Lost Sphear Review

Μετά την επιτυχία του Bravely Default, η Square Enix αποφάσισε ότι τα turn-based JRPG “παλιάς κοπής” έχουν ακόμα πέραση και έτσι έστησε την Tokyo RPG Factory. Το πρώτο παιχνίδι της ομάδας είναι το I Am Setsuna, το οποίο παρά τα προβλήματά

του, έλαβε θετικές κριτικές και αγαπήθηκε από τους παίκτες. Πλέον έχουμε το νέο πόνημα της Tokyo RPG Factory, το Lost Sphear, που φιλοδοξεί να διατηρήσει τα θετικά στοιχεία του I Am Setsuna και να αποφύγει τις αδυναμίες του προκατόχου του.

Ας ξεκινήσουμε όμως με την ιστορία, η οποία έχει να κάνει με τον νεαρό Kanata και την παρέα του που ζουν σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Ο Kanata έχει συχνούς εφιάλτες με έναν κύριο που αναφέρεται ως “αυτός που τον αποκαλούν βασιλιά”. Σύντομα, μια πυκνή λευκή ομίχλη αρχίζει να καλύπτει μέρη του κόσμου και να τα κάνει να “χάνονται”. Ο Kanata ανακαλύπτει ότι η απάντηση σε αυτό το φαινόμενο είναι η δυνατότητά του να δημιουργεί κρύσταλλους με μνήμες ώστε να επαναφέρει τα μέρη του κόσμου που έχουν κυριευτεί από την ομίχλη. Η κεντρική κυβέρνηση ανακαλύπτει τις δυνατότητες του Kanata και ζητάει την βοήθειά του ώστε να περιοριστεί το φαινόμενο της ομίχλης στον κόσμο. Κάτι που ο Kanata και οι φίλοι του δέχονται. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού όμως, αρχίζει να μαθαίνει περισσότερα για το φαινόμενο αλλά και τις πραγματικές διαθέσεις της κυβέρνησης.

Η ιστορία, όπως είναι φυσικό σε τέτοιου είδους παιχνίδι, ξεκινάει ως απλή, με τους χαρακτήρες να είναι τουλάχιστον γραφικοί με τις σχεδόν παιδιάστικες καθημερινότητές τους και καταλήγει σε μια τεράστια πλοκή με χαρακτήρες που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα βλέπαμε να κάνουν παρεούλα. Πόσο μάλλον να σώζουν τον κόσμο. Το πρόβλημα με την ιστορία του Lost Sphear βρίσκεται στην... γιαπωνεζίλα του. Αν βγάζετε σπυριά με ιστορίες τέτοιου τύπου, που είναι γεμάτες στερεοτυπικούς χαρακτήρες που κάνουν απίθανα παράλογες σκέψεις και άλλα τέτοια πράγματα, μάλλον θα αλλάξετε πεζοδρόμιο για να μην διασταυρωθείτε με το Lost Sphear. Πράγμα που είναι λογικό στην εποχή μας όπου τα πράγματα είναι πιο παγκόσμια. Όμως έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο που αποτελεί φόρο τιμής στην παλιά εποχή του είδους, οπότε μπορούμε να πούμε ότι τουλάχιστον ξέρει πού στοχεύει.

Μια καλά τοποθετιμένη επίθεση σας βγάζει άμεσα από την δύσκολη θέση.

Η προσπάθεια του Lost Sphear να αναπαράγει την αίσθηση των παλιών JRPG είναι έκδηλη και στο gameplay. Το παιχνίδι θυμίζει πολύ JRPG εποχής SNES και PS1. Υπάρχει το κλασικό field, όπου χειρίζεστε τους ήρωες και αντιδράτε με αντικείμενα και ΑΙ χαρακτήρες και κάνετε μια υποτυπώδη εξερεύνηση, ο παγκόσμιος χάρτης όπου κινείστε ανάμεσα στις περιοχές μέχρι να βρείτε αυτήν που προχωράει παρακάτω το σενάριο και, φυσικά, οι μάχες. Οι μάχες χρησιμοποιούν το κλασικό ATB (active time battle) που έχουμε συνηθίσει στα παλιά RPG. Με την διαφορά ότι αφού επιλέξετε τί κάνει ο χαρακτήρας σας, μπορείτε να τον μετακινήσετε με τέτοιο τρόπο ώστε να αυξήσετε το στρατηγικό σας πλεονέκτημα. Μερικοί χαρακτήρες διαθέτουν επιθέσεις και μαγικά που μπορούν να χτυπήσουν παραπάνω από έναν εχθρούς. Για παράδειγμα, ένας χαρακτήρας που διαθέτει βαλλίστρα, μπορεί να χτυπήσει δύο ή και τρείς εχθρούς που στέκονται σε ευθεία γραμμή, ενώ κάποιο μαγικό μπορεί να επηρεάσει μια συγκεκριμένη κυκλική περιοχή. Οι εχθροί φυσικά μπορούν να κάνουν το ίδιο.

