Adr1ft Review

Το Adr1ft ξεχώρισε από τη στιγμή που ανακοινώθηκε και περιγράφεται ως... FPX (First Person Experience). Καταφέρνει να παρασύρει τον παίκτη στον κόσμο του και να προσφέρει κάτι διαφορετικό στον κορεσμένο χώρο των παιχνιδιών πρώτου προσώπου ή... πολύ κακό για το τίποτα;

Το Adr1ft είναι ένα παιχνίδι περιπέτειας πρώτου προσώπου. Αναλαμβάνεται τον ρόλο της Alex Oshima, διοικητή του διαστημικού σταθμού Northstar IV. Το ξεκίνημα του παιχνιδιού σας βρίσκει να κρέμεστε στο κενό του διαστήματος, με τον διαστημικό σταθμό κατεστραμμένο και την επιβλητική θέα της Γης στο βάθος να κόβει την ανάσα.

Εσείς, έχοντας αμνησία, προσπαθείτε να καταλάβετε πως καταλήξατε σε αυτή την εφιαλτική κατάσταση και βέβαια να βρείτε έναν τρόπο για να επιστρέψετε στην Γη με ασφάλεια. Η ιστορία, αν και προσπαθεί να περάσει ένα κοινωνικό μήνυμα που αφορά την απληστία του ανθρώπινου είδους και να ενσωματώσει δραματικές στιγμές προερχόμενες από τις προσωπικότητες και την ψυχολογία του πληρώματος, είναι επιφανειακή και αποτυγχάνει παταγωδώς. Αποτυγχάνει γιατί οι διάλογοι και το σενάριο σας δίνουν την εντύπωση ότι έχουν γραφτεί για μικρά παιδιά και όχι για ενήλικες που είναι ικανοί να κατανοήσουν περισσότερα και πιο πολύπλοκα από αυτά που παρουσιάζει το Adr1ft. Η ιστορία εξελίσσεται και παρουσιάζεται μέσα από ηχητικά μηνύματα με κάκιστες ερμηνείες και μέσα από ανταλλαγές ηλεκτρονικών μηνυμάτων μεταξύ των μελών του πληρώματος. Το δε βιαστικό και απότομο τέλος αφήνει αναπάντητα ερωτήματα και κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα.

Τα πρώτα στοιχεία επιβίωσης κάνουν νωρίς την εμφάνιση τους και αφορούν την κίνηση και την φθορά της στολής. Κάθε κίνηση που κάνετε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, καταναλώνετε μικρές ποσότητες αποθηκευμένου οξυγόνου με αποτέλεσμα αυτό να μειώνεται. Ο τρόπος με τον οποίο αναπληρώνετε το οξυγόνο σας είναι μέσω αιωρούμενων φιαλιδίων που βρίσκονται γύρω σας. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός επιβίωσης υποτίθεται ότι ενσωματώθηκε στο παιχνίδι για να σας κάνει την ζωή δύσκολη και να σας βάλει στον ρόλο ενός αστροναύτη του οποίου η ζωή κρέμεται από μια κλωστή, όμως σας δυσκολεύει μόνο στην αρχή, αφού σε κάθε σας βήμα και με απόσταση λίγων μόλις μέτρων μεταξύ τους, αιωρούνται τόσες πολλές φιάλες οξυγόνου γύρω σας που πλέον καταντάει αστείο. Επιπλέον, υπάρχουν και κεντρικοί σταθμοί αναπλήρωσης οξυγόνου, ενώ κάποια στιγμή αποκτάτε τη δυνατότητα να αναβαθμίζετε τη στολή σας για να αποθηκεύει ακόμα πιο μεγάλες ποσότητες οξυγόνου. με αποτέλεσμα να μην βιώνετε σχεδόν ποτέ το εφιαλτικό σενάριο του να πεθάνετε από ασφυξία.

Μπορεί να μην είναι ρεαλιστικό, όμως είναι πανέμορφο.

Το δεύτερο στοιχείο επιβίωσης, που και αυτό πετιέται στον κάδο των αχρήστων από το ίδιο το παιχνίδι, είναι η φθορά της στολής σας. Η παραμικρή επαφή με οποιαδήποτε επιφάνεια του διαστημικού σταθμού, έχει αποτέλεσμα να φθείρεται σταδιακά η στολής σας. Μικρές ρωγμές στο κράνος, διαρροές οξυγόνου κτλ, σας τρομοκρατούν... για λίγο. Ο διαστημικός σταθμός διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό, που με έναν μαγικό τρόπο επιδιορθώνει τη στολή σας και την κάνει σαν καινούρια. Φυστικά, οι σταθμοί αποκατάστασης της στολής σας είναι τόσοι πολλοί και με κοντινή απόσταση μεταξύ τους, που και σε αυτή την περίπτωση κάθε υποθετικό σενάριο που θα σας έκανε να αισθανθείτε οποιονδήποτε κίνδυνο, εξαφανίζεται αμέσως. Σε αυτά προσθέστε ότι μπορείτε να αναβαθμίζετε την στολή σας ώστε να έχει και πιο μεγάλες αντοχές στις επαφές, με αποτέλεσμα να σας δίνεται η εντύπωση ότι φοράτε τη στολή του... Iron man.

