Postal 3 Review

Τα παιχνίδια Postal πάντα ήταν κάπως… ιδιότροπα. “Κάφρικα” σε σημείο αηδίας, πρόσφεραν απλόχερα χιούμορ και είχαν γενικά χαβαλέ. Ήταν κάτι το διαφορετικό και γι αυτό και μόνο άξιζε κάποιος να ασχοληθεί μαζί τους. Ομολογώ ότι ενθουσιάστηκα με την ανακοίνωση του Postal 3, αφού, όπως και να το κάνουμε, είμαι κι εγώ κάπως κάφρος. Μετά από πολλές καθυστερήσεις, το Postal 3 επιτέλους κυκλοφόρησε και είμαστε εδώ για να δούμε αν

Ο τεχνικός τομέας του παιχνιδιού είναι για γέλια. Μην περιμένετε να δείτε εντυπωσιακά γραφικά με απίστευτους φωτισμούς και δυναμικές σκιές. Μολονότι το παιχνίδι χρησιμοποιεί τη Source Engine, τα πράγματα είναι επιεικώς τραγικά – από τα animations μέχρι και τον σχεδιασμό των 3D μοντέλων των χαρακτήρων. Σε ανάλογα επίπεδα κυμαίνεται και το ηχητικό μέρος, αν και υπάρχουν μερικά κωμικά εφέ που δίνουν έναν ωραίο τόνο στις cutscenes. Πέρα όμως από τις έξυπνες cutscenes, οι μονόλογοι του ήρωα είναι εκτός τόπου και χρόνου, τις κραυγές των NPCs τις αφήνω… ασχολίαστες και οι υπόλοιποι ήχοι βρίσκονται σε μέτρια επίπεδα. Πράγμα αναμενόμενο άλλωστε από ένα παιχνίδι Postal, αφού ο τεχνικός τομέας της σειράς ποτέ δεν διεκδικούσε δάφνες ποιότητας.

Τουλάχιστον το σενάριο του Postal 3 έχει ενδιαφέρον. Ο μάγκας της σειράς Postal – ή αλλιώς Postal Dude – μετακομίζει στην πόλη Catharsis, αφού πρώτα περιποιηθεί δεόντως την πόλη Paradise, μέσω μιας εκπληκτικής σκηνής που θα σας κάνει να λιώσετε στο γέλιο. Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης όμως, τα πράγματα στην Catharsis δεν είναι ρόδινα κι ο τζιτζιφιόγκος μας ψάχνει για δουλειά προκειμένου να φύγει κι από αυτή την πόλη. Στην προσπάθεια αυτή, το καμάρι μας πρέπει να διαλέξει αν θα πάει με τους “καλούς” ή τους “κακούς” της πόλης. Όλα ωραία και καλά εδώ πέρα, με το κερασάκι στην τούρτα να είναι κάτι cameo εμφανίσεις από τους Ron Jeremy, Jennifer Walcott, Sergei Mavrodi, Randy Jones, Uwe Boll και… Osama Bin Laden.

Η πλάκα της υπόθεσης είναι ότι τα βυζιά είναι καλύτερα σχεδιασμένα από τους ώμους της κοπελιάς.

Το “κλειδί” στο Postal 3 είναι το χιούμορ του και oι cutscenes. Βασικά τι κλειδί… τα μόνα αξιόλογα πράγματα είναι τα δύο αυτά χαρακτηριστικά. Άντε, ας προσθέσουμε και την καφρίλα των αποστολών. Σε ποιο άλλο παιχνίδι άλλωστε θα δείτε γάτες να τρώνε ανθρώπους ή να κατουράτε σε εξαγριωμένες γκόμενες; Η κατάσταση στο Postal 3 είναι “ότι να’ ναι κι όπως να ‘ναι” κι αυτό ακριβώς είναι που το κάνει να ξεχωρίζει. Και να είστε σίγουροι ότι στην αρχή θα σχηματιστεί ένα χαμόγελο στα χείλη σας γιατί, ναι, το παιχνίδι έχει προοπτικές.

Όμως εκεί που ξεκινάς να διασκεδάζεις με ένα τόσο κάφρικο παιχνίδι, ξαφνικά τρως σφαλιάρες από το πουθενά και συνειδητοποιείς ότι οι δημιουργοί του είναι παντελώς ανίκανοι. Κι αυτό γιατί το Postal 3 είναι γεμάτο bugs και διαθέτει τρισάθλιο ΑΙ. Εντάξει, το ΑΙ πάει κι έρχεται. Τα bugs όμως είναι τόσα πολλά που πραγματικά κάνουν το παιχνίδι unplayable. Μαζί με αυτά