Batman: Arkham City Review

Πριν από δύο χρόνια, η άγνωστη και άσημη μέχρι τότε Rocksteady, έβγαλε το Batman: Arkham Asylum, το κατά γενική ομολογία “καλύτερο superhero game όλων των εποχών”. Όντας πλέον στην κορυφή, καλείται να ξεπεράσει τον εαυτό της και τα στάνταρ που η ίδια έθεσε, με το Batman: Arkham City. Κάνω ιδιαίτερη αναφορά στη Rocksteady,

γιατί αποτελεί τον ορισμού αυτού που λέμε “success story”. Το Arkham Asylum ήρθε από το πουθενά και εκτόξευσε το στούντιο σε δυσθεώρητα ύψη, με συνέπεια ολόκληρη Warner να τα σκάσει για να χάρη του. Οι προσδοκίες και τα στάνταρ πλέον είναι πολύ πιο ψηλά. Πως καταφέρνεις λοιπόν να ξεπεράσεις το πρώτο σου δημιούργημα, που πολλοί θεωρούν -και όχι άδικα- ότι άγγιξε την τελειότητα; Διατηρείς την επιτυχημένη συνταγή, αλλά του μεγαλώνεις δραστικά την κλίμακα. Με λίγα λόγια, το κάνεις μεγαλύτερο και καλύτερο.

Ας ξεκινήσουμε από την ιστορία, όπως συνήθως. Το Batman: Arkham City διαδραματίζεται 18 μήνες μετά τα γεγονότα του ΑΑ. Σε αυτόν τον ένα χρόνο, έχουν γίνει πολλά. Με το Άσυλο κατεστραμμένο, το Gotham χρειαζόταν μια νέα φυλακή για τα απροβράσματα της κοινωνίας. Aντί λοιπόν να φτιαχτεί κάποια νέα εγκατάσταση, πήρανε τα αποβράσματα, τα πετάξανε στο παλιό και υποβαθμισμένο κομμάτι της πόλης, το έκλεισαν με τοίχο γύρω γύρω, και δώσανε στον αδίστακτο ψυχολόγο Hugo Strange το κλειδί. Αυτό είναι το Arkham City, μια πόλη-φυλακή, όπου οι τρόφιμοι κάνουν ότι θέλουν και… δεν ενοχλούν την υπόλοιπη κοινωνία.

Ο Batman ψιλιάζεται από την αρχή ότι αυτό το εγχείρημα είναι ορολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί στους δρόμους του Gotham και αποφασίζει να το ερευνήσει και να το πολεμήσει με πολιτικά μέσα ως Bruce Wayne. Ώσπου ξαφνικά με κάποιο τρόπο καταλήγει και ο ίδιος εκεί! Ο Hugo Strange ετοιμάζει κάτι μεγάλο, ενώ φρικιά όπως ο (ετοιμαθάνατος) Joker, o Διπρόσωπος και ο Πιγκουίνος, έχουν τα δικά τους σατανικά σχέδια. Ο Σκοτεινός Ιππότης καλείται να τα ανακαλύψει και να τα εμποδίσει. Από τη μία το παιχνίδι έχει τρελό backstory, από την άλλη όμως η ίδια η πλοκή θα μπορούσε να είναι πιο προσεγμένη. Η δε καθιερωμένη ανατροπή στο τέλος με “χάλασε” και έπρεπε να είναι διαφορετική, ή ακόμα και να μην υπάρχει καθόλου. Σε γενικές γραμμές, πιστεύω ότι θα μπορούσαν να κάνουν πολλά περισσότερα με το όλο setting.

Θεότρελο ξύλο! ΘΕΟΤΡΕΛΟ ΞΥΛΟ!

Επειδή ξεκίνησα με ψιλοαρνητικό ύφος το review, να σας διαβεβαιώσω ότι το σενάριο ουσιαστικά είναι το μόνο παράπονο που έχω από το παιχνίδι. Γιατί, όσον αφορά το ζουμί, το gameplay δηλαδή, τα πάει περίφημα. Tι είναι λοιπόν το Batman: Arkham City; Φανταστείτε ένα “open-world Arkham Asylum… on steroids” και έχετε μια γενική εικόνα. Βρίσκεστε στο AC και μπορείτε να πάτε όπου θέλετε και να κάνετε σχεδόν ότι θέλετε, στα πλαίσια του gameplay φυσικά. Ως Batman, χρησιμοποιώντας τον γάντζο και την μπέρτα σας, μετακινήστε γρήγορα και εύκολα, από ταράτσα σε ταράτσα, από κτίριο σε κτίριο κλπ. Μπροστά σας ανοίγεταιη παλιά πόλη του Gotham, ένας κόσμος γεμάτος με πράγματα να κάνετε. Πέρα από