Lost in Play review

Τους developers του Lost in Play δεν τους γνώριζα, οπότε έκανα μικρή έρευνα. Όταν, λοιπόν, είδα πως είναι οι δημιουργοί του The Office Quest, ενός πολύ ευχάριστου indie adventure που είχα παίξει στο Switch, τότε κατάλαβα ότι όντως έχουμε να

κάνουμε με ταλαντούχα ομάδα. Το Lost in Play είναι ένα πολύχρωμο και υπερευχάριστο καρτουνίστικο 2D adventure, του οποίου η φαντασία είναι εξωπραγματική. Το ντεμπούτο της ομάδας σε μεγάλου εύρους παιχνίδι και με ένα θέμα που ισορροπεί ανάμεσα στην παιδική φαντασία και στο παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας εκπλήσσει ευχάριστα.

Ήρωες της ιστορίας δύο αδέρφια, ένα κορίτσι και ένα αγόρι. Τα παιδιά είναι στο σπίτι τους και το κορίτσι αρχίζει να παίζει, καθώς βαριέται μόνη της. Προσπαθεί να πείσει και τον αδερφό της να παίξει μαζί της, αλλά αυτός είναι απορροφημένος από το videogame του. Σύντομα τον πείθει και η περιπέτεια ξεκινάει. Μία περιπέτεια, η οποία αρχίζει ως παιχνίδι στο σπίτι, αλλά μετατρέπεται σε επικών διαστάσεων ταξίδι μέσα από τη φαντασία των παιδιών. Ποικίλοι ήρωες και αντιήρωες τους συντροφεύουν στο ταξίδι τους αυτό, το οποίο είναι μακρύ και περιλαμβάνει πολλά εμπόδια και προκλήσεις. Σκοπός τους είναι να επιστρέψουν στο σπίτι τους, αφού μέσα από τη φαντασία τους βρίσκονται σε τόπους ξένους και φανταστικούς με φίλους αλλά και με τέρατα να τους κυνηγούν. Το ταξίδι αποδεικνύεται δύσκολο, καθώς πρέπει να περάσουν πολλά εμπόδια, να λύσουν πολλούς γρίφους και κυρίως να πείσουν τα διάφορα πλάσματα να τους βοηθήσουν.

Το σενάριο είναι υπαρκτό, αλλά και ανύπαρκτο. Όπως καταλαβαίνετε, όλα αφορούν τη φαντασία των παιδιών και το τί άλλο θα σκεφτούν μέσα από το παιχνίδι τους. Βατράχια φίλοι, γκόμπλινς εχθροί, νεράιδοι (και όχι νεράιδες) να τους βοηθούν, δράκοι-ανεμόπτερα, μεγάλα ψάρια που τους καταπίνουν και άλλα πολλά, προσφέρουν μία φρεσκάδα που καιρό είχα να συναντήσω σε παιχνίδι. Το ωραίο είναι πως οι δημιουργοί πραγματικά εξέλαβαν την παιδική φαντασία και την μετουσίωσαν σε κάτι που δε μοιάζει σαχλό, αλλά ούτε και ψεύτικα παραμυθένιο. Είναι κυριολεκτικά σα να διαβάζετε ένα υπέροχο παιδικό παραμύθι. Αυτό είναι και το μόνο του αρνητικό, αν βέβαια θεωρείται τέτοιο. Το όλο concept, η ιστορία αλλά και η υλοποίηση, εκπέμπει αρκετή παιδικότητα, κάτι που μπορεί να είναι αποτρεπτικό για το ενήλικο κοινό. Θεωρώ πως το ιδανικό target group είναι ηλικίες 11-14 ή παρέα γονέων με παιδιά – ειδικά το τελευταίο είναι το καλύτερο. Ως το πρώτο adventure κάποιου προέφηβου ή έφηβου παίκτη το θεωρώ εξαιρετικό.

