Paper Mario: Color Splash Review

Η σειρά Paper Mario έχει ένα περίεργο χαρακτηριστικό: ενώ φθίνει με τον καιρό, κάποια στάνταρντ παραμένουν αναλλοίωτα. Πράγματα όπως το χιούμορ και οι μηχανισμοί gameplay τα παιχνίδια Paper Mario συνήθως τα πετυχαίνουν. Το Paper Mario: Color Splash όμως είπε να κάνει την διαφορά.

Ξεκινάμε με το σενάριο, που είναι και η πηγή των αστείων του παιχνιδιού. Ο Mario, η Peach και μια επίλεκτη ομάδα toads, ταξιδεύουν στο Prism

Island με σκοπό να λύσουν το μυστήριο ενός toad του οποίου τα χρώματα είχαν σβηστεί και κάποιος τους το έστειλε μέσω ταχυδρομείου. Εκεί, βρίσκουν το σιντριβάνι που βγάζει μελάνι και στην ουσία δίνει στον κόσμο του Paper Mario τα λαμπερά του χρώματα. Ταυτόχρονα υπάρχουν παντού shy guys και άλλα κακουδέλια με καλαμάκια που επιτίθενται σε ανυποψίαστους κατοίκους και τους ρουφάνε το χρώμα. Μετά από μια ματιά στην πόλη, ανακαλύπτετε το μυστικό του σιντριβανιού που είναι ο Huey, ένα χαρακτήρα που είναι στην ουσία ένα κουτί μπογιάς και δίνει στο σφυρί σας την δυνατότητα να βάφει πράγματα ρίχνοντας μπογιά σε κάθε χτύπημα. Η περιπέτεια για τα έξι big paint stars ξεκινά, ώστε να ξανά ανοίξει το σιντριβάνι και να μην χαθεί για πάντα το χρώμα που είναι το βασικό συστατικό του κόσμου του χάρτινου μανιταροβασιλείου. Το παιχνίδι έχει αρκετό χιούμορ. Δεν σας κάνει να κυλιέστε στο πάτωμα γελώντας, δεν είναι το Futurama, αλλά το χιούμορ του είναι αρκετά καλό και πολλές φορές πετυχαίνει διάνα. Ειδικά όταν καταπιάνεται με ιντερνετική κουλτούρα, age ratings, και... τηλεοπτικά σόου. Φυσικά δεν λείπουν τα Nintendo inside jokes που οι παλιοί θα εκτιμήσουν δεόντως.

Το gameplay όπως πάντα έχει δύο βασικά μέρη: την εξερεύνηση και τις μάχες. Η εξερεύνηση έχει να κάνει με το να βρίσκετε διάφορα πράγματα, να λύνετε γρίφους, να μιλάτε με ΑΙ χαρακτήρες για να σας κατευθύνουν. Πλέον με το σφυρί σας, που είναι γεμάτο μελάνι, μπορείτε να χρωματίζετε μέρη του περιβάλλοντος, δίνοντάς τους ζωή και αποκτώντας νομίσματα για τον κόπο σας ή βρίσκοντας τη λύση κάποιου μεγαλύτερου παζλ. Τα νομίσματα τα βρίσκετε παντού, αφού σχεδόν οτιδήποτε και να κάνετε σας αποφέρει χρήμα, ενώ μελάνι πέφτει όταν χτυπάτε με το σφυρί σας συγκεκριμένα κομμάτια του σκηνικού, τα οποία έχουν και το ανάλογο χρώμα. Όλες σας οι κινήσεις χρησιμοποιούν μελάνι. Για να βάψετε κάποιο κομμάτι πρέπει να ξοδέψετε σε μελάνι, το οποίο υπάρχει σε τρία είδη: μπλε, κίτρινο και κόκκινο. Ανάλογα με το τί χρωματίζετε, τότε πέφτει και η στάθμη. Απλά μερικά χρώματα που χρησιμοποιούν συνδυασμό, δεν ξέρετε ακριβώς τί κόστος έχουν, οπότε φανταστείτε το σαν έναν inkjet εκτυπωτή. Όσο το κρατάτε γεμάτο και χαρούμενο, τόσο το καλύτερο για εσάς. Χωρίς πολλές πολλές ερωτήσεις.

