Dying Light 2 review

Το Dying Light ξεχώρισε γιατί κατάφερε να προσφέρει έναν πρωτότυπο συνδυασμό: εμπειρία τρόμου πρώτου προσώπου σε ανοιχτό κόσμο, με ευφάνταστο παρκούρ και ακροβατικές κινήσεις. Σχεδόν οκτώ χρόνια μετά, το Dying Light 2 εξελίσσει τη φόρμουλα του προκατόχου του με νέο πρωταγωνιστή, ιστορία και πολλά ακόμα στοιχεία, αν και δεν αποφεύγει κάποια στραβοπατήματα.

Όπως προαναφέρθηκε,

το Dying Light 2 “αλλάζει σελίδα” με νέο πρωταγωνιστή, τον Aiden, ο οποίος είναι ένας Pilgrim της μετα-αποκαλυπτικής εποχής, παρίας του πολιτισμού που έχει απομείνει. Ο Aiden ψάχνει την χαμένη του αδερφή, Mia, με την οποία μεγάλωσε απομονωμένος σε μια εγκατάσταση, εκτελώντας χρέη πειραματόζωου ενός παράφρονα γιατρού και πληρώνοντας το τίμημα ενός εξίσου παράφρονα διαλυμένου κόσμου. Ο Aiden μολύνεται από τα ζόμπι και πρέπει να κρατάει σε χειμερία νάρκη τον ιό μέσα του μέσω μιας ειδικής συσκευής, κάτι που αντικατοπτρίζεται άμεσα και στο gameplay του παιχνιδιού όπως θα δούμε παρακάτω.

Μέσω της προσωπικής οδύσσειας του ήρωα που ψάχνει σε έναν κατεστραμμένο κόσμο το πιο αγαπημένο του πρόσωπο, ξεδιπλώνεται με όμορφο κινηματογραφικό τρόπο όλο το υπόβαθρο μιας διαμορφωμένης, κατά ανάγκη κοινωνίας, που δείχνει με ευκολία το σκληρό της πρόσωπο, προς οτιδήποτε στέκεται εμπόδιο στην επιβίωσή της. Η παρακμή του πολιτισμού, η εξαφάνιση των τεχνολογιών και των τηλεπικοινωνιών όπως τις ξέρουμε και η άνθιση δεισιδαιμονιών πηγαίνοντας αιώνες πίσω μια πολιτισμική ανάπτυξη αιώνων, τονίζεται τόσες πολλές φορές και δεν μπορεί να σας αφήσει ασυγκίνητο. Νιώθετε ότι το ξέσπασμα της θανατηφόρας πανδημίας είναι απλά μια αφορμή, ένα προπέτασμα καπνού για το παιχνίδι να προσφέρει με ωμότητα στον παίκτη όλες εκείνες τις πληροφορίες μέσω εικόνας, για την κατάντια του ανθρώπινου είδους και το πόσο εύκολα μπορεί να ξεπέσει από την χάρη και την ενσυνείδηση της αίσθησης του καλού μέσα του. Συναντάτε ανθρώπους κρυμμένους σε υπόγεια φυτοζωώντας και κρατώντας απομεινάρια μιας παλιότερης ζωής σαν φυλακτά, αυτοσχέδιους καταυλισμούς με υποτυπώδη δείγματα μιας κοινωνίας που παλεύει για τα απαραίτητα, φατρίες που προσπαθούν να επιβληθούν η μία στην άλλη, συμμαχίες τόσο εύθραυστες όσο και ο έρωτας που ανθίζει μέσα στο φόβο και το αρχέγονο ένστικτο επιβίωσης. Όλα τα παραπάνω αποκαλύπτονται με γοργούς ρυθμούς μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή, σαν τεράστια θεατρική παράσταση σε ανοιχτό κόσμο πολλών συντελεστών, μέχρι την ολοκλήρωση του ταξιδιού σας και την κορύφωση.

