Peaky Blinders Mastermind review

Τη σειρά Peaky Blinders την προσπερνούσα για καιρό. Για κάποιο λόγο δε μου πήγαινε να την δω. Μέχρις ότου πήρε το μάτι μου το Peaky Blinders Mastermind και σκέφτηκα ότι είναι καλή ευκαιρία και να δω τη σειρά και να παίξω ένα ενδιαφέρον παιχνίδι. Η συνέχεια αναμενόμενη, τουλάχιστον ως προς τη σειρά: πλήρης πώρωση, είδα όλες τις σεζόν μέσα σε μία εβδομάδα και αγωνιώ για την έκτη. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για το παιχνίδι, το οποίο έχει πολλά θέματα, με βασικό το ότι δεν είναι ακριβώς Peaky Blinders.

Το σενάριο είναι σχετικά

ενδιαφέρον και καλύπτει μία χρονική περίοδο πιθανόν λίγο πριν την πρώτη σεζόν. Οι Peaky Blinders είναι ακόμα μία σχετικά μικρή συμμορία που ελέγχει μεγάλο μέρος του Small Heath, αλλά χωρίς τις επιχειρηματικές δραστηριότητες που αναπτύσσουν μετά το 1920. Όλα ξεκινούν με μία αντιπαράθεση των Peaky Blinders με μία αντίπαλη συμμορία, τους Gilroys. Η αντιπαράθεση αυτή εξελίσσεται σύντομα σε συνωμοσία ενάντια στους Peaky Blinders για την δολοφονία ενός μέλους των Κινέζων, μία συνωμοσία που αποκαλύπτεται προς το τέλος και αφήνει μία σχετικά καλή γεύση για το σενάριο. Το καλό της ιστορίας είναι ότι παραμένει πιστή στο κλίμα της εποχής και της σειράς, ακολουθώντας πάνω κάτω την κλιμάκωση μίας σεζόν. Το κακό είναι ότι αν δεν έχετε δει το Peaky Blinders, μένετε αδιάφοροι ως προς τους χαρακτήρες, αφού δεν υπάρχει καμία ανάπτυξη. Κάτι που εναντιώνεται συθέμελα στην ίδια τη σειρά, η οποία εξελίσσει σημαντικότατα κάθε της χαρακτήρα σε κάθε σεζόν. Αν, έχετε δει τη σειρά, το παιχνίδι δεν ικανοποιεί σεναριακά, καθώς αφενός ήδη γνωρίζετε τηn μοίρα των Peaky Blinders (επομένως δεν αγωνιάτε για την τύχη τους) και αφετέρου δεν έχει την ίδια ισχύ με τις ιστορίες της σειράς. Είναι μία αξιοπρεπής ιστορία, χωρίς όμως να εκπλήσσει.

Το Peaky Blinders Mastermind χωρίζεται σε 10 κεφάλαια, κάθε ένα από τα οποία περιλαμβάνει συγκεκριμένο στόχο, δραστηριότητες και μέλη των Peaky Blinders. Πρόκειται για ένα strategy/puzzle παιχνίδι με βασικό στοιχείο στο gameplay τον χρόνο και την χρήση αυτού. Τον έλεγχο του χρόνου τον έχουμε δει πλέον σε πολλά παιχνίδια και έχει γίνει πολύ της μόδας. Το συγκεκριμένο, όμως, είναι από αυτά που το χειρίζεται υποδειγματικά και ανταμείβει με μεγάλη ικανοποίηση ως προς το gameplay.

Ταυτόχρονη δράση χαρακτήρων: η Ada και ο Tommy ανοίγουν μία πόρτα, ενώ η Polly περνάει μέσα από αυτήν.

Σε κάθε κεφάλαιο έχετε στην διάθεσή σας έναν ή περισσότερους χαρακτήρες, κάθε ένας από τους οποίους έχει τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά. Συγκεκριμένα, ο Tommy μπορεί να πείθει ΑΙ χαρακτήρες να εκτελέσουν συγκεκριμένες δράσεις, ο Arthur μπορεί να σκοτώσει αντιπάλους και να ρίξει κάτω κλειστές πόρτες, ο John πυρπολεί εμπόδια ανοίγοντας δρόμους ενώ επίσης μπορεί να σκοτώνει αντιπάλους, η Ada προκαλεί αντιπερισπασμούς ώστε οι αστυνομικοί ή άλλοι χαρακτήρες να μην εντοπίζουν τους υπόλοιπους Peaky Blinders, η Polly δωροδοκεί αστυνομικούς για να κάνουν τα στραβά μάτια, ενώ τέλος ο Fin καθότι μικροκαμωμένος χωράει σε στενά περάσματα και μπορεί να κλέβει πράγματα (το γνωστό pickpocketing). Σε κάθε κεφάλαιο έχετε πολύ συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για να εκτελέσετε τις αποστολές σας. Ανάλογα με την τελική σας επιτυχία θα ανταμειφθείτε με χρυσό, αργυρό ή χάλκινο μετάλλιο. Όλες σχεδόν οι αποστολές επιβάλλουν την ταυτόχρονη χρήση των χαρακτήρων για ανοίγματα σε πόρτες, ξεκαθάρισμα με αντιπάλους κτλ. Πώς όμως θα μπορέσετε να κινήσετε τέσσερις Peaky Blinders ταυτόχρονα; Μα είναι απλό. Γυρίζοντας το χρόνο πίσω ξανά και ξανά. Πχ χειρίζεστε τον Tommy και τον κατευθύνετε να ανοίξει μία πόρτα, η οποία όμως μόλις αφήσετε το κουμπί του χειριστηρίου κλείνει αυτόματα. Για να καταφέρουν να περάσουν οι υπόλοιποι από την πόρτα, γυρίζετε το χρόνο πίσω επιλέγετε τον επόμενο χαρακτήρα, ενώ ο Tommy αυτόματα επαναλαμβάνει τις ακριβείς κινήσεις που κάνατε πριν λίγο. Μόλις, λοιπόν, ο αυτόματος Tommy ανοίξει την πόρτα εσείς χειριζόμενοι τον επόμενο Peaky Blinder περνάτε από μέσα.