Μεγάλο κακιασμένο goomba, οι μέρες σου είναι φυλλομετρημένες!

Οι διάφορες τοποθεσίες βρίσκονται σε ένα γενικό χάρτη όπως στο Sticker Star αλλά πλέον έχουν ονομασίες αντί για αριθμούς. Αυτό κάνει την μνημόνευσή τους καλύτερη, καθώς πρέπει να γυρνάτε σε παλαιότερες τοποθεσίες για να βρείτε διαφορετικά πράγματα και έχοντας νέες δυνατότητες και κάρτες για να φτάσετε σε νέα μέρη όπου δεν είχατε πρόσβαση. Το μεγάλο τρικ για τη λύση γρίφων είναι το cutout, μια κίνηση που στην κυριολεξία κόβει το περιβάλλον και σας επιτρέπει να υποσκελίζετε εμπόδια που χωρίς αυτό θα ήταν αδύνατον. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρείτε το σημείο στο οποίο μπορείτε να “ψαλιδίσετε” και πατώντας το κουμπί, εμφανίζονται οι διακεκομμένες γραμμές. Αυτά τα σημεία είτε είναι εμφανέστατα με οπτικό τρόπο ή με διαλόγους που σας λένε στην ουσία τι να κάνετε, είτε εντελώς κρυμμένα και πρέπει να σπαμάρετε το mode για να τα βρείτε. Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει καθόλου το στοιχείο επίλυσης προβλημάτων που υπήρχε στα προηγούμενα Paper Mario και απλά λύνει μαγικά ένα συγκεκριμένο σετ καταστάσεων που το παιχνίδι πετά προς το μέρος σας, μόνο και μόνο για να χρησιμοποιήσετε την δυνατότητα.

Η μάχη είναι το άλλο βασικό μέρος, το κακό μέρος του παιχνιδιού. Το σύστημα μάχης βασίζεται λίγο σε αυτό του Sticker Star αλλά είναι πολύ άσχημα υλοποιημένο, σε σημείο που σας κάνει να αποφεύγετε τις μάχες. Το όλο σύστημα βασίζεται σε κάρτες που δρουν όπως τα stickers του Sticker Star. Όμως για να τις χρησιμοποιείτε πρέπει πρώτα να τις χρωματίσετε στην οθόνη αφής του Wii U gamepad (απλά πατώντας πάνω και κρατώντας πατημένο το stylus) και μετά να τις στείλετε με flick στην μάχη για να εκτελεστεί η ανάλογη κίνηση. Είναι τρομακτικά αργή και επίπονη διαδικασία, ενώ μέχρι το προηγούμενο Paper Mario δεν χρειαζόταν τίποτα παραπάνω από ένα tap ή ένα πάτημα κουμπιού. Οι κάρτες χωρίζονται σε είδη ανάλογα με το πόσο δυνατές είναι οι επιθέσεις και μπορείτε να έχετε συγκεκριμένο αριθμό στο χέρι σας.

