Alan Wake’s American Nightmare Review

Ατμόσφαιρα… Ίσως το πιο σημαντικό στοιχείο ενός story-driven παιχνιδιού, και το πιο δύσκολο να επιτευχθεί. Αυτό συμβαίνει γιατί, σε αντίθεση με πχ τα γραφικά ή ακόμα και την πλοκή, η ατμόσφαιρα είναι κάτι πολύ λιγότερο απτό. Δεν προέρχεται από τη μηχανή γραφικών, ούτε είναι αποτέλεσμα ενός καλού σεναρίου. Η σωστή ατμόσφαιρα δημιουργείται όταν όλα τα στοιχεία του παιχνιδιού, από τα γραφικά και τον ήχο, τις loading screens μέχρι και το gameplay, είναι υψηλού επιπέδου. Τι γίνεται όμως όταν ένα παιχνίδι πετυχαίνει διάνα τα μισά συστατικά, και τα θαλασσώνει στα υπόλοιπα;

Το Alan Wake’s American

Nightmare, το spin-off του πολυαγαπημένου Alan Wake της Remedy, προσπαθεί πολύ να φτιάξει ατμόσφαιρα. Ενώ η εταιρία μας έχει δείξει με τα Max Payne ότι σε αυτό τον τομέα μπορεί να μας εκπλήξει, όταν τερμάτισα το Alan Wake, ήμουν απογοητευμένος από τις τεράστιες ευκαιρίες που χάθηκαν, και που θα μπορούσαν να κάνουν ένα καλό παιχνίδι, εκπληκτικό. Έτσι, όταν ξεκίνησα το American Nightmare, είχα πολλές ελπίδες και προσδοκίες πως αυτή τη φορά η Remedy θα κατάφερνε ότι δεν κατάφερε με το πρώτο Alan Wake.

Το American Nightmare λαμβάνει χώρα σε ένα επεισόδιο της σειρά Night Springs, την οποία θα θυμάστε από τις τηλεοράσεις που έπαιζαν στο προηγούμενο παιχνίδι. Το Night Springs είναι ένας φόρος τιμής στην πραγματική σειρά Twilight Zone – μέχρι και ο αφηγητής στο παιχνίδι είναι ο ίδιος (ο Rod Sterling, δημιουργός και αφηγητής του TZ) και βοηθάει πάρα πολύ στο να βάλει τον παίχτη στο σωστό κλίμα. Η υπόθεση λοιπόν. Ο Alan Wake ξυπνάει στην Αριζόνα, κοντά στην πόλη Night Springs και ο σκοπός του είναι να αντιμετωπίσει και να νικήσει τον “Προπομπό του Σκότους”, τον Mr. Scratch. O Mr. Scratch, το alter-ego του Wake, είναι άνετα από τους πιο χαρισματικούς “κακούς” που έχω δει πρόσφατα και παρόλο που τα κίνητρά του είναι κάπως μπερδεμένα και θολά, σαν φυσιογνωμία είναι άκρως ενδιαφέρων, διασκεδαστικός αλλά και απειλητικός ταυτόχρονα. Ο Alan λοιπόν πρέπει, με τις περίεργες “ξαναγράφω-την-πραγματικότητα” μεθόδους που χρησιμοποιεί, να “στήσει” την ιστορία στο Night Springs έτσι ώστε να υπάρξει ένα καλό τέλος και να νικήσει το σκοτάδι.

Ωραίοι φωτισμοί φτιάχνουν ατμόσφαιρα.

To American Nightmare συνεχίζει την παράδοση του πρώτου Alan Wake ως διχασμένη προσωπικότητα. Τόσο στην ιστορία, όσο και σαν παιχνίδι. Πλασάρεται σαν τρόμου, αλλά κάνει συνειδητή προσπάθεια να μην είναι τρομακτικό. Το πλαίσιο που στήνει ένα Twilight Zone/Twin Peaks σκηνικό προετοιμάζει τον παίχτη για μια ιστορία όπου το πραγματικό και το ψεύτικο είναι μπλεγμένα, για μια ιστορία ονειρικής λογικής. Αλλά ο Alan, καθώς και κάθε NPC που συναντάει ο παίχτης, αμέσως τον διαβεβαιώνουν ότι δεν είναι τρελός, όλοι τα βλέπουν αυτά που βλέπει, τον καθησυχάζουν και του λένε πως δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητεί την πραγματικότητα, και πως το Σκότος είναι σχεδόν όσο φυσικό όσο ένας ανεμοστρόβιλος. Αυτή η αντιμετώπιση αποδυναμώνει πολύ το μυστήριο και την ατμόσφαιρα.

Αντίσ