Bright Memory Infinite review

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι με την πορεία των χρόνων η ψαλίδα στην ποιότητα ανάμεσα στα indie παιχνίδια και στις ΑΑΑ παραγωγές ολοένα και μικραίνει, είτε σε επίπεδο gameplay, είτε ακόμη και σε επίπεδο γραφικών. Το action-FPS Bright Memory: Infinite είναι μία τέτοια indie περίπτωση, τουλάχιστον με την πρώτη ματιά. Oυσιαστικά αποτελεί δημιούργημα ενός developer, o οποίος στην πορεία κατάφερε να φτιάξει μία μικρή ομάδα για να ολοκληρώσει

την ανάπτυξη του τίτλου.

Η αλήθεια είναι ότι σεναριακά το Bright Memory: Infinite, αν και έχει ενδιαφέρων κόσμο, δεν παύει να είναι κοινότυπο και να αποτελεί απλά αφορμή για μακελειό. Βρισκόμαστε στο μέλλον (2036), όπου έχει παρατηρηθεί από τους επιστήμονες ένα παράξενο φαινόμενο μαύρης τρύπας στον ουρανό. Σαν να μην έφτανε αυτό μέσα από την μαύρη τρύπα φαίνεται να έχουν ξεπηδήσει αρχαίες οντότητες που σπέρνουν τον όλεθρο. Η πρωταγωνίστρια ειδική πράκτορας Shelia, καλείται να βρει απαντήσεις για την προέλευση της μαύρης τρύπας καθώς και να βγάλει από την μέση της παράξενες αυτές οντότητες. Η ιστορία παραπέμπει σε b-movie ταινία δράσης των 80s/90s και είναι πραγματικά αυτό που φαίνεται. Μην ψάχνετε για τρομερές ανατροπές και ποιότητα αφήγησης. Η συμπαθέστατη Shelia είναι one (wo)man army και ξεκοιλιάζει ότι κινείται. Μέσα από σύντομα cutscenes παρακολουθείτε κάθε φορά την όποια εξέλιξη που υπάρχει στην ιστορία, με αφηγηματικές και σκηνοθετικές τεχνικές που θυμίζουν περισσότερο παιχνίδια της προπροηγούμενης γενιάς. Τίποτα το αξιοσημείωτο εδώ.

Το παιχνίδι, ότι χάνει σε σενάριο, το κερδίζει πανηγυρικά με το απίστευτα εθιστικό gameplay του, που προκαλεί σοκ και δέος με την ταχύτητα των μαχών και τις πολλές επιλογές για να επιτεθείτε στους εχθρούς. Το πιστολίδι με τα πυροβόλα είναι τέρμα απολαυστικό με το καθένα από τα πέντε όπλα που βρίσκετε να προσφέρει τέλεια αίσθηση. Μάλιστα κάθε όπλο έχει και δεύτερο mode με πιο ισχυρά πυρομαχικά που πρέπει να τα χρησιμοποιείτε με σύνεση για να μην εξαντληθούν. Πέρα όμως από το πιστολίδι, μπορείτε να κάνετε melee επιθέσεις με το ξίφος σας πετσοκόβοντας τους εχθρούς, αλλά και να κάνετε άμυνα αποκρούοντας τις σφαίρες που σας ρίχνουν οι εχθροί οι οποίες επιστρέφουν σε αυτούς και τους εξολοθρεύουν. Τέλος υπάρχει και προσθετικό χέρι με το οποίο μπορείτε να σπρώχνετε τους εχθρούς προς τα πίσω ή να τους πετάτε στον αέρα, οπότε έχετε αρκετά δευτερόλεπτα στη διάθεσή σας να τους ξεκάνετε είτε με το σπαθί, είτε με τα πυροβόλα όπλα. Οι επιλογές αυξάνονται ακόμη παραπάνω ξεκλειδώνοντας σταδιακά περισσότερες κινήσεις με το προσθετικό χέρι, μεγαλύτερη εμβέλεια στις επιθέσεις με το σπαθί σας, νέα εκρηκτικά κτλ.

