Mario Tennis Open Review

«Θέλεις να σε μάθω τένις;» είπε ο Mario στην Πριγκίπισσα. Μέχρι να πει το ναι η λεγάμενη, για να συνεχιστεί το παρατράγουδο, έσκασαν οι υπόλοιποι χαρακτήρες, οργάνωσαν τα τουρνουά, πήραν τις ρακέτες, κάλεσαν όλο το Mushroom Kingdom και ξεκίνησαν. Για παρέα που οι μισοί κυνηγιούνται με τους άλλους μισούς για κλεμμένες πριγκηπέσσες μάλλον τα πάνε καλά, δε βρίσκετε; Για όσους δεν γνωρίζουν, το Mario Tennis υπάρχει από την εποχή του

GameCube, όπου ήταν κορυφαίος τίτλος λόγω των τρελών ειδικών κινήσεων που είχαν οι παίκτες και των θεότρελων ματς που μπορούσαν να κρατήσουν υπερβολικά πολύ για παιχνίδι του είδους. Το Mario Tennis Open λίγο-πολύ κρατάει την ίδια φόρμουλα, όμως δεν είναι τόσο “Mario” όσο θα ‘πρεπε για να δικαιολογεί την ύπαρξή του.

Το Mario Tennis Open προσφέρει ένα αρκετά μεγάλο roster από χαρακτήρες της Nintendo, ενώ είναι συμβατό και με τα Miis. Οι χαρακτήρες πλέον δεν έχουν τις ειδικές τους κινήσεις αλλά στο γήπεδο εμφανίζονται κάποιες κυκλικές περιοχές γνωστές ως chance zones. Ανάλογα με το χρώμα και το σύμβολο (κάποιο από τα power-ups του Mario universe κυρίως) εκτελείται και η ανάλογη βολή, αλατοπιπερισμένη με ανάλογο τρόπο έτσι ώστε ο άλλος παίκτης να χάσει. Αν για παράδειγμα πετύχετε ένα chance zone με fireflower, το αποτέλεσμα είναι ένα δυνατό smash με την μπάλα να πιάνει φωτιά. Είναι ένα καλό σύστημα γενικά, αλλά είναι και δίκοπο μαχαίρι. Από την μία η στρατηγική του χρήση οδηγεί σε τρελά ματσάκια με αδρεναλίνη, αλλά πολλές φορές είναι σχεδόν προβλέψιμο το πότε και πού θα εμφανιστούν οι chance zones, κυρίως στο single-player.

Ο χειρισμός του τίτλου έχει δύο διαφορετικά modes. Το ένα είναι το κλασικό όπου βλέπετε το γήπεδο από ψηλά σε στιλ Virtua Tennis. Από την άλλη έχετε ένα εναλλακτικό όπου παρατηρείτε τη δράση πάνω από τον ώμο του χαρακτήρα σας και επιλέγετε γωνία ρίψης της μπάλας κινώντας ανάλογα το σύστημα. Αν μάλιστα δεν είστε και πολύ του τένις, μπορείτε σε αυτό το mode να δώσετε τον έλεγχο της κίνησης του χαρακτήρα στο παιχνίδι και εσείς να εκτελείτε μόνο τις μπαλιές. Πράγμα που κάνει τον τίτλο αφύσικα εύκολο, αν αναλογιστείτε ότι πέρα από τα κουμπιά, οι βασικές κινήσεις (lobs, spins κλπ) εμφανίζονται στην οθόνη αφής, και καταλήγει να κάνει το παιχνίδι τύπου «πέτρα-μολύβι-ψαλίδι-χαρτί». Φυσικά, η Nintendo δεν αποκλείει καμμία από τις δύο μεθόδους στο online, οπότε οι πιο έμπειροι παίκτες ίσως να βρεθούν σε αδίκως μειονεκτική θέση.

Ξέρω τι σκέφτεστε τώρα: το γνωστό τραγούδι με το τένις....

Τα modes του παιχνιδιού είναι τα εξής τρία: Tournament, Exhibition και mini-games. Στο Τournament παίζετε για διάφορα κύπελλα και μπορείτε να το τελειώσετε μέσα σε λίγες ώρες. Αν θέλετε, μπορείτε να το επαναλάβετε με ζευγάρια παικτών. Τo Exhibition είναι τα γνωστά single matches και εδώ δυστυχώς είναι το μοναδικό σημείο όπου η δυσκολία της AI ρυθμίζεται. Οπότε αν θέλετε μια σαδιστικά παρανοϊκή AI, καλό θα ήταν να ρίξετε μια περατζάδα από το Tournament mode, να ξεκλειδώσετε τα επίπεδα δ