Alien: Isolation

Μια ουρά ξεπροβάλλει στον αεραγωγό...

Alien σημαίνει κάτι "ξένο" ή "άγνωστο σε εμάς", στην πιο απλή μετάφραση της αγγλικής αυτής λέξης. Ως άνθρωποι είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι από την απαρχή της δημιουργίας μας να αντιμετωπίζουμε με επιφύλαξη το ξένο και το αλλότριο, γιατί αυτό πάντα εγκυμονούσε κινδύνους που ενεργοποιούσαν το ένστικτο της αυτοσυντήρησής μας. Όταν το ξένο μάλιστα αρχίζει να μοιάζει με απειλή, η επιφύλαξη

δύναται να μετατραπεί σε φόβο, έναν φόβο τόσο αρχέγονο που πηγάζει από τις πιο καλά εντυπωμένες πληροφορίες στο ίδιο μας το DNA, έναν φόβο που για αυτό το λόγο είναι τόσο ισχυρός και βαθειά ριζωμένος.

Θεωρώ λοιπόν πως ο βασικότερος λόγος για τον οποίο η ταινία Alien (1979) του Ridley Scott έχει μείνει χαραγμένη στις αναμνήσεις όλων μας, είναι γιατί πραγματεύεται, εξερευνά και τελικά πετάει στη "μάπα" του θεατή τον αρχετυπικό αυτό μας φόβο. Μπορεί η υπόθεσή του να θύμιζε ένα κλασικό horror φιλμ τύπου Friday the 13th, όμως η όλη αισθητική της ταινίας, από τις "ωμές" ερμηνείες των πρωταγωνιστών, το κλειστοφοβικό high-tech περιβάλλον, το εμβληματικό τέρας (σχεδιασμένο ιδιοφυώς από τον H.R. Giger) και την σκοτεινή "μοναξιά" του διαστήματος μέχρι τους σχεδόν... άρρωστα σεξουαλικούς συμβολισμούς της (δείτε το σχήμα και τον τρόπο εκκόλαψης των Xenomorphs), αποτελεί μέχρι σήμερα μπούσουλα για κάθε παρόμοιο κινηματογραφικό έργο και παραμένει σχεδόν αξεπέραστη. Γιατί; Μα γιατί απλά όταν το βλέπει κάποιος, νιώθει ένα αλλόκοτο σφίξιμο στο στομάχι -που δεν προέρχεται από "εύκολα" jump scares!

Αφήνοντας πίσω τους πεζοναύτες
Μπορούμε λοιπόν να πούμε με βεβαιότητα πως αν κάποιος έχει το δικαίωμα να χωθεί με τον τσαμπουκά του "παλιού" στο πολύ δημοφιλές και "in" τον τελευταίο καιρό είδος των Survival horror, είναι αν μη τι άλλο ένας τίτλος με την επωνυμία "Alien"! Μετά το -κακό για πολλούς, απλά μέτριο κατά την άποψή μου- Aliens: Colonial Marines, η Sega αποφασίζει να διαγράψει το shooter παρελθόν των ομώνυμων παιχνιδιών (παρόλο που υπήρχε το horror στοιχείο και στα παλαιότερα, καθαρά ωστόσο FPS Aliens vs. Predator), να επιστρέψει θα λέγαμε στις "ρίζες" του franchise και να μας παραδώσει ένα καθαρόαιμο Survival horror/Stealth επιχειρώντας να προκαλέσει αίσθηση και χαρίζοντάς μας έναν τίτλο που σαν ιδέα πολλοί θεωρώ πως ονειρεύονταν να δουν κάποια στιγμή στις οθόνες τους.

Τον ρόλο του developer στο όλο εγχείρημα ανέλαβε ένα πολύ γνωστό όνομα, η The Creative Assembly της εμβληματικής σειράς Strategy Total War, στην πρώτη προσπάθειά της να αναπτύξει έναν τέτοιου είδους τίτλο. Η εμπειρία των Βρετανών είναι δεδομένη, όπως και το υψηλό επίπεδο των παιχνιδιών που μας έχουν προσφέρει, όμως θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί για το πως θα τα καταφέρουν σε ένα game που θεωρητικά βρίσκεται "έξω από τα νερά τους". Αυτό το ερώτημα λοιπόν θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε στις παρακάτω παραγράφους.

