Cuphead Review

Έχοντας πάει από αναβολή σε αναβολή εδώ και τρία χρόνια και συνοδεύομενο από τεράστιο hype, δεν θα ήταν παράλογο να πει κανείς πως το Cuphead όταν κυκλοφορούσε κινδύνευε να αποδειχτεί η απογοήτευση της χρονιάς. Το πολυαναμενόμενο παιχνίδι της StudioMDHR είναι επιτέλους εδώ και ναι, είναι τόσο καλό όσο φαίνεται.

Αναλαμβάνετε τον ρόλο του Cuphead, ενός πλάσματος που από το κεφάλι και κάτω είναι μία κόπια του πρωταρχικού Μίκυ Μάους της δεκαετίας του ’30, και αντί για κεφάλι έχει μία κούπα (εξ ου προφανώς και το όνομα). Ο Cuphead και ο αδερφός του ο Mugman, που είναι πρακτικά ίδιος με τον

πρώτο απλά με άλλη χρωματική παλέτα, είναι τζογαδόροι απ’ ότι μας ενημερώνει το εισαγωγικό βίντεο και αυτό ο διάβολος το παίρνει χαμπάρι. Ύπουλος όπως είναι τους κάνει μια προσφορά για ένα και μοναδικό στοίχημα. Τα αδέρφια συνεπαρμένα από την μέχρι τώρα τύχη τους συμφωνούν αλλά βεβαιότατα ο διάβολος κερδίζει το στοίχημα και ενώ είναι έτοιμος να τους πάρει τις ψυχές για την πάρτη του, τα αδέρφια εκλιπαρούν για άλλη μία ευκαιρία. Απρόσμενα, την κερδίζουν και για να σώσουν το κορμάκι τους βγαίνουν μία βόλτα στο Inkwell Isle ώστε να περισυλλέξουν τις ψυχές άλλων πλασμάτων που έβαλαν στοίχημα με τον διάβολο και έχασαν.

Μέχρι εδώ τα πράγματα φαίνονται απλά. Το ιδιαίτερο της υπόθεσης είναι πως η αισθητική του παραπάνω εισαγωγικού βίντεο αλλά και όλου του παιχνιδιού είναι εμπνευσμένη από τα κινούμενα σχέδια της δεκαετίας του ’30. Ναι, η ομοιότητα των αδερφών με τα πρώτα σχέδια του Μίκυ Μάους δεν είναι τυχαία – συνολικά το πακέτο θυμίζει μίαν άλλη εποχή. Από τις υπερενθουσιώδεις λεζάντες που εμφανίζονται (το παιχνίδι είναι, προφανώς, βουβό, κανένας ήρωας δεν έχει φωνή κατ’ αντιστοιχία με τις τότε τεχνολογικές δυνατότητες), μέχρι τις εκφράσεις των ηρώων και φυσικά τον σχεδιασμό του κόσμου και των πιστών αλλά και της μουσικής. Το Cuphead μοιάζει να βγήκε κατευθείαν από τα ίδια στούντιο που δημιούργησαν τα πρώτα σχέδια του Ποπάι και της Μπέτυ Mπουπ ή τα Silly Symphonies της Walt Disney.

Ο σχεδιασμός των αφεντικών είναι απίθανος.

Στο Cuphead δεν κάνετε σχεδόν τίποτε άλλο πέρα από το να αντιμετωπίζετε τους εχθρούς του διαβόλου που ουσιαστικά αποτελούν, τρόπον τινά, τα αφεντικά του παιχνιδιού. Βέβαια το “αφεντικά” εδώ είναι όρος μάλλον αυθαίρετος αφού αυτά αποτελούν την ουσία του παιχνιδιού και όχι κάποιο ορόσημο για την περαιτέρω συνέχεια. Πράγματι, αν το δει κανείς εντελώς κυνικά, τα, περίπου, 20 bosses του παιχνιδιού και οι ελάχιστες φυσιολογικές πίστες που περιέχει, αποτελούν πολύ λίγο περιεχόμενο, ιδίως αφού κάθε ένα και των δύο περιπτώσεων δεν διαρκεί πάνω από δύο λεπτά. Το θέμα είναι πως κατά πάσα πιθανότητα θα ξοδέψετε πολύ περισσότερο, ίσως και ώρες, μέχρι να αποκρυπτογραφήσετε εντελώς τις μάχες και να βγείτε νικητής. Τόσο τα αφεντικά όσο και οι κανονικές πίστες, λοιπόν, είναι δύσκολες και χρονοβόρες και αυτό ακριβώς είναι που κάνει το Cuphead ένα ορόσημο του είδους.

Διότι, όταν μιλάμε για τη δυσκολία στο Cuphead, δεν μιλάμε για κάποια αφαιρετική, απροσδιόριστη προσέγγιση στο gameplay που απαιτεί επαναλήψεις λόγω δοκιμαστικών πειραματισμών (α λα Dark Souls). Όχι, η δυσκολία του Cuphead αφορά τον εξαιρετικά απαιτητικό, ακριβή και προσεκτικό συντονισμό όλων των όπλων, αλμάτων, εμποδίων, ζωών και προοπτικών που εμφανίζονται σε αυτά τα δύο λεπτά που ανέφερα πρωτύτερα. Πιο συγκεκριμένα, όταν έχουμε να κάνουμε με τα αφεντικά, τα πράγματα είναι διαφορετικά σε κάθε περίπτωση. Οι μάχες χωρίζονται σε πολλαπλές φάσεις, συνήθως τρεις με πέντε, με το αφεντικό να αλλάζει μορφή και τα δεδομένα να έρχονται πάνω κάτω ανάλογα τη φάση. Δεν υπάρχει κάποια προοδευτικά αυξανόμενη δυσκολία ή κάτι τέτοιο, η φύση αυτής στο παιχνίδι εξαρτάται πάντα από τις δικό σας ταλέντο και προσοχή.