Το παραπάνω παράδειγμα είναι μία ελάχιστη γεύση της δύναμης του χρόνου στο gameplay. Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολύ πιο πολύπλοκα προβλήματα στα οποία πρέπει να βρείτε λύση χρησιμοποιώντας την ίδια λογική και βέβαια σε χρονικά περιθώρια που στενεύουν επικίνδυνα. Όσο προχωράτε, τόσο πιο δύσκολες γίνονται οι αποστολές και πρέπει πλέον να σχεδιάζετε προσεκτικά τα βήματά σας. Στο normal επίπεδο δυσκολίας, υπάρχουν ενδείξεις για το προς τα πού πρέπει να κινηθεί ο κάθε χαρακτήρας, βοηθώντας σας σημαντικά να κερδίσετε λίγο χρόνο. Μπορείτε βέβαια να είστε στα εντελώς τυφλά αν επιλέξετε το ανώτερο επίπεδο δυσκολίας – μόνο για τους hardcore θα έλεγα. Να σημειώσω πως υπάρχουν και collectibles, τα οποία μπορείτε να βρείτε διάσπαρτα στις πίστες. Στόχος αυτών σε συνδυασμό με το τελικό σας σκορ είναι το replayability, κάτι που δεν είμαι σίγουρς ότι λειτουργεί σε παιχνίδι σαν αυτό. Θέλω να πω ότι όταν έχετε παίξει κάθε αποστολή πολλές φορές λόγω του πισωγυρίσματος στο χρόνο, πόσες πιθανότητες έχετε να ξαναπαίξετε από την αρχή;

Ο Arthur σκοτώνει χρησιμοποιώντας την τραγιάσκα – αδύναμο animation για πολύ δυνατό χαρακτηριστικό της συμμορίας.

Το πρόβλημα του gameplay; Από την μία τα χρονικά περιθώρια, τα οποία παίζουν με την υπομονή σας. Γενικά το παιχνίδι είναι μικρό, γύρω στις έξι-επτά ώρες, οι οποίες βέβαια μπορεί να γίνουν πολύ περισσότερες αν δεν καταφέρετε να μπείτε εύκολα στο νόημα. Αλλά ακόμη και τότε, αν δεν είστε γκουρού των strategy/puzzle θα βρεθείτε σίγουρα στη θέση όπου ο χρόνος τελείωσε ενώ εσείς ήσασταν στο τσακ να ολοκληρώσετε την αποστολή. Για να το διορθώσετε αυτό πρέπει να ξαναγυρίσετε πίσω τον χρόνο και πρακτικά να παίξετε μεγάλο μέρος του παιχνιδιού διορθώνοντας τις όποιες καθυστερήσεις είχατε προκειμένου τελικά να προλάβετε.

Το δεύτερο αρνητικό; Μα πάλι η σύγκριση με τη σειρά Peaky Blinders. Από πού και ως πού ο John να ανάβει φωτιές; Η Polly γιατί αποδυναμώνεται τόσο πολύ με μόνη της δυνατότητα την δωροδοκία, όταν στο μεταξύ ειδικά στην πρώτη σεζόν έχει ουσιαστική επιρροή στη συνολική δράση της συμμορίας; Για ποιο λόγο όλοι θεωρούν τον Tommy τον εγκέφαλο της συμμορίας, όταν αυτό γίνεται στος τέλος της πρώτης σεζόν και ίσως μάλιστα από την δεύτερη; Επιπλέον, η χρήση του ξυραφιού στην τραγιάσκα από τους Arthur και John φαντάζει τουλάχιστον αστεία όταν τη βλέπετε ξανά και ξανά στην προσπάθεια να απομακρύνετε κανά δυο μπράβους. Καμία βία, καμία ένταση, καμία δράση. Θα μου πείτε strategy είναι το παιχνίδι, τι περίμενα;

