ένα πρόχειρο και σύντομο tutorial, όπου μέσα από βασικές εικόνες και κινήσεις μαθαίνετε τον βασικό χειρισμό του Predator, έχετε να επιλέγετε μεταξύ private match με φίλους ή 4v1 PvPvE. Αυτό σημαίνει πως οι παίκτες χωρίζονται σε έναν (Predator) εναντίον τεσσάρων (Fireteam), με σκόρπιους εχθρούς (χαμηλής) τεχνητής νοημοσύνης, να είναι αντίπαλοι και των δύο πλευρών. Campaign ή story mode δεν υπάρχει.

Η βασική επιλογή είναι το quickplay, όπου επιλέγετε να μπείτε στην αναμονή για να παίξετε ως Predator, Fireteam ή “ότι προκύψει πρώτο”. Δίπλα από το καθένα εμφανίζεται ο μέσος όρος αναμονής, που αυτή τη στιγμή κυμαίνεται μεταξύ ενός λεπτού ως μέλος της Fireteam ή έξι λεπτών ως Predator. Όπως είναι αναμενόμενο, οι περισσότεροι επιθυμούν να παίξουν ως Predator, γι αυτό και ο χρόνος αναμονής του είναι μεγάλος. Ειδικά αν προσπαθήσετε σαββατοκύριακα ή βράδια καθημερινής, η αναμονή μπορεί να ξεπεράσει και τα 30 λεπτά, για μια μάχη που σπάνια ξεπερνάει σε διάρκεια τα 10 λεπτά. Καλώς ή κακώς, η καλύτερη ώρα για να παίξετε ως Predator είναι πρωινές ώρες καθημερινής, όπου η αναμονή είναι χαμηλότερη των 10 λεπτών. Για καλύτερες πιθανότητες, η ενεργοποίηση τoυ crossplay μικραίνει κάπως το χρόνο αναμονής, καθώς τοποθετείστε με παίκτες τόσο από PS4 όσο και από PC στην “κληρωτίδα”. Επίσης, ακόμα και στην καλύτερη περίπτωση που το matchmaking σας βάζει στο παιχνίδι σχετικά γρήγορα, η αναμονή μεταξύ του τέλους κάθε ματς και της εκκίνησης του επόμενου είναι αρκετή για να σας βγάζει από το κλίμα κάθε φορά.

Μονομαχία στην ζούγκλα.

Ο πυρήνας του χειρισμού είναι ο ίδιος τόσο ως μέλος της Fireteam όσο και ως Predator: Όσο παίζετε ξεκλειδώνετε νέους τύπους χαρακτήρα, νέα όπλα, skins και ικανότητες. Ωστόσο, οι διαφορές μεταξύ των δύο είναι αρκετές και ενδιαφέρουσες. Ως Fireteam, επιλέγετε μεταξύ assault, recon, scout και support, με τον κάθε τύπο χαρακτήρα να επικεντρώνεται σε κάτι διαφορετικό. Για παράδειγμα, ως assault επαναφέρετε πιο γρήγορα τους συμπαίκτες σας, ενώ ως support έχετε μεγαλύτερη αντοχή στην ζημιά από εκρηκτικά, ώστε να πυροβολείτε εκείνα τα κόκκινα βαρέλια κατά βούληση.

Ξεκινάτε κάθε φορά από το ελικόπτερό σας στην μέση μιας ζούγκλας, με μια λίστα από απλούς στόχους να φέρετε εις πέρας, όπως το να ελέγξετε ύποπτα φορτία ή να εξουδετερώσετε συγκεκριμένους ΑΙ εχθρούς. Εάν τα καταφέρετε με επιτυχία, χωρίς να σκοτωθούν και τα τέσσερα μέλη της ομάδας σας, είτε από τους αντίπαλους στρατιώτες, είτε από τον αντίπαλο παίκτη που είναι Predator, τότε πρέπει να φτάσετε στο σημείο προσγείωσης του ελικοπτέρου που θα σας παραλάβει. Φτάνοντας εκεί, κάθε μα κάθε φορά, αμύνεστε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα ενάντια σε εχθρούς που έρχονται από παντού μέχρι να φτάσει το ελικόπτερο και να τελειώσει το ματς. Στη συνέχεια βλέπετε το σκορ της κάθε ομάδας, ανάλογα με τα kills και την απόδοση των παικτών και ανταμείβεστε με κουτιά (βλ. Battlefront 2) τα οποία περιέχουν τρία τυχαία πράγματα, από διαφορετική εμφάνιση μέχρι καμουφλάζ όπλων. Αυτό επαναλαμβάνεται σε κάθε ματς, με τα μόνα πράγματα που να αλλάζουν να είναι η διαφορά στα σημεία άφιξης-αναχώρησης στην ζούγκλα και οι στόχοι.

Έκπληξη!