Ο Cuphead μπορεί και αντιμετωπίζει όλα τα μοναδικά αφεντικά του κόσμου του με τη βοήθεια δυνάμεων που αποκτά με κάποιον μυστήριο, μαγικό τρόπο (στην τελική, βασίζεται σε λογική κινούμενων σχεδίων). Η βασική του ικανότητα, να πετάει συνεχόμενες, γαλάζιες σφαίρες είναι διαθέσιμη όποια στιγμή, αξιοποιώντας όμως κατάλληλα τα νομίσματα που βρίσκονται διάσπαρτα στις πίστες μπορεί να αποκτήσει και άλλες κατάλληλες για διάφορες περιστάσεις. Υπάρχουν δυνάμεις που είναι πιο ισχυρές από τη βασική αλλά έχουν περιορισμένο εύρος, ενώ υπάρχουν και αυτές που είναι λιγότερο ισχυρές αλλά δίνουν επιπλέον ζωή. Υπάρχει αρκετή ποικιλία, αν και το παιχνίδι αποδεικνύεται φειδωλό στα νομίσματα που σας δίνει οπότε μάλλον θα καταλήξετε να χρησιμοποιείτε αυτές που ξεκλειδώσατε πρώτες. Ο δε χειρισμός είναι εξαιρετικός. Ο Cuphead αποκρίνεται άμεσα στις εντολές σας, τα απαραίτητα κουμπιά είναι λίγα (συστατικό καίριο για φρενήρες gameplay) και, στην τελική, σας δίνονται όλες εκείνες οι δυνατότητες για να αποφύγετε τα εμπόδια των εχθρών. Είναι αποκλειστικά και μόνο στο χέρι σας να τα ξεπεράσετε. Αν τα πράγματα γίνουν πολύ δύσκολα, μπορείτε να φωνάξετε και ένα φίλο σας να χειριστεί τον Mugman σε local co-op. Πάντως, ενδέχεται η κατάσταση να γίνει ακόμα δυσκολότερη, καθώς η χαοτική φύση του gameplay δυσκολεύει το συντονισμό δύο παικτών. Ίσως solo να τα καταφέρετε καλύτερα.

Κάθε μάχη είναι και πιο τρελή από την προηγούμενη.

Πέρα από αυτό το άψογο σύνολο του gameplay, το Cuphead παίρνει όλα τα εύσημα και για τον πιο εμφανή λόγο, την παρουσίασή του. Εξαιρουμένου του γεγονότος πως η αισθητική των κινουμένων σχεδίων ίσως να θεωρηθεί υποκειμενικό θέμα (αν δεν σας αρέσει πάντως, εγώ σας θεωρώ κακόγουστους), το παιχνίδι παίρνει άριστα 10 για την ποιότητά του σε αυτόν τον τομέα. Οι πίστες είναι προσεγμένες μέχρι και στην τελευταία τους λεπτομέρεια, οι εκφράσεις και το animation των αφεντικών υπέροχα, μικρά εφέ στις κινήσεις του Cuphead εμφανίζονται από παντού, ακόμα και το εφέ που προσομοιώνει την μεταφορά από φιλμ προσθέτει παρά αφαιρεί στην όλη οπτική εμπειρία. Δεν δύναμαι να βρω αρνητικό στον τεχνικό ή τον αισθητικό τομέα του Cuphead, αφού, πέρα από όλα τα άλλα, τρέχει και χωρίς ψεγάδια. Το ίδιο ισχύει και για την μουσική. Οι τζαζ συνθέσεις αποτελούν ιδανικό ταίρι για τον χαμό που συνήθως επικρατεί, είναι εθιστικές και αναβλύζουν ποιότητα και προσοχή.

Όταν παίξετε το Cuphead, καταλαβαίνετε γιατί είχε τόσο hype αλλά και για ποιο λόγο καθυστέρησε τόσο πολύ. Το επίπεδο της λεπτομέρειας, της προσοχής και της ισορροπίας βρίσκεται σε δυσθεώρητα υψηλό επίπεδο. Ναι, το Cuphead αποτελεί ένα παιχνίδι ορόσημο, ένα μικρό, σαδιστικό αριστούργημα που θα σας ενθουσιάσει, θα σας εκνευρίσει και θα σας ενθουσιάσει ακόμα περισσότερο.

Οπτικοακουστικό κομψοτέχνημαΕξαιρετικός χειρισμόςΠοικιλία αφεντικώνΑπαιτητικόΊσως υπερβολικά δύσκολο για κάποιουςΜικρό για τους ιδιαίτερα ταλαντούχους παίκτεςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:StudioMDHRΕΚΔΟΣΗ:Studio MDHRΔΙΑΘΕΣΗ:-ΕΙΔΟΣ:Arcade shooterΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player, multiplayerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://cupheadgame.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:29/9/2017PEGI:-

Game20.gr, το Άσυλο των gamers