Day of the Tentacle Remastered Review

Το 1987 η Lucasfilm (μετέπειτα LucasArts) κυκλοφόρησε το Maniac Mansion, ένα point and click adventure για γερά νεύρα, που δεν συγχωρούσε καμία λάθος επιλογή. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1993, κυκλοφόρησε τη συνέχειά του, το Day of the Tentacle, επίσης γνωστό και ως Maniac Mansion 2: Day of the Tentacle. Με το sequel αυτό, οι Dave Grossman (The Secret

of Monkey Island), Tim Schafer (Full Throttle) και Ron Gilbert (Monkey Island) μας έδωσαν ένα πιο προσιτό και εύχρηστο graphic adventure.

Όλα ξεκινούν πολύ απλά, όταν ένα μεταλλαγμένο μοβ πλοκάμι βάζει στόχο να κατακτήσει τον κόσμο και να υποδουλώσει την ανθρωπότητα. Για να αποφευχθεί αυτό, τρεις φίλοι ξεκινούν ένα ταξίδι στο χρόνο με σκοπό να το σταματήσουν, χρησιμοποιώντας μια μηχανή που δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ ξανά σε ανθρώπους. Εξαιτίας κάποιου τεχνικού προβλήματος της υπερσύγχρονης μηχανής, οι φίλοι χωρίζονται μερικά εκατοντάδες χρόνια ο ένας από τον άλλο. Ο άνετος ροκάς, Hoagie, πηγαίνει 200 χρόνια πίσω στο παρελθόν, η φοιτήτρια ιατρικής, Leverne, μεταφέρεται 200 χρόνια στο μέλλον και ο “σπασίκλας” με στοιχεία Woody Allen, Bernard, μένει στο παρόν (δηλαδή, στις αρχές του '90). Καθώς ο καθένας έχει “κολλήσει” σε άλλο χρονικό σημείο, ο κόσμος γύρω του είναι εντελώς αλλαγμένος. Εκτός αυτού, οι προσωπικότητές τους είναι τόσο διαφορετικές που τα σχόλια και η προσέγγισή τους μοιάζουν όσο η μέρα με τη νύχτα, κάτι που κάνει την εξερεύνηση και με τους τρεις εξαιρετικά διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα. Κατά τη διάρκεια των πέντε και κάτι ωρών τoυ παιχνιδιού, συναντάτε τρελούς επιστήμονες κι εφευρέτες, φυλακισμένους που δεν έχουν καμία όρεξη να δραπετεύσουν, γάτες που θέλουν παιχνίδια, ιστορικές μορφές της αμερικανικής ιστορίας και ένα σωρό άλλους χαρακτήρες.

Όπως σε κάθε point and click adventure, η κίνηση από οθόνη σε οθόνη και η αλληλεπίδραση με τα αντικείμενα γίνεται μέσω ενός σταυρού που μετακινείται επάνω στην οθόνη. Με μία πρώτη ματιά ο χειρισμός στο PS4 φαίνεται βουνό, αφού το χειριστήριο υστερεί σε ακρίβεια έναντι του ποντικιού, αλλά μόλις συνηθίσετε όλα τα κουμπιά τότε παύει να σας απασχολεί. Όσο για τους χρήστες υπολογιστή, ο κλασικός point and click χειρισμός κάνει τα πράγματα πολύ πιο εύκολα. Ακόμη, με ένα πάτημα του d-pad προς τα επάνω εμφανίζεται ένα είδος hint system, με όλα τα ενδιαφέροντα σημεία να αποκτούν περίγραμμα, με αποτέλεσμα να μην χάνετε χρόνο ελέγχοντας τοποθεσίες που δεν προχωρούν την εξέλιξη του παιχνιδιού (αλλά γιατί να μη θέλετε να κάνετε κάτι τέτοιο;). Μια ακόμη ενδιαφέρουσα προσθήκη είναι ότι στο κεντρικό μενού βρίσκετε όλες τις οδηγίες χειρισμού και μπόνους επιλογές, όπως σχολιασμό από τους developers και concept art gallery που αρχικά είναι κλειδωμένο αλλά όσο προχωράτε γεμίζει γρήγορα με δεκάδες σκίτσα και εικόνες.

Μεχρι κι εδώ μας βρήκε η εφορία.