Το παιχνίδι είναι open-world τεραστίων διαστάσεων, με κόσμο πολύ πιο μεγάλο από το πρώτο DL (ευτυχώς υπάρχει δυνατότητα fast travel σε συγκεκριμένα σημεία). Σε ένα τέτοιο τίτλο τόσο ευρείας και ανοιχτής κλίμακας, η πρόοδος και οι ικανότητες του ήρωα εξελίσσονται με αργό και ελεγχόμενο τρόπο με την κλασική RPG τακτική. Αναβαθμίσιμα σταδιακά είναι η υγεία, η αντοχή σας και η αντίστασή σας στην επίδραση του ιού πάνω σας, την οποία μπορείτε να βελτιώσετε βρίσκοντας αναστολείς που αποκτάτε συνήθως είτε “καθαρίζοντας” κτίρια ή σκοτώνοντας συγκεκριμένους εχθρούς. Υπάρχουν αναστολείς που βρίσκονται κρυμμένοι γενικά στον κόσμο και δεν υπάρχει επιλογή στα αρχικά στάδια του παιχνιδιού να φανούν στον χάρτη, όμως όταν πλησιάζετε κοντά υπάρχει φωνητική ένδειξη για το πού ακριβώς βρίσκονται. Δεν μπορείτε να αναβαθμίσετε στο μάξιμουμ και την υγεία και την αντοχή σας ταυτόχρονα με τους αναστολείς που σας δίνει το παιχνίδι, άρα πρέπει να είστε προσεκτικός στη χρήση τους ανάλογα με το στιλ παιχνιδιού σας. Αν είστε επιθετικός παίκτης επενδύστε στην υγεία, αν είστε προσεκτικός επιλέξτε αντοχή για να μπορείτε να κινείστε γρήγορα και αθόρυβα.

Σταδιακά ξεκλειδώνετε χρήσιμα εργαλεία που είναι απαραίτητα για την πρόοδό σας και για την ανακάλυψη όλων των κρυφών και δυσπρόσιτων περιοχών του παιχνιδιού. Τα περισσότερα είναι αναβαθμίσιμα σε τρία στάδια, με την τελική τους μορφή να δίνει πλήρες εύρος κινήσεων στον Aiden. Από τα πιο σημαντικά είναι το paraglider, που σας επιτρέπει να αιωρείστε πάνω από κτίρια και ταράτσες και αναβαθμίζεται για ώθηση και ταχύτητα. Το paraglider στην πλήρη αναβάθμισή του σε συνδυασμό με τις πηγές ανέμου στο έδαφος που σας εκτινάσσουν άμεσα στον αέρα είναι το απόλυτο μέσο διαφυγής από μια δύσκολη κατάσταση. Πολύ χρήσιμο επίσης το grappling hook, που ξεκλειδώνετε προς το τέλος του παιχνιδιού και σας επιτρέπει να το χρησιμοποιήσετε σχεδόν σε κάθε επιφάνεια για να αιωρηθείτε προς πάσα κατεύθυνση. Δευτερεύουσα αλλά σημαντική βοήθεια, το φως υπεριώδους ακτινοβολίας που στρέφετε προς τα ζόμπι για να τα καθυστερήσετε και με την πλήρη αναβάθμισή του ακόμα και να τα σκοτώσετε μέσω της εκτεταμένης έκθεσης σε αυτό.

Κάτι αρνητικό και αρκετά ενοχλητικό είναι το προβληματικό survival sense, η ικανότητα δηλαδή που έχει ο Aiden να αποκαλύπτει κρυμμένα ίχνη, εξοπλισμό ή collectibles στο περιβάλλον. Η ικανότητα αυτή μπορεί θεωρητικά να χρησιμοποιηθεί όσες φορές θέλετε για να μη σας ξεφύγουν σημεία ενδιαφέροντος. Δυστυχώς συνάντησα κολλήματα στην συγκεκριμένη διαδικασία, με διαστήματα που λειτουργούσε χωρίς πρόβλημα και φορές που απλά δεν λειτουργούσε. Σίγουρα δεν είναι θέμα χειριστηρίου γιατί δοκίμασα και άλλο χειριστήριο με τα ίδια αποτελέσματα. Οπότε μάλλον είναι κάποιο bug, που ενοχλεί κυρίως σε αποστολές όπου πρέπει να αναζητήσετε ίχνη ή στοιχεία και απλά περιμένετε να ξεκολλήσει. Επιβάλλεται να διορθωθεί άμεσα.

