Jusant review

«Jusant» είναι γαλλικός ναυτικός όρος για την άμπωτη. Ενδιαφέρουσα επιλογή ονομασίας για παιχνίδι που εξελίσσεται σε έναν πανύψηλο βράχο, αρκετά μακριά από το νερό. Όχι όμως και τυχαία. Το πρωτότυπο action-puzzler της Don’t Nod (Life is Strange) είναι ένα ταξίδι στην κορυφή ενός ψηλού πύργου, στα απομεινάρια ενός παλιού πολιτισμού. Μέσα από δοκιμασίες στα υψηλότερα σημεία κάθε πίστας, εξερευνάτε μοναδικά μονοπάτια και ανακαλύπτετε τα μυστικά ενός πολιτισμού που δεν υπάρχει πια.

Ξεκινάτε δίχως να γνωρίζετε τίποτα για το ποιος είστε, πού βρίσκεστε και πού πάτε. Δεδομένης της σύντομης διάρκειας

του παιχνιδιού, η μόνη spoiler-free πληροφορία που μπορούμε να δώσουμε είναι πως κάποιο σημαντικό γεγονός οδήγησε στην εξαφάνιση ενός πολιτισμού, που με κάποιον τρόπο σχετίζεται με το νερό. Πολλές φορές, το ίδιο το περιβάλλον εξιστορεί το τι συνέβη, χωρίς περιγραφές, πλαίσια κειμένου ή συζητήσεις, ούτε καν σκέψεις.

Στο παιχνίδι κάνετε αναρρίχηση σκαρφαλώνοντας πλαγιές, βράχους και άλλα ψηλά σημεία, με τις σκανδάλες του χειριστηρίου να αντιστοιχούν στα χέρια του πρωταγωνιστή, δηλαδή, για να πιαστείτε από την αριστερή πέτρα πατάτε την αριστερή σκανδάλη. Όσο πιο μακριά μετακινείστε μέχρι να σκαρφαλώσετε κάπου, τόσο μειώνεται η αντοχή σας, που αναπληρώνεται αν ξεκουραστείτε για λίγο. Έχετε τρεις χειρολαβές για να στερεώσετε όπου θέλετε και να κάνετε τη μετάβαση από σημείο σε σημείο ευκολότερη, με το σχοινί να αλλάζει χρώματα ανάλογα με το πόσο απομένει. Άλλα σημεία, πάλι, περνούν μόνο αν πάρετε φόρα, τρέχοντας επάνω στις απότομες πλαγιές, για να περάσετε απέναντι. Σε γενικές γραμμές, αν και απλός, ο χειρισμός δεν είναι τόσο εύκολος για casual παίκτες. Αν ψάχνετε μια χαλαρή εμπειρία ίσως να μην την βρείτε εδώ, αφού πολλές φορές πρέπει να είστε γρήγορος στις αντιδράσεις σας ή να κρατάτε πατημένα κουμπιά για λίγη ώρα. Σε κανένα σημείο δεν κινδυνεύετε να σκοτωθείτε, ούτε από πτώση ούτε από κάποιον εχθρό, όσο κι αν προσπαθήσετε να πέσετε επίτηδες, αλλά η αγωνία της επιβίωσης και της πιθανής πτώσης είναι εκεί κάθε στιγμή που αιωρείστε. Ειδικά αν κοιτάξετε προς τα κάτω.