Το σφυρί με το μελάνι αναβαθμίζεται με τη συλλογή αντικειμένων που γεμίζουν μια συγκεκριμένη μπάρα, ενώ το HP και άλλα στατιστικά αναβαθμίζονται με ειδικά αντικείμενα, που σημαίνει ότι δεν υπάρχει leveling. Στα μαγαζάκια στις διάφορες τοποθεσίες μπορείτε να αγοράζετε κάρτες για τις μάχες σας, ενώ αν ξεμείνετε μπορείτε να αγοράζετε κάποιες τυχαίες από το battle spin. Επιστροφή κάνουν και τα αντικείμενα που μαζεύετε, τα μετατρέπετε σε κάρτες και μπορείτε να τα καλείτε μέσα στις μάχες. Παραμένουν οι πιο διασκεδαστικές και περίεργες cutscenes και για κάποιο λόγο τα ακτικείμενα είναι υπερβολικά ρεαλιστικά μέσα στον χάρτινο κόσμο του παιχνιδιού, μόνο και μόνο για να πολλαπλασιάσουν το πόσο περίεργο είναι να βλέπεις αντικείμενα με όγκο σε ένα εντελώς επίπεδο περιβάλλον. Όμως όπως προανέφερα, η βασική διαδικασία της μάχης είναι βαρετά περίπλοκη και χαλάει σημαντικά την εμπειρία του παιχνιδιού. Ακόμα και όταν στο δεύτερο act η κατάσταση “παίρνει φωτιά”, εσείς θα τρέμετε την επόμενη μάχη με boss και το τελευταίο πράγμα που θέλετε είναι να κάνετε ατέρμονο σκρολάρισμα στις κάρτες σας, να τις βάφετε και να τις πετάτε προς την οθόνη.

Χάλασε το φωτοτυπικό;

Τα γραφικά είναι το πιο δυνατό σημείο του Paper Mario: Color Splash. Σε αντίθεση με τα περισσότερα Paper Mario, εδώ τα πάντα είναι φτιαγμένα από χαρτί και το θυμίζουν με την πρώτη ευκαιρία. Το νερό και οι καταρράκτες, οι κατασκευές, τα σπίτια, τα λουλούδια, τα ζουζούνια, όλα είναι χάρτινα. Φαίνεται η υφή κάθε χαρτιού, όπως χαρτί υγείας, γκοφρέ, γυαλιστερό κλπ. Το παιχνίδι είναι τρομερά προσεγμένο σε αυτόν τον τομέα, σε βαθμό που ίσως βάζει κάτω άλλες περιπέτειες με παρόμοιο στιλ γραφικών όπως το Tearaway στην γενικότερη “χαρτίλα”. Τα γραφικά είναι όπως πάντα πολύχρωμα και χαριτωμένα και δίνουν ζωή σε έναν κατά τα άλλα φλατ κόσμο. Στον τομέα της μουσικής έχουμε την επιστροφή της jazz, κάτι που μόνο θετικό μπορεί να είναι. Αν και οι συνθέσεις δεν είναι τόσο χαρακτηριστικές όσο του Sticker Star, έχουν μεγαλύτερη ποικιλία. Το ίδιο ισχύει και για ηχητικά εφέ που είναι ευχάριστα και συμβάλλουν στην όλη κωμικότητα του παιχνιδιού.

Το Paper Mario: Color Splash είναι μια χαμένη ευκαιρία για το Wii U να μας αποχαιρετήσει με ένα ακόμα διαμάντι. Φαίνεται ότι ακόμα και η Nintendo κάπου το παράτησε το θέμα, αφού πλέον ήταν ξεκάθαρο ότι το συμπαθέστατο Wii U “δεν τραβάει”. Ακόμα και οι λειτουργίες για amiibo απουσιάζουν. Όμως αν παίζετε Paper Mario για την κωμωδία και το σενάριο, το Color Splash δεν θα σας απογοητεύσει. Δυστυχώς χωλαίνει σε όλα τα υπόλοιπα.

Χαρούμενα, χάρτινα, πολύχρωμα γραφικάJazzy μουσική υπόκρουση με μεγάλη ποικιλίαΑρκετά πετυχημένο χιούμορΤο σύστημα μάχης είναι ότι χειρότερο έχει εμφανιστεί στη σειράΤο cutout είναι εύκολη λύση, δεν χρειάζεται καθόλου σκέψηΔίνει την εντύπωση ότι το παράτησαν κάπου στην μέσηΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:Wii UΑΝΑΠΤΥΞΗ:NintendoΕΚΔΟΣΗ:NintendoΔΙΑΘΕΣΗ:CD MediaΕΙΔΟΣ:Action adventureΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://papermario.nintendo.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:7/10/2016PEGI:3

Game20.gr, το Άσυλο των gamers

Keywords
Τυχαία Θέματα