Οι αποστολές συνολικά αφήνουν ανάμεικτες εντυπώσεις. Το κεντρικό story είναι συναισθηματικό με ανατροπές και διλήμματα, αλλά πλατειάζει καθώς πλήθος χαρακτήρων και ονομάτων μπαίνουν σφήνα και σας πασάρουν χαμαλοδουλειές. Οι κεντρικές αποστολές είναι πολύ ενδιαφέρουσες και έχουν αγωνία. Αντίθετα, οι περισσότερες δευτερεύουσες αποστολές ως επί το πλείστον είναι μια δικαιολογία για να γίνετε ένας μικρός ντελιβεράς αντικειμένων σε κάθε γωνιά του χάρτη. Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις με ενδιαφέρουσα ιστορία που καταφέρνουν να αναδείξουν το κλίμα και την βαριά αίσθηση βαρβαρότητας μιας ανθρωπότητας που παραπαίει. Το πιο απογοητευτικό είναι ότι οι καλύτερες δευτερεύουσες αποστολές, όπου πρέπει να διεισδύσετε σε εργαστήρια για να βρείτε αναστολείς ή να σκοτώσετε mini-boss που εμφανίζονται μόνο τη νύχτα σε ειδικά διαμορφωμένο μέρος, είναι τόσο όμοιες μεταξύ τους σε βαθμό κακουργήματος. Δεν μπορεί πχ να απαιτείται να κάνετε βραδυνή έφοδο σε 10 διαφορετικά κτίρια τα οποία είναι κλώνοι με ακριβώς την ίδια αρχιτεκτονική και διάταξη, που σημαίνει ότι την δεύτερη φορά ξέρετε ακριβώς πού πρέπει να πάτε και τί να κάνετε και πώς να αποφύγετε τους εχθρούς. Στέκομαι ιδιαίτερα σε αυτού του είδους τις αποστολές γιατί αποτελούν ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού -αν ψάχνετε να το “ξεκοκαλίσετε”- και ενώ είχαν προοπτικές με το γενικό concept να προσφέρεται για τρομακτική εμπειρία, τελικά μετατρέπουν τον αρχικό τρόμο σε μια επαναλαμβανόμενη ρουτίνα εκκαθάρισης εχθρών και συλλογής ζωτικών αντικειμένων.

Κάτι επίσης ενοχλητικό είναι η ανισορροπία της δυσκολίας των αποστολών σε σχέση με το level σας. Αν δηλαδή πχ αφήσετε προσωρινά σε δεύτερη μοίρα την κύρια ιστορία και επικεντρωθείτε στο να “καθαρίσετε” τον χάρτη από δευτερεύουσες αποστολές και δραστηριότητες, ανεβαίνετε level. Όταν επιστρέψετε στη βασική ροή του παιχνιδιού δεν γίνεται το απαραίτητο level scaling και προσαρμογή των εχθρών και του εξοπλισμού στο υπάρχoν επίπεδο σας με αποτέλεσμα πανεύκολες μάχες και υποτιθέμενα επιβλητικά boss που πέφτουν με δύο και τρία χτυπήματα. Τουλάχιστον στον τομέα του έξτρα μυστικού περιεχομένου το παιχνίδι τα πάει καλά, προσφέροντας αφορμή για αναζήτηση και των πιο κρυφών του αποστολών και επιπέδων, με ανταμοιβή special easter eggs και αναφορές στο πρώτο DL, την μοίρα του πρωταγωνιστή του, επισκέψεις σε επίπεδα Doom και άλλα πολλά που σίγουρα θα αφήσουν ένα χαμόγελο στο πρόσωπο σας.