Βεβαίως, κάποιος θα περίμενε πως το πρώτο adventure ή ένα adventure γενικότερα που ενδεχομένως απευθύνεται και σε νεότερο κοινό θα ήταν ευκολάκι. Εδώ το παιχνίδι πάσχει από ένα διχασμό θα έλεγα. Πρόκειται για μίξη puzzle-adventure, ισομοιρασμένο σε γρίφους με inventory και σε καθαρόαιμα puzzles. Αυτό είναι όμορφα υλοποιημένο, αλλά υπάρχουν σημεία στο πρώτο είδος γρίφων όπου πραγματικά δεν έχετε ιδέα τί πρέπει να κάνετε. Το παιχνίδι παρέχει βοήθεια με πρωτότυπο τρόπο (σας δείχνει σε ζωγραφιά τι πρέπει να κάνετε) που τις περισσότερες φορές λειτουργεί, υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που ούτε αυτό μπορεί να σας βοηθήσει. Οπότε κλασικά, εσείς πρέπει να δοκιμάσετε ό,τι μπορείτε να φανταστείτε μέχρι να βρείτε τι μπορεί να προχωρήσει το παιχνίδι. Από την άλλη, τα περισσότερα puzzles είναι μικροπαιχνιδάκια τύπου ντάμα ή χαρτιά, που προσφέρουν ευχάριστο διάλειμμα και βάζουν σε λειτουργία τον εγκέφαλο. Υπάρχουν, όμως, και κάποια που πραγματικά είναι δύσκολα – τουλάχιστον σε εμένα φάνηκαν δύσκολα. Αυτά χαλάνε κάτι από τη συνολική ατμόσφαιρα, καθώς σας βγάζει από το χαλαρό, διασκεδαστικό και «κυριακάτικο» gameplay και σας θυμίζει λίγο τα στραβά του είδους. Ευτυχώς, πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις που δε χαλάνε το σύνολο. Υπάρχουν, βεβαίως, και πολλά σημεία που λάμπουν με την πρωτοτυπία των γρίφων, όπως είναι ο καταπληκτικά έξυπνος (αν και εύκολος) γρίφος της συναρμολόγησης του ανεμόπτερου-δράκου με οδηγίες τύπου ΙΚΕΑ!

Θέλω να κάνω ειδική μνεία στη φαντασία του παιχνιδιού. Έχουμε δει πολλές ταινίες και κινούμενα σχέδια σαν παιδιά, αλλά δε θυμάμαι πραγματικά να έχω δει μαζεμένους τόσο φοβερούς χαρακτήρες. Όλοι είναι ένας και ένας, ενώ κανένας δε φαντάζει περιττός ή σαχλός. Τα μέρη που ταξιδεύουν τα δύο αδέρφια είναι καταπληκτικά μέσα στην απλότητά τους, ενώ τα μεταφορικά μέσα και οι τρόποι που ξεπερνούν τα εμπόδιά τους ξεπερνάει και τα καλύτερα βιβλία. Μπράβο τους. Ο δε χειρισμός υποστηρίζει χειριστήριο, πληκτρολόγιο ή ποντίκι, με το παιχνίδι για κάποιο λόγο να προτείνει το πρώτο. Δεν το καταλαβαίνω, καθώς με ποντίκι που έπαιξα ο χειρισμός είναι ανετότατος και εύχρηστος και θυμίζει έντονα point-and-click που προσωπικά αγαπώ. Το μόνο θέμα στην περίπτωση αυτή είναι πως σε συγκεκριμένα σημεία απαιτείται η χρήση του πληκτρολογίου, αλλά αυτά είναι πολύ λίγα και όπως και να έχει δεν καθιστούν τη χρήση χειριστηρίου υποχρεωτική.

