Ash of Gods Review

Το Ash of Gods της Aurum Dust Studios ξεκίνησε με crowdfunding μέσα στο προηγούμενο έτος και πλέον είναι διαθέσιμο στο Steam σε χαμηλή τιμή. Πρόκειται για ένα παιχνίδι-υβρίδιο μεταξύ strategy και RPG, με αυξημένη βάση στην ιστορία και την εκτενή αφήγηση και με στοιχεία deckbuilding μέσω των καρτών μαγικών ικανοτήτων

που χρησιμοποιούνται κατά την διάρκεια της μάχης. Έχει παρόμοια αισθητική και αρκετές ομοιότητες στο gameplay με το Banner Saga της Stoic, θυμίζοντας κι αυτό animation film από τα τέλη της δεκαετίας του ‘80 με αρχές ‘90.

Το παιχνίδι ξεκινά με μια αναδρομή στο παρελθόν που αποκαλύπτει πως ο φανταστικός κόσμος στον οποίο εμβαθύνει, βιώνει περιοδικά μια μορφή μαζικής ανθρωποκτονίας ή Αποκάλυψης, την οποία ονομάζουν Θερισμό. Ανθρωπόμορφα, αθάνατα από φυσικά αίτια, όντα με αυξημένη δύναμη και μαγικές ικανότητες προσπάθησαν να σταματήσουν αυτή την κόλαση επί γης, ωστόσο η ολοκληρωτική τους θυσία φαίνεται πως απέτυχε και ο Θερισμός επαναλαμβάνεται κατά τον καιρό που αφηγείται το παιχνίδι.

Αναλαμβάνετε το ρόλο τριών διαφορετικών πρωταγωνιστών, εναλλασσόμενων τακτικά κατά την βούληση της αφήγησης και σκοπός σας είναι να σταματήσετε τους Θερισμούς, καθώς και τα πλάσματα που τους προκαλούν - τα έκπτωτα, δηλαδή, αθάνατα όντα. Το παιχνίδι μοιάζει ιδιαίτερα με visual novel και περνάτε αρκετές ώρες σε διαλόγους, κοιτώντας εικόνες σχεδόν ακίνητες, αλλά λεπτομερώς φτιαγμένες. Οι χαρακτήρες παρουσιάζονται με τρόπο που βρίσκεται σε σωστή ρότα, όμως υπάρχουν ατέλειες στην αφήγηση, στους διαλόγους και την όλη παρουσίαση. Πολλές φορές παρατήρησα πως φράσεις δεν ταιριάζουν με την προσωπικότητα που θα έπρεπε να έχει κάθε ήρωας και θυμίζουν εφηβικό ή μετεφηβικό επίπεδο σκέψης. Για παράδειγμα, μεσήλικας, όμως σθεναρός, πολεμιστής-πατέρας περνά τον θάνατο της γυναίκας του με δύο φράσεις και αδιαφορεί για τον προφανή πόνο της κόρης του, από την οποία ζητά να κουβαλήσει το πτώμα και να το θάψει.

Αν και οι διάλογοι είναι εκτενείς, πολλές φορές δεν είναι καλοδουλεμένοι.

Παρόλα αυτά, οι επιλογές στους διαλόγους έχουν σημασία, πολλές φορές μάλιστα μπορούν να οδηγήσουν σε πολύ σημαντικές απώλειες και θάνατο. Ελάχιστες φορές σας φανερώνεται ποια επιλογή έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη συνέχεια. Το παιχνίδι προσπαθεί να πλανηθεί στις περιοχές των πολλών καταλήξεων, οι σεναριογράφοι ωστόσο ολοκλήρωσαν μόνο δύο τέλη για την ιστορία, με πιθανότητα να υπάρχει κι ένα τρίτο που αχνοφαίνεται... εμ, θέλω να πω πως φαίνεται να έχει γίνει προσπάθεια να μπαλωθεί στο παιχνίδι. Ο κόσμος στον οποίο εκτυλίσσονται τα γεγονότα φαινομενικά δείχνει μελετημένος σε βάθος, σε σημείο που το παιχνίδι σας βομβαρδίζει στην αρχή με ονόματα περιοχών, προσώπων, γεγονότων, όπως ο Τόλκιν στην Αϊνουλιντάλη. Η διαφορά, όμως, έγκειται πρώτα στο μέγεθος του έπους και κυριότερα στο γεγονός πως το δεύτερο είναι συλλογή από σημειώσεις κι όχι ενιαίο κείμενο. Αυτά τα στοιχεία με κάνουν να θεωρώ τον κόσμο του παιχνιδιού στην πραγματικότητα αφηρημένο παρά καλοσχεδιασμένο σε επίπεδο λεπτομέρειας.