Για να μην είναι το Final Fantasy 7 παραπονεμένο, το Lost Sphear έχει το αμέσως ανάλογο αντικείμενο που λέγεται spiritnite. Τα εν λόγω πετράδια προσθέτουν δυνατότητες όταν συνδυάζονται με τα ανάλογα όπλα. Μπορείτε να βρείτε spiritnites που προσθέτουν μαγείες και χαρακτηριστικά σε συγκεκριμένους χαρακτήρες, ενώ κάποια είναι εντελώς άχρηστα σε άλλους χαρακτήρες. Υπάρχουν τα παθητικά spiritnites που έχουν ιδιότητες όπως η προστασία χαρακτήρων ή κάποιο boost στα στατιστικά, αλλά και τα momentum spiritnites που ενεργοποιούνται όταν κάποιος χαρακτήρας μπαίνει σε αυτό το mode και παίρνει αρκετά buffs για τα στατιστικά του. Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν και τα artefacts. Μπορείτε να βρείτε μικρά χαμένα σημεία στον χάρτη και να τα κάνετε restore με διάφορα κτίρια της επιλογής σας και να αλλάξετε τους κανόνες της συγκεκριμένης περιοχής. Για παράδειγμα, το harcest μπορεί να αποκαλύψει κοντινά αντικείμενα κάνοντάς τα να λάμπουν, το mystic eye προσθέτει mini-maps και άλλα πολλά. Τέλος, οι χαρακτήρες έχουν πρόσβαση στα vulcosuits. Πρόκειται για ρομποτικούς εξωσκελετούς που ανεβάζουν τα στατιστικά και μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο μέσα στην μάχη, όσο και εκτός για να καταστρέψουν εμπόδια ή να αποφύγετε μάχες που ίσως να μην θέλετε να κάνετε.

Για να έχετε και λίγο Final Fantasy 6 στην ζωή σας!

Το πρόβλημα με το Lost Sphear είναι ότι προσπαθεί να είναι όλα τα παλιά JRPG μαζί χωρίς να δίνει προσοχή σε μερικά πράγματα. Για παράδειγμα, οι χαρακτήρες δεν έχουν καλή ισορροπία μεταξύ τους, παρά το γεγονός ότι κανένας δεν επικαλύπτει τον άλλον με τις δυνατότητες και τις ιδιότητές του. Ως αποτέλεσμα, κάποιοι είναι μόνιμα στον πάγκο και άλλοι μόνιμα στην μάχη. Οι μάχες είναι αρκετά εύκολες ακόμα και στο normal, οπότε μπορείτε απλά να χρησιμοποιήσετε τις δυνατότερες επιθέσεις σας χωρίς να το πολυσκεφτείτε και μέχρι να κάνουν cool-down έχετε νικήσει τους περισσότερους εχθρούς. Τα bosses είναι μια άλλη ιστορία. Στο normal ξεκινάνε με κάποια μεγάλη επίθεση που μπορεί να σκοτώσει τα πιο αδύναμα μέλη της ομάδας σας στον δεύτερο κιόλας γύρο! Ενώ είναι πολλές οι φορές που μπορούν να πλήξουν τα στατιστικά σας με debuffs, έτσι ώστε να σας σκοτώσουν σε ελάχιστους γύρους. Πρόκειται για φτηνές στρατηγικές, προφανώς με στόχο να εξισορροπήσουν όλες τις εύκολες μάχες, αλλά αν έχετε ευερέθιστα νεύρα μπορείτε απλά να το γυρίσετε στο easy εύκολα και απλά.

Το άλλο θέμα του παιχνιδιού είναι η γενική έλλειψη ενδιαφέροντων side-quests και η ενσωμάτωση αποστολών που σας κάνουν να τρέχετε τριγύρω χωρίς λόγο για να μαζεύετε διάφορα μαραφέτια. Αυτά δηλαδή που έπρεπε να είναι side-quests απαρτίζουν μεγάλο μέρος της κύριας γραμμής από αποστολές. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να επιμηκύνεις το ενδιαφέρον του παίκτη και ακόμα και εκείνα τα παλιά JRPG που προσπαθεί να αντιγράψει το Lost Sphear τους είχαν χρησιμοποιήσει και μάλιστα με περισσότερη φινέτσα.