Ο χειρισμός είναι ιδιαίτερα εύκολος και εύχρηστος, με ένα σχετικά μικρό αρνητικό. Σε κάθε αποστολή υπάρχει η μπάρα του χρόνου την οποία χειρίζεστε με τα R1 και L1 (rewind ή fast forward δηλαδή), ενώ με τα R2 και L2 μπορείτε να μεταπηδήσετε στην αμέσως επόμενη ή προηγούμενη δράση που πραγματοποιήσατε. Δίπλα στην μπάρα του χρόνου, υπάρχουν εικονίδια των χαρακτήρων με έναν να είναι επιλεγμένος κάθε φορά. Οι όποιες δράσεις κάθε χαρακτήρα σημειώνονται στην μπάρα του χρόνου με διαφορετικό χρώμα, ώστε να μπορείτε εύκολα να εντοπίσετε ποιος την έπραξε. Το θέμα είναι η εναλλαγή των χαρακτήρων, η οποία στη θεωρία είναι εύκολη, αλλά κάποιες φορές μπορεί κατά λάθος να κάνετε rewind και να επιλέξετε λάθος χαρακτήρα. Εάν τότε πατήσετε κάποιο κουμπί, τότε οι κινήσεις που είχε κάνει εκείνος ο χαρακτήρας χάνονται και πρέπει να τις επαναλάβετε.

Η αγαπημένη pub, Garrison.

Τα γραφικά είναι πολύ ωραία. Υπάρχει μία top down λογική στο εικαστικό, με μία όμως καθαρότητα που εντυπωσιάζει. Το Small Heath έχει την ατμόσφαιρα της σειράς με πολλά υγρά και σκοτεινά σημεία, ίσως με μία χρωματική παλέττα πιο έντονη από το επιθυμητό. Παρόλα αυτά, και οι χαρακτήρες και τα σημειά δράσης είναι ευδιάκριτα και λειτουργούν αρμονικά με το gameplay. Οι διάφορες cutscenes αποτελούνται από στατικές ζωγραφισμένς εικόνες με εναλλαγή των διαλόγων, κάτι το οποίο είναι τίμιο αν και νομίζω όλοι θα θέλαμε δυνατά βιντεάκια με άρωμα Peaky. Ο ήχος από την άλλη απογοητεύει πέρα για πέρα. ΟΚ, οι ήχοι των ειδικών εφέ είναι αξιοπρεπείς αν και πολλοί ακούγονται λίγο τεχνητοί χαλώντας την ατμόσφαιρα. Αυτό που εκπλήσσει δυσάρεστα είναι η πλήρης απουσία voice acting και η εντελώς περιορισμένη μουσική παλέττα. Και μιλάμε για μία σειρά που αν μην τι άλλο στηρίζεται τόσο στις ερμηνείες όσο και στα κορυφαία μουσικά κομμάτια και ανεπανάληπτα remixes που ακούγονται. Καταλαβαίνω ότι τα δικαιώματα για όλα αυτά μάλλον ήταν εκτός budget, αλλά αν θες να λέγεσαι Peaky Blinders κάτι έπρεπε να κάνεις σε αυτό τον τομέα.

Πρώτη φορά νομίζω υπήρξα τόσο προβληματισμένος για την τελική βαθμολογία σε review. Δεν μπορούσα να αποφασίσω εάν πρέπει να δω το Peaky Blinders Mastermind κυρίως σαν παιχνίδι, άρα να τονίσω το εξαιρετικό gameplay και τον χειρισμό ή αν πρέπει να το δω κυρίως σαν... Peaky Blinders οπότε να το γειώσω λόγω παντελούς έλλειψης δράσης, βίας και έντασης. Τελικά αποφάσισα κάτι ενδιάμεσο. Ως παιχνίδι puzzle/strategy αξίζει την προσοχή σας, καθώς αποτελεί μία ικανοποιητικότατη υλοποίηση ελέγχου χρόνου και σχεδιασμού κινήσεων. Ως παιχνίδι Peaky Blinders όμως χωλαίνει σημαντικά, καθώς η συγκεκριμένη σειρά δεν προσφέρεται για strategy game. Θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο εάν είχε δική του ωραία και πρωτότυπη ιστορία και δε βασιζόταν στο όνομα της σειράς. Ασχοληθείτε αν είστε φαν του είδους. Αν όμως απλά θέλετε ένα παιχνίδι Peaky Blinders, δεν πρόκειται να σας ικανοποιήσει.

Εξαιρετικό gameplay με έλεγχο του χρόνουΌμορφο και πρωτότυπο στιλ γραφικώνΣχετικά ενδιαφέρον σενάριοΑπουσία voice actingΕλάχιστη δράσηΑπουσία σημαντικών χαρακτηριστικών της σειράς όπως ένταση και βίαΜέτρια εώς αδιάφορη μουσικήΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, Switch, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:FuturLabΕΚΔΟΣΗ:Curve Digital

Game20.gr, το Άσυλο των gamers