To σύστημα μάχης είναι βασισμένο σε τετράγωνα και γύρους. Θυμίζει το Final Fantasy Tactics και το Xcom. Έχει ιδιαίτερο βάθος χωρίς τους πολυεπίπεδους κανόνες του Dungeons and Dragons και αφήνει ικανοποίηση όταν καταφέρετε να βγάλετε αλώβητους τους ήρωές σας μέσα από τις μάζες των εχθρών. Να γνωρίζετε πως το παιχνίδι έχει permadeath, αλλά ο θάνατος δεν είναι το τέλος της ιστορίας. Η αφήγηση προχωρά και χωρίς εσάς ή με έναν ήρωα μονάχα ζωντανό, για παράδειγμα. Στην μάχη έχουν προστεθεί κάρτες μαγικών ικανοτήτων που χαρίζουν εναλλακτικές μεθόδους για να καταφέρετε σοβαρά πλήγματα στους εχθρούς. Βέβαια, το επίπεδο του deckbuilding είναι πρωτόγονο λόγω των ελάχιστων καρτών που υπάρχουν, αλλά θυμίζει τον παρόμοιο μηχανισμό από τα επίσημα σενάρια του DnD Encounters, το οποίο μου έχει χαρίσει πολλές αξιομνημόνευτες στιγμές με εντυπωσιακά comebacks. Στο Ash of Gods μπορώ να πω πως η μάχη δεν βασίζεται στην τύχη, απαιτώντας πρωτίστως ικανότητα και εξοικείωση με τους μηχανισμούς του παιχνιδιού. Το αρνητικό είναι πως η αντίπαλη νοημοσύνη χειρίζεται μονάχα μια μονάδα σε κάθε γύρο, οπότε αν χρησιμοποιείτε σε μια μάχη με 10 αντιπάλους έναν ήρωα μόνο του έχετε 11 γύρους μέχρι να κλείσει ο κύκλος και να έχουν παίξει όλοι.

Το σύστημα μάχης κάνει την δουλειά του.

Πρόσφατα βγήκε ένα μεγάλο patch περιεχομένου για το παιχνίδι στο οποίο πλέον υπάρχουν τρία επίπεδα δυσκολίας και πολλές μάχες που παλαιότερα είχαν λάθος υπολογισμένα μαθηματικά, πλέον είναι βατές. Οι τρεις διαφορετικές δυσκολίες σας επιτρέπουν να παίξετε το παιχνίδι όσο χαλαρά θέλετε, παρόμοια με αυτές που απαντώνται στο God of War, αλλά πολλές μάχες ακόμα και στην μέση δυσκολία κρατάνε αρκετό χρόνο.

Υπάρχει και multiplayer mode, το οποίο προς το παρόν έχει επιλογή μόνο για PvP. Δεν κατάφερα να μπω σε κάποιο ματς τις ώρες που έπαιζα το παιχνίδι, αλλά υποθέτω πως έχει να κάνει με turn-based μάχες με premade units που διαλέγετε από το lobby. Οι developers έχουν αναφέρει πως θα προσθέσουν μελλοντικά co-op campaign με αυξημένη δυσκολία μαχών, το οποίο θα μπορούσε να είναι αρκετά εθιστικό και να αποκτήσει θέση σε μερικές all-strategy βραδιές.

Γραφικά ζωγραφισμένα στο χέρι, με πλήθος χαρακτήρων.

Η αισθητική του παιχνιδιού είναι όμορφη και παρόλο που όλες οι κινήσεις φαίνονται “βαριές” κι αργές το animation δεν ενοχλεί καθόλου. Σίγουρα υπάρχουν παιχνίδια που είναι παρόμοια αισθητικά και έχουν πολύ καλύτερο επίπεδο εκτέλεσης του animation, όπως το Dead in Vinland, αλλά σε κανένα βαθμό δεν μπορεί να θεωρηθεί αρνητικό στοιχείο. Το soundtrack είναι πραγματικά εξαιρετικό. Tο εκάστοτε κομμάτι ταιριάζει άψογα με την αντίστοιχη σκηνή, ενώ οι συνθέσεις είναι λιτές αλλά τόσο πεπληρωμένες ώστε να θεωρώ πως αξίζει τα χρήματα που χρειάζεται για να αγοραστεί ξεχωριστά. Αρνητικό στοιχείο είναι η απουσία voice acting, καθώς ακούγονται μόνο επιφωνήματα και γρυλίσματα στις αρχές των διαλόγων. Θεωρώ πως στις ημέρες μας κάθε παιχνίδι ρόλων πρέπει να δίνει πλήρως φωνή σε κάθε ήρωα, γιατί εξορισμού σε ένα ρόλο η φωνή αποτελεί στοιχείο του. Φέρνει τον παίκτη κοντά στον ήρωα και κοντά στην εκάστοτε κατάσταση που βιώνει. Μπορώ να πω πως πια είναι απαράδεκτο τα RPG να μην έχουν voice acting, τουλάχιστον στους πρωταγωνιστές αν όχι σε όλους τους χαρακτήρες.

Το Ash of Gods: Redemption είναι μια καλή εμπειρία αν ψάχνετε είτε κάτι παρόμοιο με το Banner Saga, είτε ένα turn-based RPG με εκτενή αφήγηση. Σίγουρα κάνει και αν ψάχνετε απλώς μια αφήγηση με διάρκεια γύρω στις 20 ώρες. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση όμως να σας γνωρίσει το είδος αν δεν έχετε επαφή ή δεν το προτιμάτε. Σε αυτό το επίπεδο βρίσκεται μονάχα το soundtrack του, ικανοποιητικό για όλες τις προτιμήσεις και προσιτό γιατί απλώς αποτελεί καλή μουσική - δεν χρειάζεται κάτι περισσότερο. Προτείνω να επενδύσετε στο Ash of Gods σε περίοδο εκπτώσεων, αν σας κάνει κλικ.

PermadeathAισθητική animationSoundtrackΗ turn-based μάχη είναι ιδιαίτερα αξιόλογηΤο deckbuilding είναι πρακτικά ανύπαρκτοΕφηβικού επιπέδου διάλογοιΔεν επιτρέπει να γνωρίσετε τον κόσμο του σε βάθοςΤο σενάριο δεν ξεχωρίζειΑπουσία voice actingΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:AurumDustΕΚΔΟΣΗ:AurumDustΔΙΑΘΕΣΗ:-ΕΙΔΟΣ:Tactical RPGΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player, multiplayerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:https://ashofgods.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:23/3/2018

Game20.gr, το Άσυλο των gamers