Στα του gameplay το δέντρο των ικανοτήτων σας χωρίζεται σε δύο επιμέρους τομείς, την μάχη και το παρκούρ. Οι μάχες διεξάγονται κυρίως σώμα με σώμα, αν και υπάρχουν τόξα και βαλλίστρες που μπορούν να σας ξελασπώσουν από απόσταση σε απαιτητικές μάχες. Μπορείτε να κουβαλάτε μέχρι τέσσερα όπλα ταυτόχρονα τα οποία κατηγοριοποιούνται ανάλογα με το επίπεδο και την σπανιότητα τους. Ο οπλισμός περιλαμβάνει ρόπαλα, τσεκούρια, σφυριά, φτυάρια, σπαθιά κτλ, με την ποικιλία τους να ικανοποιεί κάθε επίδοξο σφαγέα απέθαντων. Μια σημαντική διαφορά σε σύγκριση με το πρώτο DL που πρέπει να προσέξετε είναι ότι τα όπλα σας δεν μπορούν να επισκευαστούν, άρα είναι θέμα χρόνου να καταστραφούν από την συνεχή χρήση μετά από κάποιο χρόνο οπότε μην “δεθείτε” με κάποιο όπλο καθώς η ροή του παιχνιδιού επιβάλλει να αλλάζετε ανά τακτά χρονικά διαστήματα το οπλοστάσιο σας. Ο μοναδικό τρόπος να δώσετε παραπάνω ζωή στο αγαπημένο σας όπλο είναι να του βάλετε mods, τα οποία ποικίλλουν και πέρα πχ από την αναβάθμιση στατιστικών και την προσθήκη elemental ζημιάς, αυξάνουν και την ανθεκτικότητα του όπλου. Αν πάλι ξεψαχνίσετε μέχρι τελευταίας ρανίδος όλα όσα έχει να προσφέρει το παιχνίδι, μπορεί να ανακαλύψετε ένα ειδικό charm-easter egg που πρακτικά καθιστά άτρωτα τα αγαπημένα σας όπλα.

Ανάλογα με την σπανιότητα του όπλου υπάρχουν δύο ή και τρεις υποδοχές για παραμετροποίηση. Εκτός από το βασικό οπλοστάσιο, έχετε πρόσβαση και σε ένα πλήθος δευτερεύοντος πολεμικού εξοπλισμού, αυτοσχέδιου και μη, μέσω του οποίου μπορείτε να σχεδιάσετε την στρατηγική σας ανάλογα τη φύση της αποστολής που καλείστε να φέρετε εις πέρας. Μπορείτε να εξοπλιστείτε με βόμβες μολότοφ και νάρκες για μαζικές επιθέσεις ή μαχαίρια για αθόρυβη προσέγγιση και χειροβομβίδες κρότου για αντιπερισπασμό. Γενικά υπάρχει πολυφωνία στον οπλισμό και στον τρόπο δράσης σας, που σε συνδυασμό με την συνεχή και αδιάκοπη παρουσία των εχθρών γεμίζει τα χέρια σας και τον χρόνο ενασχόλησής σας πολύ ευχάριστα. Κάθε όπλο και εξάρτημα δύναται να βρεθεί στον ανοιχτό κόσμο του παιχνιδιού μέσω εξερεύνησης ή να κατασκευαστεί μέσω crafting (αγοράζοντας το κατάλληλο σχέδιο από εμπόρους) και να αναβαθμιστεί προσφέροντας πολλαπλά οφέλη (ζημιά, critical damage). Μεγάλη ποικιλία υπάρχει και στην ένδυση του Aiden που χωρίζεται κι αυτή με χρωματική σπανιότητα και επίπεδο. Όσο πιο σπάνιος ο εξοπλισμός τόσα περισσότερα τα οφέλη σε διαφόρους τομείς αποτελεσματικότητας των ικανοτήτων του πρωταγωνιστή.

