Chaos on Deponia Review

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν εκεί στη Daedalic έχουν ανακαλύψει κάποιο μαγικό φίλτρο και παράγουν μανιωδώς ποιοτικά adventures και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά εύχομαι να μην σταματήσουν και να συνεχίσουν να μας εκπλήσσουν το ίδιο ευχάριστα και στο άμεσο μέλλον. Πριν από μερικούς μήνες η (νέα) αγαπημένη εταιρεία των απανταχού adventurers κυκλοφόρησε το Deponia, το πρώτο μέρος μιας τριλογίας με πρωταγωνιστή ένα θεόμουρλο τύπο ονόματι Rufus, ο οποίος κοιμάται και ξυπνάει με μια και μοναδική ευχή,

να φύγει από την σκουπιδούπολη στην οποία διαμένει. Στην πορεία της ιστορίας ο ήρωάς μας ερωτεύεται σφόδρα την όμορφη Goal από την πόλη Elysium και κάνει ότι περνά από το χέρι του ώστε να την εντυπωσιάσει αρχικά, αλλά παράλληλα να προστατέψει τόσο αυτή όσο και την πατρίδα του από τις δυνάμεις των Organon που θέλουν να εξαφανίσουν την τελευταία από το χάρτη.

Το δεύτερο μέρος της τριλογίας, Chaos on Deponia, ξεκινά παρουσιάζοντας μας αρχικά με κινηματογραφικό τρόπο μια περίληψη της ιστορίας του πρώτου παιχνιδιού, ενώ αμέσως μετά αναλαμβάνετε και πάλι το χειρισμό του Rufus, ο οποίος αφού συλλέξει κάποια απαραίτητα αντικείμενα από το σπίτι του ηλικιωμένου ζευγαριού που τον φιλοξενεί, προσπαθεί για άλλη μια φορά να φτάσει στην Elysium με ένα ανορθόδοξο (όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε) τρόπο.
Όπως θα περίμενε κανείς, το δημιούργημά του κατά φαντασίαν ήρωα καρφώνεται στην κάψουλα που μεταφέρει την Goal και τον Cletus και έπειτα από μια σύντομη διαμάχη μεταξύ των ανδρών η Goal βρίσκεται για άλλη μια φορά στον απέραντο σκουπιδότοπο, τη Deponia, αυτή τη φορά όμως με προβλήματα… προσωπικότητας. Συγκεκριμένα στο Chaos on Deponia πρέπει να βοηθήσετε τον Rufus να επαναφέρει την αγαπημένη του στην αρχική της κατάσταση, αφού από την πτώση έχει αποκτήσει όχι μια, ούτε δυο, αλλά τρεις διαφορετικές προσωπικότητες, καθώς τα εμφυτεύματα μνήμης της έχουν καταστραφεί. Ακούγεται κάπως μπερδεμένο σαν ιδέα, αλλά τελικά αποδεικνύεται πολύ έξυπνο, καθώς ο κάθε χαρακτήρας/προσωπικότητα έχει τις ιδιαιτερότητες του και πρέπει να βρείτε τον κατάλληλο τρόπο κάθε φορά, ώστε να πείσετε τη Goal να συνεργαστεί μαζί σας.

Οπτική πανδαισία το Chaos on Deponia.

Στον τεχνικό τομέα δεν αλλάζει απολύτως τίποτα σε σχέση με το πρώτο μέρος. Ta εξαιρετικά σχεδιασμένα 2D γραφικά υψηλής ανάλυσης εντυπωσιάζουν για μια ακόμη φορά και οι τοποθεσίες που επισκέπτεστε, οι οποίες είναι σημαντικά περισσότερες από το πρώτο μέρος, θα σας αφήσουν με το στόμα ανοικτό. Οι νέοι χαρακτήρες επίσης προσεγμένοι, βγάζουν τρελό γέλιο τόσο με τις ατάκες όσο και με τις εκφράσεις του προσώπου τους. Οι ομιλίες, τέλος, παραμένουν ζωντανές και ενθουσιώδεις χωρίς να προβληματίζουν αν και σίγουρα θα σας ζαλίσουν οι στιγμές όπου πρέπει να απευθυνθείτε τρεις φορές προς τη Goal, ρωτώντας τη ακριβώς τα ίδια πράγματα κάθε φορά. Δεν ξέρω αν μπορούσαν να το διαχειριστούν κάπως διαφορετικά οι σχεδιαστές αυτό το σημείο, αλλά πολλές φορές ειλικρινά θα θέλετε να κλείσετε