Στον τεράστιο, κατεστραμμένο διαστημικό σταθμό, εσείς προσπαθείτε να θέσετε σε λειτουργία το σκάφος διαφυγής και να επιστρέψετε στην Γη. Για να το κάνετε αυτό πρέπει να περιπλανιέστε ανάμεσα στα χαλάσματα και να ενεργοποιείτε απομακρυσμένους υποσταθμούς ή να αποκτάτε αντικείμενα που χρειάζονται για να ξεκλειδώνετε νέες περιοχές κτλ. Ενδιαφέρουσα ιδέα, προβληματική εκτέλεση. Αυτό γιατί οι αποστάσεις μεταξύ των υποσταθμών που πρέπει να επισκέπτεστε και να ενεργοποιείτε είναι τεράστιες και σε συνδυασμό με τον ρεαλιστικό αλλά υπερβολικά αργό ρυθμό μετακίνησης λόγω της έλλειψης βαρύτητας, η όλη διαδικασία καταντά σύντομα πολύ κουραστική. Το μόνο που κάνετε στο παιχνίδι είναι να πηγαίνετε από το σημείο Α στο σημείο Β και να επιστρέφετε στο σημείο Α. Ενδιάμεσα σε αυτές τις διαδρομές δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα. Ούτε μία ξαφνική καταστροφή, μία φευγαλέα ανάμνηση από το παρελθόν, ένας νέος κίνδυνος, ένας έστω και απλοϊκός γρίφος για να σπάσει η μονοτονία της αδιάκοπης περιπλάνησης.

Το μόνο εντυπωσιακό στοιχείο του παιχνιδιού είναι τα γραφικά του. Η Unreal Engine 4 αποδίδει εξαιρετικά αποτελέσματα, με τις υφές, τους φωτισμούς, τη θέα της Γης και την αναπαράσταση ενός κατεστραμμένου διαστημικού σταθμού να κλέβουν την παράσταση. Το θέμα είναι ότι όλα είναι τέλεια σε έναν κατά τα άλλα κατεστραμμένο περιβάλλον. Μπορεί ο διαστημικός σταθμός να είναι χίλια κομμάτια και οι κεντρικοί υποσταθμοί εκτός λειτουργίας, αλλά φαίνεται ότι οι πηγές φωτισμού δεν έχουν επηρεαστεί καθόλου, με αποτέλεσμα όλα να είναι υπερβολικά φωτισμένα. Μπορεί οπτικά να είναι άκρως εντυπωσιακό, λειτουργεί όμως εις βάρος της ατμόσφαιρας του παιχνιδιού. Δεν υπάρχει ένας σκοτεινός θάλαμος, ένα φως που να τρεμοπαίζει, κάτι που να σας κάνει να αισθάνεστε άβολα και κλειστοφοβικά.

Τοπικές νεφώσεις σήμερα στο βόρειο Αιγαίο.

Το ελάχιστο voice acting είναι απογοητευτικό, ακόμα και όταν αυτά που εξιστορούνται αποτελούν σημαντικά στοιχεία της ιστορίας που υποτίθεται πρέπει να σας προκαλούν συναισθήματα και να σας κάνουν να συμπάσχετε για τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουν οι χαρακτήρες. Αναιμικές, αδιάφορες, ερασιτεχνικού επιπέδου ερμηνείες. Για την μουσική ότι και να πούμε είναι λίγο. Καλύτερα να την κλείσετε από το ξεκίνημα του παιχνιδιού, γιατί από ένα σημείο και μετά εκνευρίζεστε απίστευτα. Το τί μέλλει γενέσθαι με την μουσική φαίνεται και από το ότι με το πρώτο διορθωτικό πακέτο του παιχνιδιού και μετά από απαίτηση των παικτών, προστέθηκε η επιλογή χαμήλωσης της μουσικής. Τα επίσης ελάχιστα ηχητικά εφέ κάνουν απλώς καλά την δουλειά τους, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο.

Με βάση τα όσα έλεγαν οι δημιουργοί του Adr1ft, περιμέναμε πολλά περισσότερα. Ναι, το παιχνίδι είναι εμπειρία, η οποία κρίνεται επιεικώς μέτρια, ανέμπνευστη και αδιάφορη. Δεν καταφέρνει να προκαλέσει οποιοδήποτε συναίσθημα, όσο και αν προσπαθεί. Πέρα από τα εκπληκτικά γραφικά του, το Adr1ft είναι πιο κενό και από το ίδιο το διάστημα.

Ρεαλιστική κίνηση χαρακτήραΠανέμορφα γραφικά......που όμως λειτουργούν εις βάρος της ατμόσφαιρας τουΜονότονο και επαναλαμβανόμενο gameplayΑδιάφορη ιστορίαΑπλοϊκός και ανέμπνευστος τρόπος πρόκλησης συναισθημάτωνΥπερβολικά εύκολοΚάκιστο voice actingΠρόχειρο τέλος με αναπάντητα ερωτήματαΕκνευριστική μουσικήΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PC (review), PS4, Xbox OneΑΝΑΠΤΥΞΗ:Three One ZeroΕΚΔΟΣΗ:505 GamesΔΙΑΘΕΣΗ:ΨηφιακόΕΙΔΟΣ:Περιπέτεια πρώτου προσώπουΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.adr1ft.com/#homeHM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:28/3/2016 (PC), 2016 (PS4, Xbox One)PEGI:12

Game20.gr, το Άσυλο των gamers