http://www.youtube.com/watch?v=7xEPl9y1bLA

Ripley η μία, Ripley και η άλλη
Δεν μπορούμε φυσικά να παραβλέψουμε το δεδομένο πως μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία του φιλμ Alien είχε και η ηρωίδα Ellen Ripley, η πιο badass γυναικεία παρουσία σε ταινία ever που έκανε τη διαφορά στον παραδοσιακά «ανδροκρατούμενο» sci-fi χώρο. Ακολουθώντας ευλαβικά τις συνταγές της ταινίας του Scott λοιπόν, το Alien: Isolation μας βάζει στον ρόλο μια γυναίκας και μάλιστα όχι όποιας κι όποιας, αλλά της ίδιας της κόρης της Ellen, Amanda Ripley. Όπως ίσως φαντάζεστε η υπόθεση του παιχνιδιού μπλέκει με το timeline των ταινιών, καθώς τα γεγονότα του διαδραματίζονται το 2137, δεκαπέντε χρόνια μετά από αυτά του Alien και 42 πριν από αυτά του sequel Aliens.

Η Amanda λοιπόν, μηχανικός της Weyland-Yutani Corporation, μαθαίνει πως βρέθηκαν ίχνη του "μαύρου κουτιού" του σκάφους Nostromo (εκεί όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα της πρώτης ταινίας) κάτι που μπορεί να την βοηθήσει να μάθει τι απέγινε η μητέρα της. Αποφασισμένη να βρει επιτέλους κάποιες απαντήσεις, ταξιδεύει μαζί με δύο άλλα στελέχη της εταιρείας στον διαστημικό σταθμό Sevastopol από όπου έγινε η αναφορά του ευρήματος που δύναται να ρίξει φως στα γεγονότα του Nostromo.

Τα πράγματα πάντα στραβώνουν όταν μπλέκει ένα Alien
Φτάνοντας όμως στον σταθμό, γρήγορα θα συνειδητοποιήσουν πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά εκεί. Ένα ατύχημα κατά την μετάβαση από το σκάφος μεταφοράς θα αποκόψει την Amanda από τους υπόλοιπους και πλέον η πρωταγωνίστριά μας καλείται να εξερευνήσει μόνη της το δαιδαλώδες Sevastopol, να ανακαλύψει τι έχει συμβεί, να ψάξει απαντήσεις για την τύχη της μητέρας της και, όπως θα διαπιστώσει στην πορεία, να παλέψει για να παραμείνει ζωντανή!

Όπως αντιλαμβάνεστε το σενάριο πατάει σε μια κλασική horror δομή, όπου η ηρωίδα μας είναι φαινομενικά πιο αδύναμη και ανέτοιμη για αυτό που της συμβαίνει και καλείται να χρησιμοποιήσει την ευφυΐα της για να επιβιώσει απέναντι σε έναν αδίστακτο και απρόβλεπτο εχθρό. Η βασική μας απειλή είναι το ένα και μοναδικό αυτή τη φορά Alien (το οποίο αργεί λίγο να εμφανιστεί ομολογουμένως), αν και υπάρχουν διάφοροι επιζώντες στον Sevastopol με τους οποίους αλληλεπιδράτε καθώς και κάποια διόλου φιλικά ανδροειδή, τα Working Joes. Το παιχνίδι μας πετάει σε ένα εχθρικό, σκοτεινό και κλειστοφοβικό sci-fi περιβάλλον, με σωστή αισθητική βγαλμένη από τις κινηματογραφικές ταινίες και μια ηρωίδα που είναι εξαιρετικά συμπαθής και "έχει πάρει" από την μητέρα της.

Πάντως, το σενάριο αυτό καθεαυτό δεν θα λέγαμε πως είναι το δυνατό σημείο του τίτλου, καθώς δεν συμβαίνει ποτέ κάτι που δεν θα περιμένατε. Αυτό από τη μία δίνει χώρο στο να ταυτιστούμε με την ατμόσφαιρα του κινηματογραφικού φιλμ, από την άλλη μοιάζει σαν να υπάρχει απλά μια υπόθεση για να δικαιολογεί το ατελείωτο παιχνίδι γάτας-ποντικιού στους χώρους του Sevastopol. Όπως και να έχει, αν και θα μπορούσε να γίνει σαφώς καλύτερη δουλειά σε αυτόν τον τομέα, δεν βρίσκεται εκεί η "καρδιά" της δημιουργίας των Βρετανών.