Όσον αφορά το παρκούρ, η προσοχή που έχει δοθεί στην τοποθέτηση και το χτίσιμο αυτού του τεράστιου “λούνα παρκ” προς όφελος της συνεχούς κίνησης του πρωταγωνιστή, είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Στην αρχή μπορεί να σας ξενίσει κάπως με κλειδωμένες όλες σχεδόν τις ικανότητες και είναι λίγο επώδυνο καθώς πολλές φορές πάνω στην αδρεναλίνη και στην ορμή που έχετε τρέχοντας στις ταράτσες καταλήγετε να πέφτετε άδοξα στο χαμό σας, από κακούς υπολογισμούς και υπερεκτίμηση του ταλέντου σας. Όσο προχωράτε την ιστορία και ανεβαίνετε level όμως διαπιστώνετε ότι το παιχνίδι προσφέρει μια εντελώς διαφορετική εμπειρία, καθώς ο Aiden πέρα από την ταχύτητα, το άλμα και την αντοχή στις πτώσεις που αποκτάει, μπορεί να χρησιμοποιεί το περιβάλλον γύρω του για να δίνει έξτρα ώθηση ή να ίπταται στην κυριολεξία εν ριπή οφθαλμού. Είναι πολύ ικανοποιητική η αίσθηση του να ξεφεύγετε από ζόμπι που σας κυνηγάνε την τελευταία στιγμή με ένα απότομο σκαρφάλωμα προς την ταράτσα κάποιου κτιρίου ή να ίπταστε με την χρήση paraglider μακριά από τον κίνδυνο. Ο χάρτης χοντρικά αποτελεί στο πρώτο του σκέλος (με τις πρώιμες περιοχές-προάστια) την εισαγωγή στην εκμάθηση και τελειοποίηση των βασικών ικανοτήτων παρκούρ, ενώ το δεύτερο σκέλος εμβαθύνει περισσότερο και αποτελεί το κυρίως πιάτο, με τεράστια κτίρια που δοκιμάουν τις ικανότητές σας στο έπακρο.

Ο κύκλος ημέρας-νύχτας, όπως και στο πρώτο DL, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ευκολία κινήσεων και στον τρόπο δράσης σας. Την ημέρα τα ζόμπι είναι λιγότερα και περιφέρονται ατάκτως και σε αραιές ομάδες στον δρόμο και είναι σχετικά εύκολο να τα αντιμετωπίσετε και να τα αποφύγετε, γιατί είναι αργά και διαχειρίσιμα, εκτός αν τύχει και σας στριμώξουν σε καμιά γωνιά. Όταν έρχεται όμως το σκοτάδι τα πράγματα αλλάζουν προς το χειρότερο για την επιβίωση σας. Η μάχη το βράδυ δεν αποτελεί βιώσιμη επιλογή και επιβάλλεται προσοχή και stealth προσέγγιση. Οι ορδές των απέθαντων ξυπνάνε, βγαίνουν από τις σκοτεινές φωλιές τους και κατακλύζουν τους δρόμους. Μαζί με αυτά εμφανίζονται και νέα, πολύ χειρότερα και πιο δυνατά είδη εχθρών, κάποιοι εκ των οποίων αν σας εντοπίσουν σημαίνουν άμεσα συναγερμό. Ο συναγερμός σε όρους του παιχνιδιού ενεργοποιεί μια σκηνή κυνηγητού που έχει τέσσερις προοδευτικές φάσεις. Σε κάθε φάση οι εχθροί πολλαπλασιάζονται και η δυσκολία τους μεγαλώνει ώσπου στην τελευταία φάση εμφανίζονται μπροστά σας οι επιβλητικοί volatile, ο χειρότερος τύπος εχθρού που μπορείτε να πετύχετε και κάθε συνάντηση με αυτούς -τουλάχιστον στο πρώτο μισό του παιχνιδιού- ισοδυναμεί σχεδόν με άμεσο θάνατο. Όταν ξεκινάει το κυνηγητό η μόνη σας διέξοδος είναι να τρέξετε για να βρείτε έναν ασφαλές χώρο με φωτισμό υπεριώδους ακτινοβολίας που απωθεί τους απέθαντους ή να ξεφύγετε με εναέριους ελιγμούς σε υψηλές ταράτσες ρίχνοντας μπάρες υπεριώδους ακτινοβολίας πίσω σας για να καθυστερήσετε τις ορδές.