Το παιχνίδι μπορεί να χαρακτηριστεί ως μοναχικό, αφού δεν συναντάτε κάποιον ΑΙ χαρακτήρα για να μιλήσετε και ανακαλύπτετε ιστορίες μόνο μέσα από τοιχογραφίες και γράμματα, τα οποία δεν κάνει ανάγνωση κάποιος ηθοποιός. Αν και τα κείμενα αυτά βοηθούν στη δημιουργία του κόσμου του παιχνιδιού, και δίνοντάς σας κίνητρο να συνεχίσετε που αφορά το τέλος και τη σωτηρία του κόσμου, από ένα σημείο και μετά η βουβή ανάγνωσή τους κουράζει. Παρόλο που το παιχνίδι είναι μοναχικό, στην περιπέτεια δεν είστε εντελώς μόνος. Ένα συμπαθέστατο τερατάκι φτιαγμένο από νερό, στέκεται στον ώμο σας και είναι πρόθυμο να σας δείξει το επόμενο σημείο ενδιαφέροντος ή ακόμη να βοηθήσει με κάποιους γρίφους, αν και τα hints του δεν είναι πάντα ξεκάθαρα ή χρήσιμα. Άλλες φορές, έχετε να επιλέξετε μεταξύ δύο ή τριών διαφορετικών μονοπατιών. Κάθε τόσο, το πού πρέπει να πάτε μετά είναι σχετικά αόριστο, κάνοντας την περιπέτεια να κρατήσει περισσότερο. Από την άλλη, όταν καταφέρνετε να περάσετε εκείνα τα δύσκολα σημεία, νιώθετε πως πραγματικά τα καταφέρατε. Παρεμπιπτόντως, το auto-save ενεργοποιείται σε λογικά σημεία, αν και τυχαίνει να επαναλάβετε κάποια αν κλείσετε το παιχνίδι ενώ βρίσκετε πολύ κοντά στο επόμενο checkpoint.

Ο ιδιαίτερος σχεδιασμός των γραφικών, τα «ενεργά» σημάδια στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή (που έχει χαρακτηριστικά και από τα δύο φύλα), όπως και κάθε τί στο περιβάλλον που δείχνει να το έχει αγγίξει κάποιου είδους μαγεία, δίνουν μια σχεδόν ονειρική αίσθηση στο παιχνίδι. Φυτά που αλλάζουν σύσταση με μια φωνή, πέτρες που λαμπυρίζουν στο σκοτάδι, γαλήνιοι ανεμόμυλοι, χιονισμένες κορυφές συνθέτουν πανέμορφα τοπία που απολαμβάνετε να τα εξερευνάτε. Τα περιβάλλοντα μιλούν από μόνα τους για τον πολιτισμό που έμεινε πίσω στον χρόνο. Η ιστορία εξελίσσεται μέσα από όμορφα cutscenes που συνοδεύουν την περιπέτεια, παρουσιάζοντας την δράση από κοντινά πλάνα. Κατά τα άλλα, κάποιες οπτικές αδυναμίες είναι τυχόν «κοψίματα» στο animation κατά την κάθοδο με σχοινί και το μικρό συνολικά επίπεδο λεπτομέρειας στα περιβάλλοντα και τον ήρωα, αν και γενικώς δεν στερούνται ομορφιάς. Ο ηχητικός τομέας αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα. Όταν στέκεστε στην κορυφή των βουνών, ακούτε τον αέρα να φυσά, με απαλή μουσική πιάνου να κάνει την εμφάνιση της ανά διαστήματα. Όπου έχει παρουσία, το soundtrack είναι εξαιρετικά ατμοσφαιρικό και «δένει» με τα ήρεμα περιβάλλοντα. Ωστόσο, δεν ακούγεται τίποτα σε διάφορα σκέλη του παιχνιδιού, πέρα από τα βήματα και τα μουγκρητά του ανώνυμου πρωταγωνιστή καθώς παλεύει να διασχίσει ψηλά περάσματα. Επίσης δεν υπάρχουν ομιλίες.

Με διάρκεια περίπου πέντε ώρες (κι αυτό μόνο αν κολλήσετε κάπου), το Jusant προσφέρει μια ήρεμη εμπειρία αναρρίχησης, συμπεριλαμβανομένων και γρίφων. Πρόκειται για ένα ξεχωριστό παιχνίδι με gameplay που δεν συναντάμε συχνά, ένα συγκινητικό φινάλε και περιβαλλοντικές ευαισθησίες. Ασχοληθείτε μαζί του ακόμη και αν -ή, μάλλον, κυρίως στην περίπτωση που- φοβάστε τα ύψη.

Πρωτότυπη και ευχάριστη εμπειρία αναρρίχησηςΠοικιλία περιβαλλόντωνΩραίο soundtrack......αλλά φτωχός ήχος κατά τ' άλλαΛίγη αλληλεπίδραση με το περιβάλλονΣύντομοΠλασματική δυσκολίαΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS5, Xbox Series X/S, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Don't NodΕΚΔΟΣΗ:Don't Nod

Game20.gr, το Άσυλο των gamers