Επιστροφή στο Nostromo
Το Alien: Isolation είναι ένα "βαρύ" Survival horror/Stealth που προσπαθεί να αποδώσει όσο το δυνατόν πιο έντονα αυτό ακριβώς που περιγράφει ο χαρακτηρισμός. Επειδή είπαμε πως η ταινία Alien αποτελεί τον "παππού" της έννοιας Survival horror (άσχετα αν μιλάμε για ένα φιλμ και όχι για ένα game), σίγουρα το Alien: Isolation θέλει να στηριχθεί πάνω σε αυτήν και να πάρει κομμάτι της γοητείας της δημιουργώντας άμεσους συνειρμούς, τους οποίους όσοι είναι fans προφανώς θα εκτιμήσουν. Αρχικά ας μιλήσουμε για το περιβάλλον, το οποίο παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στα παιχνίδια του είδους.

Ο διαστημικός σταθμός Sevastopol παρόλο που είναι πολλαπλάσιος σε μέγεθος από ένα σκάφος, αποτελεί σχεδιαστικά ότι πιο κοντινό στην αισθητική του Nostromo έχετε δει σε παιχνίδι. Οι λάτρεις της επιστημονικής φαντασίας σίγουρα εκτιμούν το ζοφερό sci-fi διαστημικό setting γενικότερα (βλέπε games όπως το Dead Space, ταινίες όπως το Event Horizon), πόσο μάλλον όταν αυτό παραπέμπει ευθέως στον "πρωτομάστορα" του είδους! Το όλο design του παιχνιδιού μοιάζει βγαλμένο από τα πλατό της ταινίας, κάτι που πιστοποιεί το γεγονός πως η ίδια η 20th Century Fox παραχώρησε στους developers 3 Τerabytes με αχρησιμοποίητο υλικό από το Alien, για να τους βοηθήσει να "χτίσουν" την ατμόσφαιρα.

Οι άβολοι λαβυρινθώδεις διάδρομοι, οι hi-tech μπουκαπόρτες, οι ψυχροί λευκοί τοίχοι, τα βγαλμένα από την sci-fi αισθητική των δεκαετιών ΄70 και ΄80 CRT μόνιτορ, οι "μελλοντικοί" υπολογιστές που τρέχουν DOS, τα λαμπάκια και οι ενδείξεις με σαφή νέο-ρετρό διάθεση, οι διακόπτες και οι διάφοροι μοχλοί, τα διάσπαρτα εργαλεία και κιβώτια, όλα είναι εκεί για να αναβιώσουν τους παιδικούς μας εφιάλτες! Η πιστότητα στο ύφος της ταινίας είναι αξιοθαύμαστη και πραγματικά οι developers έδειξαν μεράκι και σεβασμό, ενώ ο γενικός σχεδιασμός δεν είναι γραμμικός, υπό την έννοια ότι σε κάθε περιοχή υπάρχουν πολλαπλές είσοδοι-έξοδοι και διάφοροι τρόποι περιήγησης στον χώρο. Το σκηνικό έχει στηθεί άψογα για την ψυχολογική μας... καταρράκωση και εικαστικά-αισθητικά το Alien: Isolation δίνει ρέστα.

Δεν υπάρχει σωτηρία από του Alien τα δόντια!

"Get away from her you bitch!"
Λες και η Creative Assembly θέλει να ξορκίσει το Aliens: Colonial Marines από τις μνήμες μας, στην νέα της δημιουργία θα πρέπει να ξεχάσετε το... fire button (που λέει ο λόγος, υπάρχουν κάποια υποτυπώδη όπλα). Σε αντίθεση με όλα τα Alien games μέχρι τώρα, το εξωγήινο πλάσμα εδώ δεν μπορεί να σκοτωθεί στην διάρκεια του παιχνιδιού και ο κύριος τρόπος αντιμετώπισής του είναι το stealth, τα διάφορα τεχνάσματα και η αποφυγή. Μιλάμε για μια πραγματική υποβόσκουσα και μόνιμη απειλή και ένα Alien που επιτέλους αποδίδεται πιστό στο όραμα του Ridley Scott. Να πούμε πως υπάρχουν και ορισμένα όπλα, αλλά είναι αποτελεσματικά μόνο ενάντια σε ανθρώπους ή κάποια ανδροειδή, καθώς το Alien δεν παίρνει και πολύ χαμπάρι!

