Fire Emblem Echoes Review

Fire Emblem. Ποιος θα το περίμενε, όταν παίζαμε με τον Marth και τον Roy στο Super Smash Bros. Melee πριν πολλά χρόνια, και αναρωτιόμασταν ποιοι στην ευχή είναι αυτοί, ότι αυτή η άγνωστη τότε σειρά θα γινόταν μια από τις σημαντικότερες της Nintendo. Μετά τις επιτυχίες των Fire Emblem Awakening και Fire

Emblem Fates στο 3DS και του Heroes στα κινητά (ναι ακόμα χρειάζεται λίγο για να το γράφω και να μη μου φαίνεται περίεργο), το Fire Emblem Echoes: Shadow of Valentia, remake του Fire Emblem 2, έρχεται και επαναφέρει στο 2017 το ρόλο που παραδοσιακά είχε στη σειρά το αρχικό παιχνίδι: αυτόν του “παρείσακτου”.

Δεν το λέω για αρνητικό. Ξέρετε το Zelda 2 που ήταν πολύ διαφορετικό από το πρώτο, σε βαθμό που ξεχάστηκε από την ιστορία λίγο-πολύ και πολλοί φαν δεν το παίξανε ποτέ; Κάπως έτσι και το Fire Emblem 2, ή αλλιώς Gaiden (sidestory/“παράπλευρη ιστορία”) ήταν αρκετά διαφορετικό από τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς. Όχι πως εμείς εδωπέρα μπορούμε να μιλήσουμε με σιγουριά για τη γενεαλογία του Fire Emblem, αλλά μπορεί να δικαιολογηθεί η απόφαση της Nintendo να ξαναεπισκεφτεί αυτό το “μαύρο πρόβατο” και να μας το θυμίσει για να μαθαίνουν οι παίκτες στην Δύση και να θυμούνται οι Ιάπωνες (και τα ψυχάκια οι πορωμένοι φαν του Fire Emblem, αλλά ας μην πάμε εκεί καλύτερα).

Οι βασικές διαφορές με τους πιο πρόσφατους τίτλους που έχουν σημασία για εμάς σήμερα έχουν περισσότερο να κάνουν με το πώς λειτουργεί το παιχνίδι και μπορούν να συνοψιστούν ως εξής: δεν υπάρχει το πέτρα-ψαλίδι-χαρτί με τα όπλα, παρα η τακτική στη μάχη βασίζεται πολύ περισσότερο στο περιβάλλον που μπορεί να παρέχει κάλυψη και αύξηση στο ποσοστό αποφυγής/αστοχίας με παράγοντες που φτάνουν πχ το 40% αν ο χαρακτήρας βρίσκεται σε δάσος (με εξαίρεση ενάντια μαγικών επιθέσεων). Κάθε χαρακτήρας μπορεί να κρατάει μόνο ενα αντικείμενο, το οποίο μπορεί να είναι είτε αναλώσιμο είτε κάποιο σπαθί ή ασπίδα. Τα αντικείμενα αυτά, όπως και οι μαγείες, δεν είναι πλέον και αυτά αναλώσιμα – η χρήση μαγείας μόνο κόβει υγεία. Επίσης υπάρχει ελεύθερη εξερεύνηση σε μπουντρούμια όπως και “point ‘n’ click” μέρη σε διάφορα χωριά και περιοχές κύριως για την εύρεση αντικειμένων και διαλόγων. Αυτά είναι μάλλον εύκολα, πρόχειρα και επαναλαμβανόμενα, όμως αλλάζουν λίγο τον ρυθμό του παιχνιδιού, κάτι που είναι καλοδεχούμενο.

Οι σκηνές με την μηχανή γραφικών του παιχνιδιού είναι εντυπωσιακές.

Η σημαντικότερη καινοτομία του remake και κάτι που δεν υπήρχε στο αρχικό και σε κανέναν προηγούμενο τίτλο της σειράς, είναι το mila’s turnwheel, ένα αντικείμενο-χρονομηχανή το οποίο πρακτικά σας επιτρέπει να αναιρείτε οποιαδήποτε κίνηση σας, φτάνοντας μέχρι και την αρχή της συμπλοκής. Αυτό είναι πολύ χρήσιμο σε ένα παιχνίδι σαν το Fire Emblem το οποίο, ως γνωστόν, σπέρνει τον θάνατο (όποιος χαρακτήρας σας πεθάνει στο πεδίο της μάχης παραμένει νεκρός). Βέβαια αυτό δεν είναι απόλυτο, καθώς υπάρχει τρόπος επαναφοράς των αγαπημένων πεσόντων, όμως σίγουρα ξελασπώνει πολλούς από εμάς που όταν χάναμε κάποιον χαρακτήρα από μια αδέξια κίνηση ή κάποιο αναπόφευκτο χτύπημα το οποίο κατέληγε critical, κλείναμε την κονσόλα ή κάναμε reload. Είναι μια πραγματιστική κίνηση που ίσως εξοργίσει κάποιους που πιστεύουν ότι έτσι χάνεται η ιδιαιτερότητα ή η πρόκληση της σειράς, όμως πιστεύω ότι έχουμε και καλύτερα πράγματα να κάνουμε από το να παίζουμε την ίδια αποστολή έξι φορές και στο μισάωρο να πρέπει να κάνουμε reset, και δεν πιστεύω ότι είμαι ο μόνος.