Η εξερεύνηση και η εξουδετέρωση εχθρικών στρατιωτών ως μέλος μιας τετραμελούς ομάδας έχει ενδιαφέρον, ειδικά όταν το παιχνίδι σας υπενθυμίζει ότι έχετε μεγαλύτερες πιθανότητες να επιβιώσετε αν κινείστε μαζί παρά χωριστά. Λεπτομέρειες όπως το να χρησιμοποιείτε τη λάσπη για να αυξήσετε το καμουφλάζ σας και να φωνάζετε κάποιον να πλησιάσει για να σας επαναφέρει ενώ είστε πεσμένος κάτω, είναι θετικά στοιχεία στον κατά τα άλλα απλό χειρισμό. Η ομάδα Fireteam χάνει όταν σκοτωθούν και τα τέσσερα μέλη της. Ο Predator χάνει με την πρώτη φορά που σκοτώνεται, γι αυτό και έχει στην διάθεσή του προηγμένες ικανότητες, όπως να γίνεται (σχετικά) αόρατος και να χρησιμοποιεί θερμική όραση για να βλέπει τους εχθρούς του από μακριά. Αρχικά, ο εξοπλισμός σας ως Predator είναι φτωχός και περιορισμένος, θυμίζοντας ελάχιστα κάποιο τρομερά δολοφονικό ον. Σε σύγκριση με τους τέσσερις στρατιώτες που όχι μόνο επαναφέρουν ο ένας τον άλλο αλλά αναπληρώνουν και την ζωή τους, μοιάζετε περισσότερο με κάποιον στρατιώτη που έχει στην διάθεσή του κάποια gadgets παρά κάτι παραπάνω. Σίγουρα, το να σκαρφαλώνετε στα δέντρα, να αναπληρώνετε απεριόριστες φορές την ζωή σας ενώ είστε (σχετικά) αόρατος και να είστε πολύ αποτελεσματικός από κοντά, δίνει κάποιο πλεονέκτημα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν σας καθιστά κάποιον πολύ δύσκολο εχθρό που αντισταθμίζεται από τέσσερις αντίπαλους παίκτες.

Με την πρόοδό σας ξεκλειδώνετε νέο εξοπλισμό και στις δύο πλευρές. Νέα όπλα και αναβαθμίσεις δίνουν ένα υποτυπώδες κίνητρο μέχρι να βρείτε εκείνα που σας ταιριάζουν ή μέχρι να ξεκλειδώσετε την εκδοχή του Predator στην οποία έχετε αδυναμία, όπως τον θρυλικό του ’87 ή τον πιο πρόσφατο, με τον καθένα να έχει διαφορετικές ικανότητες. Η τροποποίηση της κάνης, του γεμιστήρα και της διόπτρας επηρεάζει τα χαρακτηριστικά των όπλων, όπως ζημιά, ακρίβεια και εμβέλεια. Επίσης, η σπανιότητα του κάθε skin κυμαίνεται από common σε uncommon, για όσους ενδιαφέρονται για την απόκτηση του σπανιότερου look του παιχνιδιού.

Τί να κάνει αυτό το κουμπί...;

Τα γραφικά δεν ενθουσιάζουν για την εποχή. Οι χάρτες διαφέρουν ελάχιστα μεταξύ τους, το σύντομο cutscene στο ξεκίνημα κάθε ματς γίνεται σύντομα έπαναλαμβανόμενο, ενώ το έντονο κόκκινο χρώμα που υποδεικνύει τον δρόμο προς τα δέντρα ως Predator είναι κακόκουστο και υπερβολικά εμφανές, χωρίς να είναι απαραίτητο. Το γενικά ουδέτερο περιβάλλον “σπάει” με την εμφάνιση αγριογούρουνων και κτιρίων που κρύβουν στοιχεία ή νομίσματα για να τα ξοδέψετε σε καμουφλάζ. Ελάχιστα πράγματα καταστρέφονται στο περιβάλλον πέρα από μικρούς θάμνους - μόνο ό,τι καταφέρετε να διαλύσετε ανατινάζοντας κόκκινα βαρέλια ή ότι κάψετε με το λέιζερ ως Predator (για λίγο, όμως, αφού σύντομα επιστρέφει στην προηγούμενη κατάστασή του, σα να μη συνέβη τίποτα). Η μουσική στο κεντρικό μενού, που θυμίζει κάτι από εποχή ’90, είναι εξίσου επαναλαμβανόμενη με άλλους τομείς του παιχνιδιού. Αν σκεφτείτε το χρόνο που περνάτε στην αναμονή μέχρι να βρεθεί ματς -ειδικά ως Predator- είναι πολύ πιθανό να την χαμηλώσετε. Από την άλλη, η μουσική κατά την διάρκεια της δράσης είναι ικανοποιητική. Ηχητικά εφέ όπως το τρέξιμο μέσα στο γρασίδι και το λαχάνιασμα επίσης ικανοποιούν, αν και οι ήχοι των όπλων δεν ενθουσιάζουν.

Το Predator: Hunting Grounds θα μπορούσε να είναι ένα συμπαθητικό multiplayer shooter εάν κυκλοφορούσε ως free-to-play για τους λάτρεις του Predator που θα ήθελαν να παίξουν με την παρέα τους. Ωστόσο, οι αδυναμίες και ο μεγάλος χρόνος αναμονής του δεν δικαιολογούν την τιμή του. Αν και το παιχνίδι θα υποστηρίζεται με DLC, όπως o ήρωας της ταινίας Predator, Dutch (στο ρόλο ο ίδιος ο Σβαρτσενέγκερ), δύσκολα θα σας κρατήσει το ενδιαφέρον, εκτός κι αν έχετε αδυναμία στη θεματολογία.

Ικανοποιητική παραμετροποίησηΕνδιαφέρουσες αναβαθμίσειςΔιασκεδαστική προοπτική ως PredatorΑναμονή (ειδικά για επιλογή του Predator) μεταξύ των ματς......τα οποία αναλογικά είναι σύντομαΛίγοι και παρόμοιοι χάρτεςΠεριορισμένη διαδραστικότητα με το περιβάλλονΜέτρια γραφικά για την εποχήΔύσκολα κρατάει το ενδιαφέρονΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:IllfonicΕΚΔΟΣΗ:SonyΔΙΑΘΕΣΗ:Sony Hellas

Game20.gr, το Άσυλο των gamers