Οι συναντήσεις με το απόκοσμο κτήνος είναι πραγματικά γεμάτες ένταση και δεν θα σας αφήσουν σε ησυχία. Το Alien: Isolation μας βυθίζει στον κόσμο του και μας βάζει στην αγωνιώδη θέση της δεσποινίδας Ripley αποτελώντας μια αυθεντική horror εμπειρία. Σκεφτείτε να εμφανίζεται το Alien, να προσπαθεί να "οσφριστεί" την παρουσία σας και εσείς να σκύβετε απλά πίσω από ένα πρόχειρο αντικείμενο με την ελπίδα να μην σας δει, χωρίς να έχετε και πολλές επιλογές δράσης. Ω, ναι, δεν πιάνει πάντα το κόλπο! Να είστε έτοιμοι για αρκετούς θανάτους καθώς ο δείκτης δυσκολίας είναι αυξημένος δεδομένου του πόσο overpowered είναι το Xenomorph, αν σας εντοπίσει είστε κατά πάσα πιθανότητα ήδη νεκροί!

Ακούγοντας το "μπιπ"!
Σημαντικοί αρωγοί σας στην προσπάθεια για επιβίωση είναι -αρχικά τουλάχιστον- το κλασικό motion tracker (ξέρετε, μπιπ-μπιπ όταν... κάτι πλησιάζει), ένας φακός και κάποια αντικείμενα-όπλα. Η ηρωίδα μας όντας μηχανικός μπορεί να craft-άρει χρήσιμα "καλούδια" (όπως βόμβες μολότοφ, noisemakers, flashbangs κλπ.) με πρώτες ύλες από το γύρω περιβάλλον, τα οποία πολλές φορές θα σας βγάλουν από δύσκολες καταστάσεις.

Το ρεπερτόριο κινήσεων της Amanda γενικώς της επιτρέπει όπως είπαμε να σκύβει για να διακόπτει την άμεση οπτική επαφή με το πλάσμα, να γέρνει το κεφάλι της πίσω από τοίχους για να τσεκάρει το περιβάλλον, μέχρι και να κρατάει την ανάσα της αν πρέπει να παραμείνει απόλυτα σιωπηλή (μπορείτε πχ. να κρυφτείτε σε ντουλάπια ή αεραγωγούς σε στυλ Outlast). Σε λιγότερο stealth καταστάσεις μπορεί και να τρέξει, αλλά να έχετε στο νου σας ότι όλες αυτές οι "απότομες" ενέργειες, όπως και το φώς του φακού για παράδειγμα ή ο ήχος των όπλων αυξάνουν κατά πολύ τις πιθανότητες να σας εντοπίσει ο απρόσκλητος επισκέπτης μας.

Σαν να μην έφτανε όλο αυτό το immersion, το Alien: Isolation διαθέτει ορισμένες μικρότερες πινελιές που προσδίδουν πολύ στην γενικότερη ατμόσφαιρα. Για αρχή δεν υπάρχει HUD στην οθόνη μας, και όλες οι χρήσιμες πληροφορίες είναι προσβάσιμες μόνο μέσω του inventory. Το αγχωτικό motion tracker, εκτός του ότι όταν το επιστρατεύετε συνοδεύεται με ένα εφέ depth of field που πρακτικά σημαίνει ότι δεν μπορείτε να εστιάσετε ταυτόχρονα και στην οθόνη του οργάνου και στο γύρω περιβάλλον (ένα από τα δύο θα εμφανίζεται θολωμένο), σας δείχνει μια γενική θέση του Alien αλλά όχι την ακριβή του. Επίσης, όταν το πλάσμα δεν κινείται, δεν μπορείτε να το εντοπίσετε. Σκεφτείτε πως υπάρχουν πολλές στιγμές στο παιχνίδι που θα βλέπετε το σημάδι στην οθόνη του motion tracker κοντά σας και ξαφνικά θα σταματάει, αφήνοντάς σας με ένα σφίξιμο στο στομάχι...

"Έξυπνο" κορίτσι...
Όπως είπαμε σκοπός σας στο Alien: Isolation δεν είναι να σκοτώσετε το Alien, αλλά να καταφέρετε να παραμείνετε ζωντανοί . Ενώ όλα τα υπόλοιπα στοιχεία στο παιχνίδι αποτελούν σχεδόν προβλεπόμενα Survival horror συστατικά, πολλά είχαμε ακούσει για την ιδιαίτερη Α.Ι. του πλάσματος που θα ήταν πιο πολύπλοκα δομημένη από τα συνηθισμένα.