Η ιστορία του Shadows of Valentia περιστρέφεται γύρω από τη Celica και τον Alm, παιδικούς φίλους που χωρίζονται και ενήλικες πλέον ξαναβρίσκονται και καλούνται να ακολουθήσουν το (λαμπερό) πεπρωμένο τους κόντρα στο κακό βασίλειο του βορρά μαζί. Δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, τουλάχιστον για μενα, που δεν βρίσκω την ιστορία της σειράς ενδιαφέρουσα γενικότερα. Μπορούμε πάντως να δικαιολογήσουμε την έλλειψη εφευρετικότητας των δημιουργών στο γεγονός ότι το αρχικό Fire Emblem Gaiden κυκλοφόρησε το 1992, όταν σαφώς το είδος του high fantasy είχε εξερευνηθεί πολύ λιγότερο απ’ ό,τι τώρα και ίσως δεν υπήρχε ανάγκη για κάτι πιο φρέσκο. Πάντως, τα anime βίντεο και οι διάλογοι που έχουν πραγματικούς ηθοποιούς και ομιλίες στους περισσότερους διαλόγους κάνουν θετική εντύπωση και νομίζω ότι στο θέμα των γραφικών το πήγαν ένα βήμα παραπέρα για να παρουσιάσουν την ιστορία όσο καλύτερα μπορούσαν, πόσο μάλλον στο 3DS με τις περιορισμένες δυνατότητές του. Μένοντας στον τεχνικό τομέα, τα γραφικά των μαχών είναι άψογα. Οι εποχές του Awakening με τους χαρακτήρες χωρίς πόδια φαντάζουν πολύ, πολύ μακριά. Τα animation, οι κινήσεις και οι λεπτομέρειες, τόσα στα μοντέλα όσο και στα δισδιάστατα sprites, όπως το ότι για παράδειγμα, η λούπα του idle animation στο πεδίο της μάχης είναι ακριβώς ίδια με το αρχικό, με έκανε να χαμογελάσω με ικανοποίηση.

Το ίδιο το παιχνίδι πάντως είναι κάτι που με προβλημάτισε. Από την μία, το Shadows of Valentia δεν έχει όλα τα στοιχεία που έκαναν το Awakening πιο προσφιλές στο ευρύ κοινό, όπως τα ζευγαρώματα των χαρακτηρών ή τις συνδυασμένες επιθέσεις. Όμως, τα ίδια αυτά στοιχεία τα μισούν κάποιοι φιλοί της σειράς και προτιμούν το “παλιό στιλ”. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω σε ποιον ακριβώς να προτείνω το παιχνίδι αυτό. Από τη μία παραμένει πιστό στο πώς ήταν τα παλιά Fire Emblem, στοχευμένο ίσως στους βετεράνους παίκτες περισσότερο, αλλά εισάγει και ευκολίες και καινοτομίες για την διευκόλυνση των νέων παικτών.

Τουλάχιστον δεν χρειάζεται να υπολογίζουμε "χειροκίνητα" την ζημιά, αφαιρώντας την άμυνα από την επίθεση, όπως παλιά...

Από την άλλη όμως είναι πολύ πολύ δύσκολο, με τον παλιό, εκνευριστικό τρόπο της δυσκολίας των παιχνιδιών του NES. Επαναλαμβανόμενες και ανέμπνευστες πίστες (οι πίστες στην έρημο με κίνηση ένα τετραγωνάκι τον γύρο με έκαναν να θέλω να πετάξω το 3DS από το παράθυρο του τραμ – πάλι καλά που τα παράθυρα του τραμ δεν ανοίγουν), random encounters στις χειρότερες στιγμές, πολύ grinding και μια τυχαιότητα που μπορεί να προκαλέσει ανυπομονησία. Κάποια άλλα στοιχεία είναι επίσης παλαιακά, όπως η χρήση των ικανοτήτων που (χωρίς λόγο!) κλειδώνει με τα όπλα ή τα classes και η γραμμική τους εξέλιξη τα οποία δεν προσφέρουν παρά ελάχιστη δημιουργικότητα στην διαμόρφωση του party σας κι αυτή όταν διαλέγετε τί θα γίνει ο καινούργιος σας villager.

Το Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia είναι ένα παιχνίδι το οποίο περισσότερο απευθύνεται στους παλαιότερους (και μάλλον φανατικότερους) παίκτες της σειράς που μπορούν να αντιληφθούν τη σημασία αυτής της κυκλοφορίας. Οι νεότεροι παίκτες θα χαθούν και θα εκνευριστούν πιθανόν με την διαφορά του συγκεκριμένου παιχνιδιού και της δυσκολίας του σε σχέση με αυτό που έχουν μάθει ότι είναι Fire Emblem. Πάντως, όντως επιχειρεί να προσφέρει κάτι για όλους και το πόσο καλοφτιαγμένο είναι τεχνικά το παιχνίδι αλλά και το “Echoes” σαν υπότιτλος υποδηλώνει ότι μπορούμε να περιμένουμε κι άλλα remakes από τη Nintendo στην ίδια φιλοσοφία. Η φλόγα, όπως φαίνεται, καίει ακόμα...

Πανέμορφα γραφικάΠλήρως εκφωνημένοι διάλογοιΚαινοτομίες σχτικές με την ευκολία παιχνιδιούΠιστό remake που προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες νέου-παλιούΕπαναλαμβανόμενο και μερικές φορές παλαιακόΚάποιες εκνευριστικές μάχεςΒαρετή ιστορία στη βάση τηςΗ δυσκολία παραπέμπει ξεκάθαρα και αναμενόμενα σε παιχνίδι άλλης εποχήςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:3DSΑΝΑΠΤΥΞΗ:Intelligent SystemsΕΚΔΟΣΗ:NintendoΔΙΑΘΕΣΗ:CD MediaΕΙΔΟΣ:RPGΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://fireemblemechoes.nintendo.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:19/5/2017PEGI:12

Game20.gr, το Άσυλο των gamers