Τα γραφικά είναι σίγουρα το δυνατό σημείο του παιχνιδιού. Υπέροχα, πολύχρωμα και με μία ανακουφιστική παιδικότητα, πραγματικά σας κάνουν και πάλι παιδί. Τα δύο αδέρφια είναι καταπληκτικά σχεδιασμένα, αλλά βέβαια αυτό που κερδίζει είναι η απαράμιλλη απλότητα με την οποία έχουν ζωγραφιστεί τα πολλά φανταστικά πλάσματα και τοποθεσίες. Χωρίς να έχουν πολλές λεπτομέρειες ή βαριά χαρακτηριστικά, αποδίδουν άψογα το ρόλο τους, αλλά και το συνολικό χιουμοριστικό ύφος του παιχνιδιού. Αυτό που με ενθουσίασε, όμως, είναι το animation, το οποίο όχι απλά ειναι άριστα υλοποιημένο, αλλά περιλαμβάνει πάμπολλες και απίστευτες χιουμοριστικές κινήσεις και εκφράσεις με ποικιλία που εντυπωσιάζει. Θα με θυμηθείτε όταν δείτε τα πρόβατα που βγάζουν τη γλώσσα ή το κοτόπουλο που καταπίνει τα πάντα ή ακόμα και τον κακό βασιλιά γκόμπλιν που μιλάει με τη γλώσσα έξω. Δύσκολο εγχείρημα, αλλά είναι κάτι που ανεβάζει το παιχνίδι πολύ ψηλά, καθώς στην ουσία το κάνει να λάμπει από επαγγελματικότητα και ομορφιά.

Ο ήχος είναι το δεύτερο δυνατό σημείο του παιχνιδιού. Οι ερμηνείες είναι καταπληκτικές, ενώ όλοι οι ήρωες μιλούν μία δική τους γλώσσα. Αυτό, όχι μόνο συνάδει με τη φαντασία του παιχνιδιού, αλλά λειτουργεί και άψογα στην περίπτωση που παίξετε με μικρότερες ηλικίες οι οποίες δεν είναι εξοικειωμένες με την αγγλική ή άλλη γλώσσα. Οι ήρωες μιλούν τα δικά τους αλαμπουρνέζικα και μέσα από μικρά συννεφάκια με εικόνες εσείς καταλαβαίνετε τους διαλόγους. Πανέξυπνο και άρτια υλοποιημένο και μάλιστα αποδεικνύει πως δε χρειάζονται επιτηδευμένοι διάλογοι ή σούπερ επαγγελματίες ηθοποιοί για να αναδειχθεί μία τόσο γλυκιά και ευφάνταστη ατμόσφαιρα. Η μουσική είναι εξαιρετική, με μελαγχολικές, γλυκές μελωδίες να συντροφεύουν το ταξίδι των παιδιών και μάλιστα σε ένα σημείο ακούγεται και ένα όμορφο τραγούδι στη γλώσσα του παιχνιδιού!

Το Lost in Play είναι ένα υπέροχο ταξίδι στην παιδική φαντασία. Το χαμόγελο δε θα φύγει από το πρόσωπό σας από την αρχή έως το τέλος του παιχνιδιού, ενώ η συγκίνηση του πώς λειτουργεί η φαντασία των παιδιών σας κερδίζει και θυμίζει πως ποτέ δεν πρέπει να αφήνουμε την παιδικότητά μας πίσω. Είτε είστε/έχετε παιδί, είτε όχι, το Lost in Play αξίζει την προσοχή σας.

Υπέροχα γραφικά και καταπληκτικό animationΕξαιρετικές ερμηνείες, με τα πιο αστεία αλαμπουρνέζικα που έχουν υπάρξει σε παιχνίδιΈχει παιδικότητα χωρίς να καταντάει σαχλόΚαταπληκτική φαντασίαΚάποιοι δύσκολοι γρίφοι ή σημεία όπου δεν ξέρεις τί πρέπει να κάνειςΟι ενήλικες παίκτες ίσως βαρεθούνΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PC, SwitchΑΝΑΠΤΥΞΗ:Happy Juice GamesΕΚΔΟΣΗ:Joystick Ventures

Game20.gr, το Άσυλο των gamers