Beat the Beat: Rhythm Paradise Review

Είναι ενδιαφέρον όταν οι ιαπωνικές εταιρίες φτιάχνουν παιχνίδια για το εγχώριο κοινό, για να ανακαλύψουν αργότερα ότι θα μπορούσαν να κολυμπάνε στα λεφτά αφού τα εν λόγω παιχνίδια πάνε μια χαρά και στη Δύση. Το Rhythm Paradise έχει αποκτήσει οπαδούς σε Ευρώπη και Αμερική, και επιστρέφει με νέα έκδοση στο Wii. Το Rhythm Paradise, για όσους δεν έχουν έρθει σε επαφή μαζί του, είναι ένα παιχνίδι ρυθμού που κάνει τα πράγματα λίγο πιο… διαφορετικά. Αντί να έχουμε μπάντες, πλαστικές κιθάρες, χαλάκια με βελάκια, ψεύτικες DJ κονσόλες και licenced κομμάτια, το Rhythm Paradise έχει την τρέλα των δημιουργών του, πολύχρωμα καρτούν διαφόρων τεχνοτροπιών και απλό, αλλά απαιτητικό gameplay.

Το Beat the Beat: Rhythm Paradise, όπως και ο προκάτοχός του, σας τοποθετεί σε διάφορα mini-games που αντιστοιχούν σε διαφορετικά μουσικά «νούμερα» και πρέπει να ακούτε την μουσική και τα ηχητικά σήματα που μπορεί να υπάρχουν στο παιχνίδι για να πατήσετε τα πλήκτρα με το σωστό ρυθμό. Το Beat the Beat γυρνάει το gameplay πίσω στην εποχή του Game Boy Advance, όπου το παιχνίδι παιζόταν με τα A και B. Τοιουτοτρόπως και με τον πολύ πιο βολικό τρόπο που έχουν τοποθετηθεί τα A και B στο Wii Remote, χρειάζεται να τα χρησιμοποιείτε εναλλάξ ή μόνα τους για να τα βγάλετε πέρα στα mini-games. Τελειώνοντας, κάποιος (συνήθως κάποιος χαραχτήρας από το παρασκήνιο) σας βαθμολογεί με μια αστεία ατάκα που έχει να κάνει με το mini-game που μόλις παίξατε. Η επιστροφή στα κουμπιά πάντως φέρνει τη σειρά ένα βήμα πίσω. Βρίσκω την έκδοση του DS πολύ πιο διασκεδαστική με την οθόνη αφής, παρά με το πάτημα των πλήκτρων.

Τα mini-games ποικίλουν σε θεματολογία, όσο και στο τί σας ζητάνε όσον αφορά τον ρυθμό. Θα βρεθείτε να παίζετε golf με μαϊμούδες, να διώχνετε μπάλες μακριά από την κοπέλα που έχετε ραντεβουδάκι, να παίζετε badminton με έναν σκύλο και μια γάτα πάνω σε αεροπλάνα και άλλα πολλά. Η δημιουργικότητα που αποπνέει το κάθε mini-game είναι απίστευτη, όπως και η μουσική και τα ηχητικά εφέ που είναι καθαρά και με ρυθμό. Aνά τέσσερα mini-games, έχετε ένα remix stage όπου πρέπει να παίξετε ένα μουσικό κομμάτι τριών λεπτών (κανονικό τραγούδι δηλαδή), παίζοντας τα τέσσερα προηγούμενα παιχνίδια σε εναλλαγή. Έτσι, ανεβαίνει η δυσκολία (τα remixes είναι πάντα πιο δύσκολα) και τεστάρετε το πόσο καλά μάθατε τα προηγούμενα mini-games. Αν βαρεθείτε πάντως, μπορείτε να κάνετε ένα διάλειμα με κάνα φίλο και να παίξετε κάποια από τα παιχνίδια σε local multiplayer. Το τί συμβαίνει εκεί είναι άλλο πράγμα, αφού τα θεότρελα 2-player modes ζητάνε απόλυτο συγχρονισμό.

Δείγμα των παιχνιδιών για δύο παίκτες. HAIII YAAA BRO!

Σε αυτό το σημείο, ίσως φωνάξετε όλοι δυνατά «casual!». Όμως έχω σοβαρά επιχειρήματα για το αντίθετο. Πρώτα απ’ όλα, το Beat the Beat, όπως όλα τα Rhythm Paradise, μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά στους παίκτες, κάτι που δεν χάνουν την ευκαιρία να κάνουν. Πολλές φορές σας ζητείται μέσα στο ίδιο mini-game να πατάτε τα πλήκτρα στο ρυθμό, αλλά ξαφνικά πρέπει