Halo Wars 2 Review

Η ανακοίνωση του Halo Wars 2 ήταν έκπληξη για πολύ κόσμο. Το πρώτο Halo Wars δεν γνώρισε ποτέ μεγάλες δόξες, παρόλο που κατάφερε να προσαρμόσει σχετικά καλά τον χειρισμό ενός RTS στο Xbox 360. Οκτώ χρόνια μετά, το Halo Wars 2, από την Creative Assembly αυτή

τη φορά, προσπαθεί να πετύχει κάτι ανάλογο στο Xbox One.

Η ιστορία του Halo Wars 2 εξελίσσεται μερικές δεκαετίες μετά τα γεγονότα του πρώτο παινχιδιού, και στο γενικότερο σύμπαν των Halo, λίγα χρόνια μετά το τέλος του Halo 5: Guardians. Το τελευταίο πάντως δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Το παιχνίδι αγνοεί πλήρως την ύπαρξη των Prometheans, δεν αναφέρεται πουθενά κανενός είδος Didact και, γενικά, επιμένει στην παραδοσιακή μάχη των ανθρώπων εναντίον των Covenant. Για την ακρίβεια, εναντίον των Banished, μία ομάδα από Covenant με αρχηγό τον Atriox, που αψήφησε την κυριαρχία των προφητών και αποσχίστηκε, κυρήσσοντας παράλληλα πόλεμο στους θρησκευτικούς αυτούς ηγέτες. Οι Banished δεν είναι μια αίρεση, ή κάτι αντίστοιχο, απλά μερικοί πολύ θυμωμένοι και ανεξάρτητοι Covenant. Βεβαίως, το παρασκήνιο αυτό είναι γεμάτο τρύπες. Με το παιχνίδι να επιμένει ότι ο Atriox και η παρέα του αποτελούσαν μεγαλύτερη απειλή για τους προφήτες απ’ ότι οι άνθρωποι, γιατί δεν αναφέρθηκαν πουθενά στα προηγούμενα, μπόλικα παιχνίδια Halo; Ο Atriox δεν γνωρίζει πως οι άνθρωποι νίκησαν πανηγυρικά τον πόλεμο ή επιμένει να ανοίγει πολεμικά μέτωπα με ό,τι κινείται;

Ερωτήματα που το Halo Wars 2 βολικά αγνοεί, περιορίζοντας την πλοκή του σε κίνητρα χωρίς νόημα, χαρακτήρες χωρίς βάθος και ένα τέλος χωρίς καμία σοβαρή κλιμάκωση, τόσο που θυμίζει πολύ έντονα εκείνο του Halo 2. Χονδρικά, το πλήρωμα του σκάφους Spirit of Fire ξυπνάει από τον κρυογονικό ύπνο έχοντας φτάσει στην Arc (εκεί όπου κατασκευάζονται τα ίδια τα Halo) και ανακαλύπτουν την ύπαρξη των Banished και του Atriox, οι οποίοι μάλλον απλά λυσσάνε για μάχες. Ειλικρινά δεν κατάλαβα για ποιο λόγο συμβαίνουν όσα συμβαίνουν στο παιχνίδι, αφού δεν αποδεικνύεται ποτέ πως ο Atriox έχει κάποιο σατανικό σχέδιο εναντίον της ανθρωπότητας ή πως το Spirit of Fire δεν είχε τρόπο διαφυγής. Απλά ξεκινάει μια μάχη από το πουθενά. Κατά τ’ άλλα, το καλό της υπόθεσης είναι σίγουρα οι κινηματογραφικές σκηνές που εξιστορούν τα τινά, δημιουργημένες από την γνωστή Blur Studio. Οι διάλογοι πάντως είναι γεμάτοι κλισέ, κάτι που φαίνεται και στα briefings πριν από κάθε αποστολή, που έχουν τη μορφή διαλόγων μεταξύ του πληρώματος και ενημερώνουν για τους στόχους της κάθε αποστολής.

Σε κάποιες μάχες επικρατεί ένας μικρός χαμός.