Το πολύ καλό της υπόθεσης είναι ότι και οι ίδιοι οι εχθροί που αντιμετωπίζετε είναι έτσι σχεδιασμένοι ώστε να σας αναγκάζουν να χρησιμοποιήσετε τα πάντα. Πχ κάποιοι δεν πέφτουν εύκολα με τα πυροβόλα όπλα, αφού έχουν ασπίδα, οπότε πρέπει να χρησιμοποιήσετε το ξίφος και τις κινήσεις του προσθετικού χεριού. Υπάρχουν επόσης τοξότες που σας σημαδεύουν από μακριά, οπότε εκεί πάτε με πυροβόλα όπλα και απόκρουση των σφαιρών με το ξίφος σας κτλ. Η δράση του παιχνιδιού, με το πλήθος επιλογών μάχης, τον μεγάλο αριθμό των εχθρών που έρχονται καταπάνω σας, αλλά και το άρτιο level design στις αρένες όπου μάχεστε, προκαλεί ιδιαίτερη ικανοποίηση και για μένα προσωπικά αποτελεί μία από τις πιο απολαυστικές εμπειρίες που έχω βιώσει σε FPS τα τελευταία χρόνια.

Η ποικιλία εχθρών κυμαίνεται σε καλό επίπεδο για τα κυβικά του παιχνιδιού. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι σχεδιαστικά τουλάχιστον διαφορετικοί από ότι έχετε συνηθίσει μέχρι τώρα, ως δαιμονικές οντότητες που ξεπηδούν από αρχαίους πολιτισμούς. Η φτωχή νοημοσύνη φαίνεται κυρίως στους εχθρούς που σας πυροβολούν από μακριά και δεν κάνουν κινήσεις για να καλυφθούν με αξιοπρέπεια, ενώ οι περισσότεροι εχθροί έχουν ούτως ή άλλως melee όπλα οπότε έρχονται καταπάνω σας με ωραίους ελιγμούς. Τα λιγοστά boss fights είναι πολύ πετυχημένα και άκρως εθιστικά, αφού απαιτούν να έχετε αφομοιώσει πλήρως όλους τους μηχανισμούς μάχης και να κάνετε ελιγμούς τη σωστή στιγμή για να μπορέσετε να τα βγάλετε εις πέρας. Ο σχεδιασμός των boss είναι αξιοπρόσεκτος και προκαλεί δέος, στοιχείο που συντελεί στην ωραία εμπειρία μάχης με αυτά.

Πέρα όμως από το πιστολίδι, εξερευνάτε τον κόσμο μέσα από απολύτως γραμμικά μονοπάτια, σκαρφαλώνοντας σε τοίχους, περνώντας από μπαλκόνι σε μπαλκόνι κτλ με τυπικό platforming. Στην διάθεσή σας έχετε και γάντζο, που υπάρχει σε προκαθορισμένα σημεία και στην πραγματικότητα συμβάλλει θετικά μόνο σε ένα σημείο όπου η χρήση του προσδίδει πραγματικά στην ένταση της σκηνής. Το παιχνίδι είναι απόλυτα γραμμικό, με πολλούς «αόρατους τοίχους» ή σκηνικά όπου δεν μπορείτε να περάσετε καν από γρασίδι, γεγονός που μαρτυρά την indie φύση του. Όπως και να ‘χει, είναι ενοχλητικό για τα σημερινά δεδομένα. Ένα ακόμα θέμα είναι η ακατανόητη προσθήκη stealth μόνο σε ένα σημείο που διαρκεί περίπου ένα 10λεπτο. Πέρα από το γεγονός ότι δεν εξηγείται σεναριακά γιατί το stealth υπάρχει μόνο εδώ και όχι σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι, είναι και άτσαλο και αναξιόπιστο λειτουργικά που απλά δεν έπρεπε καν να υπάρχει. Υπάρχει επίσης μία ξέμπαρκη σκηνή καταδίωξης με όχημα που διαρκεί κι αυτή λίγα μόλις λεπτά. Ευτυχώς η υλοποίηση εδώ είναι καλύτερη και δεν χαλάει την εικόνα του τίτλου, αφού το όχημα έχει καλή οδηγική συμπεριφορά και η εξολόθρευση των εχθρικών οχημάτων είναι απολαυστική, παρά την κάπως άγαρμπη στόχευση.