Γενικά οι ταράτσες και τα ψηλά μέρη πρέπει να είναι το βασικό πεδίο δράσης σας τη νύχτα, καθώς προσφέρουν καλή κάλυψη και μια υποτυπώδη ασφάλεια. Προσθέστε και το γεγονός ότι ο Aiden είναι μολυσμένος και η ανοσία του σε σκοτεινούς χώρους και στο σκοτάδι γενικότερα πέφτει με γοργούς ρυθμούς, οπότε απαιτείται προσεκτικός σχεδιασμός για να γλιτώσετε έναν άδικο θάνατο (πρέπει να είστε μονίμως εξοπλισμένος με αντίδοτο στην μετάλλαξη που σας δίνει πολύτιμο χρόνο να “καθαρίσετε” πχ ένα κτίριο χωρίς να μετατραπείτε και εσείς σε αδηφάγο ζόμπι). Παίζοντας διαπιστώνετε ότι το παιχνίδι με την φύση των αποστολών που σας δίνει σας ωθεί να παίζετε βράδυ αυξάνοντας την αγχωτική πρόκληση, με την πρόφαση ότι τα καλύτερα αντικείμενα κρύβονται μέσα σε κλειστούς χώρους (μαγαζιά, σπίτια) τους οποίους είναι αδύνατο να επισκεφθείτε την μέρα καθώς μαστίζονται από ορδές σε χειμερία νάρκη και αν τις ξυπνήσετε θα σας ξεσκίσουν με την πρώτη ευκαιρία. Σε γενικές γραμμές πάντως, μπορούμε να πούμε πως, ενώ υπάρχει ακόμα αυτή η αγωνία και το αγχωτικό συναίσθημα του τρόμου και της επιβίωσης στο σκοτάδι, δεν είναι τόσο έντονο όσο στο πρώτο DL, λόγω του πλήθους των επιλογών που έχετε για να ξεφύγετε και να προφυλαχτείτε κυρίως όσο αναπτύσσετε παραπάνω τις ικανότητες του πρωταγωνιστή. Πολύ ωραίες κάποιες πινελιές πολιτισμού σε αγωνία, με τις καμπάνες και τις σειρήνες που ηχούν τρομακτικά και επίμονα λίγο πριν πέσει το βράδυ, υπενθυμίζοντας στον κόσμο να κρυφτεί και σε σας να βιαστείτε και να αναπροσαρμόσετε τα σχέδιά σας.

Το παιχνίδι διαθέτει και co-op για έως τέσσερις παίκτες, που προσθέτει πόντους αν είστε μια παρέα που θέλει να μοιραστεί μια τέτοια εμπειρία. Το σφάξιμο ζόμπι με κάποιον να σου φυλάει τα νώτα ομολογουμένως έχει πλάκα. Απλά λόγω του τεράστιου ανοιχτού κόσμου του παιχνιδιού και των αμέτρητων διαλόγων, καλό θα ήταν να κάνετε αυτό το ταξίδι με άτομα που γνωρίζετε και απολαμβάνετε μαζί το gaming. Τυχαίες συναντήσεις με άλλους παίκτες γίνονται μερικές φορές κουραστικές καθώς πρέπει όλοι να είστε στο ίδιο σημείο για να συνεχίσετε μια αποστολή ή να ολοκληρωθεί ένας διάλογος και πολλές φορές υπάρχουν απειθαρχίες και ασυνεννοησίες, με τον καθένα να κάνει ότι του κατέβει (πχ να κυνηγάει την πλατίνα). Σε γενικές γραμμές όμως αν υπάρχει μια κοινή γραμμή πορείας το multiplayer είναι διασκεδαστικό. Σε όλες τις συνεδρίες που έκανα join δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα αποσύνδεσης.