Όσον αφορά το gameplay, το παιχνίδι τα πάει αρκετά καλύτερα. Το σύστημα του χειρισμού είναι σαφώς βελτιωμένο από την προηγούμενη φορά και όταν λέω βελτιωμένο, εννοώ για την ακρίβεια πιο σύνθετο. Πλέον μπορείτε πέρα από όλες τις squads στρατιωτών και τα οχήματα που ελέγχετε, να επιλέγετε και συγκεκριμένες ομάδες του ίδιου τύπου. Για παράδειγμα, με έναν συνδυασμό κουμπιών έχετε τη δυνατότητα να στείλετε όλα τα warthogs εκεί και όλα τα hornets κάπου αλλού. Το καινούριο αυτό σύστημα επιτρέπει μεγαλύτερη ποικιλία στόχων στο πεδίο της μάχης αλλά και ευρύτερη ποικιλία τακτικών. Το παιχνίδι εκμεταλλεύεται κατάλληλα το νέο σύστημα χειρισμού και ανοίγει πολλά μέτωπα στην ίδια πίστα που απαιτούν διαφορετική προσέγγιση. Κάθε μονάδα είναι ευάλωτη έναντι κάποιας άλλης και παρουσιάζει σημαντικό πλεονέκτημα έναντι κάποιας τρίτης. Επικρατεί δηλαδή μια λογική “πέτρα-ψαλίδι-χαρτί” κατά κύριο λόγο που, σε συνδυασμό με τον ακριβέστερο χειρισμό, δίνει μεγαλύτερο βάθος στο gameplay.

Ακόμα και έτσι όμως, το Halo Wars 2 δίνει μία αίσθηση κενότητας. Η διαδικασία επιλογής ομάδων και οχημάτων παίρνει αρκετό χρόνο με το χειριστήριο και είναι πολύ πιθανό να γίνει κάποιο μπέρδεμα. Από την άλλη, παρόλο που είναι ισορροπημένο, το σύστημα των μονάδων με τις αδυναμίες και τις υπεροχές μοιάζει σχεδόν αρχαϊκό για τα δεδομένα των μοντέρνων RTS. Eπίσης, δεν είναι καθόλου απαραίτητο, καθώς το παιχνίδι πέφτει συχνά στην παγίδα που έπεφτε και ο προκάτοχός του, δηλαδή αυτή των μεγάλων αριθμών. Πολλά σενάρια στο Halo Wars 2 ολοκληρώνονται αν απλά ελέγχετε πολλές μονάδες που, λόγω αριθμού και μόνο, ισοπεδώνουν τον όποιο αντίπαλο. Κατά καιρούς, το παιχνίδι φαίνεται να το αντιλαμβάνεται αυτό και να σας ρίχνει σε αποστολές όπου ο διαθέσιμος αριθμός μονάδων είναι, για κάποιον λόγο, περιορισμένος, αλλά οι αποστολές αυτές είναι λίγες σε ένα ήδη σχετικά μικρό (επτά-οκτώ ώρες) campaign.

Κατά τ’άλλα, υπάρχει και ένα στοιχειώδες base building, σαφώς με περιορισμένα στοιχεία. Δίνεται η δυνατότητα να στηθούν βάσεις και μερικά ακόμα κτίρια σε προσχεδιασμένα σημεία με το πάτημα ενός πλήκτρου. Οι πρώτες ύλες περιορίζονται σε δύο, resource και power, και μάλιστα μπορούν να παραχθούν από την ίδια τη βάση με τις κατάλληλες επεκτάσεις. Η όλη διαδικασία συμβαίνει πανεύκολα και πολύ γρήγορα με το χειριστήριο. Κάπως έτσι συμπληρώνεται το καρέ του χειρισμού ο οποίος παίρνει άριστα. Μπορεί να είναι επιρρεπής σε λάθη και ανακρίβειες, ειλικρινά όμως νομίζω ότι η Creative Assembly δεν θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερη δουλειά. Αντίστοιχη ποιότητα προσφέρουν και οι χάρτες του campaign, με τα πολλαπλά μονοπάτια και τον τρόπο που έχουν μοιραστεί τα μυστικά σε αυτούς. Το μεγάλο προσωπικό μου παράπονο από το πρώτο Halo Wars παραμένει: στο campaign ελέγχετε αποκλειστικά και μόνο τους ανθρώπους, ποτέ τους Covenant.