Αυτό που έκανε η Creative Assembly λοιπόν ήταν να δώσει πολλές παραμέτρους στην Α.Ι. για το τέρας μας, το οποίο δεν ακολουθεί κάποιο προκαθορισμένο pathfinding αλλά αντιδρά δυναμικά στην παρουσία, τον ήχο, ακόμα και την μυρωδιά της Amanda. Μάλιστα όσο προχωράτε στο παιχνίδι "ξεκλειδώνουν" περισσότερες παράμετροι συμπεριφοράς, δίνοντας σας την εντύπωση πως το Alien "μαθαίνει" και "προσαρμόζεται" στο παίξιμό σας. Για παράδειγμα έχει την δυνατότητα να ψάχνει για εναλλακτικές διαδρομές, να εξερευνεί τον χώρο όταν κάτι το "ερεθίσει" και άλλα τέτοια όμορφα, απρόβλεπτα πράγματα.

Είπαμε ήδη πως δεν έχετε και πολλές επιλογές για να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας σε περίπτωση που έρθετε αντιμέτωποι με το πλάσμα (το πιο αποτελεσματικό είναι ίσως το φλογοβόλο που απλά μπορεί να κάνει stun το Alien μπας και διαφύγετε), όμως δεν υπάρχει κάποια συνταγή -όπως πχ. στο Outlast που μπορούσαμε απλά να τρέξουμε- που σας σώζει από τον βέβαιο θάνατο. Μπορεί να τρέχετε να ξεφύγετε και ξαφνικά το τέρας να σας σκοτώσει από πίσω, ή να χωθεί στους αεραγωγούς και να πεταχτεί ξαφνικά μπροστά σας με διόλου φιλικές διαθέσεις.

Το παιχνίδι είναι πράγματι unforgiving και δεν υπάρχει κάποια "συνταγή" αντιμετώπισης. Απαιτείται stealth και υπομονή και θα πρέπει να εξελίσσετε τον τρόπο που παίζετε και να είστε διορατικοί, αλλιώς θα πεθαίνετε συνέχεια χωρίς κάποια πρόοδο. Ίσως κάποιοι θεωρήσουν πως αυτή η "ανοιχτή" προσέγγιση αγγίζει τα όρια του τυχαίου (άμα είναι να πεθάνεις δεν μπορείς να κάνεις πολλά), αλλά θεωρώ πως αποτυπώνει με επιτυχία την υποθετική περίπτωση που θα ερχόμασταν όντας ανήμποροι αντιμέτωποι με ένα τρομερό Xenomorph.

"Παρακαλώ μην πανικοβάλλεστε"
Ωραία λοιπόν όλα αυτά αλλά η αλήθεια είναι πως το Alien: Isolation έχει κάποια προβλήματα που βασίζονται στο στοιχείο της επανάληψης. Αυτό βασικά συμβαίνει γιατί όλοι οι παραπάνω μηχανισμοί ενώ είναι εξαιρετικοί και πολύ ενδιαφέροντες, δυστυχώς δεν αρκούν σε βάθος για να στηρίξουν τις πάνω-κάτω 20 ώρες του playthrough το οποίο μοιάζει από ένα σημείο και ύστερα να εξαντλεί κάπως τα καλά του στοιχεία. Πραγματικά είναι παράδοξο να γκρινιάζω για την μεγάλη διάρκεια ενός τίτλου, αλλά το Alien: Isolation μου δίνει την αίσθηση πως διαρκεί παραπάνω από όσο θα έπρεπε.