Η οπτική εμπειρία του Dying Light 2 στο PS5 προσαρμόζεται ανάλογα με τα γούστα σας. Υπάρχουν τρία διαθέσιμα mode γραφικών: perfomance, quality και resolution. Το perfomance πρέπει οπωσδήποτε να το τσεκάρετε, καθώς κλειδώνει το παιχνίδι στα 60fps και ενδείκνυται για το στιλ και τον γρήγορο ρυθμό του παιχνιδιού αλλά ρίχνει την ποιότητα των γραφικών και της λεπτομέρειας . Τo quality είναι 1080p/30fps με ray tracing και το resolution 4K/30fps. Δοκιμάστε και τα τρία, κυρίως για να απολαύσετε την φοβερή απόδοση των χρωμάτων και του κόσμου που κόβει την ανάσα, ειδικά όταν επισκέπτεστε τις ταράτσες των πιο υψηλών κτιρίων και έχετε μια πανοραμική άποψη του κόσμου και του παντρέματος της φύσης με τα απομεινάρια του πολιτισμού. Το ray tracing δίνει εντυπωσιακά αποτελέσματα κυρίως σε εξωτερικούς χώρους με φύση (πχ η λεπτομέρεια της βλάστησης) αλλά και στις φωτοσκιάσεις κατά την διάρκεια της νύχτας, οπότε είναι θέμα καθαρά προσωπικού γούστου. Στον ηχητικό τομέα, τα περισσότερα μουσικά κομμάτια μάλλον περνάνε απαρατήρητα λόγω της καταιγιστικής δράσης. Ξεχωρίζουν κυρίως τα έντονα και αγχωτικά κομμάτια καταδίωξης και αυτά που παίζουν όταν βρίσκεστε σε δυσθεώρητα ύψη σκαρφαλώνοντας στην κορυφή και ισορροπώντας στην κόψη του ξυραφιού. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι πειστικές, σε σημεία συγκινητικές και μεταδίδουν το συναίσθημα που απαιτεί η περίσταση. Να σημειωθεί το καστ περιλαμβάνει και γνωστά ονόματα όπως η Rosario Dawson.

Το Dying Light 2 συνεχίζει άξια την κληρονομιά του κορυφαίου προκατόχου του και προσθέτει νέα στοιχεία που στην πλειοψηφία τους κρίνονται θετικά. Ο τεράστιος ανοιχτός κόσμος του που προσφέρει απόλυτη ελευθερία κινήσεων, οι σχεδόν υπεράνθρωπες ικανότητες που αποκτάτε σταδιακά και η πανσπερμία εχθρών που βρίσκονται σε κάθε γωνιά, εγγυώνται δεκάδες ώρες διασκέδασης. Αν ψάχνετε για μια απολαυστική περιπέτεια, αγοράστε το Dying Light 2 χωρίς δεύτερη σκέψη και... ετοιμαστείτε γιατί η νύχτα είναι κοντά.

Διασκεδαστικός συνδυασμός μάχης και παρκούρΕπιβλητική ατμόσφαιρα, κυρίως κατά την διάρκεια της νύχταςΠλήθος χαρακτήρων και ιστοριώνΤεράστιος κόσμος και διάρκεια με άπειρα πράγματα προς ανακάλυψηΠανέμορφα γραφικά με τρία οπτικά modesCo-op (καλύτερα με φίλους)Η ιστορία μερικές φορές πλατειάζει και κουράζει λίγοΔευτερεύουσες αποστολές που απογοητεύουν με το στήσιμό τουςΑνύπαρκτη προσαρμογή αποστολών και loot στο level του παίκτηΠροβληματικό κατά διαστήματα survivor senseΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS5, Xbox Series X/S, PS4, Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:TechlandΕΚΔΟΣΗ:TechlandΔΙΑΘΕΣΗ:Enarxis

Game20.gr, το Άσυλο των gamers