Αυτό που εγείρει ερωτήματα ως προς το αν αξίζει να αποκτηθεί το Bright Memory: Infinite είναι ασφαλώς η πολύ μικρή διάρκεια του. Δεν θα σας πάρει περισσότερο από δύο ώρες για να ολοκληρώσετε το παιχνίδι, το οποίο μοιάζει περισσότερο με tech demo. Είναι ένα μεγάλο τίμημα για έναν indie τίτλο που κοιτάει στα μάτια ΑΑΑ παραγωγές ως προς την δράση, αλλά δεν μπορεί να τις κοντράρει ως προς την διάρκεια, αφού θα απαιτούνταν περισσότερα χρόνια για να δημιουργηθεί κάτι πιο πλήρες. Ίσως αν η δομή του παιχνιδιού στηριζόταν σε roquelike στοιχεία θα μπορούσε να καμουφλάρει έως ένα βαθμό το πρόβλημα, ή θα μπορούσαν να υπάρχουν κάποια έξτρα modes ή co-op για περισσότερο χρόνο ενασχόλησης.

Αντίθετα με την διάρκεια, ο οπτικός τομέας είναι ξεκάθαρα ένα από τα πιο δυνατά του χαρτιά του παιχνιδιού. Οι καλοσχεδιασμένοι εχθροί, η τρομερή λεπτομέρεια στα όπλα, τα φοβερά particle effects και οι απίστευτες γυαλάδες που ενισχύονται ακόμη περισσότερο με την επιλογή ray tracing και όλα αυτά σε 4Κ/60fps, συνθέτουν ένα οπτικό υπερθέαμα που δεν συνάδει με τίτοτα με τις indie καταβολές του τίτλου και είναι από τα καλύτερα που έχουμε δει στην γενιά μέχρι τώρα! Είναι πραγματικά απίστευτο αυτό που πέτυχαν οι δημιουργοί. Μοναδική παραφωνία κάποιες χαμηλής ανάλυσης υφές σε βράχους ή τοίχους τα οποία όμως δεν ενοχλούν. Πολύ πετυχημένο είναι και το sound design του τίτλου, με ρεαλιστικούς ήχους τόσο στα όπλα όσο και στις ξιφομαχίες. Η μουσική, αν και μονότονη σε σημεία, είναι πλήρως εναρμονισμένη με τα τεκταινόμενα στην οθόνη.

Το Bright Memory: Infinite είναι ένα απολαυστικό και εντυπωσιακό σφηνάκι δράσης. Δυστυχώς η λέξη-κλειδί εδώ είναι «σφηνάκι», καθώς το παιχνίδι έχει πολύ μικρή διάρκεια, καθώς και γραμμικότητα στην εξερεύνηση. Αν πάντως σας αρέσουν τα γρήγορα shooters, ξεχυθείτε στην μάχη και δεν θα το μετανιώσετε.

Οπτικό υπερθέαμαΕθιστικός συνδυασμός gunplay και meleeΩραία boss fightsΑνέλπιστα καλή ποικιλία εχθρώνΠολύ μικρή διάρκειαΑδιάφορη ιστορίαΠολύ γραμμικόΜικρά προβλήματα στη νοημοσύνηΑχρείαστο και άγαρμπο stealth σε συγκεκριμένο σημείοΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS5, Xbox Series X/S, Switch, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:FYQD StudioΕΚΔΟΣΗ:Playism

Game20.gr, το Άσυλο των gamers