Might and Magic Heroes VI Review

Πρέπει να πήγαινα γυμνάσιο. Οι μέρες εκείνες ήταν γεμάτες με Blind Guardian, Dungeons and Dragons, Heroes of Might and Magic III και κόμικς κάθε τετάρτη στο 9. Εκείνη την περίοδο, χωρίς

να το συνειδητοποιώ, έκανα το είδος του fantasy κάτι που θα με συνόδευε μέχρι και σήμερα, ένα κομμάτι της ταυτότητας μου. Οι αναμνήσεις που έχω παίζοντας το Heroes of Might and Magic III αποτελούν μερικές απο τις πιο αγαπημένες στιγμές gaming που θυμάμαι. Παρόλο που το παιχνίδι περισσότερο έμοιαζε με επιτραπέζιο παρά με βιντεοπαιχνίδι, το HoMM III κατάφερνε να βάζει τον παίκτη μέσα στον κόσμο του και να τον κρατάει για πολύωρα sessions κάθε φορά. Έτσι έγινα φαν της σειράς. Μια σειρά που, δυστυχώς για μένα, ποτέ δεν έφτασε στα ύψη του HoMM ΙΙΙ ξανά. Στην beta του Might and Magic Heroes VI όμως είδαμε μια πάρα πολύ καλή προσπάθεια, που έδειχνε όρεξη και μεράκι από μεριάς των νέων δημιουργών, όμως υπήρχαν και τομείς που κράταγαν το παιχνίδι πίσω. Αυτό με έκανε να ανυπομονώ να δω πως είναι το τελικό αποτέλεσμα.

Το review του Might and Magic Heroes VI με δυσκόλεψε. Πέρασα αρκετή ώρα προσπαθώντας να βρω πώς μπορώ να το κρίνω αντικειμενικά, όταν στο μυαλό μου βρίσκεται στη σκιά ενός εκ των αγαπημένων μου παιχνιδιών. Γι αυτό, και για να αποφύγω το να γίνει αυτό το review ένας διθύραμβος για το HoMM III, στο μεγαλύτερο μέρος του κειμένου αυτού θα ξεχάσουμε τι έχει προηγηθεί στη σειρά και θα εξετάσουμε μόνο του το Heroes VI.

Ας δούμε το campaign λοιπόν. Ξεκινάτε παίζοντας ως ο Duke Slava, γενναίος ιππότης, δίκαιος ηγεμόνας, πατέρας πέντε παιδιών. Θα κάνετε φιλίες με ‘Ορκ, θα παίξετε ξύλο με τον διπλανό δούκα αλλά και με τα φαντάσματα των προγόνων σας και θα παντρέψετε ενώπιον του αυτοκράτορα, υπό την προσταγή ενός αγγέλου, την κόρη σας με τον προαναφερθέντα δούκα, προκειμένου να σταματήσετε τις εχθροπραξίες. Και όλα αυτά μόνο στον πρόλογο! Μέτα ξεκινάει το βασικό μέρος του σεναρίου, που είναι χωρισμένο στις πέντε ιστορίες των παιδιών του Slava, ένα για κάθε faction. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να μου αρέσει το campaign, αλλά αυτό ακριβώς συνέβη. Όχι γιατί με κέρδισαν οι καλογραμμένοι χαρακτήρες και οι απρόβλεπτες στροφές της πλοκής, αλλά γιατί η ιστορία είναι ξεκαρδιστική. Και αυτό το λέω με την καλύτερη δυνατή έννοια. Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να γελάει με τούς διαλόγους και τις καταστάσεις. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι αστεία αυτά που συμβαίνουν – δαίμονες, νεκροζωντανοί, θανάτοι και εισβολές είναι όλα στο μενού. Απλά υπάρχει ένα “cheesiness” (ελλείψεως ακριβέστερου όρου) διάχυτο στο campaign, το οποίο δεν προσβάλει τον παίκτη και, στη δική μου περίπτωση τουλάχιστον, προσέφερε ένα δεύτερο επίπεδο στο οποίο μπορούσα να απολαύσω το single-player.

Duke Slava, περήφανος και ξεκαρδιστικός.

Όσο αναπάντεχα ευχάριστο και να είναι το campaign, το ζουμί του Heroes VI είναι στα scenario maps. Είτε παίζοντας μέσω ίντερνετ εναντίων αγνώστων, είτε παίζοντας hot-seat εναντίον φίλων στο ίδιο δωμάτιο, τα scenario maps είναι το