Στο multiplayer, που μπορείτε να ελέγχετε είτε ανθρώπους, είτε Covenant, συμβαίνουν αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα. Υπάρχουν αρκετά modes αλλά όχι τόσα ώστε να αποπροσανατολίσουν την ήδη μικρή κοινότητα. Πέρα από τα κλασικά deathmatch και domination (όπου ελέγχετε περιοχές), στο stronghold καλείστε να ελέγξετε τις βάσεις των αντιπάλων έχοντας άπειρες πρώτες ύλες. H εντελώς φρέσκια ιδέα είναι το blitz mode, ένα κράμα από παιχνίδι καρτών, RTS και MOBA, όπου δεν χτίζετε βάσεις, αλλά καλείτε νέες μονάδες παίζοντας κάρτες που έχετε αποκτήσει μέσω του campain (ή πληρώνοντας). Το κάλεσμα καρτών κοστίζει σε ενέργεια που αποκτάτε σταθερά κατά τη διάρκεια μιας μάχης blitz και, αναμενόμενα, οι καλύτερες κάρτες κοστίζουν. Το καλό του blitz είναι πως είναι γρήγορο και αποτελεί βασικά μια μετάλλαξη της συνταγής των RTS που ιδανικά θα είχε θέση σε μια κονσόλα. Το κακό της υπόθεσης είναι πως τείνει να γίνει ελαφρώς pay-to-win με τις κάρτες επί πληρωμή, κατάσταση πλήρως καταδικαστέα σε έναν τίτλο τέτοιου βεληνεκούς. Επίσης, να σημειωθεί πως τη στιγμή που γράφεται το παρόν κείμενο ακόμα δεν έχουν προστεθεί ranked matches.

Ωραία εφέ.

Τεχνικά, το Halo Wars 2 αποτελεί μια παράξενη ιστορία. Ενώ είναι όμορφο, με πολύ λεπτομερή μοντέλα και πολύ καλά animations, υπάρχουν θέματα. Οι χρόνοι φόρτωσης είναι απαράδεκτα μεγάλοι (κάτι που κρύβεται καλά λόγω του briefing), ενώ το παιχνίδι είναι γεμάτο bugs, τουλάχιστον στο Xbox One. Πέρα από τα παγώματα, μου έτυχε ένα bug που έκανε τα saves να φαίνονται διεγραμμένα και έπρεπε να επανεκκινήσω πλήρως την κονσόλα για να γλυτώσω το εγκεφαλικό επεισόδιο. Η 343 υπόσχεται πως τα περισσότερα ζητήματα θα λυθούν με μελλοντικά patch, αλλα αυτό μένει να το δούμε. Ο ήχος από την άλλη είναι μια πιο τυπική υπόθεση, με την μουσική και τις φωνές των μονάδων να ικανοποιούν.

Το Halo Wars 2 αποδεικνύει πως οι κονσόλες μπορούν να υποστηρίξουν ένα RTS με τις απαραίτητες θυσίες και γι αυτό το κατόρθωμα παίρνει κάποιους πόντους. Η δίχως νόημα ιστορία, το επιφανειακό gameplay και οι ύποπτες μικροσυναλλαγές στο multiplayer όμως το περιορίζουν σε μια μετριότητα. Ασχοληθείτε μόνο αν είστε φανατικοί του κόσμου του Halo.

Καλοδουλεμένος χειρισμόςΠοικιλία στους χάρτες του campaignΦρέσκες ιδέες στο multiplayer......που χαντακώνονται από pay-to-win τακτικέςΑλλοπρόσαλλη ιστορίαΕπιφανειακό gameplayΤεχνικά θέματαΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:Xbox One (review), Windows 10ΑΝΑΠΤΥΞΗ:Creative AssemblyΕΚΔΟΣΗ:MicrosoftΔΙΑΘΕΣΗ:Microsoft HellasΕΙΔΟΣ:ΣτρατηγικήΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player, multiplayerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:https://www.halowaypoint.com/en-us/games/halo-wars-2HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:21/2/2017PEGI:16

Game20.gr, το Άσυλο των gamers