Επίσης, η σχεδόν συνεχής trial and error λογική και τα σχετικά μακρινά save points θα αρχίσουν να σας κουράζουν όσο προχωρά η ώρα. Πολλές αποστολές που αναλαμβάνετε θα μοιάζουν με αγγαρείες, ενώ όταν ο αρχικός ενθουσιασμός για το πολύ καλά στημένο κατά τα άλλα παιχνίδι γάτας-ποντικιού φθίνει, το νέο Alien game δεν μας δίνει κάποια ανατροπή ή διαφοροποίηση για να συνεχίσουμε με ενδιαφέρον -φταίει ίσως και το σενάριο εδώ στο οποίο αναφερθήκαμε προηγουμένως.

http://www.youtube.com/watch?v=xMMmCf2Imvk

Είναι όμορφα στο διάστημα
Οπτικά το Alien: Isolation τα πηγαίνει πολύ καλά, αξιοποιώντας την in-house μηχανή γραφικών της Creative Assembly. Αναφερθήκαμε ήδη στο "καλλιτεχνικό" κομμάτι, με την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στην αποτύπωση του κλίματος της πρώτης ταινίας, όσον αφορά τους χώρους. Το Sevastopol είναι ένα τεράστιο Nostromo και μάλιστα οι developers χρησιμοποίησαν διάφορες τεχνικές για να αποδώσουν το νέο-ρετρό 70's-80's feeling στα περιβάλλοντα και σε ότι βλέπετε γύρω σας, με μοναδικά αποτελέσματα.

Όσον αφορά τον αμιγώς τεχνικό τομέα ξεχωρίζουν τα εντυπωσιακά dynamic lighting effects και τα εφέ ομίχλης που δημιουργούν μια τρομερή ατμόσφαιρα, αλλά τα υπόλοιπα στοιχεία είναι απλώς πολύ καλά χωρίς κάτι το εκθαμβωτικό. Τα animations του Alien θα σας κάνουν να ξεχάσετε τα τουλάχιστον περίεργα αντίστοιχα εκείνα του Colonial Marines, ενώ οι εκφράσεις στα πρόσωπα των ανθρώπων θα μπορούσαν να είναι πιο προσεγμένες. Ηχητικά ακολουθείται επίσης το πνεύμα πιστότητας στο φιλμ του 1979 με απόλυτα ταιριαστά θέματα και γενικώς εξαιρετικά εφέ, ιδιαίτερα ανατριχιαστικά όσον αφορά το Xenomorph. Μόνη παραφωνία το κάπως "επίπεδο" voice acting.

Επιτέλους λίγο Alien
Όπως ανέφερα προηγουμένως, το Alien: Isolation βασίζεται σε μια γενικότερη ιδέα για ένα Alien game που όλοι θα θέλαμε να παίξουμε. Προσπαθεί φιλότιμα σε πολλούς τομείς να αποδώσει αυτό ακριβώς που είχαμε σαν όραμα, ενώ η πιστότητά του στο πνεύμα του αρχικού φιλμ είναι εκπληκτική. Παραλίγο να είχαμε το τέλειο Alien στα χέρια μας. Δυστυχώς, τα -αρχικά- καλά του στοιχεία είναι και αυτά που δεν βοηθούν στο να κρατηθεί το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι το τέλος.

Οι δεκάδες θάνατοι που θα.. βιώσετε καταντούν λίγο κουραστικοί, ενώ το συνεχές κυνηγητό γίνεται αδικαιολόγητα "βαρύ" και επαναλαμβανόμενο για ένα campaign σχεδόν 20 ωρών. Ωστόσο δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός πως είναι ίσως το πρώτο παιχνίδι της σειράς που δίνει στο αγαπημένο μας εξωγήινο τέρας την σωστή διάσταση του φονικού κυνηγού που του αρμόζει και έχει ένα... διαολεμένο immersion που εν τέλει θα σας κερδίσει και θα σας βυθίζει στα σκοτεινά του άδυτα -για όση ώρα αντέξει ο καθένας!

Θετικά:
- Εκπληκτική ατμόσφαιρα, πιστή στο κλίμα της πρώτης ταινίας
- Το Alien είναι πραγματικά απειλητικό
- Gameplay με μόνιμο άγχος και ένταση
- Τρομερό immersion, σας βάζει στο ρόλο της Ripley

Αρνητικά:
- Μεγάλη διάρκεια χωρίς να διατηρείται το ίδιο ενδιαφέρον
- Λίγο τυχαίο το αν θα πεθάνουμε ή όχι
- Κάποιες αποστολές μοιάζουν με αγγαρείες

Βαθμολογία
Γραφικά: 8.5
Ήχος: 8.5
Gameplay: 8
Αντοχή: 6
Γενικά: 7.8

Είναι το Survival Horror Alien που θα θέλαμε, αν και όχι το τέλειο Alien game ακόμα.

Γρηγόρης Βούλγαρης