Ας περάσουμε στο τεχνικό κομμάτι. Το Lost Sphear θυμίζει αρκετά παιχνίδι που έγινε remake από κάποια φορητή κονσόλα. Όπως το Final Fantasy 3 που ήρθε από το DS στις HD κονσόλες. Προφανώς όμως τα περιβάλλοντα είναι αρκετά πιο λεπτομερή απ' ότι θα ήταν σε μια τέτοια μεταφορά, όμως οι χαρακτήρες παραμένουν μικροί και έχουν λίγη λεπτομέρεια. Ίσως να είναι ακριβώς επειδή θέλει να έχει το feel των παλιών παιχνιδιών, με τα cutscenes να είναι περισσότερο σαν ένα περίεργο κουκλοθέατρο, παρά μια σύγχρονη καλοσκηνοθετημένη παραγωγή με motion capture. Σε γενικές γραμμές δεν υπάρχει η ασπρίλα του I Am Setsuna, αφού το παιχνίδι δεν έχει τόσο αφηρημένη θεματολογία. Παρόλα αυτά, υπάρχει μια έμφαση σε πιο παστέλ χρώματα. Σε γενικές γραμμές τα περιβάλλοντα είναι όμορφα, αλλά συναντάτε ανακυκλωμένα στοιχεία όπως τα ίδια παγκάκια, λάμπες, υφές δρόμων και πέτρινων τοίχων και άλλα πολλά. Τα εφέ στις μάχες είναι αρκετά περιορισμένα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού το να χρησιμοποιούνται λάμψεις για να κάνουν μια απλή μάχη να μοιάζει με laser show είναι μια συνήθεια αρκετά ενοχλητική. Όμως μπορώ να πω με σιγουριά ότι τα εφέ στις μάχες είναι αρκετά καλά για να έχετε οπτικά μια ιδέα του πόσο δυνατές είναι οι εκάστοτε επιθέσεις.

Σε κάποιες περιπτώσεις το παιχνίδι είναι πανέμορφο.

Η μουσική επένδυση είναι αρκετά πιο ambient απ΄ ότι ίσως θα περιμέναμε. Απαρτίζεται κυρίως από χαλαρό πιάνο που πιάνει μερικά κρεσέντο στις πιο συναισθηματικές στιγμές, αλλά τίποτα που να είναι αρκετά δυνατό ώστε να καλύπτει ότι συμβαίνει επί της οθόνης. Σίγουρα το soundtrack δεν έχει την επικότητα των κλασικών JRPG, αφού το παιχνίδι προσπαθεί τόσο τεχνικά όσο και ακουστικά να κρατήσει χαμηλό προφίλ. Οπότε δεν υπάρχουν αξιομνημόνευτες μελωδίες, αλλά τουλάχιστον αποκομίζετε μια γενική αίσθηση της κατάστασης από την μουσική του παιχνιδιού.

Το Lost Sphear είναι άλλη μία ενδιαφέρουσα προσπάθεια της Tokyo RPG Factory. Προσφέρει όλη την αίσθηση των παλιών καλών JRPG, αν και περισσότερο σας κάνει να θέλετε να ξαναπαίξετε το Chrono Trigger ή το Final Fantasy 9, παρά αποτελεί από μόνο του μια ολοκληρωμένη εμπειρία ως σύγχρονο τίτλο με παλιές επιρροές. Αν σας άρεσε το I Am Setsuna και έχετε Switch, που είναι η πιο αρμόζουσα πλατφόρμα για τέτοιου είδους παιχνίδια, το Lost Sphear είναι ότι πρέπει για εσάς. Αν όχι, καλύτερα να ξεσκονίσετε τις παλιές κασέτες και CD σας.

Το σύστημα μάχης είναι μια ωραία μίξη παλιών μηχανισμών gameplayΚαλή, αν και στερεοτυπική, ιστορίαΌμορφο σε γενικές γραμμέςΠροβλήματα στην ισορροπία χαρακτήρωνΒαρετό questline με λίγα side-questsΑναλώνεται στο να θυμίζει τα παλιά JRPG και χάνει την ταυτότητά τουΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Switch, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Tokyo RPG FactoryΕΚΔΟΣΗ:Square EnixΔΙΑΘΕΣΗ:CD MediaΕΙΔΟΣ:JRPGΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:https://www.lostsphear.com/home/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:23/1/2018

Game20.gr, το Άσυλο των gamers