Μπορεί ο κάθε ένας από τους τρεις ήρωες που ελέγχετε να βρίσκεται σε διαφορετικό σημείο στο χρόνο, όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούν να ανταλλάζουν αντικείμενα μεταξύ τους. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, ο Bernard μπορεί να στείλει ένα βιβλίο στη Leverne και εκείνη, με τη σειρά της, ένα φυλλάδιο στον Hoagie. Κατά κάποιον τρόπο και οι τρεις τους μοιράζονται ένα κοινό inventory, απλά πρέπει να στέλνει ο ένας στον άλλο το κατάλληλο αντικείμενο για την κάθε περίπτωση πριν το χρησιμοποιήσει. Από την άλλη, φτάνει κάποια στιγμή που τα πράγματα που κουβαλούν όλοι μαζί συνολικά είναι τόσα πολλά που μπορεί να μπερδευτείτε, ακόμα και αν στην πλειοψηφία τους έχουν λογική χρήση. Αν αφήσετε το παιχνίδι για μέρες, είναι πολύ πιθανό να ξεχάσετε τί πρέπει να κάνετε με το καθένα. Οι γρίφοι λύνονται σχεδόν πάντα με λογικό τρόπο, με ορισμένες εξαιρέσεις όπως πχ να επιτεθείτε σε κάτι που ίσως δεν πάει το μυαλό σας ή να κοιμίσετε κάποιον με σκοπό να τον ληστέψετε. Οι περισσότεροι γρίφοι αφορούν τη χρήση αντικειμένων στο περιβάλλον, τον συγχρονισμό σε σχέση με τους άλλους στο χώρο και την αλληλεπίδραση με αντικείμενα.

Το δυνατό σημείο του Day of the Tentacle είναι το χιούμορ στους διαλόγους και τις ξεκαρδιστικές περιγραφές. Σε μια στιγμή απογοήτευσης και πανικού, κάποιος αναφωνεί πως “ίσως δεν ζήσουμε για να δούμε το... χθες”, στη συνέχεια βρίσκετε ένα σφυρί που έχει εφευρεθεί αποκλειστικά για αριστερόχειρες, ενώ το τελικό και σπανιότατο trophy με το οποίο ανταμείβεστε όταν έχετε ξεκλειδώσει τα πάντα ονομάζεται OCD (Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή).

Ο μέγιστος, υπέρτατος, απόλυτος κακός της ιστορίας.

Στον τομέα των γραφικών έχει γίνει εκπληκτική δουλειά, με όσους έχουν παίξει την αρχική έκδοση του Day of the Tentacle σχεδόν να μην το αναγνωρίζουν και τους νέους παίκτες δύσκολα να πιστεύουν πως πρόκειται για τίτλο του 1993. Είναι αδύνατο να μην χαθείτε μέσα στον πανέμορφο, πολύχρωμο και καρτουνίστικο κόσμο του παιχνιδιού που σίγουρα θα σας φτιάξει το κέφι. To παιχνίδι επίσης διαθέτει δυνατότητα επιλογής των αρχικών γραφικών, ενώ περιλαμβάνει και το Maniac Mansion. Στα του ήχου, οι ηθοποιοί αποδίδουν πετυχημένα το ξεχωριστό στιλ του κάθε ήρωα. To soundtrack, με την παντελή απουσία σοβαρότητας που το χαρακτηρίζει, δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστό. Τα ηχητικά εφέ, στην πλειονότητά τους αναδεικνύουν την αστειότητα μιας κατάστασης, όπως πχ με το να δίνουν εντελώς συνηθισμένο ήχο σε κατά τα άλλα επικίνδυνα και πολύπλοκα όπλα.

Το Day of the Tentacle είναι ένα πολύ ευχάριστο και διασκεδαστικό adventure με σπιρτόζικους διαλόγους και περιγραφές, ενδιαφέρον gameplay και ασυνήθιστη πλοκή. Δυστυχώς το φινάλε έρχεται επάνω στη στιγμή που η εξέλιξη μπορεί να γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα από ότι φαίνεται, με το παιχνίδι να διαρκεί μόλις πέντε ωρες και κάτι. Το Day of the Tentacle αξίζει την προσοχή σας, ακόμα και αν έχετε παίξει την αρχική έκδοση στα “νιάτα” σας, καθώς έχει γίνει σχεδόν αγνώριστο. Από τα κλασικά “διαμάντια” του είδους.

Διαχρονική αίσθηση του χιούμορΠανέμορφο στιλ γραφικώνΛογικοί γρίφοιΆριστο σενάριοΑπότομο τέλοςΜικρή διάρκειαΥψηλή τιμή γι αυτό που προσφέρειΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4 (review), PS Vita, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Double FineΕΚΔΟΣΗ:Double FineΔΙΑΘΕΣΗ:ΨηφιακόΕΙΔΟΣ:AdventureΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://dott.doublefine.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:22/3/2016PEGI:7

Game20.gr, το Άσυλο των gamers